فریور ع. لاهیجی؛ رضا زندی؛ سهراب کیهانی؛ فرشاد صفدری؛ آرش ملکی؛ سیدرضا آقاپور؛ سلمان آذرسینا
چکیده
پیش‌زمینه: بیماری «کین باخ» از نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست ناشی می‌شود و باعث ایجاد درد و ناتوانی در افراد جوان و فعال می‌گردد. کوتاه‌سازی رادیوس یکی از روش‌های درمان این بیماری است. در این مطالعه، نتایج درمان «کین باخ» با کوتاه‌سازی رادیوس ارائه گردید. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۹ مرد و ۶ زن، با میانگین سنی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: بیماری «کین باخ» از نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست ناشی می‌شود و باعث ایجاد درد و ناتوانی در افراد جوان و فعال می‌گردد. کوتاه‌سازی رادیوس یکی از روش‌های درمان این بیماری است. در این مطالعه، نتایج درمان «کین باخ» با کوتاه‌سازی رادیوس ارائه گردید. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۹ مرد و ۶ زن، با میانگین سنی ۳۷/۹±۶/۲۸ سال که تحت جراحی کوتاه‌سازی رادیوس قرار گرفته بودند، در یک مرکز درمانی تهران بررسی شدند. براساس تقسیم‌بندی «لیکمن»، ۲ بیمار دچار مرحله II، ۵ بیمار IIIa و ۸ بیمار IIIb بودند. در مراجعه نهایی، «ایندکس استال» (Stahl Index) و نسبت ارتفاع کارپال، درد، قدرت گرفتن اجسام و دامنه حرکتی مچ بررسی شدند و برای بیماران پرسشنامه Quick DASH تکمیل گردید. میانگین زمان پیگیری ۴۴/۲±۵ سال بود. یافته‌ها: درد و دامنه حرکتی، به غیر از ۲ مورد، در سایر بیماران بهبود یافت. قدرت گرفتن اجسام در ۱۳ بیمار در حد مطلوب؛ میانگین نمره Quick DASH در بیماران دچار مرحله II: ۸/۵±۰/۸۴؛ در بیماران دچار مرحله IIIa: ۱۲/۷۲±۵/۰۹ و در بیماران دچار مرحله IIIb: ۲۷/۵۷±۱۸/۸۷ بود. «ایندکس استال» و نسبت ارتفاع کارپال در بیماران دچار مرحله II ثابت ماند، اما در بیماران دچار دو مرحله دیگر به‌طور معناداری کاهش یافت. در ۲ مورد، بیماری پیشرفت کرد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد انجام کوتاه‌سازی رادیوس در مراحل IIIa و IIIb مفید است و می‌تواند علایم بالینی بیماران را بهبود بخشد؛ اگرچه علایم پرتونگاری ممکن است پیشرفت نماید.
محمد فکور؛ پیام محمد حسینی؛ آرمان شهریاری؛ ابراهیم سبزعلی پور
چکیده
مقدمه: هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی عوامل خطر و میزان اثرگذاری مصرف کلسیم و ویتامین D درکنترل پوکی استخوان بود.روش کار: مطالعه حاضر به صورت گذشته‌نگر واز طریق پرونده‌خوانی بر روی بیماران مبتلا به پوکی استخوان که از سال 1393 تا 1397، در مرکزسنجش تراکم استخوان بیمارستان با اندازه‌گیری تراکم در ناحیه کمر و گردن استخوان ران تحت سنجش قرارگرفته ...
بیشتر
مقدمه: هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی عوامل خطر و میزان اثرگذاری مصرف کلسیم و ویتامین D درکنترل پوکی استخوان بود.روش کار: مطالعه حاضر به صورت گذشته‌نگر واز طریق پرونده‌خوانی بر روی بیماران مبتلا به پوکی استخوان که از سال 1393 تا 1397، در مرکزسنجش تراکم استخوان بیمارستان با اندازه‌گیری تراکم در ناحیه کمر و گردن استخوان ران تحت سنجش قرارگرفته بودند، انجام شد. بیماران دارای T-Score کمتراز 5/2- و بیماران دارای حداقل دوبار تکرار تست در پرونده تحت مطالعه قرار گرفتند. پس از جمع‌آوری اطلاعات بیماران، ارتباط ابتلا به پوکی استخوان با سابقه بیماری زمینه‌ای و سابقه خانوادگی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین میزان اثرگذاری مصرف کلسیم و ویتامینD درکنترل پیشرفت پوکی استخوان در بیماران ارزیابی شد. یافته‌ها: 348 بیمار که T-Score کمتر از 5/2- داشتند در یک دوره 4 ساله، با بررسی پرونده ارزیابی شدند. 16 درصد از بیماران سابقه خانوادگی و 175 نفر (51 درصد) بیماری زمینه‌ای داشتند که با ابتلا به پوکی استخوان ارتباط معنادار نداشت. کاهش تراکم استخوان در ناحیه Spine و femoral neck در افراد بدون بیماری زمینه‌ای مصرف کننده کلسیم به طور معنادار کمتر بود (04/0=p < /span>). تغییرات تراکم استخوان در بیماران با و بدون بیماری زمینه‌ای دریافت کننده مکمل کلسیم-D تفاوت معنادار داشت (02/0=p < /span>). در افراد با بیماری زمینه‌ای کاهش تراکم استخوان به طور معنادار بیشتر بود. تغییرات تراکم استخوان میان بیماران با و بدون بیماری زمینه‌ای که مکمل کلسیم-D دریافت نمی‌کردند، تفاوت معنادار وجود نداشت (64/0=p < /span>).نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده و معنادار نبودن ارتباط کاهش تراکم و ابتلا به پوکی استخوان با وجود مشکلات زمینه‌ای در بیماران، توجه به سایر عوامل خطر موجود در این جمعیت از بیماران، شامل سن بالا، عوامل تغذیه‌ای، سبک زندگی و عدم تحرک کافی، مصرف دخانیات، یائسگی در زنان و سطح پایین تستسترون در مردان اهمیت می‌یابد. مصرف مکمل کلسیم- D در بیماران بدون بیماری زمینه‌ای اثربخشی معنادار را نشان داده بود اما این اثربخشی در بیماران دارای بیماری زمینه‌ای مشاهده نشده بود.
نیلوفر نمازی؛ فریدون مجتهد جابری؛ سارا پاکباز؛ امیر رضا وثوقی؛ مهراد مجتهد جابری
چکیده
پیش‌زمینه: تخریب گیرندههای درد اطراف کشکک با الکتروکوتری به‌طور معمول در تعویض مفصل زانو انجام می‌شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر آن بر روی غضروف بود.مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی، ۲۰ خرگوش که به دو دسته دهتایی (مورد و شاهد) تقسیم شدند و گروه مورد تحت عمل جراحی و آرتروتومی از طریق سمت داخل کشکک قرار گرفت. در گروه مورد، تخریب ...
بیشتر
پیش‌زمینه: تخریب گیرندههای درد اطراف کشکک با الکتروکوتری به‌طور معمول در تعویض مفصل زانو انجام می‌شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر آن بر روی غضروف بود.مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی، ۲۰ خرگوش که به دو دسته دهتایی (مورد و شاهد) تقسیم شدند و گروه مورد تحت عمل جراحی و آرتروتومی از طریق سمت داخل کشکک قرار گرفت. در گروه مورد، تخریب اعصاب با الکتروکوتری به عمق یک میلیمتر در فاصله ۳ میلیمتری از اطراف کشکک انجام شد. در گروه شاهد، الکتروکوتری انجام نشد. دامنه حرکت مفصل، بررسی ماکروسکوپی با استفاده از سیستم امتیازدهی «اوتربریج»، و بررسی بافتشناسی بعد از ۱۲ هفته انجام شد.یافته‌ها: در نهایت ۹ خرگوش مورد و ۸ خرگوش شاهد بررسی شدند. سه خرگوش در حین مطالعه مردند. دامنه حرکت مفصل کامل در تمام خرگوش‌ها دیده شد. از نظر سیستم امتیازدهی «اوتربریج» (۰/۰۰۲=p < /em>)، تجمع سلولها (۰/۰۱۶=p < /em>)، کاهش ماتریکس (۰/۰۰۴=p < /em>) و تجمع کندروسیتها (۰/۰۰۸=p < /em>) تفاوت معنی‌داری مشاهده شد.نتیجه‌گیری: تخریب غضروف ممکن است به‌دنبال الکتروتری دیده شود، بنابراین الکتروکوتری به‌طور معمول پیشنهاد نمیشود.
افشین طاهری اعظم؛ محمدعلی صاحب الزمانی
چکیده
امروزه عمل جراحی تعویض مفصل لگن تبدیل به یکی از متداول ترین اعمال جراحی ارتوپدی شده است بگونه ای که به واسطه آن امکان زندگی مطلوبی برای بیماران مبتلا به ضایعات پیچیده و دردناک مفصل لگن فراهم می شود. باتوجه به افزایش روز افزون این عمل های جراحی معرفی چالش ها و تهدیدات جدید در این زمینه ضروری است. سایش و خوردگی در متغیرهای طراحی و تولید ...
بیشتر
امروزه عمل جراحی تعویض مفصل لگن تبدیل به یکی از متداول ترین اعمال جراحی ارتوپدی شده است بگونه ای که به واسطه آن امکان زندگی مطلوبی برای بیماران مبتلا به ضایعات پیچیده و دردناک مفصل لگن فراهم می شود. باتوجه به افزایش روز افزون این عمل های جراحی معرفی چالش ها و تهدیدات جدید در این زمینه ضروری است. سایش و خوردگی در متغیرهای طراحی و تولید استم ها در عمل تعویض مفصل لگن همواره مورد بحث بوده است. این مقاله تلاش میکند دانش علمی مربوط به مسائل موجود در بحث خوردگی و سایش در ناحیه مخروطی گردن استم را تشریح کند چرا که بی توجهی به این مهم می تواند منجر به یک فاجعه شود. بدنبال وجود نیروهای برشی متعدد در ناحیه مشترک بین پروتز هد و ناحیه مخروطی پروتز استم، خوردگی ناشی از اصطکاک و سایش در سطح مشترک این دو که تحت عنوان تیپروزیس قلمداد می شود، سبب تولید یون های فلزی و ذرات بسیار ریز رها شده از سطح فلزی موجود، بر روی لاینرهای پلی اتیلنی در تعویض مفصل هیپ می شود که این خود سبب بروز پیامد هایی چون متالوزیس، استئولیز استخوان و از بین رفتن ثبات پروتز و . . . می گردد. اهمیت بالینی تیپروزیس هنوز ناشناخته باقی مانده است اما نقش تیپروزیس در واکنش های تخریبی مشاهده شده و روبه افزایش است. این مقاله با بررسی مقالات به روز و معتبر دنیا از گذشته تا هم اکنون و با مشاهده، تجربه و دانش تخصصی در این زمینه سعی در بیان و معرفی این چالش و ضروت توجه بیشتر به آن را دارد.
O M Babalola؛ O N Salawu؛ B A Ahmed؛ G H Ibraheem
چکیده
دررفتگی تحتانی شانه نوعی نادر از دررفتگی مفصل است که معمولاً با آسیب به بافت نرم اطراف آن همراه است. برایجلوگیری از عوار ، جا انداختن دررفتگی باید در اسرع وقت انجام شود. مقاله حاضر گزارشی از دررفتگی تحتانی شانهاست که با کوفتگی عرو بازویی و آسیب شککه اعصاب بازویی مراجعه کرده است. دررفتگی در اتا اورژانس جا )LEH(انداخته شده و از بازوبند ...
بیشتر
دررفتگی تحتانی شانه نوعی نادر از دررفتگی مفصل است که معمولاً با آسیب به بافت نرم اطراف آن همراه است. برایجلوگیری از عوار ، جا انداختن دررفتگی باید در اسرع وقت انجام شود. مقاله حاضر گزارشی از دررفتگی تحتانی شانهاست که با کوفتگی عرو بازویی و آسیب شککه اعصاب بازویی مراجعه کرده است. دررفتگی در اتا اورژانس جا )LEH(انداخته شده و از بازوبند استفاده شده است. تمام علائم طی چهار هفته اس از درمان برطرف شده است. دررفتگیتحتانی شانه نادر است، و معمولاً با آسیب دیدن ساختارهای ایوسته به آن همراه است. برای تشخیص و درمان زودرسنیاز به حساسیت بالا در ردیابی آسیب های عصکی عروقی وجود دارد.
حمیدرضا سید حسین زاده؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سید مرتضی کاظمی؛ محمدرضا بیگدلی؛ محمدعلی جلیلی؛ فریور باقری؛ رضا زندی؛ سید رضا آقاپور؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ علیرضا اعجازی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های بی‌ثبات حلقه لگنی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی همراه است. درمان استاندارد شکستگی‌های ستون جلویی استابولوم جااندازی باز با استفاده از تثبیت داخلی (ORIF) میباشد. در سال‌های اخیر درمان به‌صورت بسته با پیچ‌گذاری از طریق پوست مطرح شده است. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی‌های بی‌ثبات لگنی با استفاده از ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های بی‌ثبات حلقه لگنی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی همراه است. درمان استاندارد شکستگی‌های ستون جلویی استابولوم جااندازی باز با استفاده از تثبیت داخلی (ORIF) میباشد. در سال‌های اخیر درمان به‌صورت بسته با پیچ‌گذاری از طریق پوست مطرح شده است. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی‌های بی‌ثبات لگنی با استفاده از روش پیچ‌گذاری از طریق پوست بررسی شد.مواد و روش‌ها: تحقیق به‌صورت توصیفی برروی ۱۶ بیمار (۱۳ مرد،۳ زن) با ۸±۳۱ سال در یک بیمارستان شهر تهران انجام شد. تمام بیماران توسط یک جراح و با استفاده از روش جااندازی بسته و به‌وسیله گاید فلوروسکوپی سی‌آرم و تثبیت با پیچ‌گذاری ایلیوساکرال و ایلیوپوبیک درمان و حداقل به مدت ۶ ماه پیگیری شدند. اطلاعات مربوط به مکانیسم ایجاد آسیب، درد، وضعیت شکستگی، عملکرد بیمار و عوارض جراحی بررسی شدند.یافته‌ها: در پیگیری نهایی تمام بیماران جوش‌خوردگی کامل و توانایی تحمل وزن بدون درد داشتند. ۱۲ بیمار توانایی بازگشت به فعالیت قبلی را پیدا کردند. عوارض عمل جراحی شامل یک مورد شکستگی پیچ و از دست رفتن جااندازی و یک مورد عفونت زخم محل جراحی بود. عوارض عصبی حاصل درمان در هیچ یک از بیماران بروز نکرد و حجم خونریزی حین عمل در تمامی بیماران کمتر از حدود ۱۰ سی‌سی بود.نتیجه‌گیری: جااندازی بسته شکستگی و پیچ‌گذاری زیرجلدی ایلیوساکرال برای تثبیت پشتی حلقه لگنی و جااندازی بسته و پیچ‌گذاری زیرجلدی ایلیوپوبیک برای تثبیت شکستگی‌های ستون جلویی استابولوم و راموس بالایی پوبیس یک روش قابل قبول و مفید همراه با عوارض کم میباشد.
ناصر جان محمدی؛ موسی یمین فیروز؛ فاطمه نوشین فرد
محمود کریمی مبارکه؛ محسن مردانی کیوی؛ مسعود حاجی خانی
چکیده
پیش‌زمینه: عمل تعویض مفصل زانو براساس راستای مکانیکی استوار است. در روش راستای کینماتیک، به اندازه ضخامت استخوان و غضروف فرسایش یافته و نیز ضخامت استخوان و غضروف و تیغ اره برداشته شده از دیستال و پشت کوندیلهای فمور، فلز کمپوننت و سیمان فمور جایگزین می‌شود. در این مطالعه، نتایج دو روش در «تعویض مفصل زانو» مقایسه شدند.
مواد ...
بیشتر
پیش‌زمینه: عمل تعویض مفصل زانو براساس راستای مکانیکی استوار است. در روش راستای کینماتیک، به اندازه ضخامت استخوان و غضروف فرسایش یافته و نیز ضخامت استخوان و غضروف و تیغ اره برداشته شده از دیستال و پشت کوندیلهای فمور، فلز کمپوننت و سیمان فمور جایگزین می‌شود. در این مطالعه، نتایج دو روش در «تعویض مفصل زانو» مقایسه شدند.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، بر روی ٩٠بیمار (٢ گروه ٤٥ نفری)، دو روش راستای مکانیک و کینماتیک برای تعویض مفصل زانو بکار گرفته شد. یک سال بعد از عمل، بیماران دو گروه از نظر تعداد روزهای بستری، نمره «لی‌شلم»، میزان رضایت‌مندی و زمان کنار گذاشتن واکر مقایسه شدند.
یافته‌ها: ٧٣ بیمار در زمان پیگیری مراجعه نمودند (٣٧ بیمار گروه کینماتیک و ٣٦ بیمار گروه مکانیک). بین میانگین هموگلوبین قبل از عمل در دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت؛ ولی میانگین هموگلوبین بعد از عمل بین دو گروه معنی‌دار بود (٠/٠٠١=p < /em>). بین میانگین رضایت‌مندی از عمل جراحی در دو گروه تفاوت معنی‌دار وجود نداشت در حالی که تفاوت میانگین نمرات معیار امتیازدهی «لی‌شلم» در دو گروه معنی‌دار بود (٠/٠٠١=p < /em>).
نتیجه‌گیری: در مجموع نتایج نشان داد که در تعویض مفصل با روش کینماتیک، درد بیمار کمتر، برگشت به فعالیت روزمره زودتر، خونریزی عمل جراحی کمتر و رضایت‌مندی بیمار بیشتر است.
مسعود شایسته آذر؛ مسعود شایسته آذر؛ محمدحسین کریمی نسب؛ سید محتار اسماعیل نژاد گنجی؛ سلمان غفاری؛ مهران رضوی پور؛ ابوالفضل کاظمی؛ عماد موید عابدی
چکیده
پیش‌زمینه: تاکنون مطالعات مختلفی در مورد اثرات موضعی و سیستمیک سختافزارهای ارتوپدی انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی واکنش‌های پاتولوژیک نسبت به کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی (نیل و پلاک) در بیماران بود.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی، واکنش‌های پاتولوژیک 15 بیمار (12 مرد و 3 زن) با میانگین سنی 41/37 که تحت جراحی درآوردن ...
بیشتر
پیش‌زمینه: تاکنون مطالعات مختلفی در مورد اثرات موضعی و سیستمیک سختافزارهای ارتوپدی انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی واکنش‌های پاتولوژیک نسبت به کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی (نیل و پلاک) در بیماران بود.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی، واکنش‌های پاتولوژیک 15 بیمار (12 مرد و 3 زن) با میانگین سنی 41/37 که تحت جراحی درآوردن سختافزارهای کارگزاری شده ارتوپدی در دو بیمارستان در شهر ساری قرار گرفته بودند از طریق چک لیست، مشاهده و آزمایش پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: واکنش پوستی بعد از گذاشتن سختافزار در هیچ کدام از بیماران مشاهده نشد. تنها در 66/6 % از بیماران عفونت بعد از گذاشتن سختافزار مشاهده شد و جوش نخوردن نیز در یک مورد در بیماران دیده شد. عارضه سیستماتیک نیز در هیچ کدام از بیماران مورد مطالعه دیده نشد. لیکن اکثریت بیماران التهاب بافتی متوسط در محل کارگذاری سختافزار داشتند. شواهدی دال بر بدخیمی نیز در هیچکدام از نمونههای پاتولوژی مربوط به بیماران مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می‌رسد که التهابهای بافتی متوسط در کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی نیل و پلاک، عارضه شایع استفاده از نیل و پلاکهای ارتوپدی در مراکز مطالعه شده میباشد.
محمدرضا سبحان اردکانی؛ سیدمحمدجلیل ابریشم؛ مرجان زینلی؛ حمید ربیعی
چکیده
مقدمه: مفصل زانو از جمله مهمترین مفاصل بدن میباشد که تحت تاثیر بیماری های مختلفی قرار میگیرد. استئوآرتریت شایعترین بیماری درگیر کننده زانو میباشد که باعث علایمی از جمله درد ، تورم ، محدودیت حرکتی و ناتوانی فرد می شود. روش های درمانی متعددی از جمله درمان دارویی ، فیزیوتراپی و درمان های جراحی از قبیل دبریدمان آرتروسکوپیک و تعویض ...
بیشتر
مقدمه: مفصل زانو از جمله مهمترین مفاصل بدن میباشد که تحت تاثیر بیماری های مختلفی قرار میگیرد. استئوآرتریت شایعترین بیماری درگیر کننده زانو میباشد که باعث علایمی از جمله درد ، تورم ، محدودیت حرکتی و ناتوانی فرد می شود. روش های درمانی متعددی از جمله درمان دارویی ، فیزیوتراپی و درمان های جراحی از قبیل دبریدمان آرتروسکوپیک و تعویض مفصل زانو برای این بیماری به کار گرفته شده اند . تعویض مفصل زانو از جمله موثرترین روش های درمانی جهت این بیماری میباشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوعbefore and after میباشد ،تعداد 57 بیمار که تحت جراحی تعویض مفصل زانو در بیمارستان شهید صدوقی یزد قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفتند.کلیه بیماران قبل و بعد از عمل معاینه شده و از نظر میزان درد و پرسشنامه های WOMAC ، KSS ،SF-36 مورد بررسی قرار گرفتند. هم چنین رادیوگرافی بعد از عمل بیماران با استفاده از فرم KSRE مورد آنالیز قرار گرفت .
یافته ها:از مجموع 57 بیمار مورد مطالعه ، 51 نفر زن و 6 نفر مرد بودند. میانگین سنی بیماران 65.32 سال بود.بیماران به طور متوسط 7.31 ماه پس از عمل جراحی مورد معاینه وارزیابی مجدد قرار گرفتند.بر اساس فرم KSS، میانگین نمره عملکرد بیماران از 15.27±24.03 قبل از عمل به 8.93±69.66 بعد از عمل افزایش یافته بود و میانگین نمره زانوی بیماران از 7.58±40.43 قبل از عمل به مقدار 7.03± 82.38 بعد از عمل افزیش یافته بود . میانگین نمره WOMAC بیماران از 11.02±69.21 قبل از عمل به 5.92±25.73 کاهش یافته بود و نمره درد بیماران از 0.77±8.89 قبل از عمل به 1.00±1.54 بعد از عمل کاهش یافته بود. میانگین نمره پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 بیماران از 18.85±45.75 قبل از عمل به 17.86±65.26 بعد از عمل افزایش یافته بود. در بررسی نتایج تصویربرداری بیماران ، میانگین زاویه آلفا 0.98±97.5 ، میانگین زاویه بتا1.11±89.78 ، میانگین زاویه گاما 1.62±2.57 و میانگین زاویه دلتا 0.81±86.38 بدست آمد.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به بهبود نمره درد ، عملکرد ، زانو ، دامنه حرکتی و بهبود در کیفیت زندگی ، جراحی تعویض مفصل زانو درمان موثر و قطعی برای استئوآرتریت زانو میباشد .
جواد مرتضوی؛ محمد علی قاسمی؛ علیرضا امین جواهری
چکیده
اختلاف طول اندام بعد از تعویض مفصل لگن، THA (Total hip arthroplasty) یک عارضة شایع است که در میزان رضایت بیمار از عمل تعویض مفصل اثرگذار است. اختلاف طول اندام یکی از شایعترین علت‌های گلایة بیمار از پزشک، بعد از عمل تعویض مفصل لگن است. بیماران کوتاهی را خیلی راحت‌تر از بلندی اندام قبول می‌کنند. اختلاف طول اندام می‌تواند باعث درد و لنگش بیمار و ...
بیشتر
اختلاف طول اندام بعد از تعویض مفصل لگن، THA (Total hip arthroplasty) یک عارضة شایع است که در میزان رضایت بیمار از عمل تعویض مفصل اثرگذار است. اختلاف طول اندام یکی از شایعترین علت‌های گلایة بیمار از پزشک، بعد از عمل تعویض مفصل لگن است. بیماران کوتاهی را خیلی راحت‌تر از بلندی اندام قبول می‌کنند. اختلاف طول اندام می‌تواند باعث درد و لنگش بیمار و شُل شدن زودرس پروتز و کمردرد شود. به همین علت جراح باید سعی کند به کمک الگوبرداری (templating) قبل از عمل، و روش‌های مختلف هنگام عمل، از این عارضه جلوگیری شود. در این مقاله مروری، بر آن شدیم با بررسی مقالات علمی که در این زمینه منتشر شدهاند، علت‌های اختلاف طول اندام و روش‌های جلوگیری از این عارضه قبل از عمل و در جریان عمل را بررسی کنیم.
منصور سروش؛ احسان مدیریان؛ مهدی معصومی؛ محمدرضا سروش
چکیده
پیش‌زمینه: گزارش‌های اندکی در مورد نتایج دراز مدت قطع اندام ناشی از جنگ وجود دارد، و مطالعات موجود نیز محدود به افراد با قطع اندام تحتانی می‌شود. این مطالعه، مشکلات ساختاری موجود در اندام فوقانی و عوارض استامپ را مورد بررسی قرار داد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی بر روی ۹۸ جانباز با قطع دو طرفه اندام فوقانی، وضعیت استامپ ...
بیشتر
پیش‌زمینه: گزارش‌های اندکی در مورد نتایج دراز مدت قطع اندام ناشی از جنگ وجود دارد، و مطالعات موجود نیز محدود به افراد با قطع اندام تحتانی می‌شود. این مطالعه، مشکلات ساختاری موجود در اندام فوقانی و عوارض استامپ را مورد بررسی قرار داد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی بر روی ۹۸ جانباز با قطع دو طرفه اندام فوقانی، وضعیت استامپ توسط یک نفر متخصص ارتوپدی براساس یک پروتکل واحد، مورد بررسی قرار گرفت. مشخصات جمعیت‌شناسی بیماران شامل جنس، سن، قد، وزن، تاریخ مجروحیت، وضعیت استفاده از پروتز ثبت شد و سپس معاینه ارتوپدی شامل تعیین سطح قطع اندام و بررسی وضعیت استامپ از لحاظ طول استامپ، نوع عمل جراحی، وضعیت بافت نرم انتهای اندام، وجود عوارضی از قبیل چسبندگی پوست به استخوان و نروما صورت گرفت و اطلاعات در برگه خاصس ثبت گردید. ۹۷نفر از جانبازان مرد بودند. میانگین سنی جانبازان ۹/۷±۳۷/۲ سال (۸۲-۱۵سال) و میانگین زمان سپری شده از مجروحیت ۵/۹±۱۶/۹ سال بود.یافته‌ها: قطع جزئس انگشتان یا قطع از مفصل مچ در ۵۴/۵% ، قطع زیر آرنج در ۳۴/۲% و قطع بالاتر از آرنج در ۱۱/۳% مشاهده شد. ۴۱/۸% از جانبازان بعد از مجروحیت تحت عمل جراحی قرار نگرفته بودند؛ در ۲۴/۵% موارد یک‌بار و در ۳۳/۲% بیش از یک‌بار جراحی صورت گرفته بود (میانگین ۴/۶±۳/۵؛ بین۱ تا ۳۳ بار). ۴۰/۹% استامپ‌ها، طول غیراستاندارد داشتند؛ کم‌بودن بافت نرم استامپ (۲۲%)، چسبندگس پوست و زخم (۲۴/۲%) و نروما (37%) از دیگر عوارضی بودند که گزارش شدند. در مجموع ۶۹ مورد از استامپ‌ها (۳۵/۲%)، نیاز به جراحی مجدد داشتند. تنها ۷/۱% اندام‌های قطع شده از پروتز استفاده کردند. بین وجود یکی از عوارض ارتوپدی در استامپ و استفاده از پروتز، سطح قطع اندام و تعداد عمل جراحی رابطه معنی‌داری مشاهده نگردید (۰/۰۵)نتیجه‌گیری: وجود عوارض ارتوپدی در استامپ به همراه عدم به‌کارگیری فیزیوتراپی اندام، عدم آموزش صحیح در استفاده از پروتز و آتروفی عضلات اندام می‌تواند در عدم به‌کارگیری پروتز اندام فوقانی در این بیماران نقش داشته باشد.
حمیدرضا اصلانی؛ مهدی ابویی مهریزی؛ امین کریمی؛ زهره زعفرانی
چکیده
پیش‌زمینه: عضلات روتاتورکاف به عنوان جزء اصلی عملکرد شانه محسوب می‌شود و پارگی آنها اختلال شایع در عملکرد شانه و علت شایع درد شانه میباشد. هدف این تحقیق ارزیابی نتایج ترمیم آرتروسکوپیک پارگی‌های بزرگ و وسیع روتاتورکاف در پیگیری کوتاه‌مدت بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۵۱ بیمار (۴۱ مرد و ۱۰ زن) با میانگین سنی ۴۹ سال (۶۲-۳۸ سال) ...
بیشتر
پیش‌زمینه: عضلات روتاتورکاف به عنوان جزء اصلی عملکرد شانه محسوب می‌شود و پارگی آنها اختلال شایع در عملکرد شانه و علت شایع درد شانه میباشد. هدف این تحقیق ارزیابی نتایج ترمیم آرتروسکوپیک پارگی‌های بزرگ و وسیع روتاتورکاف در پیگیری کوتاه‌مدت بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۵۱ بیمار (۴۱ مرد و ۱۰ زن) با میانگین سنی ۴۹ سال (۶۲-۳۸ سال) که طی سه سال در دو بیمارستان شهر تهران پارگی بزرگ یا وسیع روتاتورکاف داشتند و با روش آرتروسکوپیک قابل ترمیم بودند، انتخاب شدند. ۱۰بیمار تحقیق را ترک کردند و از بررسی حذف شدند و ۴۱بیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته‌ها: بیست و هشت بیمار پارگی بزرگ و ۱۳بیمار پارگی وسیع داشتند. میانگین زمان پیگیری پس از عمل ۲۵ماه (۴۸-۱۲ ماه) بود. براساس درجه‌بندی شانه دانشگاه کالیفرنیا ـ لوس‌آنجلس (University of California at Los Angeles Shoulder Scale-UCLA)، تعداد ۸۰% بیماران نتیجه نهایی خوب یا عالی داشتند. اگرچه ۵ بیمار براساس درجه بندی UCLA شکست درمان داشتند، 98% بیماران از نتیجه عمل راضی بودند. فقط یک بیمار تحت عمل جراحی مجدد ترمیم روتاتورکاف قرار گرفت. مقایسه نتیجه نهایی پارگی وسیع با کل گروه، تفاوت قابل ملاحظه‌ای را نشان نداد؛ اگرچه تمام نمرات UCLA ر بیماران با پارگی وسیع نسبت به پارگی بزرگ قبل از عمل کمتر بود.نتیجه‌گیری: ترمیم آرتروسکوپیک پارگی‌های وسیع و بزرگ روتاتورکاف نتایج خوب یا عالی قابل مقایسه با نتایج حاصل از ترمیم این پارگی‌ها به روش باز ایجاد میکند.
Sara Sadat Nabavizadeh؛ Mohsen Mohsen Ahmadi Zarei؛ Cambyz Iraji؛ Aida Iraji؛ Parvin Ghaemmaghami؛ Omid Koohi Hosseinabadi؛ Ida Hasssanpour؛ Maryam Mojahed؛ Mahshid Jamshidi؛ Sajad Daneshi؛ Nader Tanideh
چکیده
زمینه و هدف: استئوآرتریت یکی از ملاحظات بهداشت عمومی است که به علت درد مزمن، سفتی، اختلال خواب و افسردگی منجر به ناتوانی می شود. در میان محصولات گیاهی، میوه زیتون محلی (Psidium Guajava L) به دلیل ویژگی های آنتی اکسیدانی آن می تواند به عنوان یک داروی طبیعی بالقوه در نظر گرفته شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمانی میوه زیتون محلی (Psidium Guajava ...
بیشتر
زمینه و هدف: استئوآرتریت یکی از ملاحظات بهداشت عمومی است که به علت درد مزمن، سفتی، اختلال خواب و افسردگی منجر به ناتوانی می شود. در میان محصولات گیاهی، میوه زیتون محلی (Psidium Guajava L) به دلیل ویژگی های آنتی اکسیدانی آن می تواند به عنوان یک داروی طبیعی بالقوه در نظر گرفته شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمانی میوه زیتون محلی (Psidium Guajava L ) بر استئوآرتریت زانو در موش بود.روش کار: چهل سر ی با استئوآرتریت ناشی از تزریق داخل مفصلی 500 واحد کلاژناز نوع 2 در زانوی چپ در چهار گروه درمانی (10 تایی) قرار گرفتند (A) کنترل،(B) پیاسکلدین (10 میلی گرم در کیلوگرم) به عنوان کنترل مثبت، (C) تجویز خوراکی عصاره هیدروالکلی میوه زیتون محلی ( Psidium Guajava L ) (500 میلی گرم در کیلوگرم)، و (D) تجویز خوراکی عصاره هیدروالکلی میوه زیتون محلی ( Psidium Guajava L ) (1000 میلی گرم در کیلوگرم). پس از 8 هفته استفاده روزانه، نتیجه با ارزیابی های بافت شناسی و رادیوگرافی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرمافزار Kruskal-Wallis در نسخه SPSS 23.00 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و P <0.05 از نظر آماری معنی دار تلقی شد.نتایج: عصاره هیدروالکلی میوه زیتون محلی ( Psidium Guajava L ) فعالیتهای خوب رادیکال با IC50 از 0.13 ± 0.46 میلی گرم / میلی لیتر (کوئرستین به عنوان یک کنترل مثبت) نشان داد. ارزیابی های هیستوپاتولوژیکی غضروف، سطح مفصلی صاف و یکنواخت با توزیع سلول هایی در یک ستون را در گروه آزمایش دریافت 1000 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی میوه زیتون محلی ( Psidium Guajava L ) نشان داد که در مقایسه با سایر گروه ها بخصوص گروه کنترل بهبودی بهتری داشت(P-value = 0.02 ). ارزیابی رادیولوژیکی مفصل زانو یافته های مشابه ارزیابی بافت شناسی نشان داد.بحث: عصاره هیدروالکلی میوه زیتون محلی ( Psidium Guajava L ) می تواند به عنوان یک مکمل موثر و درمان جایگزین برای آرتروز زانو در موش در نظر گرفته شود.
حمیدرضا یزدی؛ فرشته شاهچراغی؛ فرزاد یزدی؛ مهدی رمضان شیرازی؛ حمیدرضا دهقانی
چکیده
پیش‌زمینه: هدف از این مطالعه، تعیین اثر سه ماده ضدعفونیکننده کلرهگزیدین ۰.۴%، بتادین ۱۰% و نیومایسین پلی میکسین B در استریل کردن تاندون آلوده در خرگوش‌ها بود.مواد و روش‌ها: در شرایط استریل، تاندون آشیل از ۲۰ خرگوش برداشته شد و به قطعات یک سانتیمتری برش داده شد. در مجموع ۲۰۰ نمونه تاندون بهدست آمد. نمونه‌ها به مدت ۱۵ ثانیه در ...
بیشتر
پیش‌زمینه: هدف از این مطالعه، تعیین اثر سه ماده ضدعفونیکننده کلرهگزیدین ۰.۴%، بتادین ۱۰% و نیومایسین پلی میکسین B در استریل کردن تاندون آلوده در خرگوش‌ها بود.مواد و روش‌ها: در شرایط استریل، تاندون آشیل از ۲۰ خرگوش برداشته شد و به قطعات یک سانتیمتری برش داده شد. در مجموع ۲۰۰ نمونه تاندون بهدست آمد. نمونه‌ها به مدت ۱۵ ثانیه در کف اتاق عمل قرار داده شدند و در یکی از چهار گروه تجربی قرار گرفتند. در گروه اول (گروه کنترل)، نمونه‌ها پس از غوطهوری در محلول نرمال سالین به محیط کشت انتقال داده شدند. در سه گروه دیگر، قبل از انتقال به محیط کشت، نمونه‌ها برای ۹۰ ثانیه با نرمال سالین شستشو داده شد و در یک محلول آنتی‌بیوتیک (نئومایسین- پلی‌میکسین B) (گروه دوم)، کلرهگزیدین ۰.۴% (گروه سوم) و بتادین ۱۰% (گروه چهارم) قرار گرفت.یافته‌ها: در گروه اول ۴۱ مورد از ۵۰ نمونه کشت مثبت داشتند. در 50 نمونه از گروه چهارم دو مورد کشت مثبت پس از ۱۰ روز نگهداری در انکوباتور یافت شد، در حالی که در گروه دوم و سوم هیچ نمونه کشت مثبت مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: کلرهگزیدین ۰.۴% و نئومایسین- پلی‌میکسین Bبهترین ضدعفونیکننده برای استریل کردن نمونه تاندون آلوده می‌باشند؛ اگرچه تفاوت قابل توجهی از نظر آماری با بتادین ندارند.
بهزاد اسکنداوغلی؛ فیروز امانی؛ پریا جلیلی
چکیده
پیش زمینه: سایش و گسیختگی در دیسک بین مهره‌ای و مفاصل فاست گردن در صورت علامتدار بودن، عدم جواب به درمانهای غیرجراحی به آزادسازی نخاع گردنی و فیوژن مهرهها نیازمند هستند. این گزارش، تجربه‌ای از جراحی سائیدگی مهره‌های گردنی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی نتایج درمان جراحی اسپوندیلوآرتروپاتی گردن یا ساییدگی مهره‌های گردنی ...
بیشتر
پیش زمینه: سایش و گسیختگی در دیسک بین مهره‌ای و مفاصل فاست گردن در صورت علامتدار بودن، عدم جواب به درمانهای غیرجراحی به آزادسازی نخاع گردنی و فیوژن مهرهها نیازمند هستند. این گزارش، تجربه‌ای از جراحی سائیدگی مهره‌های گردنی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی نتایج درمان جراحی اسپوندیلوآرتروپاتی گردن یا ساییدگی مهره‌های گردنی بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی ۷۵ بیمار (۴۰ مرد، ۳۵ زن) مبتلا به آرتروز مهره‌های گردنی که بین سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۱ در دو بیمارستان اردبیل تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، به صورت گذشته‌نگر با پیگیری سه ماهه (۱ تا ۳ ماه) بررسی شدند. میانگین سنی بیماران (۱۴/۴±۵۲/۳) بیماران از طریق پرونده یا تماس تلفنی جمع‌آوری شد و مورد تحلیل آماری قرار گرفت. بهبود علایم عصبی و رضایت بیماران براساس معیارهای «دیداری درد» و «اُودُم» اندازه‌گیری شدند.یافته‌ها: در ۶۷ بیمار (۸۹/۳%) عمل جراحی با رویکرد جلویی و گذاشتن «کِیج» و در ۸ بیمار (۱۰/۷%) درمان با رویکرد پشتی انجام شده بود. بیشترین سطح درگیری (۳۳ بیمار، ۴۴%) C5-C6 بود و ۴۳% بیماران (۳۳ نفر) رضایت کامل داشتند. عارضه آسیب نخاعی در یک مورد و دررفتگی گرافت در یک مورد مشاهده شد.نتیجه‌گیری: بیماران جراحی شده برای اسپوندیلوآرتروپاتی گردن در کوتاه مدت، میزان رضایت‌مندی و بهبودی بالایی از عمل جراحی داشتند.
سیدعبدالحسین مهدی‌نسب؛ ناصر صرافان؛ رضا اعرابیان
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی استخوان ران از شایعترین شکستگیها به‌دنبال ضربه میباشد و می‌تواند منجر به عوارض طولانی‌مدت و ناتوانی وسیع شود. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی‌های تنه استخوان ران به دو روش پلاکگذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز مقایسه شدند.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 63 بیمار دچار شکستگی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی استخوان ران از شایعترین شکستگیها به‌دنبال ضربه میباشد و می‌تواند منجر به عوارض طولانی‌مدت و ناتوانی وسیع شود. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی‌های تنه استخوان ران به دو روش پلاکگذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز مقایسه شدند.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 63 بیمار دچار شکستگی تنه استخوان ران با روش پلاکگذاری و 61 بیمار با روش میله داخل استخوانی قفل شونده در دو بیمارستان آموزشی اهواز مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 1/31 سال (60-15 سال) و مدت زمان پیگیری یک سال بود.
یافته‌ها: میانگین زمان جوش‌خوردگی در گروه میله‌گذاری 8/19 هفته و در گروه پلاک 6/21 هفته بود. در گروه میله‌گذاری 2 مورد عفونت، 5 مورد جوش‌نخوردگی و 2 مورد نارسایی وسیله؛ و در گروه پلاکگذاری این موارد به ترتیب 10، 5 و 9 مورد بودند. 59 بیمار در گروه میله‌گذاری و 45 بیمار در گروه پلاکگذاری دامنه حرکتی زانو بیش از 90 درجه بدست آوردند. شایعترین شکایت در گروه میله‌گذاری، لنگش در 35 بیمار (4/57%) بود.
نتیجه‌گیری: باتوجه به عوارض بالای پلاکگذاری نسبت به میله داخل استخوانی باز در شرایط مساوی و در مواردی که میله‌گذاری بسته مقدور نمی‌باشد جهت تثبیت شکستگی‌های تنه استخوان ران میله‌گذاری داخل استخوانی باز نسبت به پلاکگذاری ارجح میباشد.
مسعود یاوری؛ علی کربلایی خانی؛ عالیا آیت‌اللهی موسوی؛ علیرضا سعید
چکیده
پیش‌زمینه: انتقال تاندون برای فلج عصب رادیال غالباً یک درمان بسیار موفق است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه نتایج سه روش مختلف انتقال تاندون در فلج عصب رادیال بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۴۱ بیمار با فلج غیرقابل برگشت عصب رادیال که طی پنج سال (۱۳۸۴ تا ۱۳۸۹) تحت جراحی انتقال تاندون قرار گرفته بودند، بررسی شدند. در ۱۸بیمار انتقال ...
بیشتر
پیش‌زمینه: انتقال تاندون برای فلج عصب رادیال غالباً یک درمان بسیار موفق است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه نتایج سه روش مختلف انتقال تاندون در فلج عصب رادیال بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۴۱ بیمار با فلج غیرقابل برگشت عصب رادیال که طی پنج سال (۱۳۸۴ تا ۱۳۸۹) تحت جراحی انتقال تاندون قرار گرفته بودند، بررسی شدند. در ۱۸بیمار انتقال تاندون با عضله خمکننده کارپی آلناریس، در ۱۰ بیمار با خمکننده کارپی رادیالیس، و در ۱۳ بیمار انتقال با خمکننده سطحی انگشتان انجام شده بود. در یک دوره با میانگین زمان پیگیری ۲۰ ماه، بیماران از نظر دامنه حرکات بدست آمده، توانایی برگشت به شغل قبلی و رضایت کلی از عمل جراحی بررسی شدند. نمره «داش» نیز برای هر بیمار محاسبه گردید.یافته‌ها: بین سه گروه از نظر نمره «داش»، توانایی و زمان برگشت به شغل قبلی و رضایت از عمل جراحی مشاهده اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. رضایت کلی بیماران از عمل جراحی حدود ۹۵% بود و در هیچیک بیماران عارضه عمدهای مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: در مطالعه فعلی سه روش متفاوت انتقال تاندون، صرفنظر از روش بکار گرفته شده، با نتایج خوب همراه بودند.
سید شهنام موسوی؛ سید سعید طباطبایی؛ محمد فکور؛ حنون سعدونی؛ مجید منتی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی هیپ در افراد مسن مشکلات زیادی برای سیستم درمان ایجاد میکند و درصد مرگ و میر بالایی دارد. با توجه به سن، بیماریهای زمینه‌ای و کیفیت پایین استخوان این بیماران می‌توان بهعنوان یک روش درمانی از همیآرتروپلاستی با پروتز بایپولار استفاده کرد. هدف این مطالعه بررسی نتایج عملکردی این تکنیک جراحی و ارزیابی نمره ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی هیپ در افراد مسن مشکلات زیادی برای سیستم درمان ایجاد میکند و درصد مرگ و میر بالایی دارد. با توجه به سن، بیماریهای زمینه‌ای و کیفیت پایین استخوان این بیماران می‌توان بهعنوان یک روش درمانی از همیآرتروپلاستی با پروتز بایپولار استفاده کرد. هدف این مطالعه بررسی نتایج عملکردی این تکنیک جراحی و ارزیابی نمره پرسشنامه Harris Hip Score در بیماران مسن مبتلا به شکستگی اینترتروک درمان شده به روش همی-آرتروپلاستی میباشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه 40 بیمار با میانگین سنی 21/78 سال دچار شکستگی اینترتروکانتریک ناپایدار پس از جراحی به روش بایپولار سیمانی تحت فالوآپ قرار گرفتند. ارزیابیها به‌صورت بالینی و رادیوگرافیک انجام شد. برای همه بیماران پرسشنامه Harris Hip Score (HHS) تکمیل شد.
یافته‌ها: از بیماران تحت مطالعه 4 بیمار پیگیری کامل نداشتند و 5 بیمار نیز در پیگیری فوت کردند. 31 بیمار (مرد=14، زن=17) به‌طور میانگین طی 85/29 ماه (10-36ماه) تحت پیگیری درمان قرار گرفتند. نمره پرسشنامه HHS برای 6 بیمار Excellent، 14بیمار good، 7 بیمار fair و 4 بیمار poor بود. متوسط HHS 12/85 (good) بود.
نتیجه‌گیری: انجام جراحی به روش بایپولار سیمانی در درمان بیماران دچار شکستگی‌های اینترتروکانتریک ناپایدار و استئوپروتیک، نتایج بالینی و فانکشنال خوبی نشان داد و در بیماران درمان شده با این روش از طریق راهاندازی زودهنگام بروز عوارض ناخواسته ناشی از آمبولیت نشدن کمتر دیده شد. توسط HHS 12/85 (good) بود.
حسین نایب آقایی؛ حسین صفدری؛ خلیل کملاخ؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش زمینه : در بسیاری موارد هرنی دیسک بین مهره‌ای کمری با تنگی بدون علامت کانال نخاعی در این ناحیه همراه است که تنها به‌صورت پرتونگاری تشخیص داده می‌شود . در مطالعه حاضر نتایج درمان دو روش لامینکتومی و لامینوتومی مقایسه شدند . مواد و روش ها : در این کارآزمایی بالینی تصادفی، ۴۰ بیمار دچار هرنی دیسک کمری و تنگی بدون علامت کانال کمری به ...
بیشتر
پیش زمینه : در بسیاری موارد هرنی دیسک بین مهره‌ای کمری با تنگی بدون علامت کانال نخاعی در این ناحیه همراه است که تنها به‌صورت پرتونگاری تشخیص داده می‌شود . در مطالعه حاضر نتایج درمان دو روش لامینکتومی و لامینوتومی مقایسه شدند . مواد و روش ها : در این کارآزمایی بالینی تصادفی، ۴۰ بیمار دچار هرنی دیسک کمری و تنگی بدون علامت کانال کمری به دو گروه مساوی لامینکتومی و لامینوتومی تقسیم شدند . قبل و بعد از جراحی، شدت درد و ناتوانی به ترتیب با استفاده از مقیاس سنجش دیداری درد و «معیار ناتوانی اُسوِستری» ( Oswestry Disability Index=ODI ) در هر دو گروه و بین دو گروه مقایسه شدند. نتایج جراحی با استفاده از سیستم نمره‌دهی « انجمن ارتوپدی ژاپن» ( JOA ) و همچنین مدت جراحی، میزان خونریزی و مدت بستری در بیمارستان بین دو گروه مقایسه گردید . مدت زمان پیگیری یک سال بود. یافته ها : شدت درد و نمره ODI در هر دو گروه بعد از عمل نسبت به قبل از عمل به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (۰۰۱/۰> p < /i>). شدت درد، نمره ODI و نتایج جراحی بر اساس JOA بین دو گروه یکسان بود. مدت جراحی و حجم خونریزی در گروه لامینوتومی به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه لامینکتومی (۰۰۱/۰> p < /i>)، اما مدت بستری بین دو گروه یکسان بود . نتیجه گیری : نتایج کوتاه‌مدت هر دو روش درمانی مطلوب و یکسان بود . اما از آنجا که لامینکتومی تهاجمی‌تر از لامینوتومی است و احتمال بروز بی‌ثباتی را افزایش می دهد، در بیماران دچار هرنی دیسک کمری همراه با تنگی پرتونگاری کانال کمری، انجام لامینوتومی ارجح است .
فردین میرزاطلوعی؛ نسرین نوایی فر؛ علی تبریزی؛ شیوا غیور
چکیده
پیش‌زمینه:. «بوروز» (bruise) در ام‌آرآی استخوان یک تغییر سیگنال در مغز استخوان است و می‌تواند ناشی از ادم، خونریزی یا شکستگی ترابکولهای استخوانی باشد. تحلیل دقیق محل «بوروز» می‌تواند الگوی آسیب را مشخص کند و بینش بهتری در مورد ضایعات ساختارهای داخلی همراه در زانو فراهم نماید. در این پژوهش، رابطه بین رخداد، محل و شدت ...
بیشتر
پیش‌زمینه:. «بوروز» (bruise) در ام‌آرآی استخوان یک تغییر سیگنال در مغز استخوان است و می‌تواند ناشی از ادم، خونریزی یا شکستگی ترابکولهای استخوانی باشد. تحلیل دقیق محل «بوروز» می‌تواند الگوی آسیب را مشخص کند و بینش بهتری در مورد ضایعات ساختارهای داخلی همراه در زانو فراهم نماید. در این پژوهش، رابطه بین رخداد، محل و شدت درد با «بوروز» استخوان بررسی شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر، ۲۲ بیمار (۲۰ مرد، ۲ زن) با «بوروز» استخوان ایزوله به دنبال ترومای حاد زانو در یک مرکز درمانی بررسی شدند. برای نمره درد بیماران، از مقیاس بینایی درد (VAS) و برای محاسبه حجم «بوروز» در ام‌آرآی، از بردار سه بعدی A×B×C استفاده شد. با نرم افزار تحلیل تصاویر، شدت «بوروز» در مقطع کرونال بر حسب پیکسل تعیین شد و رابطه بین شدت درد و توزیع محل «بوروز» محاسبه گردید.
یافته‌ها: بین سن و شدت درد بیماران؛ و همچنین بین محل «بوروز» و محل حداکثر شدت درد رابطه معنی‌داری وجود نداشت ( p < /em>≥۰/۰۵). میانگین حجم «بوروز» در بیماران ۸/۷۷±۸/۱۲ سانتی‌متر مربع و میانگین شدت درد ۱/۷۸±۴/۶۳ بود و بین این دو متغیر ارتباط معنی‌داری وجود نداشت. میانگین شدت «بوروز»، ۱۷۶/۴±۴۲/۴۷ پیکسل و میانگین شدت درد ۱/۷۸±۴/۶۳ بود، یعنی با افزایش شدت «بوروز» استخوان، شدت درد نیز افزایش یافت.
نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان دادند شدت ادم حاد استخوانی، موثرترین عامل در افزایش شدت درد میباشد.
احسان یثربی؛ ایمان ذباح؛ مرتضی رمضانی؛ حمید واله؛ ستاره سالارنیا
چکیده
پیش‌زمینه: آرتروز زانو، یکی از شایعترین بیماری‌ها در انسان است و با توجه به شیوع رو به گسترش آن، تشخیص زودهنگام این بیماری بسیار حائز اهمیت میباشد. توجه به حجم غضروف در مطالعات آرتروز زانو از روی عکس‌های رادیولوژی بسیار ضروری است. هدف از این مطالعه کمک به بهبود تشخیص آرتروز زانو به کمک تکنیک‌های مبتنی بر هوش مصنوعی و پردازش تصاویر ...
بیشتر
پیش‌زمینه: آرتروز زانو، یکی از شایعترین بیماری‌ها در انسان است و با توجه به شیوع رو به گسترش آن، تشخیص زودهنگام این بیماری بسیار حائز اهمیت میباشد. توجه به حجم غضروف در مطالعات آرتروز زانو از روی عکس‌های رادیولوژی بسیار ضروری است. هدف از این مطالعه کمک به بهبود تشخیص آرتروز زانو به کمک تکنیک‌های مبتنی بر هوش مصنوعی و پردازش تصاویر است.
روش‌بررسی: این تحقیق از نوع تشخیصی است که بر روی 158 نمونه (تصویر ام‌آرآی)، مورد ارزیابی قرار گرفته است. این تصاویر، از پایگاه اطلاعاتی بیمارستان تهران جمع‌آوری شده، به‌طوری‌که 111 نمونه مربوط به افراد سالم و 47 نمونه مربوط به افراد مبتلا به آرتروز زانو است. در این مطالعه، به‌منظور تشخیص خودکار آرتروز، روش جدیدی بنام «بلوک‌بندی تصاویر و تعلیم آن با شبکه عصبی مصنوعی» ارائه شده است. با استفاده از نرمافزار متلب، تصاویر ام‌آرآی دریافت و پس از پیش‌پردازش آنها، اقدام به پردازش و تشخیص وضعیت آرتروز به کمک شبکه‌های عصبی مصنوعی شده است.
یافته‌ها: آزمایش‌ها نشان‌دهندة عملکرد قابل قبول روش پیشنهاد شده است، به‌طوری‌که با استفاده از این تکنیک می‌توان با دقت 93%، آرتروز زانو را تشخیص داد.
نتیجه‌گیری: مدل ارائه شده در ایـن مطالعـه می‌تواند در برنامه‌های غربـالگری جهـت شناسـایی افـراد در معرض خطر آرتروز، استفاده شود و به عنوان دستیار پزشک در خدمت پزشکان متخصص این حوزه قرار گیرد.
محمد تقی پیوندی؛ محمد بهره مند؛ ابراهیم قیم حسنخانی؛ سارا عامل فرزاد
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی باز ران از مشکلات درمان ارتوپدی است و عفونت و تأخیر در جوش‌خوردن از عوارض شایع آن میباشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج استفاده از میله داخل استخوانی بدون تراشیدن استخوان در شکستگی‌های باز ران بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی و آینده‌نگر که بین سال‌های ۱۳۸۳تا ۱۳۸۵ در دو بیمارستان مشهد انجام شد، ۴۱ بیمار ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی باز ران از مشکلات درمان ارتوپدی است و عفونت و تأخیر در جوش‌خوردن از عوارض شایع آن میباشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج استفاده از میله داخل استخوانی بدون تراشیدن استخوان در شکستگی‌های باز ران بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی و آینده‌نگر که بین سال‌های ۱۳۸۳تا ۱۳۸۵ در دو بیمارستان مشهد انجام شد، ۴۱ بیمار (۴۰ مرد و ۱ زن) مبتلا به شکستگی باز ران بستری که اندیکاسیون استفاده از میله داخل استخوانی داشتند، تحت درمان قرار گرفتند. 15 بیمار درمان را ادامه ندادند. در ۲۶ بیمار باقیمانده با میانگین سنی ۲۸ سال (۴۵-۱۶سال)، نوع شکستگیها براساس تقسیم‌بندی گاستیلو II و IIIA به ترتیب ۲ و ۲۴ مورد، و برحسب تقسیم‌بندی AO، در نوع A، B و C ترتیب ۶، ۹ و ۱۱ نفر بود. میانگین نمره شدت آسیب ۱۰/۹۶و میانگین زمان پیگیری ۲۰ ماه (۳۶-۱۸ ماه) بود که در طی این مدت میزان جوش‌خوردگی، عفونت و عملکرد اندام ارزیابی شد.یافته‌ها: جوش‌خوردگی در ۲۳ بیمار به‌طور میانگین در ۱۵۶ روز (۲۵۰-۸۴ روز) رخ داد. در ۲ بیمار عفونت ایجاد شد که در یک مورد عفونت سطحی بود و با دبریدمان و شستشو و آنتی‌بیوتیک کنترل گردید. در پایان دوره پیگیری میانگین دامنه حرکتی زانو ۱۲۰ بود. کوتاهی در یک بیمار در حد ۳ سانتی‌متر وجود داشت.نتیجه‌گیری: استفاده از میله‌های داخل استخوان بدون تراش از جنس تیتانیوم روش خوبی در درمان شکستگی‌های باز نوع II و IIIA ران میباشد.
حمیدرضا سیدحسین‌زاده؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سید روح ا... موسوی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: اندازه‌گیری و جای‌گذاری مناسب جزءها (templating) قبل از جراحی تعویض کامل مفصل ران رایج میباشد. این مطالعه به منظور تعیین دقت و پایایی انجام «اندازه پروتز» قبل از جراحی در تعویض کامل مفصل ران غیرسیمانی انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت مقطعی گذشته‌نگر به مدت چهار ماه انجام شد، ۵۰ بیمار که به دلیل استئوآرتریت شدید ران ...
بیشتر
پیش‌زمینه: اندازه‌گیری و جای‌گذاری مناسب جزءها (templating) قبل از جراحی تعویض کامل مفصل ران رایج میباشد. این مطالعه به منظور تعیین دقت و پایایی انجام «اندازه پروتز» قبل از جراحی در تعویض کامل مفصل ران غیرسیمانی انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت مقطعی گذشته‌نگر به مدت چهار ماه انجام شد، ۵۰ بیمار که به دلیل استئوآرتریت شدید ران در یک بیمارستان دانشگاهی تهران تحت عمل تعویض مفصل ران قرار گرفته بودند، انتخاب شدند. با استفاده از الگوهای دستی، اندازه جزءهای فمورال و استابولار برروی پرتونگاری جلویی و پشتی قبل از جراحی توسط چهارجراح تعیین گردید. میانگین درصد توافق بین اندازه‌های تعیین شده بر اساس «اندازه پروتز» و اندازه‌های به کار رفته در جراحی، به عنوان دقت در نظر گرفته شد. همچنین از ضریب کاپا برای تعیین پایایی استفاده گردید.یافته‌ها: دقت «اندازه پروتز» برای تعیین اندازه جزءهای استابولار و فمورال به ترتیب برابر ۶۰% و ۵۹/۵% و پایایی interobserver برابر ۴۹% و ۵۲% به دست آمد.نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های مطالعه حاضر، «اندازه پروتز» قبل از جراحی نمی‌تواند اندازه دقیق جزءهای تعویض کامل مفصل ران را قبل از جراحی تعیین نماید و برای دستیابی به نتایج بهتر، تعیین اندازه مناسب در زمان جراحی هستیم.
سید هادی سید حسینیان؛ فرشید باقری؛ علی بیرجندی نژاد؛ محمد تقی پیوندی؛ محمد حسین ابراهیم زاده
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه بررسی شیوع هپاتیت B (HBV)، هپاتیت C (HCV) و ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) در یک مرکز ترومای بزرگ در شمال شرق ایران است.روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، 27252 بیمار که از ماه مارس 2012 تا مارس 2017، به صورت متوالی در بیمارستان ویژه تروما در مشهد بستری شده بودند و برای جراحات ناشی از آسیب‌دیدگی خود نیاز به عمل جراحی داشتند، از نظر ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه بررسی شیوع هپاتیت B (HBV)، هپاتیت C (HCV) و ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) در یک مرکز ترومای بزرگ در شمال شرق ایران است.روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، 27252 بیمار که از ماه مارس 2012 تا مارس 2017، به صورت متوالی در بیمارستان ویژه تروما در مشهد بستری شده بودند و برای جراحات ناشی از آسیب‌دیدگی خود نیاز به عمل جراحی داشتند، از نظر حضور آنتی ژن سطح هپاتیت B (HBsAg)، ضد HCV Ab و ضد HIV Ab بررسی شدند.نتایج: در 926 بیمار حداقل یکی از آزمایشهای سرولوژیک مثبت بود که نشانگر بروز 3/3 درصد میزان مثبت بودن در جمعیت مورد مطالعه است. HBsAg به ترتیب در 523 بیمار (9/1 درصد)، HCV Ab در 388 بیمار (4/1 درصد) و HIV Ab در 15 بیمار (05/0 درصد) مثبت بود. 19 بیمار (06/0درصد) به طور همزمان توسط بیش از یک ویروس آلوده شده بودند.نتیجه: نتایج این تحقیق نشان میدهد که شیوع سرمی عوامل بیماری از طریق خون در بیماران تروما به ویژه HCV و HIV بیشتر از جمعیت عمومی است و تأکید می‌شود که کارکنان مراقبتهای بهداشتی در مراکز تروما باید به طور دقیق مطابق با اقدامات احتیاطی استاندارد عمل کنند تا از انتقال ویروس جلوگیری شود.سطح شواهد بالینی: 4
