فیروز مددی؛ محمدرضا عباسیان؛ فواد رحیمی؛ فریور عبداله زاده لاهیجی؛ آرمین اعلمی هرندی؛ فرزام فرهمند؛ طاهره یزدان یار؛ فیروزه مددی؛ رضا صادقیان
چکیده
پیش‌زمینه: آسیب رباط متقاطع جلویی یکی از شایع‌ترین صدمات مفصل زانو میباشد. روشهای متعددی برای ثابت کردن رباط بازسازی شده در تیبیا معرفی شده ولی ثابت کردن هیبرید گرافت همسترینگ یک روش مقبول در بازسازی رباط متقاطع جلویی می باشد. هدف از این مطالعه مقایسۀ خصوصیات بیومکانیک تثبیت جزء تی‌بیال گرافت همسترینگ با استفاده از دو روش ...
بیشتر
پیش‌زمینه: آسیب رباط متقاطع جلویی یکی از شایع‌ترین صدمات مفصل زانو میباشد. روشهای متعددی برای ثابت کردن رباط بازسازی شده در تیبیا معرفی شده ولی ثابت کردن هیبرید گرافت همسترینگ یک روش مقبول در بازسازی رباط متقاطع جلویی می باشد. هدف از این مطالعه مقایسۀ خصوصیات بیومکانیک تثبیت جزء تی‌بیال گرافت همسترینگ با استفاده از دو روش مختلف ثابت کردن انجام شد.مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، ۲۲ بیمار با پارگی ایزوله رباط متقاطع جلویی که به روش ثابت کردن دوبل بخش تیبیا تحت بازسازی اولیۀ قرار گرفته بودند، با ۲۴ بیمار که به روش ثابت کردن منفرد در قسمت تیبیا با پیچ اینترفرانس قابل جذب ثابت شده بودند، مقایسه شدند. برای گرافت جزء فمورال، از اندوباتون استفاده شد. در این روش جدید ما، باقیمانده گرافت همسترینگ بعد از ثابت کردن در کانال تیبیا با پیچ اینترفرانس قابل جذب از تونل استخوانی در تیبیا عبور داده شد و ادامه گرافت با نخ اتی‌باند بخیه شد. در گروه شاهد برای ثابت کردن گرافت در کانال تی‌بیال فقط از پیچ اینترفرانس قابل جذب استفاده شد. سپس بیماران دو گروه در یک پیگیری یک ساله با استفاده از مقیاس درجه‌بندی «سین‌سیناتی» (Cincinnati Knee Scale) دستگاه KT-2000 ارزیابی و مقایسه شدند.یافته‌ها: میانۀ امتیاز نشانه‌ها در گروه مورد ۸ و در گروه شاهد ۹ بود. با استفاده از ابزار KT-2000 در گروه مورد، ۱۱ بیمار نتیجۀ عالی و ۱۱ بیمار خوب؛ و گروه شاهد ۴ بیمار نتیجۀ عالی و ۲۰ بیمار نتیجۀ خوب داشتند (۰/۰۱=p < /em>).نتیجهگیری: در بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از گرافت هامسترینگ، ثابت کردن قسمت تی‌بیای گرافت به صورت دوبل در مقایسه با ثابت کردن جزء تیبیا با پیچ، از نظر علایم ناراحت‌کننده و همچنین براساس ارزیابی با سیستم KT-2000 نتایج بهتری نشان می‌دهد.
محمدصالح گنجویان؛ حمید بهتاش؛ ابراهیم عامری؛ بهرام مبینی؛ سید حسین وحید طاری؛ مرضیه نجومی
چکیده
پیش‌زمینه: در اسکولیوز مادرزادی شیوع بالایی از ضایعات پنهان ستون‌فقرات و سایر اندام‌ها گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع ناهنجاریهای همراه در گروهی از بیماران بود که در طی ۱۵ سال به دو مرکز درمانی در تهران مراجعه کرده بودند. مواد و روشها: با انجام یک مطالعه از نوع «بررسی موردها»، در ۳۸۱ بیمار مبتلا به اسکولیوز مادرزادی، ...
بیشتر
پیش‌زمینه: در اسکولیوز مادرزادی شیوع بالایی از ضایعات پنهان ستون‌فقرات و سایر اندام‌ها گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع ناهنجاریهای همراه در گروهی از بیماران بود که در طی ۱۵ سال به دو مرکز درمانی در تهران مراجعه کرده بودند. مواد و روشها: با انجام یک مطالعه از نوع «بررسی موردها»، در ۳۸۱ بیمار مبتلا به اسکولیوز مادرزادی، ضایعات نخاعی با استفاده از ام‌آرآی و میلوگرافی، ضایعات کلیوی با سونوگرافی و IVP و مشکلات قلبی با به‌کار‌گیری اکوکاردیوگرافی ارزیابی و بررسی شد.یافته‌ها: در ۸۳ بیمار (۲۱%) ضایعه و ناهنجاری در نخاع مشهود بود که از این تعداد فقط ۲۶ بیمار در معاینه مشکلات عصبی داشتند. شایع‌ترین ناهنجاری نخاعی، «تترد» کورد در ۳۸ بیمار (۴۵/۸%) بود. در ۱۵۵ بیمار ناهنجاری در سایر اندام‌های بدن مشاهده شد که در ۱۲۱ مورد با معاینه بالینی و ۳۴ مورد با بررسی‌های پاراکلینیک مشخص گردید. ناهنجاری دنده‌ها و قفسه صدری در ۸۴ بیمار، ضایعه سر و گردن در ۳۷ بیمار، اندام تحتانی ۲۳ مورد، دستگاه ادراری‌ـ تناسلی ۱۴ مورد، مشکلات قلبی ۱۰ مورد، دستگاه گوارش ۸ مورد، ناهنجاری صورت ۷ بیمار و درگیری اندام فوقانی ۳ مورد بود.نتیجهگیری: ناهنجاریهای همراه با اسکولیوز مادرزادی، غیر از نخاع و ستون‌فقرات، در سایر قسمت‌های بدن نیز شایع می‌باشند. ضایعات نخاعی اکثراً فاقد علامت بالینی می‌باشند. ناهنجاریهای کلیوی و قلبی شیوع ناچیزی دارند و در موارد وجود علایم بالینی و نیاز عمل جراحی ارزیابی دقیق الزامی است.
علی دیانت؛ علیرضا سعید
چکیده
تظاهر بیماریهای روان‌تنی در دست نادر میباشد و تشخیص و درمان آن بسیار مشکل است. ما در این گزارش یک بیمار را ارائه و موارد گزارش شده قبلی را مرور کردیم.
بیشتر
تظاهر بیماریهای روان‌تنی در دست نادر میباشد و تشخیص و درمان آن بسیار مشکل است. ما در این گزارش یک بیمار را ارائه و موارد گزارش شده قبلی را مرور کردیم.
نجم الدین اسدیان؛ سیدمانی مهدوی؛ مرجان حاج احمدی
چکیده
مقدمه: ترومبوز ورید عمقی (DVT) یکی از عوارض شایع و مهم ناشی از انجام عمل جراحی نخاعی، به ویژه جراحی‌های توراکولومبار است. این مطالعه با هدف بررسی میزان بروز ترومبوز ورید عمقی پس از انجام عمل جراحی توراکولومبار، با استفاده از سونوگرافی داپلر صورت گرفت.روش: یک مطالعه گروهی آینده نگر بر روی 51 بیمار که از بهمن 1399تا آبان 1400، تحت عمل جراحی ...
بیشتر
مقدمه: ترومبوز ورید عمقی (DVT) یکی از عوارض شایع و مهم ناشی از انجام عمل جراحی نخاعی، به ویژه جراحی‌های توراکولومبار است. این مطالعه با هدف بررسی میزان بروز ترومبوز ورید عمقی پس از انجام عمل جراحی توراکولومبار، با استفاده از سونوگرافی داپلر صورت گرفت.روش: یک مطالعه گروهی آینده نگر بر روی 51 بیمار که از بهمن 1399تا آبان 1400، تحت عمل جراحی نخاع و توراکولومبار قرار گرفته بودند، انجام شد. همة بیماران از نظر DVT یک روز قبل، و همچنین یک ماه بعد از عمل ، توسط سونوگرافی داپلر، تحت بررسی قرار گرفتند. تمامی نمونه‌های مورد بررسی، از جوراب الاستیک استفاده کردند و استفاده از هپارین با وزن مولکولی کم (LMWH) پس از عمل جراحی تجویز شد. این تجویز به مدت 2 هفته ادامه یافت.نتایج: 1/45 درصد از بیماران زن و 9/54 درصد مرد بودند. میانگین سنی آنها 35 سال بود. میانگین سنی کلی آنها بین 36/39±42/14سال بود. میانگین شاخص توده بدنی آنها، 76/3±08/25 کیلوگرم بر متر مربع در نظر گرفته شد. با توجه به نتایج حاصل از بررسی‌های قبل از عمل، هیچ گونه شواهدی مبنی بر وجود DVT (ترومبوز وریدهای عمقی) وجود نداشت. با توجه به نتایج حاصل از بررسی توسط تکنیک سونوگرافی داپلر، میزان بروز DVT، یک ماه پس از جراحی 92/3 درصد بود. هیچ شواهدی مبنی بر ترومبوز بالینی در بیماران یافت نشد.نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد که هیچ گونه شواهدی مبنی بر بروز DVT قبل از جراحی وجود نداشته است، در حالی که میزان بروز DVT در بیمارانی که جراحی قفسه سینه انجام داده بودند، 9/3 بود. از آنجایی که DVT می‌تواند کشنده باشد، باید به طور جدی مورد بررسی قرار گیرد.
مهران رضوی پور؛ سلمان غفاری؛ علی سینا
چکیده
مقدمه: با توجه به مزایا و معایب عمل جراحی آزادسازی دوطرفة همزمان تونل کارپ، CTR (Carpal Tunnel Release) و کم بودن رهنمودهای بالینی مربوط به تصمیم‌گیری جراحان راجع به این نوع عمل، این مطالعه طراحی شد.مواد و روشها: این مطالعه به صورت توصیفی طولی طراحی شد و 60 بیمار مبتلا به CTS (Carpal Tunnel Syndrome) دوطرفه که کاندید جراحی بودند به صورت سرشماری و بر اساس معیارهای ...
بیشتر
مقدمه: با توجه به مزایا و معایب عمل جراحی آزادسازی دوطرفة همزمان تونل کارپ، CTR (Carpal Tunnel Release) و کم بودن رهنمودهای بالینی مربوط به تصمیم‌گیری جراحان راجع به این نوع عمل، این مطالعه طراحی شد.مواد و روشها: این مطالعه به صورت توصیفی طولی طراحی شد و 60 بیمار مبتلا به CTS (Carpal Tunnel Syndrome) دوطرفه که کاندید جراحی بودند به صورت سرشماری و بر اساس معیارهای ورود و خروج از جامعة آماری مربوطه وارد مطالعه شدند. 30 بیمارکه تمایل به انجام عمل CTR دوطرفه همزمان و 30بیمار که تمایل به انجام عمل CTR یکطرفه داشتند، توسط یک جراح استخوان متخصص در جراحی دست عمل شدند. پرسشنامة ADL_IADL (Activity of daily living - Instrumental activity of daily living) بیماران، قبل از عمل، 3 روز بعد از عمل و 14 روز بعد از عمل تکمیل شد.یافته‌ها: بر اساس نتایج پرسشنامه ADL_IADL، نمرة میزان وابستگی نمونه‌ها قبل از جراحی، 3 روز بعد از عمل و 2 هفته بعد از عمل، بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. براساس چک لیست ارزیابی رضایتمندی از نتایج عمل در انجام کارهای روزمره زندگی، 95% بیماران از نتیجه عمل خود خیلی راضی یا تا حدی راضی و 5% نه راضی و نه ناراضی بودند.نتیجهگیری: توانایی در انجام کارهای روزمرة زندگی به ویژه در رعایت بهداشت شخصی، در بیمارانی که تحت عمل دوطرفة همزمان قرار گرفته بودند، در3 روز بعد از عمل، اختلاف قابل توجهی با بیمارانی که تحت عمل یکطرفه قرار گرفته بودند نداشت و اکثر بیمارانی که تحت عمل دوطرفه قرار گرفته بودند از انجام این نوع عمل رضایت داشتند. این مطالعه در نهایت در افراد مبتلا به CTS دوطرفه، عمل CTR دوطرفة همزمان را پیشنهاد می‌کند.
غزاله مرادخانی؛ مراد کریم پور؛ سید محمود طاهری
چکیده
مقدمه: مطالعة تأثیر پارامترهای گوناگون ساختارهای متخلخل تیتانیومی بر روی رشد داخلی استخوان و ادغام بافت ایمپلنت و استخوان در سالهای اخیر مورد توجه محققان بسیاری قرار گرفته است. تحقیقات نشان داده است ایمپلنت‌های متخلخل طراحی شده با ساختار کمینه سطح متناوب TPMS (triply periodic minimal surface) و ساخته شده به روش پرینت سه بعدی، به طور قابل توجهی ...
بیشتر
مقدمه: مطالعة تأثیر پارامترهای گوناگون ساختارهای متخلخل تیتانیومی بر روی رشد داخلی استخوان و ادغام بافت ایمپلنت و استخوان در سالهای اخیر مورد توجه محققان بسیاری قرار گرفته است. تحقیقات نشان داده است ایمپلنت‌های متخلخل طراحی شده با ساختار کمینه سطح متناوب TPMS (triply periodic minimal surface) و ساخته شده به روش پرینت سه بعدی، به طور قابل توجهی تأثیرگذاری بیشتری بر سلولهای استخوانی و استحکام مکانیکی به نسبت ایمپلنت‌های رایج دارند. در این پژوهش تأثیر سایز تخلخل ایمپلنت‌های متخلخل تیتانیومی با طرح تخلخل جایروید (Gyroid) در نفوذ استخوان و ادغام با بافت ایمپلنت مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روشها: سه ایمپلنت تیتانیومی متخلخل دیسک شکل با طرح «تخلخل حلقوی چندوجهی» در اندازه تخلخل 400، 500 و 600 میکرومتر طراحی شد. همة نمونه‌ها به وسیله پرینت سه‌بعدی و با تکنیک SLM (Selective Laser Melting) و از جنس تیتانیوم آلیاژی گرید مدیکال (Ti6Al4V) ساخته شدند. جهت مطالعه حیوانی، از موش صحرایی نر، نژاد ویستار با وزن 350 تا 450 گرم استفاده شد. بررسی رشد و ترمیم استخوان به وسیله ایجاد ضایعه در استخوان کالواریا و جایگذاری ایمپلنت‌های ساخته شده در داخل ضایعه، انجام شد. پس از دوازده هفته، نمونه‌های حیوانی قربانی شدند، پوست از استخوان کالواریا برداشته شد و ایمپلنت‌های جایگذاری‌شده به منظور ارزیابی هیستولوژیک خارج شدند.نتایج: ساختار متخلخل حلقوی چندوجهی نسبت سطح به حجم بالایی داشته و تخلخل‌ها دارای اتصال داخلی بوده‌اند که موجب چسبندگی سلولی و رشد و نفوذ استخوان می‌شود. نتایج نشان داد رشد داخلی استخوان به طور قابل‌توجهی در سایز تخلخل 400 میکرومتر نسبت به سایر گروه‌های مورد آزمایش بیشتر بوده و نفوذ استخوان به داخل ساختار مشهود بود. همچنین، رگزایی در سایز تخلخل 600 میکرومتر مشاهده شد.نتیجهگیری: نتایج، تأثیر مثبت تخلخل در ایمپلنت‌های تیتانیومی بر تشویق استخوان به رشد داخلی و نفوذ استخوان به داخل تخلخل را تایید کرد. در ایمپلنت متخلخل تیتانیومی با ساختار حلقوی چندوجهی، سایز تخلخل 400 میکرومتر برای تمایز و تکثیر سلولهای استخوانی مناسب بود و موجب ادغام بافت ایمپلنت و استخوان شد.
شانه و آرنج
شاه ولی حبیب
چکیده
زمینه و هدف: مفصل آرنج شامل سه استخوان است که ممکن است از جای خود جدا شده و باعث دررفتگی آرنج شوند. هدف این مطالعه بررسی علل دررفتگی مفصل آرنج در منطقه کندز افغانستان به قصد کاهش بروز موارد آن از طریق اطلاع‌رسانی به مردم و گفتگو در این زمینه با دولت بود.روش: این مطالعه موردی آینده‌نگر در یک بیمارستان منطقه‌ای در ولایت کندز افغانستان ...
بیشتر
زمینه و هدف: مفصل آرنج شامل سه استخوان است که ممکن است از جای خود جدا شده و باعث دررفتگی آرنج شوند. هدف این مطالعه بررسی علل دررفتگی مفصل آرنج در منطقه کندز افغانستان به قصد کاهش بروز موارد آن از طریق اطلاع‌رسانی به مردم و گفتگو در این زمینه با دولت بود.روش: این مطالعه موردی آینده‌نگر در یک بیمارستان منطقه‌ای در ولایت کندز افغانستان طراحی شد تا علل و تعداد دررفتگی‌های مفصل آرنج را از ابتدا تا پایان سال 2021 بررسی کند. جامعة آماری مطالعه شامل 23 بیمار بالای پنج سال بود. داده‌ها به صفحة گسترده وارد شد و در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.نتایج: از 23 بیمار بررسی شده، 18 نفر (78%) مرد، 5 نفر (22%) زن، 14 نفر بین 10 تا 30 سال داشتند و 15 نفر (66%) باشندة (ساکن) ولایت کندز بودند. 10 مورد (43%) از دررفتگی مفصل آرنج ناشی از سقوط از ارتفاع، 6 مورد (26%) تصادف جاده‌ای، 5 مورد (22%) صدمات ورزشی و 2 (9%) نزاع خانوادگی بود. نوع دررفتگی‌ها شامل دررفتگی خلفی 19 مورد (84%)، دررفتگی قدامی 4 مورد (1%)، دررفتگی جانبی 4 مورد (1%)، دررفتگی خلفی باز همراه با شکستگی 4 مورد (1%) و دررفتگی پیچیدة خلفی نزدیک به 4 مورد (1%) بود. در 61 درصد موارد، آرنج دست راست دررفته بود. 21 مورد دررفتگی آرنج بدون عمل جراحی و 2 مورد (8%) با عمل جراحی درمان شدند. در این 21 مورد (92%) هیچ عارضه‌ای وجود نداشت، 1 نفر (4%) میوزیت استخوانی و در 1 نفر (4%) که دررفتگی توسط شکسته‌بند محلی درمان شده بود، آرنج به صورت دررفته باقیمانده بود.نتیجهگیری: شایع‌ترین علل دررفتگی آرنج سقوط از ارتفاع و تصادفات جاده‌ای و شایع‌ترین نوع دررفتگی، دررفتگی خلفی جانبی بود.
اصغر صادق آبادی؛ ناهید حسن زاده نعمتی؛ محمد رضا واعظی؛ محمد تقی خراسانی
چکیده
زمینه: تعویض کلی مفصل ران، THA (Total Hip Arthroplasty) یکی از موفق‌ترین جراحی‌های انجام شده در تاریخ پزشکی است. تعویض مفصل ران با استفاده از مفصل مصنوعی با اصطکاک کم (Low-Friction Arthroplasty)، توسط سر جان چارنلی (Sir John Charnley) در دهة 1960 آغاز شد. پس از آن، مواد لغزشی (Bearing surfaces)، روشهای تثبیت و طراحی‌های جدید، بهبود یافتند و اصلاح شدند. نگرانی اصلی در مورد ...
بیشتر
زمینه: تعویض کلی مفصل ران، THA (Total Hip Arthroplasty) یکی از موفق‌ترین جراحی‌های انجام شده در تاریخ پزشکی است. تعویض مفصل ران با استفاده از مفصل مصنوعی با اصطکاک کم (Low-Friction Arthroplasty)، توسط سر جان چارنلی (Sir John Charnley) در دهة 1960 آغاز شد. پس از آن، مواد لغزشی (Bearing surfaces)، روشهای تثبیت و طراحی‌های جدید، بهبود یافتند و اصلاح شدند. نگرانی اصلی در مورد THA، پاسخ بیولوژیکی به ذرات تولید شده توسط سطوح لغزشی است که منجر به تخریب استخوان (Osteolysis) و از دست رفتن پروتز می‌شود. برای حل این مشکل، زیست‌ماده‌های مدرن THA توسعه یافتند.روشها: جستجوی نشریات با به کارگیری کلید واژه‌های مختلف انجام شد. مقاله‌ها و گزارش‌های فنی با بالاترین کیفیت که شامل بهترین و جدیدترین مطالب مرتبط بودند انتخاب شدند. کلیدواژه‌های جستجو شامل پروتز ران، زیست‌ماده، سایش، تیتانیم، زیرکونیا، آلومینا، UHMWPE(Ultra-High-Molecular-Weight-Polyethylene) و کبالت-کروم بودند. در نهایت 69 منبع انتخاب و در این تحقیق از آنها استفاده شد.نتایج: مطالعه انجام شده نشان می‌دهد که پیشرفت‌های اخیر در حوزة پروتزهای ران بر روی استحکام مکانیکی، زیست‌سازگاری، زیست‌فعالی، افزایش مقاومت سایشی و قابلیت اطمینان با استفاده از فن‌آوری‌های جدید و اصلاح ساختار و هیبرید کردن با فن‌آوری نانو، متمرکز شده‌اند. طراحی‌های هیبریدی در نانو سرامیک‌ها باعث افزایش مقاومت تا 4 برابر آلومینا شده است به طوری که امکان طراحی سر فمورال کوچک‌تر را فراهم می‌کند. به دلیل افزایش بیماران جوانی که نیازمند تعویض مفصل ران هستند و سطح فعالیت بالاتر این بیماران، به ثبات و عمر طولانی‌تر و قابلیت اطمینان بیشتر پروتز نیاز است که این فقط با روشهای علمی و مواد جدید بهبود یافته قابل دستیابی میباشد.نتیجهگیری: در این مقاله زیست‌ماده‌های به کار رفته در پروتز مفصل ران به خوبی معرفی شده و از جنبه های مختلف مورد بحث قرار گرفته‌اند. همچنین زیست‌ماده‌های پیشرفته‌تر برای THA که ممکن است در آینده باعث کاهش بیشتر سایش شوند و عمر پروتز را افزایش دهند بررسی شده‌اند.
زانو
محمد شیبانی؛ محمود کریمی مبارکه؛ حمید کریمی فرد
چکیده
پیش زمینه: شایع ترین علت درد زانو استئوآرتریت زانو میباشد ، درمان های جراحی و غیرجراحی بسیاری مطرح شده است اما همچناندرمان ارجح ناشناخته مانده است. یکی از درمان های غیر جراحی تزریق PRP (plasma reach platate) در این بیماران بوده است.مطالعات مختلف بهبود تاثیر تزریق PRP را با موادی مثل کلسیم گلوکونات را معرفی کرده اند لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ...
بیشتر
پیش زمینه: شایع ترین علت درد زانو استئوآرتریت زانو میباشد ، درمان های جراحی و غیرجراحی بسیاری مطرح شده است اما همچناندرمان ارجح ناشناخته مانده است. یکی از درمان های غیر جراحی تزریق PRP (plasma reach platate) در این بیماران بوده است.مطالعات مختلف بهبود تاثیر تزریق PRP را با موادی مثل کلسیم گلوکونات را معرفی کرده اند لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر PRP با و بدون کلسیم گلوکونات بر نتایج بالینی حاصل از تزریق داخل مفصلی این ماده در بیماران با استیوآرتریت زانو میباشد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت همگروهی بود که بیماران در دو گروه تزریق PRP و تزریق PRP و کلسیم گلوکونات قرار گرفتند. نتایجمطالعه به وسیله پرسشنامه KOOS و درد به وسیله VAS مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح معناداری 0.05 در نظر گرفته شد .یافته ها: به طور کلی در طول انجام مطالعه میزان درد در بیماران بعد از دریافت هر دو روش درمانی به طور معناداری طی دوره ششماهه کاهش پیدا کرده بود این در حالی است که درد در بیماران گروه پلاکت و گلوکونات کلسیم به طور معناداری به میزان بیشتری کاهش پیدا کرده بود.(P Value = 0.001)نتیجه گیری: از نتایج حاصل از این مطالعه میتوان اینطور برداشت کرد که تزریق همزمان PRP و گلوکونات کلسیم توانایی بیشتری در بهبود نتایج تزریق در پی خواهد داشت.
هیپ
رضا عبدی؛ امید شاهپری؛ سروش حذیفی؛ احسان کیخسروی
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان اثرعوامل مختلف در پیش آگهی بیماران مسن با شکستگی ناحیه هیپ میباشد تا با پیش بینی دقیق تر از پیش آگهی ، انتخاب نوع درمان جراحی یا غیر جراحی برای پزشک و بیمار راحت تر شود.روش اجرا و مواد مورد استفاده: این مطالعه اپیدمیولوژیک بر روی بیماران با سن بیشتر از ۶۵ سال که با تشخیص شکستگی ناحیه هیپ در طی یکسال مراجعه ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان اثرعوامل مختلف در پیش آگهی بیماران مسن با شکستگی ناحیه هیپ میباشد تا با پیش بینی دقیق تر از پیش آگهی ، انتخاب نوع درمان جراحی یا غیر جراحی برای پزشک و بیمار راحت تر شود.روش اجرا و مواد مورد استفاده: این مطالعه اپیدمیولوژیک بر روی بیماران با سن بیشتر از ۶۵ سال که با تشخیص شکستگی ناحیه هیپ در طی یکسال مراجعه کرده اند انجام شد. متغیرهای مستقل شامل جنس، سن بیمار، بیماری های همزمان، زمان سپری شده از شکستگی تا جراحی و نوع بیهوشی و در مورد متغیرهای وابسته امتیاز بارتل، مرگ و میر بعد از عمل و نوع روش درمان ارزیابی شدیافته‌ها: سن متوسط جمعیت مورد مطالعه (۱۶۳ نفر) ۷.۷ ±۷۸.۷- با بازه سنی ۹۷ـ۶۵ که شامل ۹۱زن (۵۵.۸٪) و ۷۲ مرد (۴۴.۲٪) بود. بیشترین تعداد بیماران ما در بازه سنی ۷۶ تا ۸۵ سال(٪۴۸)قرار داشت. تعداد مرگ و میر در بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار نگرفته اند در ماه نخست پس از شکستگی، در شکستگی گردن فمور ۳نفر (٪۱۱.۵) و در شکستگی اینترتروکانتریک نیز ۳ نفر (٪۱۱.۵) بود و همچنین تعداد مرگ و میر در یازده ماه بعدی پیگیری، در شکستگی گردن فمور یک نفر (٪۳.۸) و در شکستگی اینترتروکانتریک ۳ نفر(٪۱۱.۵) بود.نتیجهگیری: در این مطالعه سن بیماران یک فاکتور تعیین کننده مهم میزان مرگ و میر بوده ، به گونه ای که با افزایش سن میزان مورتالیتی نیز افزایش پیدا کرده است،ولی نوع جنسیت در افزایش مرگ و میر موثر نیست
امیر سالاری؛ مهران سلیمانها؛ دلاله خصوصی؛ کامران عزتی
چکیده
کیدهمقدمه: جوش نخوردن یا تأخیر در جوش خوردن یکی از مشکلات شناخته شده پس از جراحی شکستگی استخوان‌های بلند است. در این مطالعه هدف بررسی زمان جوش خوردن درشکستگی‌های بستة شفت فمور در بیماران سیگاری و غیرسیگاری به دنبال جااندازی باز و ثابت‌سازی داخلی با پلاک و نیل اینترامدولاری است. مواد و روشها: در یک مطالعة کوهورت، بیماران به ...
بیشتر
کیدهمقدمه: جوش نخوردن یا تأخیر در جوش خوردن یکی از مشکلات شناخته شده پس از جراحی شکستگی استخوان‌های بلند است. در این مطالعه هدف بررسی زمان جوش خوردن درشکستگی‌های بستة شفت فمور در بیماران سیگاری و غیرسیگاری به دنبال جااندازی باز و ثابت‌سازی داخلی با پلاک و نیل اینترامدولاری است. مواد و روشها: در یک مطالعة کوهورت، بیماران به صورت داوطلبانه به دو گروه سیگاری و غیرسیگاری با شکستگی بستة عرضی استخوان شفت فمور تقسیم شدند. در این مطالعه مصرف 6 نخ سیگار یا بیشتر در روز به عنوان معیار سیگاری بودن تعریف شد. درمان بر اساس تمایل بیمار و نه سیگاری بودن یا نبودن بیمار انجام شد. بیماران به مدت یک سال از نظر جوش خوردن به صورت بالینی و رادیولوژیکی پیگیری و بررسی شدند. پس از جمع‌آوری داده‌ها، اطلاعات وارد نرم افزار SPSS نسخة 19 شد و مورد تحلیل قرار گرفت.یافته‌های پژوهش :در مطالعة ما 220 بیمار بررسی شدند (110 بیمار سیگاری و 110 بیمار غیرسیگاری). درصد بیشتری از مراجعان با شکستگی بستة شفت فمور را مردان (7/79%) تشکیل می‌دادند. میانگین سنی مراجعان با شکستگی بستة شفت فمور برابر 93/16±78/32 سال بود. ارتباط آماری معنی‌داری بین وضعیت جوش‌خوردگی استخوان در درمان با پلاک و نیل‌اینترامدولاری در ارتباط با مصرف سیگار دیده شد (004/0p=). در حالی که تمام افراد غیرسیگاری تا انتهای 180 روز پس از جراحی، دارای استخوان جوش‌خورده بودند (100%). در گروه درمان شده با پلاک 1/74 درصد و در گروه درمان شده با نیل‌اینترامدولاری 8/78 درصد از بیماران فقط سیگاری مورد مطالعه تا انتهای 180 روز پس از جراحی دارای استخوان جوش‌خورده بودند (234/0p=). همچنین ارتباط آماری معنی‌داری بین وضعیت دیرجوش‌خوردگی استخوان در درمان با پلاک و اینترامدولاری نیل در بیماران فقط سیگاری دیده شد (04/0P=).نتیجهگیری: وضعیت درمان و عملکرد در بیماران سیگاری بدتر از بیماران غیرسیگاری است و بیماران سیگاری نیاز به دورة پیگیری بیشتری دارند. همچنین به نظر می‌رسد روش نیل‌اینترامدولاری در بیماران سیگاری با شکستگی بستة شفت فمور، منجر به تأخیر کمتر جوش‌خوردگی شود.واژه‌های کلیدی: سیگارکشیدن، ترمیم شکستگی، فیکساسیون داخلی شکستگی، جا اندازی باز شکستگی
پا و مچ پا
سام حاجی‌علیلو سامی؛ محمد حسن نو زعیم؛ نیما نادری؛ امیرمحمد عارف‌پور
چکیده
پیش‌زمینه: تومورهای بدخیم بافت نرم پا، زیرمجموعه‌ای منحصر به فرد از کل تومورهای بافت نرم هستند که از نظر نوع، محل، سن، پیش‌آگهی و درمان با بقیة سیستم اسکلتی عضلانی تفاوت دارند.هدف: هدف اصلی توصیف شیوع، دموگرافی و توزیع آناتومیکی تومورهای بدخیم بافت نرم پا و متعاقباً تحلیل اهمیت جراحی، شیمی‌درمانی و رادیوتراپی برای کنترل ...
بیشتر
پیش‌زمینه: تومورهای بدخیم بافت نرم پا، زیرمجموعه‌ای منحصر به فرد از کل تومورهای بافت نرم هستند که از نظر نوع، محل، سن، پیش‌آگهی و درمان با بقیة سیستم اسکلتی عضلانی تفاوت دارند.هدف: هدف اصلی توصیف شیوع، دموگرافی و توزیع آناتومیکی تومورهای بدخیم بافت نرم پا و متعاقباً تحلیل اهمیت جراحی، شیمی‌درمانی و رادیوتراپی برای کنترل موضعی و میزان بقا در بیماران مبتلا به آن بود.مواد و روشها: تومورهای بدخیم بافت نرم پا که توسط نویسنده طی یک دورة شش ساله (سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۶) جراحی شده بودند، به صورت گذشته‌نگر از نظر علائم، روشهای درمانی و پیامدها مطالعه شدند. پیگیری به مدت ۵ سال از نظر معیار بقا انجام گرفت.یافته‌ها: تنها ۳ نفر از این بیماران تحت عمل جراحی اولیه آمپوتاسیون (قطع عضو) قرارگرفتند. برخی دیگر تحت عمل جراحی حفظ اندام قرار گرفتند. در گزارش ِموارد (case series) بررسی ما، نوع جراحی تأثیر معنی‌داری بر بقای کلی نداشت.نتیجهگیری: نتایج این مطالعه از اکسیزیون (برداشتن) گسترده و جراحی حفظ اندام در صورت امکان، پشتیبانی می‌کند که مشابه نتایج گزارش‌های قبلی است. این مطالعه منحصراً بر روی تظاهرات، درمان و پیامد تومورهای بدخیم بافت نرم پا متمرکز بود. ما امیدوار بودیم که با تمرکز ویژه، بر تومورهای بدخیم بافت نرم پا، تظاهرات، درمان و نتایج این حالت بالینی نادر را بهتر توصیف کنیم.
علیرضا ناصری
چکیده
مقدمه: تابحال در رابطه با این موضوع که آیا سابقه رادیوتراپی جهت درمان سرطان پستان می تواند منجر به افزایش میزان تهوع و استفراغ در اعمال جراحی ارتوپدی اندام فوقانی گردد، اطلاعات دقیقی در دست نیست لذا بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را با هدف مقایسه تهوع و استفراغ پس از اعمال جراحی ارتوپدی اندام فوقانی در دو گروه با و بدون سابقه رادیوتراپی ...
بیشتر
مقدمه: تابحال در رابطه با این موضوع که آیا سابقه رادیوتراپی جهت درمان سرطان پستان می تواند منجر به افزایش میزان تهوع و استفراغ در اعمال جراحی ارتوپدی اندام فوقانی گردد، اطلاعات دقیقی در دست نیست لذا بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را با هدف مقایسه تهوع و استفراغ پس از اعمال جراحی ارتوپدی اندام فوقانی در دو گروه با و بدون سابقه رادیوتراپی پستان به انجام برسانیم.روش کار: تعداد 90 بیمار ( 45 نفر با سابقه رادیوتراپی- 45 نفر سالم) در طی سالهای 99-1398 که کاندید اعمال جراحی ارتوپدی اندام فوقانی بودند به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و پس از اتمام عمل جراحی از نظر بروز تهوع و استفراغ به کمک ابزار Rhodes Index مورد مقایسه قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده به کمک آزمون های شاپروویلک و تی تست با در نظر گرفتن میزان معناداری مقدار P کمتر از 05/0 مقایسه شدند.نتایج: شیوع تهوع و استفراغ پس از اعمال جراحی ارتوپدی اندام فوقانی در 100% افراد با سابقه رادیوتراپی پستان و در افراد بدون سابقه رادیوتراپی، شیوع تهوع و استفراغ برابر 40 درصد (18 نفر) بود(001/0=P). انحراف معیار ± میانگین نمره کلی تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی در گروه بیماران با سابقه رادیوتراپی 29/5±51/25 به صورت معناداری بالاتر از گروه افراد سالم( 45/3±19/14 ) بود (003/0=P).نتیجه گیری: سابقه رادیوتراپی پستان می تواند منجر به تشدید و افزایش تعداد دفعات بروز تهوع و استفراغ پس از اعمال جراحی ارتوپدی اندام فوقانی گردد.
بیومکانیک
زهرا رحیمی
چکیده
پیش زمینه: با توجه به میزان بالای شیوع آسیب‌های غیربرخوردی اندام تحتانی در میان زنان ورزشکار و اهمیت حس عمقی و تعادل در بروز آسیب، لزوم شناسایی راهکارهای مؤثر و کم‌هزینه ضروری به نظر می‌رسد. لذا این مطالعه با هدف مقایسة اثر تمرین‌های عصبی - عضلانی، قدرتی و ترکیبی بر حس عمقی زانو و تعادل در زنان بسکتبالیست طراح شد.
مواد و روشها: ...
بیشتر
پیش زمینه: با توجه به میزان بالای شیوع آسیب‌های غیربرخوردی اندام تحتانی در میان زنان ورزشکار و اهمیت حس عمقی و تعادل در بروز آسیب، لزوم شناسایی راهکارهای مؤثر و کم‌هزینه ضروری به نظر می‌رسد. لذا این مطالعه با هدف مقایسة اثر تمرین‌های عصبی - عضلانی، قدرتی و ترکیبی بر حس عمقی زانو و تعادل در زنان بسکتبالیست طراح شد.
مواد و روشها: ۴۲ بسکتبالیست زن با میانگین سنی ۸۸/۱±۷۳/۲۰ سال و میانگین قد ۵۷/۶±۴۷/۱۷۲ سانتی‌متر و میانگین وزن ۹۸/۴±۵۴/۶۳ کیلوگرم و میانگین شاخص تودة بدنی ۱۷/۱±۳۶/۲۱، در قالب سه گروه آزمایش «عصبی- عضلانی»، «قدرتی» و «ترکیبی» و یک گروه کنترل به صورت هدفمند انتخاب شدند. گروه‌های آزمایش به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته، برنامه‌های تمرینی را اجراکردند. حس عمقی زانو توسط دستگاه ایزوکینتیک بایودکس 4 (Isokinetic Biodex) و با آزمون بازسازی زاویه‌ای فعال، و تعادل پویا با آزمون عملکردی تعادل (star excurtion balance test)، قبل و بعد از برنامة تمرینی ارزیابی شد. آزمون تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری آنوا (Repeated measure Anova)، تی زوجی (Paired T-Test) و آزمون تعقیبی توکی (Tukey post hoc test) روشهای آماری مورد استفاده بودند.
یافته‌ها: اجرای برنامة تمرینی در هر سه گروه آزمایش سبب پیشرفت معنادار در حس عمقی زانو و تعادل پویا شد (۰۵/۰>p). بین چهار گروه در حس عمقی زانو و تعادل پویا تفاوت معنادار بود (۰۵/۰>p).
نتیجهگیری: تمرین‌های ترکیبی و پس از آن تمرینات عصبی- عضلانی می‌توانند به عنوان شیوه‌های اثربخش بهبود عملکرد عصبی - عضلانی در برنامة ورزشی ورزشکاران زن مخصوصاً بسکتبالیست‌ها گنجانده شوند.
عباس صارمی؛ داریوش خواجوی؛ محمد پرستش؛ سعید طهماسبی؛ نرگس رمضانی
چکیده
پیش زمینه: افزایش تولید رادیکال‌های آزاد در مفاصل ملتهب و اختلال در سیستم آنتی اکسیدانی در آرتریت روماتوئید (RA) نقش دارد. شواهد نشان می‌دهد تمرین ورزشی موجب بهبود علایم آرتریت روماتوئید می‌شود، هر چند مکانیزم آن به خوبی روشن نیست. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرین شنا بر روی سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و تغییرات اکسیداتیو ناشی ...
بیشتر
پیش زمینه: افزایش تولید رادیکال‌های آزاد در مفاصل ملتهب و اختلال در سیستم آنتی اکسیدانی در آرتریت روماتوئید (RA) نقش دارد. شواهد نشان می‌دهد تمرین ورزشی موجب بهبود علایم آرتریت روماتوئید می‌شود، هر چند مکانیزم آن به خوبی روشن نیست. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرین شنا بر روی سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و تغییرات اکسیداتیو ناشی از آرتریت روماتوئید در رت‌های صحرایی بود. مواد و روشها: رت‌های ماده 8 هفته‌ای نژاد ویستار در سه گروه توزیع شدند (در هر گروه 10 سر): یک گروه کنترل طبیعی (C)، یک گروه کنترل آرتریت روماتوئیدی (RA+C) و یک گروه تمرین شنا آرتریت روماتوئیدی (RA+EX). در سن نه هفتگی، آرتریت روماتوئید با تزریق اجوانت فروند(20 میلی گرم/میلی لیتر) به دم رت‌های صحرایی ویستار القا شد. درجه آرتریت، از طریق ارزیابی‌های ماکروسکوپی برای مثال قابلیت راه رفتن، قرمزی پوست و تورم در مفاصل مورد سنجش قرار گرفت. رت‌های گروه RA+EX برای یک دوره 4 هفته‌ای (حدود 60-20 دقیقه در روز) شنا کردند، در حالی که گروه‌های C و RA+C در قفس هایشان بی تحرک بودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، یک نمونه وریدی برای تعیین پارامترهای متابولیک، از جمله گلوتاتیون پراکسیداز، گلوتاتیون ردوکتاز و محصولات پراکسیداسیون لیپیدی (مالون دی آلدئید) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (05/0>P). یافته ها: همانطور که پیش بینی شده بود، آرتریت روماتوئید به طور معنی‌دار سطح مالون دی آلدئید را افزایش داد و تمرین شنا از این پاسخ جلوگیری کرد (05/0>P). جالب اینکه، گلوتاتیون پراکسیداز در گروه RA+C به طور معنی‌دار در مقایسه با گروه RA+EX و C کاهش یافت (05/0>P). بعلاوه، شدت علایم بالینی آرتریت روماتوئید در گروه RA+EX به طور معنی دار کمتر از گروه RA+Cبود (05/0>P). نتیجهگیری: یافته‌های ما نشان می‌دهد که تمرین شنا ممکن است در جلوگیری از تغییرات منفی در سیستم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون و شاخص‌های استرس اکسیداتیو مربوط به آرتریت روماتوئید مفید باشد.
ستون فقرات
سید محمد جلیل ابریشم؛ محمدرضا سبحان؛ ابوذر امامی
چکیده
پیش‌زمینه: ورتبروپلاستی از راه پوست (Percutaneous Vertebroplasty) به عنوان یک روش درمانی مؤثر و نسبتاً جدید می‌تواند مهره‌های شکسته را تقویت کند و درد شکستگیهای ناشی از پوکی استخوان را کاهش دهد. مطالعة حاضر به منظور دستیابی به نتایج چنین درمانی در شکستگیهای مهره‌های ناشی از پوکی استخوان انجام شد.مواد و روشها: در طی این مقاله، تمام بیماران ...
بیشتر
پیش‌زمینه: ورتبروپلاستی از راه پوست (Percutaneous Vertebroplasty) به عنوان یک روش درمانی مؤثر و نسبتاً جدید می‌تواند مهره‌های شکسته را تقویت کند و درد شکستگیهای ناشی از پوکی استخوان را کاهش دهد. مطالعة حاضر به منظور دستیابی به نتایج چنین درمانی در شکستگیهای مهره‌های ناشی از پوکی استخوان انجام شد.مواد و روشها: در طی این مقاله، تمام بیماران مبتلا به شکستگی مهره‌های پوکی استخوان که عمل ورتبروپلاستی را انجام داده بودند، قبل و بعد از ورتبروپلاستی توسط VAS (Visual Analogue Scale) مورد بررسی قرار گرفتند. عوارض بعد از ورتبروپلاستی، عفونت (infection)، ضایعة عصبی (nerve lesion)، نشت سیمان مهرة اضافی (extra vertebrae cement leakage)، نشت سیمان به ریه و شکستگی مهرة مجاور (cement-to-lung leakage and adjacent vertebrae fracture) ثبت شد. داده‌های آماری وارد نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 شد و تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون‌های مربع کای (Chi-square) و تی مستقل (independent t-test) انجام شد.یافته‌ها: از میان 40 مورد بررسی شده، 10 مورد (25%) مرد و 30 مورد (75%) زن بودند. میانگین سنی بیماران بین 26 تا 76 سال بود. میانگین مقیاس بینایی آنالوگ قبل از ورتبروپلاستی 06/8 و بعد از ورتبروپلاستی 34/1 بود. عارضة جانبی مشاهده شده ناشی از نشت سیمان از مهره‌های اضافی بود که در 8 مورد (16%) نمایان شد. هیچ‌گونه عوارضی از عفونت، آسیب عصبی، نشت سیمان به ریه‌ها و شکستگی مهره‌های مجاور مشاهده نشد. بر اساس ارزیابی تحلیلی، بین میانگین مقیاس آنالوگ دیداری قبل از ورتبروپلاستی با در نظر گرفتن جنسیت (485/0=p) و سن (134/0=p) تفاوت آماری معنی‌داری وجود نداشت. همچنین تفاوت آماری معنی‌داری بین میانگین مقیاس بینایی آنالوگ بعد از ورتبروپلاستی با در نظر گرفتن جنسیت (325/0=p) و سن (809/0=p) وجود نداشت. اما میانگین مقیاس بینایی آنالوگ بعد از ورتبروپلاستی نسبت به قبل از ورتبروپلاستی کاهش معنی‌داری داشت (0001/-=p). مهرة دوم کمری شایع‌ترین مهرة درگیر بوده است.نتیجهگیری: بر اساس نتایج مشاهده شده، ورتبروپلاستی از راه پوست می‌تواند شدت درد را در بیماران مبتلا به شکستگیهای استئوپروتیک مهره کاهش دهد.
مرادعلی زارعی پور؛ احمد ستوده؛ مجتبی فتاحی اردکانی
چکیده
پیش زمینه: زمین خوردن یکی از شایع ترین و جدی ترین مشکلات سلامتی در سالمندان می باشد.در نتیجه پیری بیماریهای مزمن از جمله بیماریهای مفصلی در سالمندان افزایش می یابد. این پژوهش با هدف بررسی شیوع زمین خوردن و ارتباط آن با بیماریهای مفصلی در سالمندان شهر ارومیه انجام گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی (توصیفی – تحلیلی ) می باشد ...
بیشتر
پیش زمینه: زمین خوردن یکی از شایع ترین و جدی ترین مشکلات سلامتی در سالمندان می باشد.در نتیجه پیری بیماریهای مزمن از جمله بیماریهای مفصلی در سالمندان افزایش می یابد. این پژوهش با هدف بررسی شیوع زمین خوردن و ارتباط آن با بیماریهای مفصلی در سالمندان شهر ارومیه انجام گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی (توصیفی – تحلیلی ) می باشد که 200 نفر سالمند به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات لازم با استفاده از پرسشنامه ای دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک، بیماریهای مفصلی سالمندی و سابقه زمین خوردن سالمندان در یک سال اخیر جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو و رگرسیون لجستیک در نرم افزار SPSS v.21 مورد تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان داد که میزان زمین خوردن سالمندان 30 درصد بود. زمین خوردن با سن، جنسیت، وضعیت تاهل و بیماری های مفصلی ارتباط آماری معنی دار داشت. نتایج رکرسیون لجستیک نشان داد نسبت شانس زمین خوردن سالمندانی که یکی از بیماریهای مفصلی و استخوانی از جمله استئوآرتریت، آرتروز ، استئوپروزیس، روماتیسم مفصلی، نقرس... داشتند در مقایسه با سالمندان سالم 2/6 برابر بیشتر بودند (2/6 OR=).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد میزان رخداد زمین خوردن در سالمندان ایران نسبتآ بالا می باشد و متناسب با عوامل موثر بدست آمده در زمین خوردن سالمندان از جمله بیماریهای مفصلی ، مداخلات پیشگیرانه مناسب و موثر انجام گیرد.
دست
مهرنوش نخعی؛ نفیسه جیرفتی؛ علی مرادی؛ محمد حسین ابراهیم زاده
چکیده
پیش‌زمینه: غلاف تاندون فلکسور در انگشتان یک تونل فیبروسئوسی با خط سینوویال با تراکم سگمنتال بافت فیبری است که پولی نامیده می‌شود. پولی نوع A با ساختاری حلقوی، از مهمترین پولی‌ها در انگشتان دست است. روش رایج در درمان و ترمیم تاندون آسیب‌دیده، بازسازی دو مرحله‌ای آن با استفاده از سیلیکون راد میباشد که به دلیل زمان بازتوانی بلند‌مدت ...
بیشتر
پیش‌زمینه: غلاف تاندون فلکسور در انگشتان یک تونل فیبروسئوسی با خط سینوویال با تراکم سگمنتال بافت فیبری است که پولی نامیده می‌شود. پولی نوع A با ساختاری حلقوی، از مهمترین پولی‌ها در انگشتان دست است. روش رایج در درمان و ترمیم تاندون آسیب‌دیده، بازسازی دو مرحله‌ای آن با استفاده از سیلیکون راد میباشد که به دلیل زمان بازتوانی بلند‌مدت و تمایل به چسبندگی تاندون ترمیم شده به تونل فیبری-استخوانی اطرافش، همواره با مشکلاتی همراه بوده است. استفاده از پولی مصنوعی برای ترمیم آسیب‌های تأخیری تاندون در یک مرحله باعث می‌شود که ترمیم دو مرحله‌ای تاندون فلکسور در ناحیة یک و دو، در یک مرحله انجام شود و نیازی به استفاده از سلیکون‌راد و عوارض و هزینة آن نخواهد بود. در این راستا، در پژوهش پیش رو، داربستهای نانوالیافی پلی‌یورتان (PU) برای ساخت پولی مصنوعی طراحی شده‌اند.مواد و روشها: الکتروریسی برای ساخت داربستهای نانوالیافی مورد استفاده قرار گرفت و خواص ساختاری و مکانیکی آنها مورد ارزیابی قرار گرفته است.یافته‌ها: خواص ساختاری داربستهای نانوالیافی نشان‌دهندة نزدیکی سایز نانوالیاف پلی‌یورتان با الیاف پروتئینی و پلی‌ساکاریدی در ماتریس برون‌سلولی، Extracellular Matrix (ECM) میباشد. نتایج حاصل از طیف‌سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز، Fourier Transform Infrared (FTIR) تأیید‌کنندة حضور گروه‌های عاملی Polyurethane (PU) و عدم حضور واکنش‌های ناخواسته است. میزان تنش (54/0±19/3) و مدول یانگ (39/0±20/1) در ساختارهای نانوالیافی پلی‌یورتان شباهت نزدیکی به خواص مکانیکی در پولی‌های طبیعی را نشان می‌دهند.نتیجهگیری: نتایج به دست آمده نشان می‌دهد داربستهای نانوالیافی پلی‌یورتان می‌توانند به عنوان کاندیدای مناسبی جهت ساخت پولی مصنوعی در آسیب تاندون فلکسور مطرح شوند.
زانو
مهران سلیمانها؛ سهراب کیهانی؛ کامران اسدی؛ امین مرادی
چکیده
پیش زمینه: تورنیکت به طور متداول در جراحی تعویض مفصل زانو بکار می رود، در مورد زمان آزادسازی تورنیکت اتفاق نظر وجود ندارد. هدف این مطالعه بررسی زمان آزادسازی تورنیکت بر هموگلوبین بعد از عمل در بیماران آرتروپلاستی زانو است. روش بررسی: طی یک دوره یکساله بیماران تحت آرتروپلاستی کامل زانو مطابق با معیارهای ورود مطالعه، به صورت تصادفی ...
بیشتر
پیش زمینه: تورنیکت به طور متداول در جراحی تعویض مفصل زانو بکار می رود، در مورد زمان آزادسازی تورنیکت اتفاق نظر وجود ندارد. هدف این مطالعه بررسی زمان آزادسازی تورنیکت بر هموگلوبین بعد از عمل در بیماران آرتروپلاستی زانو است. روش بررسی: طی یک دوره یکساله بیماران تحت آرتروپلاستی کامل زانو مطابق با معیارهای ورود مطالعه، به صورت تصادفی و یک در میان به دو گروه آزادسازی زودرس تورنیکت (بازکردن تورنیکت بعد از سیمان گذاری) و گروه آزادسازی دیررس تورنیکت (بازکردن تورنیکت بعد از بستن زخم و پانسمان فشاری) تقسیم شدند. مدت زمان انجام جراحی، سطح هموگلوبین قبل از عمل، 24 ساعت و یک هفته بعد از عمل اندازه گیری و مقایسه شد. موارد نیاز به انتقال خون طی عمل یا بعد از جراحی و عوارض زودرس زخم در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: میانگین مدت زمان جراحی در گروه آزادسازی زودرس2/11 ± 82 دقیقه و در گروه آزاد سازی دیررس 14± 73 دقیقه بود (p < 0/001). افت هموگلوبین در گروه اول 24 ساعت و یک هفته پس از عمل به ترتیب82/0±8/1 و 71/0±1/1 بود و در گروه دوم به ترتیب 94/0±4/1 و 82/0± 6/0 بود. در این مطالعه نیاز به انتقال خون در گروه آزادسازی زودرس تورنیکت بیشتر بود (4 مورد در گروه اول و 2 مورد در گروه دوم) ولی این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: آزاد سازی تورنیکت بعد از بستن زخم و پانسمان فشاری می تواند باعث کاهش زمان جراحی و کاهش افت هموگلوبین بعد از عمل تعویض کامل زانو گردد.
زانو
محمد شیبانی؛ محمود کریمی مبارکه؛ مسلم کلکلی
چکیده
مقدمه: تعویض مفصل زانو یکی از موفق ترین عمل های ارتپدی میباشد و مطالعات زیادی بر روی اپروچ و زمان انجام جراحی انجام شده است اما بررسی های محدودی که در رابطه با نتایج و عوارض عمل تعویض دو مفصل زانو همزمان و مقایسه آن به فاصله 48 ساعت بعد انجام شده است، لذا بر آن شدیم تا مطالعه ای با هدف تعیین نتایج بالینی و عوارض تعویض دو مفصل زانو همزمان ...
بیشتر
مقدمه: تعویض مفصل زانو یکی از موفق ترین عمل های ارتپدی میباشد و مطالعات زیادی بر روی اپروچ و زمان انجام جراحی انجام شده است اما بررسی های محدودی که در رابطه با نتایج و عوارض عمل تعویض دو مفصل زانو همزمان و مقایسه آن به فاصله 48 ساعت بعد انجام شده است، لذا بر آن شدیم تا مطالعه ای با هدف تعیین نتایج بالینی و عوارض تعویض دو مفصل زانو همزمان و مقایسه آن به فاصله 48 ساعت به انجام رسانیم.روش اجرا: این مطالعه به صورت یک مطالعه کوهورت بود، که گروه اول بیمارانی بودند که به صورت تعویض مفصل همزمان بوده اند و گروه دوم نیز بیمارانی بوده اند که تعویض دو مفصل زانو به فاصله 48 ساعت بوده است وارد مطالعه شدند سپس عوارض بعد از عمل، مدت زمان بستری ، نتایج بالینی دو هفته بعد از عمل ، یک ماه پس از عمل و سه ماه پس از عمل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: هیچ کدام از معیارهای مورد بررسی از پرسشنامه lysholm تفاوت معناداری در بیماران مورد مطالعه نداشت . عوارض بعد از جراحی نیز در دو گروه مورد و شاهد مورد ارزیابی قرار گرفت که در هیچ کدوم از گروه ها تفاوت معناداری مشاهده نشد . (P>0.05).بحث و نتیجه گیری: به طور کلی در طول انجام مطالعه میزان درد و میزان عملکرد زانو و عوارض ناشی از جراحی در بیماران بعد از انجام هر دو روش درمانی تفاوت معناداری را نشان نداد.
جنرال
شهاب ایل کا؛ افشین احمدزاده حشمتی؛ امیر رضا میرزایی سو سفیدی؛ ساحل سالاری
چکیده
پیش‌زمینه: هدف از این مطالعه بررسی ارتباط احتمالی سطح سرمی ویتامین دی با شکستگی تیبیا در کودکان تازه‌پا است.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی کودکان 18 تا 36 ماهه با شکستگی تیبیا در مرکزی در جنوب شرقی ایران انجام گرفت. پس از دریافت اطلاعات دموگرافیک با هدف اندازه‌گیری سطح سرمی ویتامین دی، از افراد مورد مطالعه نمونة سرمی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: هدف از این مطالعه بررسی ارتباط احتمالی سطح سرمی ویتامین دی با شکستگی تیبیا در کودکان تازه‌پا است.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی کودکان 18 تا 36 ماهه با شکستگی تیبیا در مرکزی در جنوب شرقی ایران انجام گرفت. پس از دریافت اطلاعات دموگرافیک با هدف اندازه‌گیری سطح سرمی ویتامین دی، از افراد مورد مطالعه نمونة سرمی تهیه شد. سپس تمامی داده‌ها برای انالیز وارد نرم افزار SPSS شدند.
یافته‌ها: تعداد 30 کودک وارد مطالعه شدند. سطح متوسط ویتامین دی در این افراد 1/6 ± 6/31 بود. این مطالعه نشان داد که در کودکان 18 تا 36 ماهه که به تازگی راه رفتن را آغاز کردهاند، ارتباط معناداری بین سطح ویتامین دی و کمبود آن با افزایش خطر شکستگی تیبیا وجود ندارد.
نتیجهگیری: مطالعة حاضر ارتباط معناداری بین سطح ویتامین دی و کمبود آن با افزایش خطر شکستگی استخوان تیبیا در کودکان نوپای 18 تا 36 ماهه نشان داد.
زانو
الصدیق الهادی محمود؛ محمد المنتظر معاویه مالک؛ خالد الفاضل حسین
چکیده
پیش‌زمینه: کسب اطلاعات در مورد ارزیابی آناتومیک و هندسی استخوان‌ها یکی از پارامترهای حیاتی در آرتروپلاستی زانو[1] است و تأثیر بسزایی در پیامدهای ثانویه دارد. هدف از این مقاله ارزیابی آنتروپومتریک دیستال استخوان ران افراد بالغ در جامعة سودانی و مقایسة نتایج با سایر جوامع میباشد.مواد و روشها: این مطالعة توصیفی که از ماه سپتامبر ...
بیشتر
پیش‌زمینه: کسب اطلاعات در مورد ارزیابی آناتومیک و هندسی استخوان‌ها یکی از پارامترهای حیاتی در آرتروپلاستی زانو[1] است و تأثیر بسزایی در پیامدهای ثانویه دارد. هدف از این مقاله ارزیابی آنتروپومتریک دیستال استخوان ران افراد بالغ در جامعة سودانی و مقایسة نتایج با سایر جوامع میباشد.مواد و روشها: این مطالعة توصیفی که از ماه سپتامبر 2020 تا فوریه 2021، در بیمارستان الامل (Alamal) در خارطوم، سودان، انجام شد شامل تمام بیماران بزرگسالی بود که برای سی‌تی‌اسکن به کلینیک رادیولوژی مراجعه می‌کردند و ابعاد نرمال مدیال- جانبی فمورال (ML) و قدامی خلفی (AP) دیستال فمور زانوهای[1] آنان مورد ارزیابی قرار می‌گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از بستة آماری علوم اجتماعی (SPSS) مورد آنالیز قرار گرفت.یافته‌ها: 385 بزرگسال سودانی وارد مطالعه شدند که میانگین سن آنان 5/18±1/59 سال بود و در محدودة سنی 20 تا 86 سال قرار داشتند. 9/69 درصد بیماران مرد و 1/30 درصد زن بودند. 45 درصد موارد در زانوی چپ و 55 درصد در زانوی راست بود. میانگین medio-lateral (ML) 0/6±6/76 میلی‌متر بود که در محدودة 7/66 تا 2/88 میلی‌متر قرار داشت. میانگین Anteroposterior (AP) 9/4±640/45 میلی‌متر بود که در محدودة 2/37 تا 54 میلی‌متر قرار داشت. اندازه‌گیری‌های آنتروپومتریک دیستال استخوان ران مردم سودانی در مراکزی در شهرهای یونان و کره انجام شد.نتیجهگیری: تفاوت‌هایی در ابعاد میانگین ML و AP بین جامعة سودانی و سایر گروه‌های قومی وجود دارد که باید در هنگام طراحی ایمپلنت‌های آرتروپلاستی کامل زانو در نظر گرفته شود. زانوی سودانی‌ها در محدوده و مشابه زانوی یونانی‌ها و کره‌ای‌ها میباشد.
ناهید حسن زاده نعمتی؛ ستاره نیک ضمیر؛ زهره انصاری نژاد
چکیده
حفظ ساختار بیولوژیکی اولیه استخوان اسفنجی می تواند آن را برای استفاده به عنوان یک داربست مناسب برای مهندسی موفقیت آمیز بافت استخوان آماده کند. علاوه بر این ، از بین بردن سلولهای متعلق به بستر آن برای افزایش زیست سازگاری آن و کاهش پاسخهای ایمونولوژیکی آنها بسیار حیاتی است. در این مطالعه ، از روشهای شیمیایی برای سلول زدایی داربستهای ...
بیشتر
حفظ ساختار بیولوژیکی اولیه استخوان اسفنجی می تواند آن را برای استفاده به عنوان یک داربست مناسب برای مهندسی موفقیت آمیز بافت استخوان آماده کند. علاوه بر این ، از بین بردن سلولهای متعلق به بستر آن برای افزایش زیست سازگاری آن و کاهش پاسخهای ایمونولوژیکی آنها بسیار حیاتی است. در این مطالعه ، از روشهای شیمیایی برای سلول زدایی داربستهای سه بعدی ساخته شده از استخوان لگن گوساله اسفنجی استفاده شد. برای این منظور ، نمونه های استخوانی که از استخوان لگن گوساله بریده شده بودند با استفاده از روش شیمیایی (سدیم دودسیل سولفات (SDS) و TritonX-100 با غلظت های مختلف) سلول زدایی شدند. نمونه ها با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین ، رنگ آمیزی تریکروم، میکروسکوپ الکترونی نوری و روبشی مشخصه یابی شدند. در پایان، برای اطمینان از عدم وجود مواد سمی در داربست ، آزمایش سمیت سلولی انجام شد. نتایج نشان داد که نمونه های سلولز شده با TritonX-100 2٪ و به ترتیب در ترکیب محلول 3٪ TritonX-100 و 4٪ SDS می توانند جایگزین بافت استخوانی اسفنجی آسیب دیده شوند.
مفاصل
حمید ذوالقدر؛ پریسا صداقتی؛ یحیی سخنگویی؛ الهام حسینی
چکیده
پیش‌زمینه: افزایش تحرک یک یا چند مفصل در مقایسه با دامنة طبیعی، به عنوان بیش تحرکی مفصل یا هایپرموبیلیتی (hypermobility) شناخته می‌شود. با این حال، در بیشتر موارد، هایپرموبیلیتی مفصل یک پدیدة محدود است که به عنوان هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل، Generalized Joint Hypermobility (GJH) شناخته می‌شود. هدف از مطالعة حاضر مقایسة میزان شیوع هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل ...
بیشتر
پیش‌زمینه: افزایش تحرک یک یا چند مفصل در مقایسه با دامنة طبیعی، به عنوان بیش تحرکی مفصل یا هایپرموبیلیتی (hypermobility) شناخته می‌شود. با این حال، در بیشتر موارد، هایپرموبیلیتی مفصل یک پدیدة محدود است که به عنوان هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل، Generalized Joint Hypermobility (GJH) شناخته می‌شود. هدف از مطالعة حاضر مقایسة میزان شیوع هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل در دانش‌آموزان دختر و پسر ایرانی بود.
مواد و روشها: مطالعة حاضر از نوع مقطعی و گذشته‌نگر است و جامعة آماری آن شامل دانش‌آموزان دختر و پسر با دامنة سنی 8 تا 18 سال است که به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. تعداد 1225 دانش آموز شامل 726 دختر و 499 پسر، به صورت نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامة 5 سؤالی خودارزیابی هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل حکیم و گراهام استفاده شد که حساسیت آن 80 تا 85 درصد و ویژگی آن 80 تا 90 درصد است. با توجه به شرایط شیوع بیماری کرونا و عدم دسترسی مستقیم به دانش‌آموزان، این پرسشنامه به صورت الکترونیکی (آنلاین) در برنامه گوگل فرم طراحی شد و برای تکمیل در شبکه‌های اجتماعی در اختیار معلمان ورزش یا دانش‌آموزان قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون خی دو (دو بعدی) در نرم‌افزار آماری SPSS نسخة 22 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان شیوع هایپرموبیلیتی در دختران (%2/41) نسبت به پسران (7/30%) بالاتر است. همچنین، آزمون آماری خی دو نشان داد که تفاوت معناداری بین دو جنس دختر و پسر و میزان ابتلا به هایپرموبیلیتی وجود دارد (001/0p=، 97/13=ƛ). طبق این نتایج، جنسیت در میزان ابتلا به هایپرموبیلیتی به میزان 10 درصد تعیین کننده بوده است. علاوه بر این، نتایج آزمون آماری نشان داد که پارامتر سن در میزان ابتلا به هایپرموبیلیتی تفاوت معناداری ایجاد نمی‌کند (54/0p= ،79/10=ƛ).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج مطالعة حاضر، هایپرموبیلیتی عمومی مفاصل در دانش آموزان دختر و پسر ایرانی از میزان شیوع بالایی برخوردار است. همچنین این شیوع در دختران نسبت به پسران بیشتر است. بنابراین نیاز است که توجه بیشتری به این پدیده شود، چرا که در آینده ممکن است برای افرادی که دچار هایپرموبیلیتی هستند عوارض جسمانی و روانی ایجاد شود.
شانه و آرنج
نیما باقری؛ محمدرضا گیتی؛ امیر حسین کریم؛ فربد یوسفی؛ سید هادی کلانتر؛ سمانه محمود آبادی
چکیده
چکیده:پیش زمینه: وجود ارتباط بین بیماری دیابت ملیتوس و مشکلات سیستم عضلانی استخوانی در بسیاری از مطالعات پیشین اثبات شده است.هدف اصلی ما مطالعه شیوع بالا بودن قند خون (دیابت یا پره دیابت) در بیماران با شکایت درد شانه بوده و هم چنین پاسخ به این سوال است که آیا اندازه گیری سطح قند خون در این بیماران منطقی است؟روش: در یک دوره یک ساله ازابتدای ...
بیشتر
چکیده:پیش زمینه: وجود ارتباط بین بیماری دیابت ملیتوس و مشکلات سیستم عضلانی استخوانی در بسیاری از مطالعات پیشین اثبات شده است.هدف اصلی ما مطالعه شیوع بالا بودن قند خون (دیابت یا پره دیابت) در بیماران با شکایت درد شانه بوده و هم چنین پاسخ به این سوال است که آیا اندازه گیری سطح قند خون در این بیماران منطقی است؟روش: در یک دوره یک ساله ازابتدای بهمن ماه 1398 تا ابتدای بهمن ماه 1399 بیماران مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی شانه با شکایت درد شانه وارد این مطالعه مقطعی شدند.بیماران واجد شرایط بعد از اخذ رضایت آگاهانه مورد بررسی قرار گرفتند. یک چک لیست واخد شامل: داده های دموگرافیک ، سطح گلوکز ناشتای خون، تشخیص بیماری و اندکس توده بدنی (BMI) بودند.یافته ها: 564 بیمار واجد شرایط وارد مطالعه شدند. از این 564 بیمار 106 بیمار ( 18.8%) مبتلا به دیابت بودند، 146 بیمار (25.9%) در مرحله پره دیابتی قرار داشتند و مابقی 312 بیمار( 55.3%) قند خون طبیعی داشتند. درصد بالاتری از مردان در مقایسه با زنان قند خون بالا داشتند( 54 درصد در مقابل 33.9 درصد). ارتباط معنی داری بین سطح گلوکز خون وپاتولوژی ایجاد کننده درد وجود نداشت(P = 0.191). .نتیجه گیری: شیوع بالاتر اختلال قند خون در بیماران با درد شانه لازمه مطالعات بیشتر در این زمینه و تعریف گسترده تری از فاکتورهای پیششگویی کننده دیابت دارد. این نکته به ویژه در کشور ما که غربالکری فند خون به صورت روتین انجام نمی شود حایز اهمیت است.
