رضا شهریار کامرانی؛ معصومه فیروزی؛ محمدحسین نبیان؛ لیلا اوریادی زنجانی؛ مرتضی شاهرضایی
چکیده
پیش‌زمینه: با وجود تکنیک‌های متعدد برای درمان آسیب عصبی در بستر اسکار، نتایج این درمان‌ها هنوز رضایت‌بخش نمی‌باشد. تکنیک پیوند دومرحله ای در مورد آسیب‌های تاندونی گزارش شده است. در این مطالعه روش دو مرحله‌ای پیوند عصب در مورد آسیب با فاصله بلند در عصب سیاتیک در بستر اسکار آزموده شد.مواد و روش‌ها: در ۲۰ موش صحرایی، عصب سیاتیک ...
بیشتر
پیش‌زمینه: با وجود تکنیک‌های متعدد برای درمان آسیب عصبی در بستر اسکار، نتایج این درمان‌ها هنوز رضایت‌بخش نمی‌باشد. تکنیک پیوند دومرحله ای در مورد آسیب‌های تاندونی گزارش شده است. در این مطالعه روش دو مرحله‌ای پیوند عصب در مورد آسیب با فاصله بلند در عصب سیاتیک در بستر اسکار آزموده شد.مواد و روش‌ها: در ۲۰ موش صحرایی، عصب سیاتیک پای راست بریده و خارج شد. موش‌ها به دو گروه «پیوند یک مرحله‌ای» و «پیوند دو مرحله‌ای» که عبارت بود از گذاشتن گرافت در کانال ایجاد شده با یک میله سیلیکون تقسیم شدند. در گروه ۱ لوله سیلیکونی در محل عصب به دو سر عصب پیوند شد و در گروه ۲ روی سر عصب کلاهک سیلیکونی قرار داده شد. در دو گروه ایجاد بافت اسکار در بستر عصب توسط پودر تتراسیکلین القا گردید. پس از چهار هفته، در تمام موش‌ها طی عمل دوم، از عصب مدیان دو دست برای پیوند به عصب سیاتیک استفاده شد. ۱۵ هفته پس از پیوند، تمامی موش‌ها تحت ارزیابی‌های عملکردی و بررسی هیستولوژیک اسکار و برش‌های عصبی قرار گرفتند.یافته‌ها: عملکرد حرکتی و حسی که توسط آزمون‌های «زاویه کف پا با راستای حرکت»، «مقایسه قدرت عضلات اکستانسور کف پا»، «نسبت وزن‌تر عضلات سولیوس و گاستروکنمیوس» و «وقفه پاسخ گویی به تحریک حسی» سنجیده شدند، در گروه ۱ پیوند دومرحله‌ای نتایج بهتری نشان داد (۰/۰۵>p < /em>). نتایج بافتی نیز با این نتایج همخوانی داشتند و میزان اسکار کمتی را در گروه ۱ نشان داد.نتیجه گیری: این مطالعه توصیه می کند که پیوند دو مرحله ای عصب در بستر اسکار موجب بهبود نتایج پیوند عصب می شود. مطالعات بیشتری برای بررسی امکان استفاده از این روش در انسان مورد نیاز است.
بهرام مبینی؛ حمید بهتاش؛ ابراهیم عامری؛ سید علیرضا بصام پور
چکیده
پیش‌زمینه: تنگی کانال نخاع کمری یک بیماری شایع در سنین میان‌سالی و سالمندی در افراد مراجعه کننده به درمانگاه‌های ستون‌فقرات می باشد. بیماران غالباً با علایم عدم توانایی در ایستادن و راه رفتن و احساس درد یا بی‌حسی در اندام تحتانی و کمر و باسن، به‌دنبال ایستادن و راه‌رفتن مراجعه می‌نمایند. به‌منظور تشخیص، علاوه بر معاینه فیزیکی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: تنگی کانال نخاع کمری یک بیماری شایع در سنین میان‌سالی و سالمندی در افراد مراجعه کننده به درمانگاه‌های ستون‌فقرات می باشد. بیماران غالباً با علایم عدم توانایی در ایستادن و راه رفتن و احساس درد یا بی‌حسی در اندام تحتانی و کمر و باسن، به‌دنبال ایستادن و راه‌رفتن مراجعه می‌نمایند. به‌منظور تشخیص، علاوه بر معاینه فیزیکی روش‌های پرتونگاری و امآرآی در تعیین شدت و محل تنگی کاربرد ویژه‌ای دارند. راه‌حل قطعی در درمان این بیماری، جراحی و دکومپرسیون کانال نخاع می‌باشد؛ لیکن همیشه با رضایت کامل و طولانی مدت بیماران همراه نیست. این گزارشی از تجربه ما در یک مرکز دانشگاهی است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه گذشته‌نگر تعداد ۳۸بیمار با میانگین سنی ۵۶ سال که تحت جراحی دکومپرسیون کانال نخاع قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. از بیماران در خصوص میزان فعالیت قبل و بعد از جراحی پرسش به‌عمل آمد و میزان رضایت‌مندی آنان و عوارض محل پرسیده شد. زمان پیگیری بین ۴-۲ سال متغیر بود. یافته‌ها: در مجموع ۳۰بیمار از عمل جراحی راضی و هیچ‌کدام از بیماران دچار عوارض جراحی نشده بودند. در ۳۰ بیمار (۷۹%) شدت کمردرد بیشتر شد؛ ۲۹ بیمار (۷۸%) بهبود توانایی در ایستادن و راه‌رفتن را تا ۳ برابر اظهار کردند؛ و ۲۹ مورد (۵۷%) میزان برگشت به زندگی اولیه را به‌طور کامل به‌دست آمد.نتیجه‌گیری: دکومپرسیون کانال نخاع در کوتاه مدت می‌تواند در بهبود علایم اندام تحتانی بیماران تاثیر به‌سزایی داشته باشد ولی قادر به بهبود درد کمر بیماران نمی‌باشد و با توجه به سن بیماران، میزان عوارض بسیار اندک است.
حمیدرضا اصلانی؛ حامد واحدی
چکیده
پیش‌زمینه: پارگی کامل روتاتور کاف از مشکلات نسبتاً شایع شانه بخصوص در سنین بالا محسوب می‌گردد که با توجه به میزان پارگی و شرایط بیمار درمان‌های متفاوتی را می طلبد. جراحی، یکی از مهم‌ترین روش‌های درمانی می‌باشد که به دو روش آرتروسکوپی و باز انجام می‌شود. در این مطالعه نتایج ترمیم آرتروسکوپی گزارش شده است.مواد و روش‌ها: مطالعه به ...
بیشتر
پیش‌زمینه: پارگی کامل روتاتور کاف از مشکلات نسبتاً شایع شانه بخصوص در سنین بالا محسوب می‌گردد که با توجه به میزان پارگی و شرایط بیمار درمان‌های متفاوتی را می طلبد. جراحی، یکی از مهم‌ترین روش‌های درمانی می‌باشد که به دو روش آرتروسکوپی و باز انجام می‌شود. در این مطالعه نتایج ترمیم آرتروسکوپی گزارش شده است.مواد و روش‌ها: مطالعه به صورت مقطعی در سه بیمارستان تهران از دی ۱۳۸۲ تا مردادد ۱۳۸۵ انجام شد. از میان ۱۸۳ بیمار (۵۶ مرد، ۳۳ زن) که در یک فاصله زمانی یک سال به دلیل آسیب روتاتور کاف شانه تحت عمل جراحی آرتروسکوپی قرار گرفته بودند، 107 بیمار که پارگی کامل داشته و حداقل یک سال پیگیری داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند. از این میان فقط ۸۹ نفر برای مصاحبه و معاینه مراجعه نمودند. این بیماران همگی بر مبنای درجه‌بندی شانه دانشگاه کالیفرنیا ـ لوس‌آنجلس (UCLA) قبل و حداقل یک سال پس از عمل ارزیابی شدند. در ۸۳ بیمار آکرومیوپلاستی انجام شد.یافته‌ها: میانگین سن بیماران ۵۳/۲ سال (۳۲-۷۱)، میانگین نمره UCLA قبل از جراحی ۱۱/۳ و در پیگیری ۳۱/۴ بود. در ۸۳ بیمار آکرومیوپلاستی انجام شد. طبق معیار UCLA، در 11 بیمار نتایج عالی، ۶۲ خوب، 11 ضعیف و در 5 بیمار بد بودند. سن ۹ بیمار از ۱۱ بیمار با نتایج عالی زیر ۵۵ سال بود. از بیمارانی که نتایج خوب داشتند، ۳۴ بیمار زیر ۵۵ سال و ۶۳ بیمار زیر ۶۰ سال؛ و از ۱۶ بیماری که نتایج ضعیف داشتند، ۱۳ بیمار بالای ۶۰ سال بودند.نتیجه‌گیری: در ترمیم آرتروسکوپی پارگی کامل روتاتور کاف، در پیگیری یک ساله بهبودی قابل ملاحظه‌ای در معیار UCLA مشاهده خواهد شد که نتایج در سنین پایین‌تر بهتر است.
احمد شهلا؛ سعید چاره ساز
چکیده
پیش‌زمینه: درمان باز فیکساسیون و شکستگی داخل مفصلی استخوان پاشنه از نظر تکنیکی مشکل است. برای بدست آوردن جااندازی آناتومیک که بتواند محدودیت حرکتی کمتر و نتایج بهتری به دنبال داشته باشد، روش علمی دقیق و مطمئنی لازم است. هدف از این بررسی معرفی تکنیک متفاوتی برای جااندازی باز قطعات شکسته است.مواد و روش‌ها: در یک مرکز آموزشــی درمانـی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: درمان باز فیکساسیون و شکستگی داخل مفصلی استخوان پاشنه از نظر تکنیکی مشکل است. برای بدست آوردن جااندازی آناتومیک که بتواند محدودیت حرکتی کمتر و نتایج بهتری به دنبال داشته باشد، روش علمی دقیق و مطمئنی لازم است. هدف از این بررسی معرفی تکنیک متفاوتی برای جااندازی باز قطعات شکسته است.مواد و روش‌ها: در یک مرکز آموزشــی درمانـی در ارومیه مطالعـه مقطعــی در سالهای ۱۳۸۰ و ۱۳۸۱ بر روی ۶ مرد و یک زن با میانگین سنی ۷/۷۲±۳۹ (۵۰-۲۶) سال انجام شد. تمام بیماران در پرتونگاری شکستگی فرورفته استخوان پاشنه داشتند و زاویه بوهلر صفر یا منفی بود. با سیتیاسکن شکستگی‌ها، سه مورد طبقهبندی III ساندرز و ۴ نفر نوع IV بودند. جااندازی باز از لاترال و با تکنیک ابداعی انجام پذیرفت. نتایج درمان براساس سیستم امتیاز‌بندی AOFAS از نظر عملکرد با میانگین پیگیری سه سال (۶۰-۱۸ ماه) بررسی شدند.یافته‌ها: میانگین AOFAS برای شکستگی نوع IV نمره ۸۲ (خوب) و برای نوع III نمره ۸۹ (عالی) بود. تمام بیماران از درمان رضایت داشتند و به کار و فعالیت قبل از شکستگی بازگشته بودند.نتیجه‌گیری: جااندازی قطعات شکسته با روش ارائه شده نتیجه درمانی خوبی در شکستگی‌های پیچیده استخوان پاشنه پا بدنبال دارد.
محمد دهقانی؛ فرشاد مالکی
چکیده
پیش‌زمینه: نقصان عضلانی و استخوانی اکستانسور آرنج در ضربه‌های شدید دیده می‌شود و عمدتاً در افراد جوان و میانسال به چشم می خورد. در مرحله حاد می توان تاندون عضله کشیده شده را به استخوان تثبیت کرد ولی در مراحل مزمن پس از چند هفته، که عمدتاً در افراد با ضربه مغزی دیده می‌شود و نیز نقصان تاندونی وسیع دارند، روش ترمیم مستقیم کفایت لازم ...
بیشتر
پیش‌زمینه: نقصان عضلانی و استخوانی اکستانسور آرنج در ضربه‌های شدید دیده می‌شود و عمدتاً در افراد جوان و میانسال به چشم می خورد. در مرحله حاد می توان تاندون عضله کشیده شده را به استخوان تثبیت کرد ولی در مراحل مزمن پس از چند هفته، که عمدتاً در افراد با ضربه مغزی دیده می‌شود و نیز نقصان تاندونی وسیع دارند، روش ترمیم مستقیم کفایت لازم را ندارد. لذا استفاده از آلوگرافت آشیل استحکام بیشتری به ترمیم تاندونی می‌دهد و ضمناً امکان حرکت زودتر آرنج را فراهم می‌سازد. هدف از این مطالعه بیان تجربه ما با ۴ نوع ترمیم می‌باشد.مواد و روش‌ها: چهار بیمار مرد جوان و میانسال با میانگین سنی ۳۷ سال (۴۹-۲۵) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. زمان جراحی از ۶ تا ده هفته پس از ضربه اولیه بود. در همه بیماران از آلوگرافت اشیل با قطعه‌ای از استخوان پاشنه پا استفاده شد. از هفته دوم حرکات مفصل شروع شده و به تدریج اجازه حرکت بیشتری داده شد.یافته‌ها: بیماران تا ۶ ماه به‌طور ماهانه معاینه شدند و سپس تا یک سال هر دو ماه یک‌بار پیگیری شدند. نتایـج بر اساس سیستـم امتیاز‌بندی کارآیی آرنج مایـو (MEPS) شامل درد، دامنه حرکت و قدرت اکستانسیون در مقابل گراویتی بررسی شدند. میانگین دامنه حرکات نسبت به سمت سالم ۸۵% (۹۶%-۸۲%) (نسبت به سمت سالم) و میانگین قدرت اکستانسیون آرنج نسبت به سمت سالم ۸۰% به‌دست آمد. به‌جز یک مورد آسیب‌گذاری عصب اولنا عارضه دیگری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد در نقصان‌های وسیع عضلانی و استخوان اکستانسور آرنج که امکان ترمیم مستقیم وجود ندارد و یا در موارد جراحی ناموفق و نیز در موارد مزمن و تشخیص داده نشده این روش مناسب و قابل انجام می‌باشد. اگر امکان تهیه آلوگرافت در دسترس باشد و پیگیری مناسب انجام شود نتایج خوب قابل انتظار خواهد بود.
سیدمرتضی کاظمی؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ فرشاد ادیب
چکیده
پیش‌زمینه: علی‌رغم شیوع بالای پیچ‌خوردگی مچ پا، آسیب سین دسموزیس نادر می‌باشد ولیکن می‌تواند بسیار ناتوان کننده باشد و در اغلب موارد در ویزیت اول تشخیص داده نمی‌شود. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی قدرت ابزار تشخیصی در دسترس بود.مواد و روش‌ها: در ۱۰۰ بیمار قدرت تشخیص پرتونگاری و معاینات فیزیکی با امآرآی مقایسه گردید. پرتونگاری‌ها ...
بیشتر
پیش‌زمینه: علی‌رغم شیوع بالای پیچ‌خوردگی مچ پا، آسیب سین دسموزیس نادر می‌باشد ولیکن می‌تواند بسیار ناتوان کننده باشد و در اغلب موارد در ویزیت اول تشخیص داده نمی‌شود. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی قدرت ابزار تشخیصی در دسترس بود.مواد و روش‌ها: در ۱۰۰ بیمار قدرت تشخیص پرتونگاری و معاینات فیزیکی با امآرآی مقایسه گردید. پرتونگاری‌ها شامل رخ، نیمرخ و مورتیس بودند و معاینات فیزیکی شامل تندرنس سین دسموزیس، «تست فشردن مچ پا» (squeeze test)، «تست چرخش خارجی مچ» (external rotation test) و «تست چهار زانو نشستن» (crossed-leg test) بود.یافته‌ها: چهار بیمار دچار آسیب سین دسموزیس بودند. در مقایسه با امآرآی حساسیت و ویژگی برای پرتونگاری به ترتیب ۲۵% و ۱۰۰%؛ در معاینات فیزیکی «تست فشردن مچ پا» به ترتیب ۷۵% و ۶۱/۵% ؛ «تست چرخش خارجی مچ» به ترتیب ۱۰۰% و ۶۲/۵%؛ «تست چهار زانو نشستن» به ترتیب ۱۰۰% و ۷۴%؛ و تندرنس سین دسموزیس به ترتیب ۱۰۰% و ۵۸/۳% بودند.نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع آسیب سین دسموزیس در پیچ خوردگی‌های مچ پا در مطالعه (۴%)، پزشک باید همواره شک بالینی این آسیب را در مکانیسم‌های چرخش خارجی در ذهن داشته باشد. معاینات فیزیکی حساسیت بالا و ویژگی پایینی داشتند و دقیق‌ترین معاینه فیزیکی «تست چهارزانو نشستن» بود. پرتونگاری‌های استاندارد برعکس حساسیت پایین و ویژگی بالایی داشتند. با توجه به اینکه عدم تشخیص آسیب سین دسموزیس در ویزیت اول می‌تواند عوارض ناتوان کننده‌ای به ویژه برای ورزشکاران به‌جا بگذارد، در ورزشکاران حرفه‌ای و بیمارانی که علایم مشکوک دارند جهت تشخیص آسیب سین دسموزیس انجام امآرآی توصیه می‌گردد.
حمید بهتاش؛ ابراهیم عامری؛ بهرام مبینی؛ سید علیرضا بصام پور
چکیده
استفاده از مواد بیواکتیوگلاس «نوابون» برای بهبود و تسریع در فیوژن به دنبال جراحی‌های ستون‌فقرات، متداول شده است. عارضه ترشح مداوم در اثر استفاده از چنین «جایگزین استخوان» گزارش نشده است. مقاله زیر گزارشی است از ترشح ادامه‌دار به دلیل واکنش به این ماده در بیماری که تحت عمل جراحی فیوژن جلویی و پشتی ستون فقرات قرار گرفته بود.
بیشتر
استفاده از مواد بیواکتیوگلاس «نوابون» برای بهبود و تسریع در فیوژن به دنبال جراحی‌های ستون‌فقرات، متداول شده است. عارضه ترشح مداوم در اثر استفاده از چنین «جایگزین استخوان» گزارش نشده است. مقاله زیر گزارشی است از ترشح ادامه‌دار به دلیل واکنش به این ماده در بیماری که تحت عمل جراحی فیوژن جلویی و پشتی ستون فقرات قرار گرفته بود.
حمیدرضا یزدی؛ مجید عیوض ضیایی؛ محمود پامرغی
چکیده
میوزیت اسیفیکانت یکی از عوارض آسیب‌های مفصل آرنج است. در این مطالعه، بیماری که علی‌رغم وجود این ضایعه تحت عمل جراحی قرار گرفت و نتایج خوب به‌دست آورد، معرفی شد.
بیشتر
میوزیت اسیفیکانت یکی از عوارض آسیب‌های مفصل آرنج است. در این مطالعه، بیماری که علی‌رغم وجود این ضایعه تحت عمل جراحی قرار گرفت و نتایج خوب به‌دست آورد، معرفی شد.
بهادر اعلمی هرندی؛ سید مهدی جعفری؛ آرمین اعلمی هرندی
چکیده
شکستگی بین تروکانتری همچنان یکی از آسیب‌های شایع در ارتوپدی است که بار مالی زیادی را به خانواده تحمیل می‌نماید. استاندارد درمانی آن ثابت کردن داخلی و راه‌اندازی هر چه سریع‌تر بیمار می‌باشد. در راستای تحقق این هدف DHS به طور شایع استفاده می شود و با موفقیت بالایی در درمان موارد پایدار این شکستگی‌ها همراه است اما در موارد ناپایدار ...
بیشتر
شکستگی بین تروکانتری همچنان یکی از آسیب‌های شایع در ارتوپدی است که بار مالی زیادی را به خانواده تحمیل می‌نماید. استاندارد درمانی آن ثابت کردن داخلی و راه‌اندازی هر چه سریع‌تر بیمار می‌باشد. در راستای تحقق این هدف DHS به طور شایع استفاده می شود و با موفقیت بالایی در درمان موارد پایدار این شکستگی‌ها همراه است اما در موارد ناپایدار عوارض نسبتاً بیشتری را بههمراه دارد. قرار دادن پیچ اصلی در مرکز و عمق سر فمور، در کاهش شکست درمانی بسیار مهم است. اینکه آیا فوایدی که به‌طور نظری برای میله اینترامدولاری و پلاک جانبی مطرح میکنند می‌تواند توجیه کننده قیمت بالای این وسایل باشد، هنوز نامشخص است.
