احسان قبادی ها؛ محمد نیکخو؛ صادق ناصرخاکی
چکیده
مقدمه: در حدود 80 درصد از مردم در زندگی خود درد کمر را تجربه می‌کنند. گرچه خیلی از بیماران درد کمری مرتبط با دژنراسیون دیسک دارند، ولی روند دقیق دژنراسیون همچنان نامشخص است. بیماری دژنراسیون دیسک یک سوم جمعیت جوان جهان را درگیر کرده است. در طول دژنراسیون، دیسک دستخوش تغییرات مورفولوژی و بیوشیمیایی میشود که در نتیجه آن هیدراسیون ...
بیشتر
مقدمه: در حدود 80 درصد از مردم در زندگی خود درد کمر را تجربه می‌کنند. گرچه خیلی از بیماران درد کمری مرتبط با دژنراسیون دیسک دارند، ولی روند دقیق دژنراسیون همچنان نامشخص است. بیماری دژنراسیون دیسک یک سوم جمعیت جوان جهان را درگیر کرده است. در طول دژنراسیون، دیسک دستخوش تغییرات مورفولوژی و بیوشیمیایی میشود که در نتیجه آن هیدراسیون بافت، نفوذپذیری و در نهایت ظرفیت تحمل بار دیسک تغییر می‌‌کند. به همین دلیل، مدل اجزای محدود که به منظور مطالعه ارتباط بین باربرداری مکرر و دژنراسیون دیسک طراحی میشود، باید قادر به تحلیل درست در برابر بارگذاری‌‌های پیچیده شناخته شده در in-vivo باشد. هدف از این مطالعه ساخت و بروزرسانی مدل‌‌های اجزای محدود با خواص پروالاستیک بود تا از این طریق بتوان بارگذاری‌‌های مختلف شبه‌‌استاتیکی را با ارائه مدل شخصی‌‌سازی شده در افراد مختلف بررسی کرد و در مطالعات کلینیکی به منظور شبیه‌‌سازی رفتار بیومکانیکی روزانه جهت تشخیص و درمان دقیق‌‌تر مورد استفاده قرار داد.روش انجام کار: در این مطالعه سه حالت مختلف از مدلسازی‌‌های موجود اجزای محدود از جمله روش تقارن محوری، مدل پارامتری و مدل دقیق با خواص مکانیکی پروالاستیک شبیه‌‌سازی و نتایج آن با آزمایش‌های تجربی in-vivo مقایسه شد. به منظور اعتبارسنجی مدل‌‌های ساخته شده، نتایج سه آزمایش مختلف شبه استاتیکی خزشی صورت گرفته، از جمله خزش کوتاه مدت، بلند مدت و خزش تحت فعالیت‌‌های منظم روزانه ارائه شده است. نتایج: نتایج حاصل نشان‌‌دهنده پیش‌‌بینی تغییرات قد و جابه‌‌جایی محوری ستون فقرات و فشار میان دیسکی مرکز نوکلئوس است.نتیجه‌گیری: کلیه نتایج مطرح شده بیانگر آن بود که مدل‌‌های ارائه شده در رفتار شبه‌‌استاتیکی پیش‌‌بینی‌های قابل قبولی ارائه کرده و اعتبار کافی جهت بررسی در سایر آزمون‌‌های شبه‌‌استاتیکی داشته اند. از این رو می‌‌توان در بررسی نتایج حاصل در فعالیت‌‌های کلینیکی در تعیین روند دژنراسیون دیسک بین مهرهای گامی رو به جلو برداشت.
بهزاد اسکنداوغلی؛ فیروز امانی؛ پریا جلیلی
چکیده
پیش زمینه: سایش و گسیختگی در دیسک بین مهرهای و مفاصل فاست گردن در صورت علامتدار بودن، عدم جواب به درمان‌های غیرجراحی به آزادسازی نخاع گردنی و فیوژن مهره‌ها نیازمند هستند. این گزارش، تجربه‌ای از جراحی سائیدگی مهره‌های گردنی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی نتایج درمان جراحی اسپوندیلوآرتروپاتی گردن یا ساییدگی مهره‌های گردنی ...
بیشتر
پیش زمینه: سایش و گسیختگی در دیسک بین مهرهای و مفاصل فاست گردن در صورت علامتدار بودن، عدم جواب به درمان‌های غیرجراحی به آزادسازی نخاع گردنی و فیوژن مهره‌ها نیازمند هستند. این گزارش، تجربه‌ای از جراحی سائیدگی مهره‌های گردنی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی نتایج درمان جراحی اسپوندیلوآرتروپاتی گردن یا ساییدگی مهره‌های گردنی بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی ۷۵ بیمار (۴۰ مرد، ۳۵ زن) مبتلا به آرتروز مهره‌های گردنی که بین سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۱ در دو بیمارستان اردبیل تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، به صورت گذشتهنگر با پیگیری سه ماهه (۱ تا ۳ ماه) بررسی شدند. میانگین سنی بیماران (۱۴/۴±۵۲/۳) بیماران از طریق پرونده یا تماس تلفنی جمعآوری شد و مورد تحلیل آماری قرار گرفت. بهبود علایم عصبی و رضایت بیماران براساس معیارهای «دیداری درد» و «اُودُم» اندازهگیری شدند.یافته‌ها: در ۶۷ بیمار (۸۹/۳%) عمل جراحی با رویکرد جلویی و گذاشتن «کِیج» و در ۸ بیمار (۱۰/۷%) درمان با رویکرد پشتی انجام شده بود. بیشترین سطح درگیری (۳۳ بیمار، ۴۴%) C5-C6 بود و ۴۳% بیماران (۳۳ نفر) رضایت کامل داشتند. عارضه آسیب نخاعی در یک مورد و دررفتگی گرافت در یک مورد مشاهده شد.نتیجه‌گیری: بیماران جراحی شده برای اسپوندیلوآرتروپاتی گردن در کوتاه مدت، میزان رضایت‌مندی و بهبودی بالایی از عمل جراحی داشتند.
سید محمد جلیل ابریشم؛ سعید کارگر؛ محمد حسین اخوان کرباسی؛ جلیل زارع مهرجردی؛ محمدرضا حاجی اسماعیلی؛ عاطفه زارع مهرجردی
چکیده
پیش‌زمینه: وسایل مکانیکی مفصل‌دار (mechanical articulated device) به‌خصوص در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از دژنراتیو دیسک بین‌مهره‌ای، می‌توانند جایگزین دیسک بین مهرهای شوند و به دلیل حفظ حرکت در مهره و در نتیجه جلوگیری از تخریب مفاصل مجاور، به‌عنوان جایگزینی برای فیوژن مطرح شده است. در این تحقیق نتایج درمان آرتروپلاستی دیسک در بیماران ...
بیشتر
پیش‌زمینه: وسایل مکانیکی مفصل‌دار (mechanical articulated device) به‌خصوص در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از دژنراتیو دیسک بین‌مهره‌ای، می‌توانند جایگزین دیسک بین مهرهای شوند و به دلیل حفظ حرکت در مهره و در نتیجه جلوگیری از تخریب مفاصل مجاور، به‌عنوان جایگزینی برای فیوژن مطرح شده است. در این تحقیق نتایج درمان آرتروپلاستی دیسک در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن بررسی شد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه هم‌گروهی (کوهورت) آینده‌نگر، ۲۱ بیمار (۱۷ مرد و ۴ زن) مبتلا به بیماری دژنراتیو بین مهرهای که از اردبیهشت ۱۳۸۶ تاکنون در دو مرکز درمانی یزد تحت درمان قرار گرفته بودند، بررسی شدند. بیمارانی که درد ناتوان کننده بالای ۶ ماه داشتند و به درمان‌های محافظه‌کارانه جواب نداده بودند، تحت عمل دیسک آرتروپلاستی دیسک بین مهرهای قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۵/۷±۳۶ (۴۸-۲۲) سال و میانگین زمان پیگیری ۱۱ ماه (۲۴-۱۳ ماه) بود. میزان درد با «مقیاس دیداری درد»، از کارافتادگی براساس معیار ناتوانی «اُسوِستری» (Oswestry Disability Index) و رضایت بیماران در ۳ ، ۶ ، ۱۲ و ۲۴ ماه بعد از عمل ارزیابی شدند.یافته‌ها: کاهش میزان درد و از کارافتادگی بیماران در فاصله کوتاه بعد از عمل و در فواصل بعدی از نظر آماری معنی‌دار (۰/۰۵>p < /em>). هشتاد و شش درصد بیماران (۱۸ بیمار) از نتیجه عمل راضی و میزان مصرف مسکن در آنان ۸۱% کاهش داشت. عوارض عمل در این مطالعه در حد صفر بود.نتیجه‌گیری: کارگذاری دیسک بین مهرهای یک انتخاب درمانی قابل قبول در موارد خاص است. حفظ حرکت مهره‌ها و عدم ایجاد فشار اضافی روی مهره‌های جانبی به‌علت فیوژن از محاسن دیسک آرتروپلاستی است که در بررسی کوتاه مدت عارضه چندانی ندارد. توصیه میشود در مطالعات بعدی عوارض طولانی مدت این عمل بررسی گردد.
