مسعود شایسته آذر؛ سید اسماعیل مختار نژاد گنجی؛ سهیل اوصیا؛ محمدحسین کریمی نسب؛ محمد اوصیا
چکیده
چکیده
مقدمه و هدف: آرتریت سپتیک یکی از عفونت‌های مهم در دورة کودکی است که عوارض بالایی دارد. با توجه به نادر بودن این حالت در نوزادان و کم بودن نشانه‌های آن، تشخیص آرتریت سپتیک در نوزادان مشکل و پیش‌آگهی آن به طور عمده تحت‌تأثیر تشخیص زودهنگام و عدم تأخیر در درمان است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان آرتریت سیپتیک هیپ ...
بیشتر
چکیده
مقدمه و هدف: آرتریت سپتیک یکی از عفونت‌های مهم در دورة کودکی است که عوارض بالایی دارد. با توجه به نادر بودن این حالت در نوزادان و کم بودن نشانه‌های آن، تشخیص آرتریت سپتیک در نوزادان مشکل و پیش‌آگهی آن به طور عمده تحت‌تأثیر تشخیص زودهنگام و عدم تأخیر در درمان است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان آرتریت سیپتیک هیپ نوزادان در بیمارستان‌های دانشگاهی در سال‌های 1380 تا 1395 بود.
روش اجرا: در این مطالعة توصیفی- مقطعی، پروندة نوزادانی که در سال‌های 1380 تا 1395، در دو بیمارستان آموزشی شمال ایران، به علت ابتلا به آرتریت سپتیک هیپ نوزادان بستری شده بودند، بررسی شد. اطلاعات پروندة نوزادان بر اساس شاخص‌های دموگرافیک و یافتة بالینی و آزمایشگاهی، در چک لیست ثبت شد. همچنین با تماس تلفنی و یا درخواست حضوری از افراد، وجود عارضه در نوزدان بررسی شد.
نتایج: بیشترین بخش مفصل هیپ که با آرتریت سپتیک درگیر شد، مفصل هیپ چپ (2/72 درصد) بود. همچنین، بیشترین باکتری‌های عامل عفونت در میان نوزادان، کلبسیلا (50 درصد)، اشرشیاکلی (2/22 درصد) و استافیلوکوکوساورئوس (8/27 درصد) بود. نتایج نشان داد که 50 درصد از نوزدان بدون هیچ عارضه‌ای به طور کامل درمان شدند، 1/11 درصد پس از ترخیص، دچار لنگش در پای راست و 9/38 درصد دچار لنگش در پای چپ شدند (615/0p=).
نتیجه‌گیری: عوارض ناشی از عفونت مفصل هیپ نوزادان بسیار بالا است. پیشنهاد می‌شود با تشخیص زودهنگام و درمان بهنگام، در کاهش عوارض این بیماری اقدام شود.
واژگان کلیدی: آرتریت سپتیک، نوزادان، مفصل هیپ، عفونت، درمان، مطالعة گذشته‌نگر
وحید ضرغامی؛ محمد قربانی؛ محمدعلی شکرگزار؛ کامران پوشنگ باقری
چکیده
در حال حاضر شل شدگی و لقی کاشتنیهای استخوانی و عفونت عمیق اطراف آن به دلیل رشد و تکثیر میکروبها بر روی سطح آنها، دو دلیل اصلی شکست کاشتنیهای استخوانی است. لق شدگی اغلب به دلایل: 1- عدم اتصال مناسب کاشتنی و استخوان و ایجاد جابجاییهای خیلی کوچک در مواقع بارگذاری 2- عدم رشد مناسب سلولهای استخوانی در فصل مشترک کاشتنی- استخوان ...
بیشتر
در حال حاضر شل شدگی و لقی کاشتنیهای استخوانی و عفونت عمیق اطراف آن به دلیل رشد و تکثیر میکروبها بر روی سطح آنها، دو دلیل اصلی شکست کاشتنیهای استخوانی است. لق شدگی اغلب به دلایل: 1- عدم اتصال مناسب کاشتنی و استخوان و ایجاد جابجاییهای خیلی کوچک در مواقع بارگذاری 2- عدم رشد مناسب سلولهای استخوانی در فصل مشترک کاشتنی- استخوان 3- چسبندگی ضعیف سلولهای استخوانی به کاشتنی رخ میدهد. عفونت عمیق اطراف کاشتنی اغلب به دلیل هجوم میکروبها به محل کاشتنی و تشکیل بیوفیلم بر روی سطح کاشتنی رخ میدهد. در این مقاله، انواع نانوپوششهای برطرف کننده مشکلات کاشتنیها مورد بحث قرار گرفته و نهایتا جهتگیری پژوهشها در آینده مشخص شده است. استفاده از پوششهای حاصل از بیومولکولهای حاوی فاکتورهای رشد استخوانی (BMPs) و پوششهایی با قابلیت رهایش کنترل شده دارو از جمله فناوریهای جدیدی هستند که در این زمینه در حال توسعه هستند. پیش بینی می‌شود آینده متعلق به نانو پوششهایی خواهد بود که قابلیت کنترل لق شدگی و درمان موضعی عفونت را همزمان محقق کنند.
احمد دشت بزرگ؛ سید سعید طباطبایی؛ تهمینه قلمی
چکیده
پیش‌زمینه: استئومیلیت هماتوژن حاد نوعی التهاب استخوان در دوران کودکی و نوجوانی خصوصاً در پسرها می‌باشد که معمولاً متافیز استخوان‌های بلند بخصوص تیبیا را درگیر می‌کند. هدف از این مطالعه بررسی سوش شایع و استخوان‌های درگیر در کودکان بود.مواد و روش‌ها: در یک بررسی گذشته‌نگر، پرونده پزشکی ۱۱۱ کودک زیر ۱۳سال مبتلا به استئومیلیت هماتوژن ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استئومیلیت هماتوژن حاد نوعی التهاب استخوان در دوران کودکی و نوجوانی خصوصاً در پسرها می‌باشد که معمولاً متافیز استخوان‌های بلند بخصوص تیبیا را درگیر می‌کند. هدف از این مطالعه بررسی سوش شایع و استخوان‌های درگیر در کودکان بود.مواد و روش‌ها: در یک بررسی گذشته‌نگر، پرونده پزشکی ۱۱۱ کودک زیر ۱۳سال مبتلا به استئومیلیت هماتوژن حاد بستری شده در دو بیمارستان شهر اهواز بین سال‌های ۱۳۷۵تا ۱۳۸۵مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور متغیرهای سوش میکروبی و استخوان درگیر در جامعه مورد مطالعه بررسی شدند.یافته‌ها: نتایج نشان داد استئومیلیت هماتوژن حاد در پسرها ۳.۲۷ برابر دخترها بود. شایعترین استخوان درگیر در پسرها دیستال تیبیا و در دخترها پروگزیمال فمور بود. در ۶۸.۸۹% بیماران کشت ترشحات چرکی مثبت بود و استافیلوکوک اورئوس شایعترین ارگانیسم در هر دو جنس بود.نتیجه‌گیری: استومیلیت هماتوژن حاد در پسران به طور چشمگیری شایع تر می باشد. همچنین نوع استخوان درگیر شایع در پسرها و دخترها متفاوت است.؛ اما سوش میکروبی شایع در هر دو جنس یکسان و با درص بالایی استافیلوکوک اورئوس می باشد.
امیررضا صادقی‌فر؛ افشین ضیایی؛ علیرضا سعید
چکیده
پیش‌زمینه: عفونت پس از اعمال جراحی ارتوپدی به‌خاطر جریان خون ضعیف استخوان‌های بلند و اکثراً استفاده از وسایل فلزی خطرناک است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اضافه نمودن جنتامایسین به‌صورت موضعی به زخم بیمار پس از عمل جااندازی باز و تثبیت استخوان بلند شکسته بود.
مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی، ۱۲۰بیمار که به علت شکستگی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: عفونت پس از اعمال جراحی ارتوپدی به‌خاطر جریان خون ضعیف استخوان‌های بلند و اکثراً استفاده از وسایل فلزی خطرناک است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اضافه نمودن جنتامایسین به‌صورت موضعی به زخم بیمار پس از عمل جااندازی باز و تثبیت استخوان بلند شکسته بود.
مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی، ۱۲۰بیمار که به علت شکستگی یک استخوان بلند کاندید عمل جراحی جااندازی باز و تثبیت داخلی بودند به دوگروه همسان و ۶۰ نفره شاهد و مطالعه تقسیم شدند. در گروه شاهد تنها از رژیم سیستمیک استاندارد به عنوان درمان پیشگیرانه استفاده شد، در حالی که در گروه مطالعه علاوه بر رژیم سیستمیک از جنتامایسین موضعی نیز استفاده گردید. تمامی بیماران در یک دوره حداقل 6 ماهه از نظر علایم عفونت سطحی وعمقی پیگیری شدند.
یافته‌ها: در گروه شاهد ۱۲ مورد عفونت مشاهده گردید که ۷ مورد سطحی بودند و با درمان موضعی و آنتی‌بیوتیک بهبود یافتند. در گروهی که آنتی‌بیوتیک موضعی گرفتند، ۳مورد عفونت سطحی مشاهده شد و هیچ مورد عفونت عمقی مشاهده نگردید. مقایسه نتایج نشان داد که عفونت‌های سطحی و عمقی با اضافه کردن جنتامایسین موضعی به رژیم آنتی‌بیوتیک سیستمیک به طور معنی‌داری کاهش یافت (۰.۰۱=p)
نتیجه‌گیری: استفاده پیشگیرانه از جنتامایسین به‌صورت موضعی در کنار رژیم استاندارد آنتی‌بیوتیک سیستمیک می‌تواند عفونت پس از عمل جراحی جااندازی باز و تثبیت داخلی استخوان‌های بلند را کاهش دهد.
محمد تقی پیوندی؛ زهرا مصطفویان؛ محسن نعمتی؛ مرتضی بلمه
چکیده
پیش‌زمینه: عفونت محل جراحی جدی‌ترین عارضه در بیماران جراحی شده و دومین علت شایع عفونت‌های بیمارستانی در بیماران بستری می‌باشد. وضعیت تغذیه بیمار یکی از عوامل خطر عفونت محل جراحی می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح آلبومین خون و کم‌خونی (آنمی) قبل از عمل با ایجاد عفونت محل جراحی در بیماران با شکستگی باز ساق می‌باشد.مواد ...
بیشتر
پیش‌زمینه: عفونت محل جراحی جدی‌ترین عارضه در بیماران جراحی شده و دومین علت شایع عفونت‌های بیمارستانی در بیماران بستری می‌باشد. وضعیت تغذیه بیمار یکی از عوامل خطر عفونت محل جراحی می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح آلبومین خون و کم‌خونی (آنمی) قبل از عمل با ایجاد عفونت محل جراحی در بیماران با شکستگی باز ساق می‌باشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه آینده‌نگر، ۵۶ بیمار با شکستگی باز ساق در یک مرکز درمانی مشهد بررسی شدند. از بیماران در بدو پذیرش، آزمایش‌های پروتئین توتال، آلبومین و هموگلوبین خون و نیز اندازه‌گیری‌های آنتروپومتریک به‌عمل آمد. تمامی بیماران به مدت یک سال پس از عمل پیگیری شدند و ابتلا به عفونت محل جراحی ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل شدند.یافته‌ها: در پیگیری های پس از عمل، ۱۹بیمار (۳۳/۹%) مبتلا به عفونت محل جراحی شدند. ضریب عوامل خطر سه متغیر کم خونی ۱/۸۳ (۰/۰۳۲=p < /em>)، هیپوآلبومینمی ۲/۳۵ (۰/۰۱۸=p < /em>) و نوع شکستگی ۳/۵۳ (۰/۰۰۲=p < /em>) به دست آمد و بین هر سه متغیر با بروز عفونت زخم محل جراحی در بیماران رابطه معنی‌داری وجود داشت.نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر متغیرهای هیپوآلبومینمی و کم‌خونی قبل از عمل باعث افزایش بروز عفونت محل جراحی در بیماران شد.
