احمد انصافداران؛ امیررضا وثوقی؛ محمدرضا انصافداران؛ امیررضا وثوقی
چکیده
پیش‌زمینه: استئوآرتریت زانو در بیماران بالای ۵۰ سال بسیار شایع می‌باشد. روش‌های درمان غیرجراحی شامل تجویز داروهای ضدالتهابی، فیزیوتراپی، تزریق استرویید و اسید هیالورونیک داخل مفصلی؛ و روش‌های درمانی جراحی شامل تعویض مفصل، استئوتومی تی‌بیا و دبریدمان از طریق آرتروسکوپی می‌باشد و لازم است بیماران جهت این درمان‌ها به دقت انتخاب ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استئوآرتریت زانو در بیماران بالای ۵۰ سال بسیار شایع می‌باشد. روش‌های درمان غیرجراحی شامل تجویز داروهای ضدالتهابی، فیزیوتراپی، تزریق استرویید و اسید هیالورونیک داخل مفصلی؛ و روش‌های درمانی جراحی شامل تعویض مفصل، استئوتومی تی‌بیا و دبریدمان از طریق آرتروسکوپی می‌باشد و لازم است بیماران جهت این درمان‌ها به دقت انتخاب شوند.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه آینده‌نگر، ۸۸ بیمار (۴۳ زن و ۳۱ مرد) که بین فروردین ۱۳۸۰ تا اردیبهشت ۱۳۸۳ به یک بیمارستان آموزشی‌‌ـ درمانی و یک درمانگاه خصوصی شیراز مراجعه کردند مورد برررسی قرار گرفتند. بیمارانی که طبق تعریف جامعه روماتیسم آمریکا دچار ساییدگی زانو و کلیه روش‌های درمانی غیرجراحی را تجربه کرده بودند ولی همچنان از درد و تورم شکایت داشتند، فاصله مفصلی آنها بین ۴-۳ میلی‌متر بود، محدودیت صاف شدن زانو بیش از ده درجه نبود، واروس و والگوس آنها کمتر از ۱۰ درجه بود و دامنه حرکتی بین ۱۰۰-۰ درجه داشتند، انتخاب شدند و سپس از طریق آرتروسکوپی دبریدمان انجام شد. بیماران به مدت سه سال به‌طورسالانه، با مقیاس «لی‌شُلم» تحت پیگیری قرار گرفتند. در نهایت ۷۴ بیمار به مدت ۱۲، ۲۴ و ۳۶ ماه پیگیری شدند. میانگین سنی بیماران ۵۵/۲۸ سال (۶۳-۵۱ سال) بود.یافته‌ها:. میانگین نمره «لی‌شُلم» در بیماران قبل از عمل ۳۷/۲ (۵۵-۲۶) بود و به ترتیب در سال‌های اول، دوم و سوم به ۸۱/۹ (۹۰-۷۰)، ۸۲/۹ (۹۵-۷۰) و ۷۸/۵ (۹۰-۶۰) افزایش یافت (۰/۰۰۱>p < /em>). دامنه حرکتی مفصل و فاصله مفصلی در بیماران قبل و بعد از عمل تغییر نکرد. درد و تورم در تمام بیماران کاهش یافت.نتیجه‌گیری: دبریدمان زانو از طریق آرتروسکوپی در گروه خاصی از بیماران استئوآرتریت زانو که انحرافات یا خشکی عمده در مفصل ندارند و هنوز مقداری فاصله مفصلی در پرتونگاری ساده دیده می‌شود، نتایج رضایت‌بخش را در محدوده سه سال نشان خواهد داد.
