رضا شهریار کامرانی؛ احسان واحدی؛ بهنام پنجوی
چکیده
آسیب لیگامان اسکافولونیت از آسیبهای مهم و شایع مچ دست است. این آسیب طیف وسیعی از پاتولوژیها را شامل میشود که همگی باعث تغییر مرحله بیماری میشوند و روند درمان و پروتوکل انتخابی براساس مرحله بیماری میباشد. ناکامل یا کامل بودن پارگی، قابلیت ترمیم، زاویه رادیواسکافوئید، رادیولونیت، قابلیت جااندازی کارپ و تغییرات دژنراتیو ...
بیشتر
آسیب لیگامان اسکافولونیت از آسیبهای مهم و شایع مچ دست است. این آسیب طیف وسیعی از پاتولوژیها را شامل میشود که همگی باعث تغییر مرحله بیماری میشوند و روند درمان و پروتوکل انتخابی براساس مرحله بیماری میباشد. ناکامل یا کامل بودن پارگی، قابلیت ترمیم، زاویه رادیواسکافوئید، رادیولونیت، قابلیت جااندازی کارپ و تغییرات دژنراتیو فاکتورهای موثر بر مرحله بیماری و پروتوکل درمانی هستند. بسته به شدت آسیب تقویت عضلات سوپیناتور، پینگذاری پرکوتانه، دبریدمان آرتروسکوپیک، ترمیم باز، کپسولودز، پیچگذاری مفصل و بازسازی لیگامان با تاندونهای موضعی از درمانهای رایج این بیماری میباشند. در این مقاله به بررسی انواع روشهای درمانی میپردازیم و در ذیل هر روش درمانی به نتایج مطالعات محققین برجسته در این زمینه اشاره میکنیم.
سید امیر محلیشا کاظمی شیشوان؛ محمدرضا شاکری؛ بهنام پنجوی؛ مهرزاد مهدیزاده؛ هومن علیزاده؛ محمدرضا شاکری؛ بهادر اعلمی هرندی
چکیده
پیشزمینه: دررفتگی تکاملی مفصل ران بیماری شایعی است و عدم درمان به موقع آن عوارض زیادی دارد. جااندازی مناسب و حفظ آن از نظر موفقیت درمان و پیشآگهی اهمیت فراوانی دارد. روشهای زیادی برای بررسی وضعیت مفصل ران بعد از جااندازی در داخل گچ اسپایکا وجود دارد ولی محدودیتهای هر یک باعث شده سونوگرافی جایگاه ویژهای بیابد. هدف از این مطالعه ...
بیشتر
پیشزمینه: دررفتگی تکاملی مفصل ران بیماری شایعی است و عدم درمان به موقع آن عوارض زیادی دارد. جااندازی مناسب و حفظ آن از نظر موفقیت درمان و پیشآگهی اهمیت فراوانی دارد. روشهای زیادی برای بررسی وضعیت مفصل ران بعد از جااندازی در داخل گچ اسپایکا وجود دارد ولی محدودیتهای هر یک باعث شده سونوگرافی جایگاه ویژهای بیابد. هدف از این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی سونوگرافی ترانساینگوینال و ترانسگلوتئال در مقایسه با سیتیاسکن در ارزیابی موقعیت سرفمور در استابولوم درگچ اسپایکا بود. مواد و روش: در یک مطالعه مقطعی ۳۷مفصل ران از ۲۳ بیمار ۹ تا ۳۶ ماهه که طی یک سال در یک مرکز درمانی تهران به علت دررفتگی تکاملی مفصل ران تحت جااندازی بسته یا باز به همراه گچ اسپایکا قرار گرفته بودند، بررسی شدند. لبه جلویی گچ روی ناحیه اینگوینال باز شد و سونوگرافی ترانساینگوینال و ترانسگلوتئال انجام گردید. سپس وضعیت سرفمور نسبت به استابولوم سنجیده و با سیتیاسکن به عنوان استاندارد طلایی مقایسه شد. دادههای به دست آمده با آزمونهای آماری تحلیل شدند. یافتهها: بین نتایج سونوگرافی با سیتیاسکن در ۹۱% موارد توافق وجود داشت (۰۰۱/۰). همچنین حساسیت ۸۷%، ویژگی ۱۰۰%، دقت ۹۷%، ارزش اخباری مثبت ۱۰۰% و ارزش اخباری منفی ۹۶% بدست آمد. نتیجهگیری: در درفتگی تکاملی مفصل ران میتوان از سونوگرافی برای کنترل وضعیت جااندازی بسته یا باز مفصل ران استفاده نمود.
سید امیر محلیشا کاظمی شیشوان؛ بهنام پنجوی؛ سعیدرضا مهرپور؛ محمدنقی طهماسبی
چکیده
دوتاییشدن واقعی کشکک بسیار نادر است و افتراق آن از ناهنجاریهای تکاملی شایعتر کشکک حائز اهمیت میباشد. در این گزارش یک پسر 8 ساله با شکایت بدشکلی پیشرونده زانوی چپ و تشخیص کشکک دوتایی ارائه میشود.
بیشتر
دوتاییشدن واقعی کشکک بسیار نادر است و افتراق آن از ناهنجاریهای تکاملی شایعتر کشکک حائز اهمیت میباشد. در این گزارش یک پسر 8 ساله با شکایت بدشکلی پیشرونده زانوی چپ و تشخیص کشکک دوتایی ارائه میشود.
جواد گرجی؛ بهنام پنجوی؛ محمدرضا عباس زاده
چکیده
اختلافنظرهای فراوانی در نحوه تقسیمبندی و درمان شکستگیهای کوندیل خارجی استخوان بازو در کودکان وجود دارد. در این مطالعه ضمن ارائه نتایج درمانی، اختلاف نظرهای موجود مورد بحث قرار گرفته است.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر ۲۶ بیمار (۸ دختر و ۱۸ پسر) که تحت درمان شکستگی کوندیل خارجی استخوان بازو قرار گرفته بودند، مطالعه شدند. ...
بیشتر
اختلافنظرهای فراوانی در نحوه تقسیمبندی و درمان شکستگیهای کوندیل خارجی استخوان بازو در کودکان وجود دارد. در این مطالعه ضمن ارائه نتایج درمانی، اختلاف نظرهای موجود مورد بحث قرار گرفته است.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر ۲۶ بیمار (۸ دختر و ۱۸ پسر) که تحت درمان شکستگی کوندیل خارجی استخوان بازو قرار گرفته بودند، مطالعه شدند. میانگین سن بیماران ۴/۵ سال ۱/۹-۸سال) و میانگین زمان پیگیری ۶ سال (۲۰-۳ سال) بود. بیماران در آخرین معاینه از نظر دامنه حرکت، جوش خوردن شکستگی، تغییرشکل، ضایعه عصبی و عوارضی نظیر نکروز قطعه شکسته مورد بررسی قرار گرفتند.یافتهها: از ۲۶ بیمار با شکستگی کوندیل خارجی بازو، ۱۷ بیمار با جابهجایی کمتر از ۲ میلیمتر درمان غیرجراحی،۸ بیمار با جابهجایی بیش از ۲ میلیمتر درمان ثابت کردن شکستگی و یک بیمار دچار جوشنخوردگی فقط عمل جراحی جابهجایی عصب اولنا دریافت کردند. در آخرین معاینه به جز یک بیمار که بهدلیل جوشنخوردن شکستگی دارای افزایش «زاویه حمل آرنج» (carrying angle) بود، تمام بیماران دامنه حرکتی کامل و بدون تغییرشکل داشتند.نتیجهگیری: شکستگی کوندیل خارجی بازو در کودکان بیش از سایر شکستگی ها نیاز به عمل جراحی دارد و در صورت وجود جابهجایی اولیه بیش از ۲ میلیمتر یا بوجود آمدن جابهجایی در حین درمان، عمل جراحی توصیه میگردد.