نویسندگان

• بابک سیاوشی
• محمدرضا گلبخش
• علی کوشان

دانشگاه علوم پزشکی تهران

چکیده

پیش‌زمینه: شکستگی‌های بی‌ثبات لگن شکستگی‌هایی هستند که به‌صورت عمودی و یا چرخشی امکان جابه‌جایی دارند. محل بی‌ثباتی پشتی می‌تواند ساکروم، ایلیوم و یا مفصل ایلیوساکرال و محل شکستگی جلویی می‌تواند سمفیز پوبیس یا راموس‌ها باشند. اتصال دوبال استخوان ایلیوم از پشت روشی است که برای ایجاد ثبات می‌تواند جای پیچ ایلیوساکرال باشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته نگر، ۱۱ بیمار با شکستگی بی‌ثبات لگن با کارگذاری ۲ میله و مهره در وضعیت دمر به‌دنبال جااندازی شکستگی با تراکشن اسکلتال تحت درمان قرار گرفتند. سپس بسته به نوع شکستگی، برای ثبات قسمت جلوی لگن از پلاک روی سمفیز پوبیس یا ثابت کننده خارجی برای تثبیت قسمت جلویی استفاده شد.یافته‌ها: در پیگیری ۶ ماهه، هیچ موردی از عفونت، جوش‌نخوردن یا از دست رفتن تثبیت مشاهده نشد ولی اندکی اختلاف طول اندام وجود داشت که از زمان جراحی به‌خاطر جااندازی ناکامل باقی مانده بود.نتیجه‌گیری: پایدار کردن قسمت پشتی لگن به‌وسیله اتصال بال‌های ایلیوم در موارد ضایعه حاد و بی‌ثبات لگن می‌تواند در شرایط خاصی نجات‌دهنده باشد.

کلیدواژه‌ها

• استخوان لگن
• تثبیت شکستگی
• شکستگی استخوان

عنوان مقاله [English]

Treatment of Unstable Pelvic Fracture with Transiliac Rod

نویسندگان [English]

• Babak Siavashi, MD
• Mohammad Reza Golbakhsh, MD
• Ali Kooshan, MD

چکیده [English]

Background: Unstable pelvic fracture means those fractures which are both vertically and rotationally unstable. The site of posterior instability could be in sacrum, posterior ilium, or sacro-iliac joint. The anterior injury may be in the symphysis pubis or pubic rami.  Posterior fixation of pelvis with double rods inserted into the sacral alae of the ilium compressed together by knots is a stabilizing surgical option when iliosacral screw fixation is not feasible or available.Materials: Eleven patients with unstable pelvic fracture who had received posterior stabilization with two threaded rods and bolts in prone position after reduction of fracture with skeletal traction were studied retrospectively. The anterior fixation was either symphyseal plating or external fixator.Results:  with a 6 months follow up, there was no evidence of device failure, infection, neurological deficit, or non-:::union:::. There was, however, some leg length discrepancy due to imperfect initial reduction.Conclusion: Posterior stabilization of pelvis by transiliac rods, in unstable pelvic fractures, is a simple procedure to be used effectively when more secure fixation is not available.

کلیدواژه‌ها [English]

• Pelvic bones
• Fracture fixation
• Fractures
• Bone