حسن قندهاری؛ مرضیه رشیدی؛ سعید صباغان؛ سیدمانی مهدوی؛ الهام میرزامحمدی؛ ابوذر عزیزی؛ فرشاد صفدری
چکیده
مقدمه: عمل جراحی در سطح صحیح، یکی از مهمترین نگرانی‌ها در درمان بیماران اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان (AIS) است. تغییر در تعداد مهره‌ها می‌تواند به طور بالقوه منجر به انجام جراحی اشتباه شود. این امکان وجود دارد که بروز و نوع این تغییرات تحت تأثیر عوامل مختلفی از قبیل نژاد باشد. در مطالعه گذشته نگر حاضر، شیوع این تغییرات در بیماران مبتلا ...
بیشتر
مقدمه: عمل جراحی در سطح صحیح، یکی از مهمترین نگرانی‌ها در درمان بیماران اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان (AIS) است. تغییر در تعداد مهره‌ها می‌تواند به طور بالقوه منجر به انجام جراحی اشتباه شود. این امکان وجود دارد که بروز و نوع این تغییرات تحت تأثیر عوامل مختلفی از قبیل نژاد باشد. در مطالعه گذشته نگر حاضر، شیوع این تغییرات در بیماران مبتلا به AIS ایرانی بررسی شده است.مواد و روش‌ها: از سال 2012 تا 2017، جراحی فیوژن ستون فقرات برای درمان AIS در 125 بیمار انجام شد. مهره‌های پشتی و کمری تحت رادیوگرافی خلفی بعد از عمل قرار گرفتند. اولین مهره پشتی، مهره متصل به اولین جفت دنده در نظر گرفته شد. شمارش از بالا به پایین انجام شد. مهره های ناحیه کمری دقیقاً از زیر آخرین مهره که یک جفت دنده به آن متصل بود شروع می شد.یافته‌ها: در 18 بیمار (14.4٪) شمارش غیر طبیعی مهره مشاهده شد. شیوع تعداد غیر طبیعی مهره های کمری نسبت به مهره‌های پشتی بیشتر بود (10.4٪ در مقابل 4٪). در 5 بیمار (4٪) تعداد 11مهره پشتی مشاهده شد. در 11 بیمار (8/8٪) 4 مهره کمری مشاهده شد. 2 بیمار، 6 مهره کمری (1.6٪) داشتند. هیچ بیماری با تعداد غیر طبیعی مهره‌های پشتی و کمری همزمان وجود نداشت.نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که در بیماران مبتلا به AIS در ایران تعداد غیر طبیعی مهره‌های پشتی و کمری نسبتاً بالا است. لازم است که قبل از عمل مهره‌ها را بر اساس یک پروتکل سازمان یافته شمارش کرده تا از جراحی اشتباه در بیماران AIS جلوگیری شود.
مهرداد یادگاری؛ امین بیغم صادق؛ ساناز فرهنگ؛ سجاد فرهنگی
چکیده
پیش‌زمینه: اﻣﺮوزه در ارﺗﻮﭘﺪی داﻣﭙﺰﺷﮑﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮای ﺗﺤﺮیﮏ فرایند اﻟﺘﯿﺎم ﺷﮑﺴﺘﮕﯽﻫﺎ، ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ اﺗﺼﺎل ﻣﻔﺼـﻠﯽ و ﺗﺮﻣﯿﻢ ﻧﻘﯿﺼﻪﻫﺎی اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ از ﭘﯿﻮﻧﺪ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد. در این مطالعه اثرات استفاده توام نانوهیدروکسی آپاتیت با مغز استخوان در ترمیم شکستگی استخوان خرگوش به شکل ...
بیشتر
پیش‌زمینه: اﻣﺮوزه در ارﺗﻮﭘﺪی داﻣﭙﺰﺷﮑﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮای ﺗﺤﺮیﮏ فرایند اﻟﺘﯿﺎم ﺷﮑﺴﺘﮕﯽﻫﺎ، ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ اﺗﺼﺎل ﻣﻔﺼـﻠﯽ و ﺗﺮﻣﯿﻢ ﻧﻘﯿﺼﻪﻫﺎی اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ از ﭘﯿﻮﻧﺪ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد. در این مطالعه اثرات استفاده توام نانوهیدروکسی آپاتیت با مغز استخوان در ترمیم شکستگی استخوان خرگوش به شکل رادیولوژیکی و هیستوپاتولوژیکی بررسی می‌شود. مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی در بهار و تابستان 1398، بر روی 20 خرگوش نر بالغ نژاد نیوزلندی 12 ماهه، به وزن تقریبی 2 کیلوگرم انجام شد. خرگوش‌ها به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. قطعه استخوانی از استخوان رادیوس برداشته شد در گروه اول (تعداد=5) (گروه کنترل)، نقیصه استخوانی خالی ماند و هیچ ماده‌ای تزریق نشد. در گروه دوم (تعداد=5)، در محل نقیصه نانوهیدروکسی آپاتیت، در گروه سوم (تعداد=5)، مغز استخوان و در گروه چهارم (تعداد=5)، نانوهیدروکسی آپاتیت به همراه مغزاستخوان تزریق و پوست و عضلات بخیه شد.رادیوگراف از دست خرگوش‌ها بعد از عمل و در روز های 14، 28، 42 و 56 در نمای جانبی تهیه شد. نمونه‌برداری از استخوان جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی در هفته هشتم انجام گرفت. رادیوگراف و نمونه‌ها از لحاظ میزان جوش‌خوردگی، فعالیت استخوان‌سازی و دوباره شکل‌پذیری مورد بررسی آماری قرار گرفت. یافته‌ها: در بررسی رادیوگرافیکی در هفته‌های دوم و چهارم و ششم و هشتم اختلاف آماری معنی‌داری بین گروه‌ها مشهود بود (05/0p<) که این اختلاف در هفته ششم بیشتر شاخص بود. در هفته ششم مشاهده شد که گروه نانوهیدروکسی‌آپاتیت+مغزاستخوان بهتر از گروه نانوهیدروکسی‌آپاتیت به تنهایی عمل کرده بود (02/0p=). در بررسی هیستوپاتولوژیک گروه نانوذرات هیدروکسی‌آپاتیت به همراه مغز استخوان، در مقایسه با گروه کنترل روند استخوان‌سازی از شدت بیشتری برخوردار بود. نتیجه‌گیری: نتیجه به دست آمده در مطالعه ما بیانگر این است که گروه «نانوهیدروکسی آپاتیت+مغزاستخوان» در مقایسه با دو گروه دیگر «نانوهیدروکسی آپاتیت به تنهایی» و گروه «کنترل» از نظر ترمیم استخوانی بهتر عمل کرده است. پیشنهاد می‌شود این آزمایش با مدل حیوانی بزرگتر انجام شود تا کاربرد بالینی پیدا کند
جعفر سلیمانپور؛ سیامک کاظمی صوفی؛ امین مرادی
چکیده
چکیده
پیشگفتار: استفاده از تورنیکت در تعویض کامل مفصل زانو TKA1 توسط بسیاری از جراحان توصیه می‌شود. با این حال؛ شواهد مبنی بر تأثیرگذاری آن در کاربرد این جراحی در هاله‌ای از ابهام قراردارد. ما تأثیر استفاده از تورنیکت را در کاهش خونریزی و میزان نیاز به انتقال خون در جراحی TKA ارزیابی کردیم.
مواد و روش‌ها: بیماران مراجعه کننده به دو بیمارستان ...
بیشتر
چکیده
پیشگفتار: استفاده از تورنیکت در تعویض کامل مفصل زانو TKA1 توسط بسیاری از جراحان توصیه می‌شود. با این حال؛ شواهد مبنی بر تأثیرگذاری آن در کاربرد این جراحی در هاله‌ای از ابهام قراردارد. ما تأثیر استفاده از تورنیکت را در کاهش خونریزی و میزان نیاز به انتقال خون در جراحی TKA ارزیابی کردیم.
مواد و روش‌ها: بیماران مراجعه کننده به دو بیمارستان در تبریز برای انجام عمل جراحی TKA در یک دورة یک‌ساله «مورد – کنترل» بررسی و در این مطالعه قرار گرفتند. 8 بیمار مرد و 23 زن از نظر استفاده از تورنیکت در طول عمل جراحی TKA به دو گروه تقسیم شدند: در گروه اول، تورنیکت از ابتدای جراحی تا اتمام سفت شدن سیمان باد شده بود و در گروه دوم، این اقدام قبل از مرحله شروع سیمان‌گذاری و تا سخت شدن سیمان رخ داده بود. همة این مراحل توسط یک جراح منفرد، با تکنیک یکسان و تحت بی‌حسی ناحیه‌ای، با مصرف مادة ترومبولیتیک یکسان و پیشگیری از عفونت انجام شد. افت سطح هموگلوبین در روز اول بعد از جراحی، اندازه‌گیری و با سطح قبل از عمل در دو گروه، مقایسه شد. نیاز به تزریق خون نیز بین دو گروه، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.
نتایج: 23 بیمار (2/74%) نیاز به تزریق خون نداشتند و این در حالی بود که 8 مورد آنها (8/25%) نیاز به تزریق و انتقال خون داشتند. گروه بدون تورنیکت ۴ مورد و گروه با تورنیکت ۴ مورد به گرفتن خون نیاز داشتند. میانگین مدت زمان جراحی 3/26±81/75 دقیقه بود. میانگین سطح HB قبل از عمل، 67/1±66/12 بود که بعد از عمل 62/1±09/11 به دست آمد. اختلاف میزان هموگلوبین قبل و بعد از عمل در گروه بدون تورنیکت 36/1 و با تورنیکت 96/1 بود.
نتیجه‌گیری: اگرچه استفاده از تورنیکت مدت زمان این عمل جراحی را کاهش می دهد اما تأثیر قابل توجهی در حفظ سطح هموگلوبین و نیاز به تزریق خون پس از عمل جراحی ندارد.
واژگان کلیدی: آرتروپلاستی، تعویض مفصل زانو، تورنیکت، تزریق خون
پگاه خزاعی نژاد؛ بهروز سپهری؛ علیرضا موسویان
چکیده
زمینه و هدف: پای شارکو بیماری ناتوان کننده مرموزی است که به طور شایع در بیماران دیابتی دیده می‌شود و به صورت کلاسیک با تخریب مفاصل کوچک قسمت میانی پا و نشست کردن قوس طولی داخلی پا خود را نشان می‌دهد. هنگامی که جراحی برای حفظ یک پای دارای عملکرد ضرورت یابد سؤال بعدی یافتن بهترین روش فیوژن (fusion) و بازسازی و فیکس کردن و بی‌حرکت کردن پا ...
بیشتر
زمینه و هدف: پای شارکو بیماری ناتوان کننده مرموزی است که به طور شایع در بیماران دیابتی دیده می‌شود و به صورت کلاسیک با تخریب مفاصل کوچک قسمت میانی پا و نشست کردن قوس طولی داخلی پا خود را نشان می‌دهد. هنگامی که جراحی برای حفظ یک پای دارای عملکرد ضرورت یابد سؤال بعدی یافتن بهترین روش فیوژن (fusion) و بازسازی و فیکس کردن و بی‌حرکت کردن پا با کمترین آسیب نسج نرم است. امروزه استفاده از پلاک مدیال و پلنتار برای حفظ قوس پا توصیه می‌شود، همچنین در مواردی که سابقه زخم و عفونت وجود دارد استفاده از پیچ‌های بلند، ترجیحاً اینترامدولاری، با نتایج موفق بالایی همراه بوده است. هدف این مطالعه مقایسه بیومکانیکی روش‌های مختلف فیکس کردن به صورت فینیت آنالیز است. در این پژوهش رفتار بیومکانیکی سه روش با بارگذاری شبه‌استاتیک روی مدل ساخته شده در نرم افزارهای المان محدود بررسی می‌شود. روش‌ها: از جمله اهداف این پژوهش مدل‌سازی و شبیه‌سازی به گونه‌ای بود که تا حد ممکن نزدیک به آناتومی واقعی موضع محل بررسی باشد. برای این منظور از تصاویر ثبت شده به روش سی‌تی‌اسکن که از پای یک خانم 40 ساله تهیه شده بود استفاده کردیم و این تصاویر برای تکمیل مدل هندسی به نرم افزار میمیکس (mimics) منتقل شد. سپس، مدل تحت آنالیز بیومکانیکی به صورت شبه‌استاتیک در محیط نرم‌افزار آباکوس (abaqus19.0) قرار گرفت. ﺑﺮای دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻣﺪل واﻗﻌﻲ از ﻟﺤﺎظ ﺧﻮاص، خواص مکانیکی برای استخوان کورتیکال و اسفنجی به صورت ارتوتروپیک خطی لحاظ شده است. بافت نرم به صورت هایپرالاستیک توصیف ماهیت غیرخطی و تراکم‌ناپذیر در نظر گرفته شد.نتایج: با مقایسه اقسام سازه‌های مورد بررسی در مدل میله، تنش بیشتر روی ایمپلنت و تنش کمتر روی استخوان مشاهده شد. روش پلاک پلنتار از نظر حداکثر تنش به پا بدون ایمپلنت، نزدیکتر بود.نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد کمترین تنش در حالت پلاک پلنتار رخ می‌دهد که احتمالا باعث خستگی کمتر و با تاخیر بیشتر این پلاک می‌شود و نیز معلوم شد تنش وارده بر میله بیشتر از پلاک‌ها بوده است که این می‌تواند نشانه استحکام (regidity) بیشتر ساختمان ایجاد شده و افزایش سپر تنش (stress sheilding) باشد. البته جنس استیل یا تیتانیوم و قطر میله می‌تواند در این مقادیر تأثیرگذار باشد.
مهرزاد مقدسی؛ کاوه باشتی؛ جمشید جهانی
چکیده
پیش زمینه: هدف این تحقیق بررسی شیوع آسیب‌های ورزشی در چهاردهمین دوره المپیاد فرهنگی ورزشی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی سراسر کشور بود.مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی گذشته‌نگر و مقطعی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان آسیب دیده در چهاردهمین دوره المپیاد فرهنگی ورزشی دانشجویان دختر ...
بیشتر
پیش زمینه: هدف این تحقیق بررسی شیوع آسیب‌های ورزشی در چهاردهمین دوره المپیاد فرهنگی ورزشی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی سراسر کشور بود.مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی گذشته‌نگر و مقطعی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان آسیب دیده در چهاردهمین دوره المپیاد فرهنگی ورزشی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی سراسر کشور تشکیل دادند. اطلاعات مربوط به آسیب‌ها با استفاده از فرم گزارش آسیب و به کمک پزشکان تیم به صورت روزانه جمع‌آوری شد.یافته‌ها: در این دوره از مسابقات، 1430 ورزشکار شامل 535 دانشجوی دختر و 895 دانشجوی پسر دچار آسیب شدند. نتایج نشان داد متداولترین نوع آسیب، گرفتگی عضلانی و به دنبال آن آسیب مفصل زانو و انگشتان دست بود. همچنین نتایج نشان داد بیشترین تنوع آسیب در پسران مربوط به رشته بسکتبال (14 نوع آسیب) و به دنبال آن رشته هندبال (12 نوع آسیب) و فوتسال و کشتی آزاد (هر کدام 9 آسیب) بوده است. بیشترین تنوع آسیب در دختران مربوط به رشته هندبال (12 نوع آسیب) و رشته‌های والیبال (9 نوع آسیب) و کاراته (7 نوع آسیب) در رده‌های بعدی قرار داشته اند.نتیجه‌گیری: این اطلاعات برای دست‌اندرکاران پزشکی تیم‌ها به منظور تحت پوشش قرار دادن مسائل پزشکی مسابقات و طراحی راهبردهای پیشگیری از آسیب‌ها مفید است.
رضا زندی؛ محمدرضا میناتور سجادی؛ یاسر صفایی
چکیده
شکستگی اینترتروکانتریک یکی از شایعترین شکستگی‌های استئوپروتیک سالمندان است. درمان ارجح این بیماران جراحی است ولی انتخاب روش مناسب به‌ویژه در مواردی که استخوان فمور به دلیل شکستگی قبلی، با ایمپلنت فیکس شده است با چالش‌های فراوان همراه است.بیماری که در این گزارش به آن اشاره شده، خانم 80 ساله‌ای است که 20 سال قبل تحت جااندازی باز و ...
بیشتر
شکستگی اینترتروکانتریک یکی از شایعترین شکستگی‌های استئوپروتیک سالمندان است. درمان ارجح این بیماران جراحی است ولی انتخاب روش مناسب به‌ویژه در مواردی که استخوان فمور به دلیل شکستگی قبلی، با ایمپلنت فیکس شده است با چالش‌های فراوان همراه است.بیماری که در این گزارش به آن اشاره شده، خانم 80 ساله‌ای است که 20 سال قبل تحت جااندازی باز و فیکساسیون شکستگی شفت فمور با پلاک بلند قرار گرفته بود و با شکستگی اینترتروکانتریک اخیر در همان اندام مراجعه کرده است. ایشان در بهمن ماه 1397، در بیمارستان طالقانی، تحت عمل جراحی خارجسازی پلاک قبلی و فیکساسیون شکستگی اینترتروکانتریک با نیل سفالومدولاری قرار گرفته بود. طبق اطلاعات ما، نمونه مشابهی در تألیفات انگلیسیزبان گزارش نشده است. ما ضمن گزارش این شکستگی خاص، گزینههای درمانی آن را نیز مورد بحث قرار دادیم.
