علی اکبر اسماعیلی جاه؛ محمدرضا عباسیان؛ حمیدرضا حسین زاده؛ سید محمد جزایری؛ مهرنوش حساس یگانه؛ نیما محسنی
چکیده
پیشزمینه: استئوآرتریت یکی از شایعترین بیماریهای بشری است که بهعلت ایجاد ناتوانی نیازمند اقدامات درمانی موثر است. روشهای درمانی موجود شامل استفاده از استروییدها بهعلت عوارض قابل توجهی که دارند و داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی بهعلت اثرات درمانی ضعیف، چندان رضایتبخش نیستند، بههمین دلیل پزشکان بهدنبال روشهای درمانی ...
بیشتر
پیشزمینه: استئوآرتریت یکی از شایعترین بیماریهای بشری است که بهعلت ایجاد ناتوانی نیازمند اقدامات درمانی موثر است. روشهای درمانی موجود شامل استفاده از استروییدها بهعلت عوارض قابل توجهی که دارند و داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی بهعلت اثرات درمانی ضعیف، چندان رضایتبخش نیستند، بههمین دلیل پزشکان بهدنبال روشهای درمانی جدیدتری میباشند. از جمله این درمانها تزریق داخل مفصلی اسید هیالورونیک است. در این مطالعه سعی شد نتایج درمانی تزریق اسید هیالورونیک، متیل پردنیزولون داخل مفصلی، داروهای ضدالتهابی خوراکی در درمان استئوآرتریت متوسط یا شدید زانو با یکدیگر مقایسه گردد.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی غیرتصادفی ۴۰ زن مبتلا به استئوآرتریت متوسط یا شدید، تحت درمان با تزریق اسیدهیالورونیک داخل مفصلی و ۱۶ زن با سن و شدت بیماری مشابه تحت درمان با تزریق کورتیکواسترویید داخل مفصلی قرار گرفتند. نتایج درمان با ۳۶ بیمار که از داروی ضدالتهابی ناپروکسن استفاده میکردند مقایسه شد. برای بررسی نتایج درمان از مقیاس های سنجش دیداری در (Visual Analgue Scale) و «وومک» (WOMAC) استفاده گردید.یافتهها: شدت درد ۶ هفته و ۲۴ هفته پس از درمان در حالت استراحت در گروه تزریق اسید هیالورونیک به ترتیب ۴/۹ و ۴/۷، در گروه تزریق کورتیکواسترویید ۱/۵ و ۱/۶ و در گروه مصرف داروهای ضدالتهابی ۶/۶ و ۶/۹ بود (۰/۰۰۵=p < /em>). در حالت راهرفتن، شدت درد در گروه تزریق اسید هیالورونیک ۵/۲ و ۴/۹ و در گروه تزریق کورتیکواسترویید ۳/۲ و ۳/۳ و در گروه مصرف داروی ضدالتهابی، ۶/۸ و ۷/۶ بود (۰/۰۴۲=p < /em>). بیست و هشت بیمار (۷۰%) در گروه تزریق اسید هیالورونیک و ۱۶ بیمار (۱۰۰%) در گروه تزریق کورتیکواسترویید از نتایج درمان رضایت داشتند (۰/۰۳۶=p < /em>).نتیجهگیری: اثرات ضد درد و بهبود بیماران در مورد تزریق متیل پردنیزولون بهتر بود. اما از آنجا که این دارو احتمال تخریب مفصلی دارد و در ضمن تزریق اسید هیالورونیک اثرات ضددرد و بهبودی نزدیک به متیل پردنیزولون دارد و اثرات تخریبی آن گزارش نشده است، توصیه میشود در روند درمان، اسیدهیالورونیک بهعنوان یک داروی مناسب در نظر گرفته شود. مطالعه حاضر براساس نتایج کلینیکی بیماران انجام شد؛ اما لازم است بهمنظور بررسی نتایج درمانی اسید هیالورونیک و نقش آن در ترمیم غضروف مفصلی، مطالعاتی با روشهای پاراکلینیک انجام شود.