مرتضی جان نثاری لادانی؛ علیرضا فرهمندی؛ محمدرضا گیتی؛ محمدرضا هدایتی؛ علیرضا رحیمنیا؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیشزمینه: بیثباتی جلویی شانه با آسیب استخوانی در لبه جلویی تحتانی گلنویید همراه است. محاسبه میزان این آسیب استخوانی میتواند در تعیین روش درمانی و پیشبینی احتمال عود بیثباتی پس از جراحی نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه تعداد دررفتگی با میزان آسیب استخوانی لبه گلنویید با استفاده از سیتیاسکن سه بعدی و محاسبه ...
بیشتر
پیشزمینه: بیثباتی جلویی شانه با آسیب استخوانی در لبه جلویی تحتانی گلنویید همراه است. محاسبه میزان این آسیب استخوانی میتواند در تعیین روش درمانی و پیشبینی احتمال عود بیثباتی پس از جراحی نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه تعداد دررفتگی با میزان آسیب استخوانی لبه گلنویید با استفاده از سیتیاسکن سه بعدی و محاسبه میزان حساسیت و اختصاصی بودن سیتیاسکن سه بعدی برای تعیین بیماران واجد شرایط جراحی باز بود. مواد و روشها: در این مطالعه آیندهنگر ۳۰ بیمار بررسی شدند. بیماران با استفاده از سیتیاسکن سه بعدی دوطرفه بررسی شدند و برای هر کدام شاخص گلنویید (glenoid index) محاسبه گردید. سپس وجود همبستگی بین تعداد دررفتگی و شاخص گلنویید و نیز میزان حساسیت و اختصاصی بودن سیتیاسکن سه بعدی محاسبه شد. یافتهها: بیست و هشت بیمار (۹۴%) دچار آسیب استخوانی بودند. بین تعداد دررفتگی و میزان شاخص گلنویید رابطه معناداری وجود نداشت (۰۵/۰≤p). براساس سیتیاسکن ۲ بیمار به جراحی باز و پیوند استخوان و ۲۸ بیمار به جراحی بنکارت نیاز داشتند. اما در زمان جراحی مشخص شد که تشخیص براساس سیتیاسکن در دو مورد اشتباه بود. بدین ترتیب میزان حساسیت سیتیاسکن ۵۰% و میزان اختصاصی بودن آن ۹۶% بهدست آمد. نتیجهگیری: یافتهها نشان دادند تعداد دررفتگی نمیتواند نشاندهنده وسعت آسیب و پیشبینی کننده احتمال عود عارضه باشد. استفاده از سیتیاسکن سه بعدی همراه با بازسازی قبل از جراحی میتواند به شناخت آسیب، شدت و محل ضایعه کمک کند و برای انتخاب روش جراحی مناسب نمیتوان کاملاً به آن اکتفا کرد.
سهیل مهدی پور؛ سهراب کیهانی؛ سید محمد جزایری؛ محمدرضا عباسیان
چکیده
پیشزمینه: دررفتگی جلویی مکرر شانه نیاز به درمان جراحی دارد و سابقه طولانی نتایج عمل باز با موفقیت بالا، در متون ارتوپدی موجود است. با توجه به اینکه گزارشهایی زیادی از جراحی آرتروسکوپی شانه در ایران وجود ندارد، هدف از این مقاله گزارش نتایج کوتاهمدت جراحی آرتروسکوپی ضایعه بانکارت در ایران میباشد.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، ...
بیشتر
پیشزمینه: دررفتگی جلویی مکرر شانه نیاز به درمان جراحی دارد و سابقه طولانی نتایج عمل باز با موفقیت بالا، در متون ارتوپدی موجود است. با توجه به اینکه گزارشهایی زیادی از جراحی آرتروسکوپی شانه در ایران وجود ندارد، هدف از این مقاله گزارش نتایج کوتاهمدت جراحی آرتروسکوپی ضایعه بانکارت در ایران میباشد.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، ۴۰ بیمار (۳۹ مرد و ۱ زن) مبتلا به دررفتگی جلویی شانه طی دو سال در دو مرکز درمانی شهر تهران، تحت عمل جراحی ترمیم آرتروسکوپیک ضایعات بانکارت و جابهجایی کپسول مفصلی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران ۲۵/۳ سال و میانگین زمان پیگیری ۱۵/۵ ماه (۳۰-۶ ماه) بود. نتایج عمل با درجهبندی شانه دانشگاه کالیفرنیا- لوسآنجلس (UCLA)، معیار «راو» (Rowe) و «مقیاس جامعه شانه و آرنج آمریکا» (ASES) ارزیابی گردید.یافتهها: تمام بیماران دچار دررفتگی جلویی تروماتیک شانه بودند. میانگین نمره «راو» ۹۵/۵ (۱۰۰-۷۷) بود. نتایج معیار «راو» در ۳۶بیمار خوب و عالی بود و بدون محدودیت حرکتی به فعالیتهای قبلی خود بازگشتند، در ۳ بیمار متوسط و در یک بیمار با عود دررفتگی ضعیف همراه بود. میانگین نمره UCLA معادل ۳۳/۳ (۳۵-۲۵) و نتایج در همه بیماران غیر از ۴ مورد خوب و عالی بود. در مقیاس ASES، سه بیمار امتیاز ۳-۲ داشته و بقیه علایم و شکایت خاصی نداشتند.نتیجهگیری: یافتههای زودرس و میانمدت در بیماران این مطالعه بسیار جالب بود. علیرغم نیاز به نتایج درازمدت، تاثیر این روش در درمان دررفتگی مکرر جلویی شانه با مطالعه ما نیز تأیید شد.
ناصر صرافان؛ عبدالحسین مهدینسب
چکیده
گرچه دررفتگی یک طرفه جلویی شانه شایع است ولی نوع دوطرفه آن بسیار نادر میباشد. دررفتگی دوطرفه شانه عمدتاً پشتی است و غالباً بهدنبال تشنج (صرع) یا شوکهای الکتریکی ایجاد میگردد. تابهحال فقط دو مورد آن گزارش شده است. بیماری که ما معرفی میکنیم نیز از این نوع است.
بیشتر
گرچه دررفتگی یک طرفه جلویی شانه شایع است ولی نوع دوطرفه آن بسیار نادر میباشد. دررفتگی دوطرفه شانه عمدتاً پشتی است و غالباً بهدنبال تشنج (صرع) یا شوکهای الکتریکی ایجاد میگردد. تابهحال فقط دو مورد آن گزارش شده است. بیماری که ما معرفی میکنیم نیز از این نوع است.