نوع مقاله : مقاله اروجینال

نویسندگان

• محمد نوری
• کاووس وزیری
• مرتضی جان‌نثاری لادانی

مرکز تحقیقات تروما، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران.

چکیده

مقدمه: هدف از این مطالعه، بررسی نتایج به دست آمده از درمان جراحی بیماران هالوکس ریجیدوس درجه 3 (3rd grade hallux rigidus) به شیوة استئوتومی ویل (Weil osteotomy) است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت شبه‌تجربی از نوع مداخلة تک‌گروهی به صورت قبل و بعد از مداخله انجام شد. جامعة مورد پژوهش بیماران مبتلا به هالوکس رجیدوس درجه 3 را در بر می‌گرفت. ابزار گردآوری در این مطالعه شامل چک لیست بر اساس معاینات بالینی بود که میزان حرکت مفصلی در دو سمت پلانتار و دورسال را ارزیابی می‌کرد، همچنین برای میزان اندازه‌گیری درد بیماران از پرسشنامه میزان درد VAS (Visual Analoge Scale) استفاده شد. میزان دامنه حرکتی و میزان درد مفاصل MPT (MetaTarsoPhalangeal) بیماران قبل از عمل و 1، 3 و 6 ماه بعد از عمل بررسی و ثبت شد. تمامی این اطلاعات وارد نرم افزار SPSS نسخة 26 شد.
یافته‌ها: در این مطالعه 8 بیمار (9/22 درصد) مرد و 27 بیمار (1/77 درصد) زن، که میانگین سنی ± انحراف معیار آنها 17/12 ± 1/77 سال بود، مورد بررسی قرار گرفتند. میزان درد در بیماران در پیگیری‌های یک ماه و سه ماه بعد از مداخله به میزان معناداری کاهش پیدا کرد (P=0.00) و همچنین میزان حرکت پاسیو مفصل در پلانتار و دورسال فلکسیون نیز به طور معناداری یک ماه و سه ماه بعد از مداخله به میزان معناداری افزایش یافت (p=0.00). مدت زمان راه‌اندازی بیمار بعد از عمل، در 17 بیمار (6/48 درصد) تا دو هفته، در 10 بیمار (6/28 درصد) بین دو تا چهار هفته و در 8 بیمار (9/22 درصد) بیشتر از یک ماه طول کشیده بود. میانگین فضای مفصلی بیماران بعد از عمل در گرافی ساده
46/0 ± 6/3 میلی‌متر بود.
نتیجه‌گیری: در این مطالعه، نتایج جراحی استئوتومی weil در بیماران هالوکس رجیدوس در پیگیری‌های یک ماه وسه ماه بعد از عمل کاهش معناداری در میزان درد بیماران نشان داد. همچنین در این بیماران افزایش معناداری در میزان ROM (Range of Motion) مفاصل، کاهش مدت زمان راه‌اندازی بیماران و همچنین بهبود در میانگین فضای مفصلی بیماران مشاهده شد.
 

کلیدواژه‌ها

• استئوتومی
• هالوکس ریجیدوس
• درد
• نتایج درمان

موضوعات

• پا و مچ پا

عنوان مقاله [English]

Evaluation of Therapeutic Effects of Weil Osteotomy in Patients with Hallux Rigidus

نویسندگان [English]

• Mohammad Nouri
• kavous vaziri
• Morteza Jaannesari Ladani

Trauma research center, Baqiatallah university of medical sciences, Tehran, Iran.

چکیده [English]

Background: The purpose of this study is to investigate the results of surgical treatment for hallux rigidus using the Weil osteotomy method in grade III patients with this disease.
Methods: This quasi-experimental study involved a single-group intervention "before and after" the surgery. The research population consisted of patients with grade 3 hallux rigidus. The data collection tool used in this study was a checklist based on clinical examinations that evaluated joint movement in both plantar and lateral directions, as well as the Visual Analog Scale (VAS) to measure pain. The range of motion and pain level of the metatarsophalangeal (MTP) join were investigated and recorded before the operation and 1, 3, and 6 months after the operation. All this information was entered into SPSS software version 26.
Results: The study groups included 8 (22.9%) male and 27 (77.1%) female patients, with an average age of 77.1 ± 12.17 years. The amount of pain decreased significantly (P=0.00) at the one-month and three-month follow-ups after the intervention, and the amount of passive movement of the joint in the plantar directions significantly increased from one month to three months after the intervention (P=0.00). 17 patients (48.6%) took up to two weeks after surgery, 10 patients (28.6%) between two to four weeks, and 8 patients (22.9%) more than one month to recover the mobility. The average joint space of the patients after the operation in plain radiography was 3.6 ± 0.46.
Conclusion: : The Weil osteotomy surgery in hallux rigidus patients showed a significant decrease in pain level, and also a significant increase in joint motion and improvement in the average joint space in short term.
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Osteotomy
• Hallux rigidus
• Pain
• Treatment outcome