امین رازی؛ محمد تقی پیوندی؛ علی بیرجندی نژاد؛ سارا عامل فرزاد
چکیده
ٰ
چکیده
مقدمه: «جوش‌ناخوردگی» (nonunion)، یک عارضة جدی به دنبال شکستگی استخوان‌های بلند است که چالش بزرگی برای جراحان ارتوپد به همراه دارد. این نوع شکستگی‌ها عوارض زیادی به دنبال دارند. فاکتورهای تحریک‌کنندة استخوان‌سازی، همراه با بهبود شرایط مکانیکال محیطی میتوانند سرعت جوش‌خوردن را افزایش دهند. در این مطالعه، هدف ما ...
بیشتر
ٰ
چکیده
مقدمه: «جوش‌ناخوردگی» (nonunion)، یک عارضة جدی به دنبال شکستگی استخوان‌های بلند است که چالش بزرگی برای جراحان ارتوپد به همراه دارد. این نوع شکستگی‌ها عوارض زیادی به دنبال دارند. فاکتورهای تحریک‌کنندة استخوان‌سازی، همراه با بهبود شرایط مکانیکال محیطی میتوانند سرعت جوش‌خوردن را افزایش دهند. در این مطالعه، هدف ما درمان جوش‌ناخوردگی به کمک سلول‌های تک‌هسته‌ای به دست آمده از مغز استخوان، BMDMC (bone marrow-derived mononuclear cell) و تغلیظ و کاربرد آن به عنوان منشأ سلول‌های استئوپروژنیتور همراه با فیکساسیون داخلی بود.
مواد و روش‌ها: از نوامبر2010 تا می 2013، 19 بیمار با جوش‌ناخوردگی استخوان، تحت درمان با سلول تک‌هسته‌ای مشتق از مغز استخوان (BMDMC) قرار گرفتند که شامل 15 مرد و 4 زن با متوسط سنی 8/37 سال (18 تا 81 سال) بود. فاصلة زمانی بین تروما تا درمان بین 7 تا 28 ماه (میانگین 4/13 ماه) بود. ابتدا قشرزدایی اطراف محل جوش‌ناخورده انجام شد تا بستر مناسب برای سلول‌های تک‌هسته‌ای ایجاد شود. سپس 2 میلی‌لیتر مغز استخوان تغلیظ شده در محل قرار داده شدکه به صورت مخلوط با چیپس آلوگرافت کورتیکوکنسلوس دمینرالیزه بود. سرعت ترمیم به صورت بالینی و رادیولوژیک هر 4 هفته پیگیری شد.
یافته‌ها: جوش‌خوردن استخوان در 18بیمار از19 بیمار، در طول 06/1 تا 6 ماه با متوسط زمانی 5/3 ماه، به دست آمد. در طول مدت بیهوشی عارضه‌ای نداشتیم و هیچ موردی از عفونت، هماتوم یا درد مزمن در بیماران ایجاد نشد.
نتیجه‌گیری: پیوند مغز استخوان خودی با BMDMC یک درمان منطقی، مؤثر و آسان برای درمان جوش‌ناخوردگی استخوان‌های بلند مثل تیبیا و فمور بعد از فیکساسیون داخلی به شمار میرود.
محمد فکور؛ سید شهنام موسوی؛ سجاد حاتمی جونی
چکیده
چکیده
مقدمه: آرتروپلاستی زانو، TKA (Total Knee Arthroplasty) یک درمان مؤثر است که در مرحلة آخر آرتروز و سایر بیماری‌های زانو برای تسکین درد و بهبود کیفیت زندگی انجام می‌شود. در حالی که TKA مزایایی همچون کاهش درد و عملکرد بهتر زانو را دارد، اما ممکن است خطرهایی مانند خونریزی، حوادث ترومبوآمبولیک، عفونت و نیاز به اقدامات جراحی اضافی نیز در پی داشته ...
بیشتر
چکیده
مقدمه: آرتروپلاستی زانو، TKA (Total Knee Arthroplasty) یک درمان مؤثر است که در مرحلة آخر آرتروز و سایر بیماری‌های زانو برای تسکین درد و بهبود کیفیت زندگی انجام می‌شود. در حالی که TKA مزایایی همچون کاهش درد و عملکرد بهتر زانو را دارد، اما ممکن است خطرهایی مانند خونریزی، حوادث ترومبوآمبولیک، عفونت و نیاز به اقدامات جراحی اضافی نیز در پی داشته باشد. ترانکسامیک اسید، TXA (Tranexamic Acid) در کاهش خونریزی بعد از انجام چنین عمل‌های جراحی بزرگی مؤثر است. در مطالعات فراوان تأیید می‌شود که تجویز وریدی، IV (Intravenous) و داخل مفصلی، IA (Intra-Articular) ترانکسامیک اسید باعث کاهش خونریزی در آرتروپلاستی زانو می‌شود.
روش‌ها و مواد: این یک مطالعه مقطعی گذشته‌نگر بر روی ۱۵۲ بیمار زن و مرد ۴۵ تا ۸۵ ساله است که عمل تعویض مفصل زانو برای آنها انجام شد. بیماران به دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمایش، ۷۲ بیمار که در جریان جراحی داروی ترانکسامیک اسید دریافت کردند و گروه شاهد، ۸۰ بیمار که که در جریان جراحی این دارو را دریافت نکردند. میزان هموگلوبین، تعداد واحد خون تزریق شده، مدت زمان بستری دربیمارستان، نمره‌بندی درد بر اساس مقیاس دیداری، VAS Score (Visual Analogue Scale Score)، اندازة دامنة حرکتی زانو و حوادث ترومبوآمبولیک ثبت و بین دو گروه مقایسه شد.
نتایج: مقایسة نتایج نشان داد میزان کاهش هموگلوبین، اندازة هموگلوبین پس از عمل، تعداد واحد خون تزریق شده و مدت زمان بستری دربیمارستان بین دو گروه آزمایش و شاهد تفاوت معنی‌داری دارد، در حالی که مقایسه میزان هموگلوبین قبل از عمل، اندازة دامنة حرکت زانو، نمرة VAS برای اندازه‌گیری شدت درد و حوادث ترومبوآمبولیک تفاوت معنی‌داری نشان نداد.
نتیجه‌گیری: تجویز ترانکسامیک اسید می‌تواند عوارض جراحی تعویض مفصل زانو به دلیل خونریزی و همچنین نیاز به انتقال خون را کاهش دهد. علاوه بر این، تجویز ترانکسامیک اسید می‌تواند طول مدت بستری در بیمارستان را پس از جراحی تعویض مفصل زانو کاهش دهد که در نتیجه هزینه‌های بستری بیماران نیز به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد.
مژگان سیفی؛ علی قمیشی؛ شهاب خوشنام؛ یاسمن خرمی؛ مجید بوعذار
چکیده
چکیدهزمینه و هدف: برای بلوک عصب از داروهای مختلفی استفاده می‌شود. تفاوت میان این داروها از نظر اثربخشی و تداوم بی‌دردی مورد بحث و مطالعه است. در مطالعة حاضر اثربخشی و تداوم اثر ضددردی در بلوک عصب آگزیلاری در بیماران نیازمند به جراحی آرنج به پایین، کاربرد «لیدوکائین» با مخلوط «لیدوکائین وگرانیسترون» مقایسه شد.روش انجام ...
بیشتر
چکیدهزمینه و هدف: برای بلوک عصب از داروهای مختلفی استفاده می‌شود. تفاوت میان این داروها از نظر اثربخشی و تداوم بی‌دردی مورد بحث و مطالعه است. در مطالعة حاضر اثربخشی و تداوم اثر ضددردی در بلوک عصب آگزیلاری در بیماران نیازمند به جراحی آرنج به پایین، کاربرد «لیدوکائین» با مخلوط «لیدوکائین وگرانیسترون» مقایسه شد.روش انجام کار: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی (Randomized Clinical Trail) بود که به صورت «دو‌سو‌کور» انجام شد. افراد تحت مطالعه، بیماران کاندید عمل جراحی آرﻧﺞ و زیر آرنج بودند که جهت بلوک عصب آگزیلاری در نظر گرفته شدند. بلوک عصب آگزیلاری به کمک اولتراسونوگرافی با مبدل خطی (linear transducer) و با استفاده از نمای محوری کوتاه (short-axis) و کاربرد تکنیک درون‌صفحه‌ای (in-plane) انجام شد. بیمار در وضعیت طاقباز (supine) درحالی که بازوی او دور از بدن و به سمت خارج چرخیده بود قرار گرفت. تصویر اولتراسوند بایستی شریان و وریدهای آگزیلاری شاخه‌های انتهایی شبکة بازویی، تاندون متصل، عضلات دو سر و سه سر و کوراکوبراکیالیس را نشان می‌داد. از داروی لیدوکائین در گروه اول و از ترکیب داروی لیدوکائین و گرانیسترون در گروه دوم استفاده شد. ابتدا مقدار mg/kg5 لیدوکائین 5/0% همراه با نرمال سالین 9/0% تا 40 سی‌سی رقیق شد. در گروه اول پس از آغشته کردن سرنگ به اپی‌نفرین 40 سی‌سی از محلول لیدوکائین تزریق شد. در گروه دوم علاوه بر محلول لیدوکائین مقدار 2 میلی‌گرم گرانیسترون نیز همزمان به بیماران تزریق شد.یافته‌ها: 90 بیمار در دو گروه 45 نفری وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران مورد مطالعه 00/9 ± 48/34 سال بود (58-18 سال). از مجموع بیماران 61 نفر ( 8/67%) مرد و 29 نفر (2/32%) زن بودند. زمان شروع بلوک حسی و حرکتی در گروه دوم (دریافت کنندة لیدوکائین و گرانیسترون) به میزان معنی‌داری از گروه اول (لیدوکائین به تنهایی) کمتر بود (001/0>p). همچنین زمان تداوم بلوک حسی و حرکتی در گروه دوم (دریافت کنندة لیدوکائین و گرانیسترون) به میزان معنی‌داری از گروه اول (لیدوکائین به تنهایی) بیشتر بود (001/0>p). زمان اولین نیاز به مسکن (دقیقه) در گروه دریافت کننده لیدوکائین به میزان معنی‌داری از گروه لیدوکائین و گرانیسترون کمتر بود (001/0>p).نتیجه‌گیری: در نهایت یافته‌های به دست‌آمده از مطالعه نشان داد که افزودن گرانیسترون به لیدوکائین می‌تواند باعث بهبود تمام شاخص‌های بی‌دردی در بیماران شود. همچنین، این ترکیب باعث بلوک حسی و حرکتی در زمان کمتری شده بود و بلوک ایجاد شده تداوم بیشتری داشت.
سیاوش شریفی؛ امین بیغم صادق؛ احمد عریان؛ یاسمین علوی
چکیده
چکیدهپیش‌زمینه: امروزه در ارتوپدی دامپزشکی و انسانی برای تحریک التیام شکستگی‌ها و سرعت بخشیدن به ترمیم نقیصه‌های استخوانی از پیوند استخوانی استفاده می‌شود. پیوندهای استخوان خودی هنوز هم به عنوان یک معیار طلایی در مقایسه با سایر عوامل تحریک‌کنندة استخوان‌سازی مطرح هستند. پیوند استخوان پیوندی خودی (Autograft) علاوه بر مواد تحریک‌کنندة ...
بیشتر
چکیدهپیش‌زمینه: امروزه در ارتوپدی دامپزشکی و انسانی برای تحریک التیام شکستگی‌ها و سرعت بخشیدن به ترمیم نقیصه‌های استخوانی از پیوند استخوانی استفاده می‌شود. پیوندهای استخوان خودی هنوز هم به عنوان یک معیار طلایی در مقایسه با سایر عوامل تحریک‌کنندة استخوان‌سازی مطرح هستند. پیوند استخوان پیوندی خودی (Autograft) علاوه بر مواد تحریک‌کنندة التیام، حاوی سلول‌هایی است که واکنش‌های ایمنی را تحریک نمی‌کنند و باعث انتقال بیماری‌های مسری نمی‌شوند. ولی همین جمع‌آوری استخوان خودی عوارضی مثل درد، عفونت، شکستگی، از دست دادن خون و افزایش مراحل جراحی دارد و نیز مقدار استخوان برداشت شده محدود است. استفاده از تارانتولا کوبِن‌سیس (Tarantula Cubensis) در ترمیم زخم گاو، در روز چهارده، باعث اپیتلیالیزاسیون مجدد و کاهش التهاب می‌شود و همچنین در کاهش عفونت نقش دارد چرا که ترانکرون (Theranekron) روند التهاب را تغییر می‌دهد. هدف از مطالعة حاضر بررسی استفاده از ترانکرون در ترمیم استخوان و بررسی روند التیام استخوان درخرگوش است.مواد و روش کار: در این مطالعه از 20 خرگوش نر در 4 گروه 5 تایی استفاده شد. قطعه استخوانی از استخوان رادیوس برداشته شد. در گروه اول در محل نقیصه، ترانکرون با دوز یک میکروگرم بر کیلوگرم تزریق شد. در گروه دوم، نرمال سالین در محل نقیصه تزریق شد. در گروه سوم (گروه کنترل منفی)، هیچ ماده‌ای تزریق نشد. در گروه چهارم (گروه اتوگرافت)، قطعة برش خورده در جای خود قرار گرفت و پوست و عضلات بخیه شدند. رادیوگراف از دست خرگوش‌ها، بعد از عمل و در روزهای 14، 28، 42 و 56 در نمای جانبی تهیه شد. نمونه‌برداری از استخوان برای ارزیابی هیستوپاتولوژی در هفتة هشتم انجام گرفت. رادیوگراف‌ها و نمونه‌ها از لحاظ میزان جوش‌خوردگی، فعالیت استخوان‌سازی و دوباره شکل‌پذیری مورد بررسی آماری قرار گرفت.یافته‌ها و نتیجه‌گیری: گروه ترانکرون تقریباً مانند گروه اتوگرافت عمل کرده بود و از گروه نرمال سالین و کنترل منفی عملکرد بهتری داشت. بنابراین، عصارة الکلی ترانکولا کوبِن‌سیس درترمیم شکستگی استخوان مؤثر است.
احسان یثربی؛ ایمان ذباح؛ مرتضی رمضانی؛ حمید واله؛ ستاره سالارنیا
چکیده
پیش‌زمینه: آرتروز زانو، یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در انسان است و با توجه به شیوع رو به گسترش آن، تشخیص زودهنگام این بیماری بسیار حائز اهمیت می‌باشد. توجه به حجم غضروف در مطالعات آرتروز زانو از روی عکس‌های رادیولوژی بسیار ضروری است. هدف از این مطالعه کمک به بهبود تشخیص آرتروز زانو به کمک تکنیک‌های مبتنی بر هوش مصنوعی و پردازش تصاویر ...
بیشتر
پیش‌زمینه: آرتروز زانو، یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در انسان است و با توجه به شیوع رو به گسترش آن، تشخیص زودهنگام این بیماری بسیار حائز اهمیت می‌باشد. توجه به حجم غضروف در مطالعات آرتروز زانو از روی عکس‌های رادیولوژی بسیار ضروری است. هدف از این مطالعه کمک به بهبود تشخیص آرتروز زانو به کمک تکنیک‌های مبتنی بر هوش مصنوعی و پردازش تصاویر است.
روش‌بررسی: این تحقیق از نوع تشخیصی است که بر روی 158 نمونه (تصویر ام‌آرآی)، مورد ارزیابی قرار گرفته است. این تصاویر، از پایگاه اطلاعاتی بیمارستان تهران جمع‌آوری شده، به‌طوری‌که 111 نمونه مربوط به افراد سالم و 47 نمونه مربوط به افراد مبتلا به آرتروز زانو است. در این مطالعه، به‌منظور تشخیص خودکار آرتروز، روش جدیدی بنام «بلوک‌بندی تصاویر و تعلیم آن با شبکه عصبی مصنوعی» ارائه شده است. با استفاده از نرم‌افزار متلب، تصاویر ام‌آرآی دریافت و پس از پیش‌پردازش آنها، اقدام به پردازش و تشخیص وضعیت آرتروز به کمک شبکه‌های عصبی مصنوعی شده است.
یافته‌ها: آزمایش‌ها نشان‌دهندة عملکرد قابل قبول روش پیشنهاد شده است، به‌طوری‌که با استفاده از این تکنیک می‌توان با دقت 93%، آرتروز زانو را تشخیص داد.
نتیجه‌گیری: مدل ارائه شده در ایـن مطالعـه می‌تواند در برنامه‌های غربـالگری جهـت شناسـایی افـراد در معرض خطر آرتروز، استفاده شود و به عنوان دستیار پزشک در خدمت پزشکان متخصص این حوزه قرار گیرد.
حسین مهدیان؛ لوییجی نسته
چکیده
چکیده
شکستگی های ستون فقرات در بیماران اسپوندیلیت آنکیلوزان (Ankylosing Spondylitis) در مقایسه با بیماران معمولی به طور کلی چهار بار شایع‌تر است. شکستگی‌های ستون فقرات در این بیماران همراه با شیوع بالای ضایعات عصبی،و به خصوص نخاعی است. اکثر این شکستگی‌ها شامل گرفتاری هر سه کالوم ستون فقرات است که باعث ایجاد یک شکستگی ناپایدار می‌شود. متاسفانه ...
بیشتر
چکیده
شکستگی های ستون فقرات در بیماران اسپوندیلیت آنکیلوزان (Ankylosing Spondylitis) در مقایسه با بیماران معمولی به طور کلی چهار بار شایع‌تر است. شکستگی‌های ستون فقرات در این بیماران همراه با شیوع بالای ضایعات عصبی،و به خصوص نخاعی است. اکثر این شکستگی‌ها شامل گرفتاری هر سه کالوم ستون فقرات است که باعث ایجاد یک شکستگی ناپایدار می‌شود. متاسفانه تشخیص در اکثر موارد تاخیری است و یا اصلا تشخیص داده نمیشود. درصد مرگ و میر هم در این شکستگی‌ها بالا است. در این گزارش موردی سیر درمان یک بیمار 78 ساله که مبتلا به این بیماری بود بازگو شده است. این بیمار در ناحیه گردن دچار شکستگی شده بود که پس از مشکلات متعدد در نهایت با موفقیت درمان شد.
سروش بغدادی؛ تقی بغدادی
چکیده
چکیدهدررفتگی تروماتیک هیپ در کودکان نادر است. عوارض در موارد تأخیر درمان، آسیب‌دیدگی ماندگار می‌شود. گزینه‌های درمانی در صورت نکروز آواسکولار محدود است. در این گزارش موردی، یک دختر بچه 6 ساله مورد نظر است که مبتلا به نکروز آواسکولار، AVN (Avascular Necrosis) پس از سانحه دررفتگی مفصل ران در سن 18 ماهگی شده است. این بیمار دچار سفتی و تغییر شکل مفصل ...
بیشتر
چکیدهدررفتگی تروماتیک هیپ در کودکان نادر است. عوارض در موارد تأخیر درمان، آسیب‌دیدگی ماندگار می‌شود. گزینه‌های درمانی در صورت نکروز آواسکولار محدود است. در این گزارش موردی، یک دختر بچه 6 ساله مورد نظر است که مبتلا به نکروز آواسکولار، AVN (Avascular Necrosis) پس از سانحه دررفتگی مفصل ران در سن 18 ماهگی شده است. این بیمار دچار سفتی و تغییر شکل مفصل ران چپ با افزایش انحنای ستون فقرات به سمت جلو و عدم توانایی راه رفتن شده است. او با استفاده از مدل‌های چاپی سهبعدی قبل از عمل جراحی با موفقیت تحت استئوتومی کاهش اندازة سر فمور قرار گرفت. این روش از نظر اصلاح ناهنجاریها، تسکین درد و توانایی راه رفتن پس از 3 سال پیگیری، موفقیتآمیز بوده است. بررسی این مورد نشان داد که استئوتومی کاهش سر استخوان ران، با حداقل تغییرات را می‌توان در کودکان از 6 سالگی انجام داد. مدل‌های چاپی سه بعدی ابزارهایی هستند که یک جراح می‌تواند قبل از عمل جراحیهای استئوتومی سخت و همچنین به منظور آموزش رزیدنتها و همکاران خود از آن استفاده کند.
میر منصور موذن جمشیدی؛ علیرضا محرمی؛ سید محمد جواد مرتضوی
چکیده
چکیدهتعویض کامل مفصل هیپ یک روش جراحی پیشرفته به منظور کاهش رنج بیماران با درد لگن به دلیل تغییرات تخریبی مفصل است. تعویض کامل مفصل هیپ روشی با کمترین میزان عوارض پس از عمل نظیر ناپایداری لگن است. ناپایداری لگن به دنبال تعویض کامل مفصل هیپ دومین علت عمل مجدد مفصل به دنبال جراحی قبلی است. جابجایی محل پروتز، گیرافتادگی، کاهش کشش بافت ...
بیشتر
چکیدهتعویض کامل مفصل هیپ یک روش جراحی پیشرفته به منظور کاهش رنج بیماران با درد لگن به دلیل تغییرات تخریبی مفصل است. تعویض کامل مفصل هیپ روشی با کمترین میزان عوارض پس از عمل نظیر ناپایداری لگن است. ناپایداری لگن به دنبال تعویض کامل مفصل هیپ دومین علت عمل مجدد مفصل به دنبال جراحی قبلی است. جابجایی محل پروتز، گیرافتادگی، کاهش کشش بافت نرم پیرامون مفصل و پوشش پلیاتیلن از علتهای جراحی مجدد است. در این مقاله بر آنیم تا علتهای معمول در ناپایداری لگن را که به دنبال تعویض کامل مفصل هیپ روی می‌دهد در فازهای متعدد بررسی کنیم. همچنین، روشهای پیشنهادی جهت جلوگیری از ناپایداری لگن به دنبال تعویض کامل هیپ را توصیه میکنیم.
