پونه دهقان؛ زهرا سقایی؛ فرید عباس زاده؛ مراد کریم پور؛ سهیل مهدی پور
چکیده
پیشزمینه: در روشهای معمول اندازهگیری آنته ورژن بهصورت دوبعدی، از اسلایسهای سیتیاسکن و در روش سهبعدی از مدل استخراج شده استخوان از میان تصاویر سیتیاسکن استفاده میشود. هدف از انجام این مطالعه مقایسه اندازهگیری آنته ورژن گردن فمور به روش دوبعدی و سه بعدی بود.مواد و روشها: در این مطالعه گذشتهنگر، در ۴۰ بیمار (۶ ...
بیشتر
پیشزمینه: در روشهای معمول اندازهگیری آنته ورژن بهصورت دوبعدی، از اسلایسهای سیتیاسکن و در روش سهبعدی از مدل استخراج شده استخوان از میان تصاویر سیتیاسکن استفاده میشود. هدف از انجام این مطالعه مقایسه اندازهگیری آنته ورژن گردن فمور به روش دوبعدی و سه بعدی بود.مواد و روشها: در این مطالعه گذشتهنگر، در ۴۰ بیمار (۶ مرد، ۳۴ زن) مراجعه کننده به یک مرکز درمانی تهران، آنته ورژن فمور به روش دو بعدی و سه بعدی با استفاده از سیتیاسکن ارزیابی گردید. نقاط مرجع برای اندازهگیری این زاویه در هردو روش شامل مرکز سر فمور، مرکز گردن فمور، و برآمدگی پشتی دو کوندیل فمور بود. در روش سهبعدی صفحهای عمود بر محور آناتومی فمور بهعنوان نمای ارزیابی تعریف شد.یافتهها: میانگین آنته ورژن با روش دوبعدی ۹/۸ و در روش سه بعدی ۱۶/۱۱محاسبه گردید. نمودار «بلاند- آلتمن» نیز بین دو روش دو و سه بعدی اختلاف معنیدار نشان داد.نتیجهگیری: اختلاف بین دو روش دو و سه بعدی میتواند با انتخاب اسلایسها، نحوه قرارگیری بیمار بر روی تخت و یا تأثیر بدشکلی در روش دوبعدی وابسته باشد. در روش سهبعدی با تعیین صحیح تر علایم و زاویه دید فمور، خطاهای اندازهگیری کاهش مییابد. باتوجه به عدم وجود روش قطعی، لازم است بازبینی و مطالعات بیشتر در مورد نحوه اندازهگیری این زاویه صورت پذیرد.
امیر رضا صادقی فر؛ آرش اکبری؛ محمود کریمی مبارکه
چکیده
پیشزمینه: استئوآرتریت مفصل زانو از علل اصلی ناتوانی در افراد مسن میباشد. شواهد نشان میدهند دفورمیتی واروس میتواند از انتهای فمور یا ابتدای تیبیا یا بهعلت لاکسیتی لیگامانی ایجاد شود. در صورت استئوتومی، در جای دیگر غیر از محل اصلی دفورمیتی، ممکن است باعث ایجاد دفورمیتی زیگزاگی گردد و احتمال خطر ایجاد استئوآرتریت را بالا ببرد. ...
بیشتر
پیشزمینه: استئوآرتریت مفصل زانو از علل اصلی ناتوانی در افراد مسن میباشد. شواهد نشان میدهند دفورمیتی واروس میتواند از انتهای فمور یا ابتدای تیبیا یا بهعلت لاکسیتی لیگامانی ایجاد شود. در صورت استئوتومی، در جای دیگر غیر از محل اصلی دفورمیتی، ممکن است باعث ایجاد دفورمیتی زیگزاگی گردد و احتمال خطر ایجاد استئوآرتریت را بالا ببرد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین محل دقیق دفورمیتی در واروس و والگوس زانو بود.مواد و روشها: مطالعه برروی ۴۰ بیمار مبتلا به دفورمیتی واروس و والگوس زانو با میانگین سنی ۲۷/۴ سال (۳۸-۱۹) انجام شد. از هر بیمار بهصورت ایستاده پرتونگاری دیجیتال اندام تحتانی تهیه شد. سپس محورهای اندام با کمک کامپیوتر رسم و با روشهای آماری تجزیه و تحلیل گردید.یافتهها: در ۹۴/۵% موارد محل دفورمیتی ابتدای تیبیا تعیین شد و در ۵/۵% محل دفورمیتی انتهای فمور قرار داشت که محل مناسب استئوتومی میباشد. در مطالعه ما مشخص شد که واروس زانو تحت تأثیر چند عامل میباشد به این ترتیب که دفورمیتی انتهای فمور در ۶۷/۵% موارد و دفورمیتی ابتدای تیبیا در %۶۲/۵ موارد و لاکسیتی لیگامانی در ۷۷/۵% موارد دخیل است.نتیجهگیری: باتوجه به اینکه در دفورمیتیهای واروس، محل دفورمیتی میتواند تحت تأثیر سه عامل ذکر شده باشد، توصیه میشود قبل از انجام مداخلات جراحی به کمک رسم محورها و زوایا محل اصلی دفورمیتی تعیین گردد.
امیرمحمد نوالی؛ امین مرادی؛ ابوالفضل مختاری
چکیده
پیشزمینه: کنترل درد پس از جراحی از نکات عمده در ارتوپدی است. داروهای مخدر درد را به خوبی کنترل نمیکنند و میتوانند عوارض متعددی داشته باشند. داروهای ضدالتهاب نقش موثری در کنترل درد دارند. در این مطالعه اثر تسکین درد «کتورولاک» پس از جراحی آرتروسکوپی بررسی گردید.
مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور، ۶۰ بیمار ...
بیشتر
پیشزمینه: کنترل درد پس از جراحی از نکات عمده در ارتوپدی است. داروهای مخدر درد را به خوبی کنترل نمیکنند و میتوانند عوارض متعددی داشته باشند. داروهای ضدالتهاب نقش موثری در کنترل درد دارند. در این مطالعه اثر تسکین درد «کتورولاک» پس از جراحی آرتروسکوپی بررسی گردید.
مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور، ۶۰ بیمار در محدوده سنی حدود ۴۵ سال که آرتروسکوپی زانو میشدند، به دو گروه ۳۰ نفره که از نظر سن و جنس همتا بودند، تقسیم شدند. در گروه مداخله ۳۰ میلیگرم کتورولاک و در گروه کنترل ۳۰ میلیلیتر نرمال سالین پس از عمل در زانو تزریق شد. درد پس از عمل و نیاز به داروهای مخدر در ساعات اولیه بررسی گردید.
یافتهها: در ۴ ساعت و ۸ ساعت بعد از عمل، در گروه کتورولاک کنترل درد به نحو معنیداری بهتر بود؛ لیکن ۱۲ و ۲۴ ساعت پس از عمل تفاوت معنیداری مشاهده نشد. از نظر میزان نیاز به داروهای مخدر نیز تفاوتی مشاهده نشد. از نظر اختلال خواب که در گروه کتورولاک ۴۲/۸% و در گروه کنترل ۵۷/۳% بود، نیز تفاوت معنیداری بین دو گروه وجود داشت (۰/۰۵)
نتیجهگیری: تزریق کتورولک در زانو پس از آرتروسکوپی باعث کاهش درد فقط در ساعت اول می شود و میزان نیاز به داروهای مخدر را کاهش نمی دهد.
محمود کریمی مبارکه؛ محسن مردانی کیوی؛ علی اکبر کیخواه؛ خشایار صاحب اختیاری؛ کیوان هاشمی مطلق
چکیده
پیشزمینه: یکی از درمانهای رایج برای «انحراف راستای» اندام تحتانی قبل از ۵۰ سالگی استئوتومی پروگزیمال تیبیا است. در روش استئوتومی گوه باز، رباط طرفی داخلی (MCL) نیاز به آزادسازی دارد. هدف از این مطالعه مقایسه عمل استئوتومی گوه باز با و بدون آزادسازی MCL و تعیین اثر احتمالی محل استئوتومی بر ناپایداری والگوس، ارتفاع پاتلا و شیب پشتی ...
بیشتر
پیشزمینه: یکی از درمانهای رایج برای «انحراف راستای» اندام تحتانی قبل از ۵۰ سالگی استئوتومی پروگزیمال تیبیا است. در روش استئوتومی گوه باز، رباط طرفی داخلی (MCL) نیاز به آزادسازی دارد. هدف از این مطالعه مقایسه عمل استئوتومی گوه باز با و بدون آزادسازی MCL و تعیین اثر احتمالی محل استئوتومی بر ناپایداری والگوس، ارتفاع پاتلا و شیب پشتی پروگزیمال تیبیا بود.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی آیندهنگر، ۵۹ بیمار مبتلا به واروس زانو که کاندید عمل استئوتومی گوه باز بالای تیبیا، در محدوده سنی50-16 سال بودند، به دو گروه استئوتومی با آزادسازی رباط طرفی داخلی (۳۰ بیمار، ۴۰ زانو) و بدون آزادسازی رباط طرفی داخلی (۲۹ بیمار، ۳۶ زانو) تقسیم شدند. وجود بیثباتی در والگوس، شیب پشتی تیبیا و همچنین نتایج «سیستم امتیازبندی زانو» (KSS) در مدت زمان ۱۷/۴ ماه (۲۴-۳ ماه) بررسی شدند.یافتهها: در بیماران گروه گوه باز بدون آزادسازی MCLبا میانگین سنی ۹±۲۶/۷ سال، میانگین نمره کلی «سیستم امتیازبندی زانو» از ۱۵/۲±۵۳/۵ به ۱۳/۴±۸۱/۹ و در بیماران گوه باز با آزادسازی با میانگین سنی ۸/۴±۲۵/۵ سال، میانگین نمره کلی از ۱۴/۶±۵۲/۴ به ۱۷/۸±۶۵/۴ افزایش یافت. در گروه بدون آزادسازی MCL عوارض جراحی کمتر بود. معیار اینسال ـ سلواتی و شیب پشتی تیبیا بدون تغییر باقی ماند و ناپایداری والگوس کمتری مشاهده گردید.نتیجهگیری: هر دو روش منجر به افزایش نمره KSS شد، اما در گروه بدون آزادسازی این بهبود چشمگیر بود. در روش بدون آزادسازی، ناپایداری والگوس ایجاد نمیشود و عوارض عمل جراحی کمتر است.
روشنک جزایری؛ محمد قریشی؛ حمیدرضا سید حسین زاده؛ مژگان بابازاده؛ عنایت اله بخشی؛ حسین نجم آبادی؛ سیدمحمد جزایری
چکیده
۰/۰۴۵پیشزمینه: استئوآرتریت یک بیماری تخریب کننده مفاصل است. ژن آسپورین (ASPN) دستور ساخت یک پروتئین خارج سلولی غضروفی را صادر میکند. پلیمورفیسمهای تکرار اسید آسپارتیک (D)، زمینهساز بروز استئوآریت میباشند. وجود آلل D14 قابلیت ابتلا به استئوآرتریت را در جمعیت ژاپنی و چینی افزایش میدهد ولی در نژاد سفیدپوستان نقش مهمی ندارد؛ و ...
بیشتر
۰/۰۴۵پیشزمینه: استئوآرتریت یک بیماری تخریب کننده مفاصل است. ژن آسپورین (ASPN) دستور ساخت یک پروتئین خارج سلولی غضروفی را صادر میکند. پلیمورفیسمهای تکرار اسید آسپارتیک (D)، زمینهساز بروز استئوآریت میباشند. وجود آلل D14 قابلیت ابتلا به استئوآرتریت را در جمعیت ژاپنی و چینی افزایش میدهد ولی در نژاد سفیدپوستان نقش مهمی ندارد؛ و آلل D15 نیز در جمعیت یونانی به عنوان عامل خطر به شمار میرود. با توجه به شیوع بالای استئوآرتریت زانو در ایران، در این مطالعه تاثیر ژن آسپورین در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو بررسی گردید.
مواد و روشها: تعداد ۱۰۰ بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو (۷۲ زن، ۲۸ مرد) که به صورت متوالی در یک مرکز آموزشی شهر تهران انتخاب شدند با ۱۰۰ نفر گروه کنترل بدون هیچ نشانه آرتریت یا بیماری مفصلی مقایسه شدند. تمامی افراد دو گروه ایرانی بودند. فراوانی آللهای تکرار D در دو گروه استخراج، و ارتباط بین پلیمورفیسم تکرار D و استئوآرتریت بررسی شد.
یافتهها: بین دو گروه بیمار و کنترل، از نظر فراوانی آللهای D14 و D15، برخی تفاوتهای جزئی وجود داشت. در زنان ایرانی، ارتباط بین آلل D15 و آرتروز زانو معنیدار بود (۰/۰۴۵=(OR=۱/۷۳ ، %۹۵ CI=۱/۰۱-۲/۹۴ ،p < /em> و آلل D14 به طور معنیداری در مقابل آرتروز زانو نقش محافظتی به عهده داشت (۰/۰۳۲=p < /em>).
نتیجهگیری: آلل D15 میتواند یک آلل مخاطره آمیز در میان زنان ایرانی باشد. نتایج حاصل از رابطه بین آلل D15 و آرتروز زانو، نسبتا شبیه جمعیت زنان یونانی بود.
منصور ابوالقاسمیان
چکیده
شل شدگی غیرعفونی مفصل مصنوعی ران از جمله شایعترین علل نیاز به تعویض مجدد مفصل ران است. در مورد مکانیسم ایجاد شل شدگی غیرعفونی اتفاق نظر وجود ندارد. بعضی آن را یک روند کاملاً مکانیکی میدانند که ناشی از نیروهای مکرری است که در طی زمان به ران وارد میگردد. بعضی دیگر، آن را یک روند کاملاً زیستی میبینند که به علت خورده شدن استخوان ...
بیشتر
شل شدگی غیرعفونی مفصل مصنوعی ران از جمله شایعترین علل نیاز به تعویض مجدد مفصل ران است. در مورد مکانیسم ایجاد شل شدگی غیرعفونی اتفاق نظر وجود ندارد. بعضی آن را یک روند کاملاً مکانیکی میدانند که ناشی از نیروهای مکرری است که در طی زمان به ران وارد میگردد. بعضی دیگر، آن را یک روند کاملاً زیستی میبینند که به علت خورده شدن استخوان (ناشی از ذرات ریز آزاد شده از سایش قسمتهای مختلف پروتز) اتفاق میافتد. احتمالاً یک مکانیسم میانه، ایجاد شل شدگی را به صورت بهتری توجیه میکند. به این ترتیب که خوردگی استخوان، اتصالات بین پروتز و استخوان را تضعیف مینماید و آن را نسبت به اثرات نیروهای چرخشی و قیچی شکل، که در نهایت باعث شلشدگی میشوند، آسیب پذیر میسازد. در این مقاله، خلاصهای از پاتوفیزیولوژی، پیشگیری، تشخیص و درمان شل شدگی غیرعفونی پروتز مفصل ران ارائه میشود.
احمدرضا افشار
چکیده
در عکسبرداری بالینی، یک مشکل یا بیماری نشان داده میشود. هدف از عکسبرداری بالینی ارائه دقیق و صحیح یک موضوع پزشکی می باشد و موضوع اصلی تصویر، همان مشکل یا بیماری است. عکسبرداری به پزشکان و جراحان در زمینه آموزش، ارائه سخنرانی ها و مقالات علمی، مشاوره های پزشکی، بحث بین همکاران، ارزیابی قبل و بعد از درمان، طرح ریزی درمانی ...
بیشتر
در عکسبرداری بالینی، یک مشکل یا بیماری نشان داده میشود. هدف از عکسبرداری بالینی ارائه دقیق و صحیح یک موضوع پزشکی می باشد و موضوع اصلی تصویر، همان مشکل یا بیماری است. عکسبرداری به پزشکان و جراحان در زمینه آموزش، ارائه سخنرانی ها و مقالات علمی، مشاوره های پزشکی، بحث بین همکاران، ارزیابی قبل و بعد از درمان، طرح ریزی درمانی و موارد پزشکی قانونی کمک می کند. لذا دانستن برخی نکات مفید در کاربرد بهتر هنر عکسبرداری در علم پزشکی روزمره سودمند خواهد بود.
چکیده
مجموعه مقالات نشست بینالمللی «هم رایی» درباره عفونت مفاصل مصنوعیروسای جلسه: دکتر جواد پرویزی، دکتر تورستن گرک(قسمت هفتم)
بیشتر
مجموعه مقالات نشست بینالمللی «هم رایی» درباره عفونت مفاصل مصنوعیروسای جلسه: دکتر جواد پرویزی، دکتر تورستن گرک(قسمت هفتم)