نویسندگان

• فریدون مجتهد جابری ¹
• هومن عباسی ¹
• نسرین ساکی ²
• امیر لطف آذر ³
• احمد انصافداران ¹
• ثریا ساکی ²
• مهراد مجتهد جابری ²

¹ دانشگاه علوم پزشکی شیراز

² محقق، شیراز

³ دانشگاه شیراز

چکیده

 پیش‌زمینه: در این مطالعه روش تغییریافته تثبیت به‌روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» (inlay) در بازسازی رباط متقاطع پشتی زانو را معرفی و مشخصات ساختاری تثبیت به‌روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» با تثبیت به روش جدید و تغییریافته مقایسه گردید. در روش تغییر یافته از پیچ اینترفرانس استفاده شد و عمل جراحی در حالت خوابیده (supine) که قابلیت اجرایی بهتری دارد و از احتمال بروز عوارض عصبی و عروقی حین عمل می‌کاهد، استفاده گردید.مواد و روش‌ها: ۴۰ زانوی گاو از ۲۰ گاو سه‌ساله که وزن بین ۲۰۰ الی ۳۰۰ کیلو‌گرم داشتند جهت این مطالعه آماده شدند. استخوان‌های درشت‌نی به‌صورت جداگانه برای شبیه‌سازی تثبیت سمت درشت‌نی بازسازی رباط متقاطع پشتی با پیوند توبروزیته‌- تاندون پاتلار- کشکک مورد استفاده قرار گرفتند. سمت درشت‌نی پیوند در ۲۰ مورد با پیچ اسفنجی و در ۲۰ مورد دیگر با پیچ اینترفرانس در داخل تونلی مایل ثابت شدند. آزمون «کشش‌تاحدگسیختگی» (load-to-failure) در ۱۰ نمونه از هر گروه، و آزمون «کشش دوره‌ای»(cycling loading) برای نمونه‌های دیگر انجام شد. خصوصیات ساختاری هر گروه با آزمون‌های آماری مقایسه شدند.یافته‌ها: در آزمون «کشش‌تاحدگسیختگی» تفاوت معنی‌داری در دو گروه وجود نداشت ولی میانگین افزایش طول پیوند در دور ۱۰۰۰ تایی کشش در روش تغییریافته به‌‌طور معنی‌داری کمتر از روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» بود.نتیجه گیری: در این مطالعه، از نظر «کشش‌تاحدگسیختگی» بین دو روش تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. حداکثر کشش در دو روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» و «روش تغییریافته» متفاوت بود ولی این تفاوت اندک از نظر آماری معنی‌دار نبود. بار حد انعطاف (yield load)، خشکی خطی (linear stiffness) و  تغییر شکل در نقطه حد انعطاف نیز بین دو گروه یکسان بود. تنها تفاوت عمده بین دو روش، میزان افزایش طول در دورهای ۱۰۰۰ تایی کشش در روش تغییر یافته بود که به‌طور معنی‌داری از روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» کمتر بود (۰/۰۱=p < /em>).

کلیدواژه‌ها

• زانو
• رباط متقاطع پشتی
• بیومکانیک

عنوان مقاله [English]

Modification of Tibial Inlay Fixation in Posterior Cruciate Ligament Reconstruction by Interference Screw (A Biomechanical Study on Calf Tibial Bone Model)

نویسندگان [English]

• Fereidoon Mojtahed Jaberi, MD ¹
• Hooman Abbasi, MD ¹
• Nasrin Saki ²
• Amir Lotfazar ³
• Ahmad Ensafdaran, MD ¹
• Soraya Saki ²
• Mehrad Mojtahed Jaberi ²

¹

²

³

چکیده [English]

Background: This study presents a modification of tibial inlay technique in posterior cruciate ligament (PCL) reconstruction and evaluates the structural properties of tibial side fixation of the graft, comparing tibial inlay technique and a new modification, that is interference screw fixation of tibial side of the graft in suggested supine position which is more applicable, with less potential intraoperative neurovascular complications.Methods: Forty fresh calf knees that were prepared from 20 healthy 3 years old calves which were between 200 and 220 kg were the subject of this study. The tibias were separately used simulating tibial side PCL reconstruction with tibial tuberosity-patellar tendon–patellar bone graft. Tibial side of the graft was fixed using two cancellous screws in 20 tibiae and with interference screw in obliquely oriented canal in another 20 tibiae. Load-to-failure test was carried out on ten samples from each group. The remaining samples were used for cycling loading. Structural properties of each group were compared.Results: No significant differences were observed between two methods at load-to-failure test but mean elongation at 1,000 cycles of new modification was significantly lower than tibial inlay technique.Conclusion: In this biomechanical experimental study there found no significant differences between two methods at load-to-failure tests. Maximum load (N) was different between the tibial inlay method and the modified method but the difference was not statistically significant. Yield load and linear stiffness and deformation at the yield point were also not different between the two methods. The only important difference between the two methods was at cyclic loading test where the mean elongation at 1,000 cycles of the modified technique group was significantly lower than tibial inlay technique (p < /em>= .01).

کلیدواژه‌ها [English]

• knee
• Posterior Cruciate Ligament
• Biomechanics