عیسی نواب؛ سعید رضا مهرپور؛ سید مهدی جعفری
چکیده
پیشزمینه: شکستگیهای هیپ شامل شکستگیهای اینترتروکانتریک و شکستگیهای گردن استخوان ران از آسیبهای شایع ارتوپدی بهخصوص در افراد مسن میباشند و هزینه گزافی را خانواده و جامعه تحمیل می کند و بیشترین علت بروز آنها استئوپروز میباشد. هدف از این مطالعه بررسی هزینه درمان شکستگی هیپ در افراد مسن در یک مرکز آموزشی درمانی شهر تهران ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگیهای هیپ شامل شکستگیهای اینترتروکانتریک و شکستگیهای گردن استخوان ران از آسیبهای شایع ارتوپدی بهخصوص در افراد مسن میباشند و هزینه گزافی را خانواده و جامعه تحمیل می کند و بیشترین علت بروز آنها استئوپروز میباشد. هدف از این مطالعه بررسی هزینه درمان شکستگی هیپ در افراد مسن در یک مرکز آموزشی درمانی شهر تهران بود.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی گذشتهنگر، پرونده ۱۶۴ بیمار بالای ۶۵ سال که در طی سه سال اخیر در بیمارستان شریعتی تهران با شکستگی هیپ بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. میزان هزینه سالانه درمان این بیماران، روزهای بستری در بیمارستان و در بخش مراقبتهای ویژه بررسی گردید.یافتهها: بیماران ۹۲ زن و ۷۲ مرد بودند. مسنترین بیمار بستری شده در این مطالعه ۹۸ سال داشت. میانگین روزهای بستری ۸ روز و میانگین هزینه هر بیمار در طی روزهای بستری هفتصد و هشتاد و هفت هزار و سیصد و نود تومان برآورد شد. بیشترین هزینه سه میلیون و صد و هشتاد هزار تومان و کمترین آن، در بیماری که عمل جراحی نشد، شصت و هفت هزار تومان بود. ۸۵ بیمار بهطور متوسط ۲ روز در بخش مراقبتهای ویژه بستری بودند. محاسبات انجام شده نشان داد که در بیمارستان شریعتی میانگین هزینه سالانه برای درمان بیماران مبتلا به شکستگی هیپ حدود ۲۰۰ میلیون تومان بوده است.نتیجهگیری: با توجه به اینکه بیشتر شکستگیهای هیپ در افراد مسن، ثانویه به استئوپروز میباشد، به نظر میرسد که با اسکرین کردن و درمان موثر استئوپروز بتوان تا حد زیادی از بار مالی زیاد بر جامعه کاست.
محمدصالح گنجویان؛ حمید بهتاش؛ سید حسین وحید طاری؛ ابراهیم عامری؛ بهرام مبینی؛ مرضیه نجومی
چکیده
پیشزمینه: علت ضایعه اسکولیوز ایدیوپاتیک ناشناخته است و درمان غیرجراحی متداول استفاده از ارتوزها میباشد که شایعترین آن بریس میلواکی است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثربخشی بریس میلواکی در درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک بود.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، پرتونگاریهای ۶۸۱ بیمار مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بین سنین ۱۰ تا ...
بیشتر
پیشزمینه: علت ضایعه اسکولیوز ایدیوپاتیک ناشناخته است و درمان غیرجراحی متداول استفاده از ارتوزها میباشد که شایعترین آن بریس میلواکی است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثربخشی بریس میلواکی در درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک بود.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، پرتونگاریهای ۶۸۱ بیمار مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بین سنین ۱۰ تا ۱۸ سال که با بریس میلواکی به مدت ۱۰ سال (از ۱۳۷۳تا ۱۳۸۳) در دو مرکز درمانی تهران درمان شده بودند بررسی و ۳۳۵ بیمار با تشخیص قطعی اسکولیوز ایدیوپاتیک مطابق معیارهای ورود مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۱۲/۱ سال بود و درمان تمام وقت (۲۳ ساعت در شبانه روز) با بریس آغاز و بر اساس پروتوکل درمانی انجمن تحقیقات اسکولیوز (SRS) درمان با بریس ادامه یافت. در نهایت زوایای اسکولیوز در مراحل مختلف درمانی محاسبه و ارتباط آن با روش درمانی ارزیابی شد و عوامل موثر در نتیجه درمانی تحت بررسی قرار گرفت.یافتهها: با استفاده از بریس میلواکی، زاویه اسکولیوز از ۳۲/۸درجه در ابتدای درمان به ۳۰/۶ درجه رسید. بریس میلواکی در انحناهای بالای پشتی (توراسیک)، انحنای دوتایی (دوبل) و سهتایی (تریپل) اثر درمانی واضحی نداشت و مهمترین عامل در پاسخ مناسب درمانی کاهش انحنا به بیش از ۳۰% انحنای اولیه بود. میزان کیفوز پشتی تأثیری در نتیجه درمان نداشت. در موارد علامت «ریسر» ۰ و ۱ احتمال پیشرفت انحنا بیشتر بود. نتیجهگیری: بریس میلواکی اثر درمانی مفیدی در درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک دارد و شرط پاسخ مناسب به درمان، انتخاب صحیح بیمار و همکاری کامل وی در کل دوره درمان است.
صدیقه نجفی پور؛ غلامحسین شاهچراغی؛ محمدحسین فلاح زاده؛ مرضیه کارگر
چکیده
پیشزمنیه: پرفشارخونی ثانویه در نوزادان و کودکان ممکن است به علل متفرقه نظیر ضربه به اندامهای تحتانی، شکستگی و بهکارگیری کشش مشاهده گردد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع پرفشارخونی در کودکان تحت درمان با روشهای ارتوپدی در دو مرکز درمانی شیراز انجام شد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی در فاصله زمانی ۶ ماهه، ۶۰ کودک ۳ تا ۱۴ ساله ...
بیشتر
پیشزمنیه: پرفشارخونی ثانویه در نوزادان و کودکان ممکن است به علل متفرقه نظیر ضربه به اندامهای تحتانی، شکستگی و بهکارگیری کشش مشاهده گردد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع پرفشارخونی در کودکان تحت درمان با روشهای ارتوپدی در دو مرکز درمانی شیراز انجام شد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی در فاصله زمانی ۶ ماهه، ۶۰ کودک ۳ تا ۱۴ ساله (۳۴ پسر، ۲۶دختر) با مشکلات ارتوپدی در اندامهای تحتانی نظیر ۳۵ شکستگی فمور، ۷ پاچنبری، ۵ دررفتگی مادرزادی مفصل ران، ۳ شکستگی لگن، ۳ کوتاهی مادرزادی پا، ۲ پولیومیلیت و ۵ سایر مشکلات ارتوپدی مثل پرفشاری خون بعد از عمل مورد بررسی قرار گرفتند. فشارخون کودکان در زمان پذیرش، قبل و بعد از درمان با کشش و یا گچگیری اندازهگیری شد.یافتهها: پرفشاری خون در ۳۰ کودک ۱۴-۳ ساله بین روز دوم تا چهارم بعد از جراحی ارتوپدی مشاهده گردید. پرفشاری خون شدید در ۴ پسر و ۲ دختر مشاهده شد که پس از تغییر زاویه تراکشن یا توقف بلند کردن استخوان، فشارخون به حالت طبیعی بازگشت و در ۲۴ مورد پرفشاری خون متوسط دیده شد و در ششمین روز به روند طبیعی بازگشت. این یافتهها در کودکان با شکستگی تنه ران تحت درمان با تراکشن، پاچنبری با گچگیری و کوتاهی پا با ثابت کننده خارجی بیشتر مشاهده شد.نتیجهگیری: پرفشاری خون شدید و متوسط در ۵۰ درصد بیماران تحت درمان با کشش استخوانی و یا گچگیری مشاهده شد، اما در فشار خون بیماران تحت درمان با کشش پوستی تغییری مشاهده نگردید و بین پرفشاری خون و جنس بیماران ارتباطی دیده نشد. پرفشار خونی ثانویه در بین کودکان تحت درمان جراحی ارتوپدی ممکن است مشاهده گردد. بنابراین کنترل مرتب فشارخون این کودکان در روزهای دوم تا ششم بعد از درمان پیشنهاد میگردد.
محمد دهقانی؛ حسین فانیان
چکیده
پیشزمینه: آسیبهای نسج نرم یا استخوانی بهویژه شکستگی دررفتگیهای این مفصل به خشکی مفصل و کاهش قابل توجه عملکرد انگشت و دست میانجامد. در این مطالعه از کشش دینامیک برای حرکت زودرس مفصل استفاده شد.مواد و روشها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی مقطعی در یک بیمارستان در اصفهان انجام شد. ۱۸ بیمار بین سالهای ۱۳۸۵-۱۳۸۰ در این مطالعه ...
بیشتر
پیشزمینه: آسیبهای نسج نرم یا استخوانی بهویژه شکستگی دررفتگیهای این مفصل به خشکی مفصل و کاهش قابل توجه عملکرد انگشت و دست میانجامد. در این مطالعه از کشش دینامیک برای حرکت زودرس مفصل استفاده شد.مواد و روشها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی مقطعی در یک بیمارستان در اصفهان انجام شد. ۱۸ بیمار بین سالهای ۱۳۸۵-۱۳۸۰ در این مطالعه وارد شدند که ۱۰ مورد انگشت چهارم، ۵ انگشت پنجم و ۳ انگشت سوم بودند. میانگین سن بیماران ۲۴ سال (۳۹-۱۸) و زمان مراجعه بین ۱ تا ۱۸ روز (میانگین ۷روز) بود. از دو پین ظریف یک میلیمتری در پروگزیمال و دیستال مفصل و رابر (کش) جهت کشش استفاده شد. در تمام موارد، شکستگی سطح مفصلی بیش از 40% بود. پس از روز اول برقراری کشش حرکت فعال مفصل شروع گردید و ثابتکننده ۶-۴ هفته بعد برداشته شد. بررسی براساس دامنه حرکت مفصل و یافتههای رادیولوژی در ۹ ماه بعد (۲۳-۸ ماه) انجام پذیرفت.یافتهها: تمام بیماران با دامنه حرکتی ۹۲ درجه (۹۸-۸۲ جوش خوردگی کامل را بدست آوردند. چهار بیمار ۱۰ درجه محدودیت در صاف کردن مفصل و ۳ بیمار خشکی مفصل به میزان ۱۰ درجه داشتند. همواری سطح مفصل در پرتونگاری نهایی همه بیماران به جز ۲ مورد دیده شد.نتیجهگیری: کشش دینامیک در شکستگی- دررفتگیها با جابهجایی مفصل پروگزیمال (شکستگی پیلون) اجازه حرکت زودرس مفصل همزمان با ترمیم نسج نرم و جوشخوردن استخوان را میدهد.
فردین میرزاطلوعی؛ احمدرضا افشار
چکیده
پیشزمینه: در این مطالعه نتایج کوتاهمدت بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از اتوگرافت ۴ رشتهای هامسترینگ و سیستم کراسپین برای قسمت فمورال مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی ۲۴ بیمار با میانگین سنی ۲۵ سال (۲۰ تا ۳۴ سال) با پارگی مزمن رباط متقاطع جلویی در بیمارستان شهید مطهری ارومیه مورد مطالعه قرار گرفتند. ...
بیشتر
پیشزمینه: در این مطالعه نتایج کوتاهمدت بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از اتوگرافت ۴ رشتهای هامسترینگ و سیستم کراسپین برای قسمت فمورال مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی ۲۴ بیمار با میانگین سنی ۲۵ سال (۲۰ تا ۳۴ سال) با پارگی مزمن رباط متقاطع جلویی در بیمارستان شهید مطهری ارومیه مورد مطالعه قرار گرفتند. ۲۳ بیمار مرد و یک مورد زن بودند. تمام بیماران با اتوگرافت ۴ رشتهای هامسترینگ و سیستم کراسپین فموال و یک پیچ انترفرانس برای سمت تی بیا جراحی شدند. هشت بیمار برای آسیبهای منیسک نیز بهطور همزمان مورد عمل جراحی قرار گرفتند. بررسی نهایی۹ ماه پس از عمل جراحی با استفاده از پرسشنامههای «لیشُلم» (Lysholm) و «تگنر» (Tegner)، پرتونگاری و اندازهگیری با آرترومتر انجام گرفت.یافتهها: نمره «لیشُلم» در ۲۲ بیمار خوب یا عالی، در ۱ بیمار متوسط و در یکی دیگر بد بود. میانگین نمره «لیشُلم» ۸۵/۹ بود. در ۱۶بیمار براساس نمره «تگنر» سطح فعالیت بیمار نسبت به قبل از عمل افزایش یافت و در ۸ بیمار تغییر نکرد. با استفاده از اندازهگیری با آرترومتر میانگین میزان جلو آمدن تیبیا بهطور چشمگیری کاهش یافت. در ۲ بیمار به علت پارگی زودرس به هنگام برداشت گرافت، از زانوی مقابل گرافت برداشته شد. در ۲ مورد عفونت اتفاق افتاد که در یکی از آنان گرافت و پیچ و پین الزاماً برداشته شد.نتیجهگیری: بازسازی رباط متقاطع با روش کراسپین، باعث ارتقاء سطح فعالیت بیشتر بیماران میشود. عفونت و اشکال در برداشتن گرافت دو عارضه اصلی این عمل بودند.
سید عبدالحسین مهدی نسب؛ ناصر صرافان؛ حسن امامی
چکیده
پیشزمینه: پارگی تاندونهای خم کننده دست در ناحیه ۵ (Zone 5) یکی از آسیبهای شایع نسج نرم در اندام بالایی است که در اثر اشیاء نوک تیز و برنده ایجاد میشود و در بسیاری از موارد منجر به محدودیت حرکتی و یا اختلال در عملکرد طبیعی دست میگردد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج ترمیم پارگی رباطهای خم کننده انگشتان دست در ناحیه ۵ میباشد.مواد ...
بیشتر
پیشزمینه: پارگی تاندونهای خم کننده دست در ناحیه ۵ (Zone 5) یکی از آسیبهای شایع نسج نرم در اندام بالایی است که در اثر اشیاء نوک تیز و برنده ایجاد میشود و در بسیاری از موارد منجر به محدودیت حرکتی و یا اختلال در عملکرد طبیعی دست میگردد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج ترمیم پارگی رباطهای خم کننده انگشتان دست در ناحیه ۵ میباشد.مواد و روشها: مطالعه به روش آیندهنگر بر روی ۳۰ بیمار که با قطع تاندونهای خم کننده انگشتان در ناحیه 5 (در سطح جلویی ساعد در بالای مچ دست) در طی 14 ماه (سالهای ۱۳۸۴و ۱۳۸۵) به دو مرکز دانشگاهی اهواز مراجعه کردند، انجام شد. بیماران تحت ترمیم جراحی و پیگیری قرار گرفتند. ترمیم پارگیها با روش تغییریافته «کسلر» (Kessler) و حداقل پیگیری ۶ ماهه انجام شد. عملکرد انگشتان تغییر یافته دست و تاندونهای خم کننده با سیستم «باک ـ گرامکو» (Buck-Gramcko) نمرهدهی شد.یافتهها: در مجموع ۱۲۰ انگشت دچار ضایعه شدند. ۱۸ مورد در شست و ۱۰۲ در سایر انگشتان بودند. میانگین سن بیماران ۲۳ سال بود. بهطور میانگین در هر بیمار ۴ تاندون از ۱۲ تاندون موجود پاره شد. براساس سیستم نمرهدهی «باک ـ گرامکو» از ۱۲۰ تاندون عمل شده، ۸۵ انگشت نتیجه عالی (۷۰/۶۲%)، ۶ انگشت خوب (۵/۲۸%) و ۲۹ انگشت نتیجه بد (۲۴/۱%) داشتند. ۱۷ بیمار قادر به انجام کار قبلی خود بودند.نتیجهگیری: در 76% موارد نتایج ترمیم پارگی تاندونهای خم کننده انگشتان رضایتبخش بود که نسبت به یافتههای مشابه در متون پزشکی کمتر میباشد و حدود نیمی از بیماران به کار قبلی خود بازگشتند.
محمدتقی پیوندی؛ امیررضا کجویی؛ سارا عامل فرزاد
چکیده
دررفتگی هیپ بهدلیل ضربه در کودکان نادر میباشد و در کودکان زیر ۵ سال بهدلیل شلی لیگامانی با آسیب کمتری اتفاق میافتد. هدف از این مطالعه گزارش یک مورد دررفتگی پشتی هیپ در یک کودک ۱۹ ماهه بهدلیل سقوط از دو پله بود.
بیشتر
دررفتگی هیپ بهدلیل ضربه در کودکان نادر میباشد و در کودکان زیر ۵ سال بهدلیل شلی لیگامانی با آسیب کمتری اتفاق میافتد. هدف از این مطالعه گزارش یک مورد دررفتگی پشتی هیپ در یک کودک ۱۹ ماهه بهدلیل سقوط از دو پله بود.
مجید عیوض ضیایی
چکیده
۴۰شکستگیهای بالای بازو در افراد مسن شایع میباشد. ۵-۴% شکستگیهای اسکلت را شکستگی بالای بازو تشکیل میدهند. ۲۰% از شکستگیهای بالای بازو نیاز به درمان جراحی دارند. اگر ۲ تا ۳ ماه پس از درمان، حرکت در محل شکستگی دردناک باشد، جوشنخوردگی؛ و اگر زاویه و چرخش بیش از 40 درجه و جابهجایی بیش از ۱۰ میلی بین قطعات شکستگی باشد، آن را بدجوشخوردگی ...
بیشتر
۴۰شکستگیهای بالای بازو در افراد مسن شایع میباشد. ۵-۴% شکستگیهای اسکلت را شکستگی بالای بازو تشکیل میدهند. ۲۰% از شکستگیهای بالای بازو نیاز به درمان جراحی دارند. اگر ۲ تا ۳ ماه پس از درمان، حرکت در محل شکستگی دردناک باشد، جوشنخوردگی؛ و اگر زاویه و چرخش بیش از 40 درجه و جابهجایی بیش از ۱۰ میلی بین قطعات شکستگی باشد، آن را بدجوشخوردگی مینامند. عوامل مساعدکننده بدجوشخوردگی و جوشنخوردگی به درمان قبی، بیمار و نوع و رفتار شکستگی ارتباط دارد. بررسی بالینی و پرتونگاری و سیتیاسکن برای تشخیص بدجوشخوردگی و جوشنخوردگی ضروری است. دخالت جراحی برای درمان این دو عارضه، به محدودیت حرکت، درد و اختلال در عملکرد عضو بستگی دارد. تصمیمگیری درباره ثابت کردن داخلی و پیوند استخوان جوشنخورده و استئوتومی اصلاحی باید به فراخور بیمار و درخواست او انجام شود. نتیجه درمان به دقت در تکنیک عمل و انتخاب صحیح بیمار بستگی دارد. جراحی جایگزینی در این موارد نتایج درخشانی ندارد. در نهایت پیشگیری از بدجوشخوردگی و جوشنخوردگی نتایج بهتری نسبت به جراحی ترمیمی ثانوی دارد.