نویسندگان
1 پژوهشکده مهندسی و علوم پزشکی جانبازان
2 مرکز گروههای خاص جانبازان
چکیده
پیشزمینه: گزارشهای اندکی در مورد نتایج دراز مدت قطع اندام ناشی از جنگ وجود دارد، و مطالعات موجود نیز محدود به افراد با قطع اندام تحتانی میشود. این مطالعه، مشکلات ساختاری موجود در اندام فوقانی و عوارض استامپ را مورد بررسی قرار داد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی بر روی ۹۸ جانباز با قطع دو طرفه اندام فوقانی، وضعیت استامپ توسط یک نفر متخصص ارتوپدی براساس یک پروتکل واحد، مورد بررسی قرار گرفت. مشخصات جمعیتشناسی بیماران شامل جنس، سن، قد، وزن، تاریخ مجروحیت، وضعیت استفاده از پروتز ثبت شد و سپس معاینه ارتوپدی شامل تعیین سطح قطع اندام و بررسی وضعیت استامپ از لحاظ طول استامپ، نوع عمل جراحی، وضعیت بافت نرم انتهای اندام، وجود عوارضی از قبیل چسبندگی پوست به استخوان و نروما صورت گرفت و اطلاعات در برگه خاصس ثبت گردید. ۹۷نفر از جانبازان مرد بودند. میانگین سنی جانبازان ۹/۷±۳۷/۲ سال (۸۲-۱۵سال) و میانگین زمان سپری شده از مجروحیت ۵/۹±۱۶/۹ سال بود.یافتهها: قطع جزئس انگشتان یا قطع از مفصل مچ در ۵۴/۵% ، قطع زیر آرنج در ۳۴/۲% و قطع بالاتر از آرنج در ۱۱/۳% مشاهده شد. ۴۱/۸% از جانبازان بعد از مجروحیت تحت عمل جراحی قرار نگرفته بودند؛ در ۲۴/۵% موارد یکبار و در ۳۳/۲% بیش از یکبار جراحی صورت گرفته بود (میانگین ۴/۶±۳/۵؛ بین۱ تا ۳۳ بار). ۴۰/۹% استامپها، طول غیراستاندارد داشتند؛ کمبودن بافت نرم استامپ (۲۲%)، چسبندگس پوست و زخم (۲۴/۲%) و نروما (37%) از دیگر عوارضی بودند که گزارش شدند. در مجموع ۶۹ مورد از استامپها (۳۵/۲%)، نیاز به جراحی مجدد داشتند. تنها ۷/۱% اندامهای قطع شده از پروتز استفاده کردند. بین وجود یکی از عوارض ارتوپدی در استامپ و استفاده از پروتز، سطح قطع اندام و تعداد عمل جراحی رابطه معنیداری مشاهده نگردید (۰/۰۵)نتیجهگیری: وجود عوارض ارتوپدی در استامپ به همراه عدم بهکارگیری فیزیوتراپی اندام، عدم آموزش صحیح در استفاده از پروتز و آتروفی عضلات اندام میتواند در عدم بهکارگیری پروتز اندام فوقانی در این بیماران نقش داشته باشد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Evaluation of Orthopaedic Problems among Bilateral Upper Limb Amputees
نویسندگان [English]
- Mansour Soroush, MD 1
- Ehsan Modirian, MD 1
- Mahdi Massoumi, MD 2
- Mohammad Reza Soroush, MD 1
چکیده [English]
Background: Long term follow up of war-related bilateral upper limb amputees is rarely reported. The aim of this study is to evaluate functional problems of residual limbs of these patients.Methods: During a cross sectional study, we gathered 98 patients suffering bilateral upper limb amputation following Iran-Iraq war and an experienced orthopaedic specialist visited all the subjects in regards of stump conditions. The amputees were all men except one and being visited 16.9±5.9 years after injury. The mean age was 37.2±9.7 years (15-82 years).Results: 54.5% of the amputated limbs were at finger or wrist level 34.2% had been performed below elbow and transhumeral or higher amputation was seen in 11.3% of the subjects. 41.8% of the patients had not undergone any more operation after the injury while 24.5% had history of single and 33.2% more than one surgeries after injury (mean: 3.5±4.6 range: 1-33). 40.9% of the stumps didn’t have standard length to wear prosthesis. Too little soft tissue bulk (22%), adhesion of soft tissue to bone and scar (24.2%), and neuroma (37%) were also reported. Evaluations revealed that 35.2% of the stumps needed more surgeries. No statistical correlation between presence of any orthopaedic problem of the stump and use of the prosthesis, level of amputation and number of operation of stumps was found (p < /em>≥0.05).Conclusions: Stump problems along with low rate of limb usage, lack of rehabilitative programs and insufficient training and support for prosthesis usage would result in disuse of assistive devices.
کلیدواژهها [English]
- Amputation
- Upper Extremity
- Veteran