مسعود شایسته آذر؛ سید اسماعیل مختار نژاد گنجی؛ سهیل اوصیا؛ محمدحسین کریمی نسب؛ محمد اوصیا
چکیده
چکیده
مقدمه و هدف: آرتریت سپتیک یکی از عفونتهای مهم در دورة کودکی است که عوارض بالایی دارد. با توجه به نادر بودن این حالت در نوزادان و کم بودن نشانههای آن، تشخیص آرتریت سپتیک در نوزادان مشکل و پیشآگهی آن به طور عمده تحتتأثیر تشخیص زودهنگام و عدم تأخیر در درمان است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان آرتریت سیپتیک هیپ ...
بیشتر
چکیده
مقدمه و هدف: آرتریت سپتیک یکی از عفونتهای مهم در دورة کودکی است که عوارض بالایی دارد. با توجه به نادر بودن این حالت در نوزادان و کم بودن نشانههای آن، تشخیص آرتریت سپتیک در نوزادان مشکل و پیشآگهی آن به طور عمده تحتتأثیر تشخیص زودهنگام و عدم تأخیر در درمان است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان آرتریت سیپتیک هیپ نوزادان در بیمارستانهای دانشگاهی در سالهای 1380 تا 1395 بود.
روش اجرا: در این مطالعة توصیفی- مقطعی، پروندة نوزادانی که در سالهای 1380 تا 1395، در دو بیمارستان آموزشی شمال ایران، به علت ابتلا به آرتریت سپتیک هیپ نوزادان بستری شده بودند، بررسی شد. اطلاعات پروندة نوزادان بر اساس شاخصهای دموگرافیک و یافتة بالینی و آزمایشگاهی، در چک لیست ثبت شد. همچنین با تماس تلفنی و یا درخواست حضوری از افراد، وجود عارضه در نوزدان بررسی شد.
نتایج: بیشترین بخش مفصل هیپ که با آرتریت سپتیک درگیر شد، مفصل هیپ چپ (2/72 درصد) بود. همچنین، بیشترین باکتریهای عامل عفونت در میان نوزادان، کلبسیلا (50 درصد)، اشرشیاکلی (2/22 درصد) و استافیلوکوکوساورئوس (8/27 درصد) بود. نتایج نشان داد که 50 درصد از نوزدان بدون هیچ عارضهای به طور کامل درمان شدند، 1/11 درصد پس از ترخیص، دچار لنگش در پای راست و 9/38 درصد دچار لنگش در پای چپ شدند (615/0p=).
نتیجهگیری: عوارض ناشی از عفونت مفصل هیپ نوزادان بسیار بالا است. پیشنهاد میشود با تشخیص زودهنگام و درمان بهنگام، در کاهش عوارض این بیماری اقدام شود.
واژگان کلیدی: آرتریت سپتیک، نوزادان، مفصل هیپ، عفونت، درمان، مطالعة گذشتهنگر
مسعود شایسته آذر؛ محمدحسین کریمی نسب؛ مهران رضوی پور؛ صابر جورابراهیمیان
چکیده
خلاصهپیشزمینه: پوکی استخوان، شایعترین بیماری متابولیک استخوان است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر درمان ضداستئوپوروز یا داروهای بیسفسفونات و پاراتیروئید بر ترمیم استخوان در بیماران با شکستگیهای استئوپوروتیک بود.مواد و روشها: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یکسویه کورکنترل شده بود که برروی 3 گروه 20 نفره باشکستگیهای ...
بیشتر
خلاصهپیشزمینه: پوکی استخوان، شایعترین بیماری متابولیک استخوان است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر درمان ضداستئوپوروز یا داروهای بیسفسفونات و پاراتیروئید بر ترمیم استخوان در بیماران با شکستگیهای استئوپوروتیک بود.مواد و روشها: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یکسویه کورکنترل شده بود که برروی 3 گروه 20 نفره باشکستگیهای استئوپوروتیک بستری در بخش ارتوپدی بیمارستان امام خمینی (ره) و بوعلی سینای ساری طی سالهای 1395 تا 1397انجام شد: بیماران دریافتکننده هورمون پاراتیروئید)، بیماران دریافت کننده آلندرونات و بیماران گروه کنترل. کلیه بیماران در هفته 4، هفته 8 و هفته 12 جهت بررسی میزان جوشخوردگی یا رادیوگرافی ارزیابی شدند.یافتهها:در هیچ یک از بیماران سه گروه جوشخوردگی شکستگی در 4 هفته نداشتند. زمان جوشخوردگی شکستگی افراد در 8 هفته در سه گروه درمانی سینوپار، آلندرونات و کنترل به ترتیب 20، 18 و 17 نفر بود. بیماران در تمامی گروهها در 12 هفته جوشخوردگی کامل داشتند.نتیجهگیری: باتوجه به نتایج این مطالعه به نظر میرسد که تجویز آلندرونات و هورمون پاراتیروئید بر ترمیم شکستگیهای استئوپوروتیک دیستال رادیوس تفاوت آماری معناداری ندارند.
مجید سجادی؛ هادی رمضان زاده؛ محمد حسین کریمی نسب؛ مسعود شایسته آذر؛ سلمان غفاری
چکیده
پیشزمینه: ناهنجاریهای مادرزادی پا یکی از شایعترین ناهنجاریهای مادرزادی است که موجب اختلال در راهرفتن طبیعی میشود و بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع چنین ناهنجاریهایی در نوزادان متولد شده در مرکز مراجعه در شمال ایران است.
مواد و روشها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بر ...
بیشتر
پیشزمینه: ناهنجاریهای مادرزادی پا یکی از شایعترین ناهنجاریهای مادرزادی است که موجب اختلال در راهرفتن طبیعی میشود و بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع چنین ناهنجاریهایی در نوزادان متولد شده در مرکز مراجعه در شمال ایران است.
مواد و روشها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بر روی تمام نوزادان متولد شده در یک دوره دو ساله در بیمارستان امام خمینی ساری بود. متغیرهایی که در مطالعه ما مورد بررسی قرار گرفت، سن حاملگی در زمان زایمان، شرایط بالینی که بارداری را پیچیده میکند مانند دیابت، فشار خون مزمن، عوارض ناشی از بارداری نظیر اوگلوهیدرمانیا، پلی هیدرامنیوس و مالپرس، سن مادر، دیابت مزمن، فشار خون بالا، اعتیاد مادران، جنسیت و وزن تولد نوزاد، تاریخچه داشتن یک کودک با ناهنجاری اندام مادرزادی و نوع زایمان است. عکسبرداری از پاهای نوزادان در اولین روز، تولد توسط جراح ارتوپدی ارزیابی شد. علاوه بر این، تمام نوزادان یک روز پس از زایمان توسط یکی از دو متخصص اطفال مورد بررسی قرار گرفتند و موارد مشکوک به جراح ارتوپد ارجاع شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.
یافتهها: از 2025 نوزاد مورد مطالعه، 210 مورد (4/10%) کالکالئووالگوس، 7 (0.3%) پاچنبری، 156 مورد (7%) موارد "Pes Varus"، 22 مورد (1.1%) متارسوس آدوکتوس و 1 مورد پلی آداکتیل مشخص گردید. در میان همه متغیرها، تنها سن مادر و سیگار کشیدن در دوران بارداری با ناهنجاری های مادرزادی پا ارتباط داشت.
نتیجهگیری: در مطالعه ما، شایعترین ناهنجاری مادرزادی پا کالکالئووالگوس و "Pes Varus" موضعی خفیف پا بود. میزان کم پاچنبری ، پلی داکتیلی و متارسوس آدوکتوس قابل توجه است.
مسعود شایسته آذر؛ مسعود شایسته آذر؛ محمدحسین کریمی نسب؛ سید محتار اسماعیل نژاد گنجی؛ سلمان غفاری؛ مهران رضوی پور؛ ابوالفضل کاظمی؛ عماد موید عابدی
چکیده
پیشزمینه: تاکنون مطالعات مختلفی در مورد اثرات موضعی و سیستمیک سختافزارهای ارتوپدی انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی واکنشهای پاتولوژیک نسبت به کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی (نیل و پلاک) در بیماران بود.
مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی، واکنشهای پاتولوژیک 15 بیمار (12 مرد و 3 زن) با میانگین سنی 41/37 که تحت جراحی درآوردن ...
بیشتر
پیشزمینه: تاکنون مطالعات مختلفی در مورد اثرات موضعی و سیستمیک سختافزارهای ارتوپدی انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی واکنشهای پاتولوژیک نسبت به کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی (نیل و پلاک) در بیماران بود.
مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی، واکنشهای پاتولوژیک 15 بیمار (12 مرد و 3 زن) با میانگین سنی 41/37 که تحت جراحی درآوردن سختافزارهای کارگزاری شده ارتوپدی در دو بیمارستان در شهر ساری قرار گرفته بودند از طریق چک لیست، مشاهده و آزمایش پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: واکنش پوستی بعد از گذاشتن سختافزار در هیچ کدام از بیماران مشاهده نشد. تنها در 66/6 % از بیماران عفونت بعد از گذاشتن سختافزار مشاهده شد و جوش نخوردن نیز در یک مورد در بیماران دیده شد. عارضه سیستماتیک نیز در هیچ کدام از بیماران مورد مطالعه دیده نشد. لیکن اکثریت بیماران التهاب بافتی متوسط در محل کارگذاری سختافزار داشتند. شواهدی دال بر بدخیمی نیز در هیچکدام از نمونههای پاتولوژی مربوط به بیماران مشاهده نشد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر میرسد که التهابهای بافتی متوسط در کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی نیل و پلاک، عارضه شایع استفاده از نیل و پلاکهای ارتوپدی در مراکز مطالعه شده میباشد.