محسن موحدی یگانه
چکیده
پیش‌زمینه: ناپایداری مزمن خارجی مچ پا به‌دنبال پیچ‌خوردگی حاد بین ۱۵ تا ۴۸ درصد می‌باشد. در مواردی که درمان غیرجراحی نتایج رضایت‌بخشی نداشته باشد، درمان جراحی انجام می‌شود. ضایعات همراه داخل یا خارج مفصلی می‌توانند بر نتایج این اعمال تاثیر بگذارند. هدف از این مطالعه تشخیص و درمان جراحی همزمان ضایعات همراه در ناپایداری مزمن ...
بیشتر
پیش‌زمینه: ناپایداری مزمن خارجی مچ پا به‌دنبال پیچ‌خوردگی حاد بین ۱۵ تا ۴۸ درصد می‌باشد. در مواردی که درمان غیرجراحی نتایج رضایت‌بخشی نداشته باشد، درمان جراحی انجام می‌شود. ضایعات همراه داخل یا خارج مفصلی می‌توانند بر نتایج این اعمال تاثیر بگذارند. هدف از این مطالعه تشخیص و درمان جراحی همزمان ضایعات همراه در ناپایداری مزمن مچ پا و بررسی اثر آن بر نتیجه ترمیم آناتومیک رباط‌های خارجی مچ پا بود.مواد و روش‌ها: ۱۸ بیمار سنین ۲۱ تا ۴۵ ساله با پیچ‌خوردگی مکرر مچ پا مطالعه شدند. اندیکاسیون جراحی براساس شکایت بیمار همراه با علایم ناپایداری مچ پا و یا درد و شکست در درمان فیزیوتراپی برای حداقل یک دوره سه ماهه بود. تمام بیماران تحت بررسی آرتروسکوپیک ضایعات داخل مفصلی و جراحی ضایعات زردپی پرونئوس برویس قبل از ترمیم آناتومیک رباط‌های خارجی مچ پا به روش بروستروم (Brostrom) و استفاده از بخیه قلاب‌دار قرار گرفتند. تمام بیماران قبل و بعد از عمل با مقیاس انجمن پا و مچ پای آمریکا (AOFAS) ارزیابی شدند.یافته‌ها: میانگین زمان بین آسیب و جراحی ۱۹ ماه و دو هفته (۳۶-۳ ماه) و میانگین زمان پیگیری بعد از جراحی 14 ماه (۲۲-۶ ماه) بود. تمام بیماران قبل از عمل امتیاز پایین داشتند، ولی بعد از عمل ۱۴ بیمار (۷۹%) نتایج عالی و ۴ بیمار (۲۱%) نتایج خوب داشتند.نتیجه‌گیری: ترمیم مستقیم و آناتومیک رباط‌های خارجی مچ پا و ترمیم آسیب تاندون پرونئوس در ناپایداری مزمن مچ پا مؤثر می‌باشد.
