سهراب کیهانی؛ سیدرضا شریف‌زاده؛ محمدرضا عباسیان؛ تورج شفقی؛ سهیل مهدی‌پور؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: هدف از این مطالعه بررسی نتایج بالینی موزاییک‌پلاستی آرتروسکوپیک در بیماران دچار آسیب‌های غضروفی پیشرفته زانو و نیز بررسی عوامل موثر بر نتایج درمان بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی به‌روش قبل و بعد از مداخله درمانی، ۵۶ بیمار مبتلا به آسیب غضروفی درجه ۴ (طبقه‌بندیOuter-bridge) طی ۴ سال (۱۳۸۸-۱۳۸۵) در یک مرکز درمانی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: هدف از این مطالعه بررسی نتایج بالینی موزاییک‌پلاستی آرتروسکوپیک در بیماران دچار آسیب‌های غضروفی پیشرفته زانو و نیز بررسی عوامل موثر بر نتایج درمان بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی به‌روش قبل و بعد از مداخله درمانی، ۵۶ بیمار مبتلا به آسیب غضروفی درجه ۴ (طبقه‌بندیOuter-bridge) طی ۴ سال (۱۳۸۸-۱۳۸۵) در یک مرکز درمانی در شهر تهران تحت عمل جراحی موزاییک‌پلاستی آرتروسکوپیک قرار گرفتند. میانگین زمان پیگیری ۴±۲۱ ماه (۳۲-۱۶ ماه) بود. برای ارزیابی، از معیارهای نمره‌گذاری «لی‌شُلم» و «کمیته بین‌المللی مستندسازی زانو» (IKDC) استفاده شد. همچنین تأثیر متغیرهای سن، کندیل مبتلا، تعداد پلاگ‌ها، وجود آسیب‌های همراه، میزان فعالیت قبل از عمل، مدت‌زمان تورنیکه و عوارض جراحی بررسی شدند. به منظور مشاهده مستقیم محل ترمیم، در ۳ بیمار آرتروسکوپی مجدد انجام شد.یافته‌ها: براساس معیار IKDC، معادل ۷۸/۶% نتایج عالی و ۲۱/۴% نتایج خوب به‌دست آمد. نمره «لی‌شُلم» قبل از عمل (۱۷/۶±۶۷/۱) و بعد ازعمل ۶/۵±۹۳/۲ بود (۰/۰۰۰۴=p < /em>). نتایج درمان در بیماران با آسیب‌های مفصلی همراه، آسیب‌های کندیل خارجی، ورزشکاران حرفه‌ای و بیماران جوان‌تر؛ و همچنین در موارد با تعداد پلاگ کمتر و در آسیب‌های ورزشی بهتر بود (۰/۰۵>p < /em>) در ۲ بیمار عارضه زودرس بعد از عمل مشاهده شد که با درمان مناسب بهبود یافت.نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهند موزاییک‌پلاستی آرتروسکوپیک روش مناسب برای آسیب‌های غضروفی پیشرفته زانو می‌باشد، به ویژه اگر در بیماران جوان‌تر و همراه با درمان سایر مشکلات زانو انجام شود.
علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سید محمد جزایری؛ سید مهدی حسینی خامنه؛ فیروز مددی؛ سهراب کیهانی؛ کیقباد عاشوری؛ پوران حکیمی؛ رضا زندی؛ مهدی رحیمی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: یکی از نگرانی‌ها در بازسازی رباط متقاطع جلویی، قرارگیری نادرست تونل‌های تی‌بیا و فمور نسبت به وضعیت طبیعی است که می‌تواند بر نتیجه نهایی تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان صحت محل تونل‌های تی‌بیا و فمور در بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تصاویر سی‌تی‌اسکن محل ...
بیشتر
پیش‌زمینه: یکی از نگرانی‌ها در بازسازی رباط متقاطع جلویی، قرارگیری نادرست تونل‌های تی‌بیا و فمور نسبت به وضعیت طبیعی است که می‌تواند بر نتیجه نهایی تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان صحت محل تونل‌های تی‌بیا و فمور در بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تصاویر سی‌تی‌اسکن محل تونل‌های فمور و تی‌بیا در ۴۰ بیمار که تحت بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای محل قرارگیری تونل تی‌بیا در برش آگزیال و ساژیتال، محل قرارگیری تونل فمور در برش آگزیال، ضخامت کورتکس پشتی در ناچ فمور و محل قرارگیری «نقطه خروج گرافت در فمور» ارزیابی شدند.یافته‌ها: وضعیت صحیح تونل تی‌بیا، وضعیت صحیح تونل فمور، ضخامت مناسب کورتکس پشتی و وضعیت صحیح «نقطه خروج گرافت در فمور» به ترتیب در ۶۰%، ۵۲/۵%، ۷۰% و ۶۷/۵% موارد دیده شد. به طور کلی وضعیت تونل‌های تیبیال و فمورال در ۳۷/۵% بیماران صحیح بود.نتیجه‌گیری: اگرچه در مطالعه حاضر درصد مواردی که تونل‌های تی‌بیا و فمور به طور جداگانه در محل مناسبی قرار گرفته بودند، در حد قابل قبولی بود، اما در بررسی هر دو تونل به طور همزمان نتایج رضایتبخش دیده نشد. لذا جراحی بازسازی رباط مقاطع جلویی مستلزم توجه و مهارت بیشتر، از نظر انتخاب محل گرافت می‌باشد.
فیروز مددی؛ حعفر توکلیان؛ آرش ملکی؛ مهدی رحیمی؛ رضا زندی؛ محمدرضا بیگدلی
چکیده
پیش‌زمینه: رباط متقاطع جلویی، ساختمان اولیه‌ای است که جابهجایی جلویی تی‌بیا را کنترل می‌کند. بازسازی این رباط می‌تواند عمکرد طبیعی زانو را بازگرداند. هدف از این مطالعه مقایسه سه روش تثبیت فمور در بازسازی رباط متقاطع جلویی زانو می‌باشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، ۱۲۰ بیمار به‌صورت تصادفی در 3 گروه ۴۰ نفره ...
بیشتر
پیش‌زمینه: رباط متقاطع جلویی، ساختمان اولیه‌ای است که جابهجایی جلویی تی‌بیا را کنترل می‌کند. بازسازی این رباط می‌تواند عمکرد طبیعی زانو را بازگرداند. هدف از این مطالعه مقایسه سه روش تثبیت فمور در بازسازی رباط متقاطع جلویی زانو می‌باشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، ۱۲۰ بیمار به‌صورت تصادفی در 3 گروه ۴۰ نفره قرار گرفتند. هر گروه با یکی از سه روش تثبیت فمور «آپرفیکس»، «رجیدفیکس»، و «اندوباتون» تحت درمان قرار گرفتنند. بیماران قبل و ۱۲ ماه پس از جراحی، معاینه و براساس میزان جابهجایی جلویی تی‌بیا به کمک KT-1000 نمره‌بندی «لی‌شلم» مقایسه شدند.یافته‌ها: در روش تثبیت با «اندوباتون»، نمره «لی‌شُلم» از ۱۸/۵۹±۶۳/۲۱ قبل از بازسازی رباط به ۹/۴۷±۹۰/۶۴ بعد از بازسازی، در تثبیت با روش «آپرفیکس» از ۱۸/۷۴±۶۵/۷۲ به ۵/۳۵±۹۶/۲۲ و در تثبیت با «رجیدفیکس» از ۱۷/۴۵±۶۹/۲۱ به ۹/۴۷±۹۰/۶۴ افزایش یافت. شش مورد شکست در روش «اندوباتون»، ۴ مورد در «رجیدفیکس»، و ۱ مورد در روش «آپرفیکس» وجود داشت. میزان جابهجایی جلویی تی‌بیا در روش «اندوباتون» ۱/۵۸±۳/۹۶ میلی‌متر، در روش «رجیدفیکس» ۱/۴۸±۴/۲۸ میلی‌متر و در روش «آپرفیکس» ۱/۷۹±۴/۰۳ میلی‌متر بود. از نظر طول زمان جراحی، بین سه روش تثبیت فمور اختلاف معنی‌داری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: از نظر قدرت پیوند در ابتدای کار و نتایج کلی، روش «آپرفیکس» نتایج بهتری نسبت به دو روش دیگر نشان داد. تحقیقات بیشتر با تعداد بیشتر بیماران و دوره پیگیری طولانی‌تر در این زمینه توصیه می‌گردد.
مهدی مطیفی فرد؛ مهدی تیموری
چکیده
۳/۳۸پیش‌زمینه: درمان شکستگی جابه‌جا شده گردن فمور در سنین بالا معضل عمده است و نکات مبهمی وجود دارد. هدف این مطالعه مقایسه روش تعویض اولیه مفصل ران با تثبیت داخلی در درمان این شکستگی‌ها می‌باشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه «کارآزمایی بالینی»، ۸۰ بیمار سنین ۶۰ تا ۷۰ سال که طی ۱۵ ماه به بیمارستان‌های آموزشی‌ـ درمانی شهر اصفهان مراجعه ...
بیشتر
۳/۳۸پیش‌زمینه: درمان شکستگی جابه‌جا شده گردن فمور در سنین بالا معضل عمده است و نکات مبهمی وجود دارد. هدف این مطالعه مقایسه روش تعویض اولیه مفصل ران با تثبیت داخلی در درمان این شکستگی‌ها می‌باشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه «کارآزمایی بالینی»، ۸۰ بیمار سنین ۶۰ تا ۷۰ سال که طی ۱۵ ماه به بیمارستان‌های آموزشی‌ـ درمانی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، تحت مطالعه قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول به روش جااندازی و ثابت کردن با پیچ، و گروه دوم با تعویض مفصل ران درمان شدند. شدت درد، کارآیی مفصل ران، کیفیت زندگی و عوارض بیماران در مدت دو سال پس از عمل جراحی، با استفاده از مقیاس دیداری درد، سیستم امتیازبندی «هاریس» و معیار SF36 تعیین و مقایسه گردید.یافته‌ها: شدت درد و میزان عوارض و نیاز به عمل جراحی مجدد در بیمارانی که به روش تعویض مفصل درمان شدند نسبت به گروه دیگر به‌طور قابل ملاحظه‌ای کمتر بود. در گروه اول نمره درد ۴/۵ (از ۱۰)، ۶۸=SF36، امتیاز «هاریس» ۶۱؛ و در گروه دوم نمره درد ۳/۳۸، ۹۲=SF36، امتیاز «هاریس» ۸۶بود. کارآیی مفصل ران و کیفیت زندگی در روش تعویض مفصل نسبت به روش جااندازی و تثبیت بهتر بود. عوارض مختلف جراحی در گروه ۱ در ۱۲بیمار (۴۰%) و در گروه ۲ در ۳ بیمار (۷%) مشاهد شد.نتیجه‌گیری: درمان شکستگی‌های جابه‌جا شده گردن فمور در سنین ۶۰ تا ۷۰ سال با روش تعویض اولیه مفصل هیپ، در دو سال اول با کارآیی بهتر، درد و عوارض کمتری نسبت به تثبیت اولیه با پیچ همراه خواهد بود.
محمد تقی پیوندی؛ زهرا مصطفویان؛ محسن نعمتی؛ مرتضی بلمه
چکیده
پیش‌زمینه: عفونت محل جراحی جدی‌ترین عارضه در بیماران جراحی شده و دومین علت شایع عفونت‌های بیمارستانی در بیماران بستری می‌باشد. وضعیت تغذیه بیمار یکی از عوامل خطر عفونت محل جراحی می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح آلبومین خون و کم‌خونی (آنمی) قبل از عمل با ایجاد عفونت محل جراحی در بیماران با شکستگی باز ساق می‌باشد.مواد ...
بیشتر
پیش‌زمینه: عفونت محل جراحی جدی‌ترین عارضه در بیماران جراحی شده و دومین علت شایع عفونت‌های بیمارستانی در بیماران بستری می‌باشد. وضعیت تغذیه بیمار یکی از عوامل خطر عفونت محل جراحی می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح آلبومین خون و کم‌خونی (آنمی) قبل از عمل با ایجاد عفونت محل جراحی در بیماران با شکستگی باز ساق می‌باشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه آینده‌نگر، ۵۶ بیمار با شکستگی باز ساق در یک مرکز درمانی مشهد بررسی شدند. از بیماران در بدو پذیرش، آزمایش‌های پروتئین توتال، آلبومین و هموگلوبین خون و نیز اندازه‌گیری‌های آنتروپومتریک به‌عمل آمد. تمامی بیماران به مدت یک سال پس از عمل پیگیری شدند و ابتلا به عفونت محل جراحی ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل شدند.یافته‌ها: در پیگیری های پس از عمل، ۱۹بیمار (۳۳/۹%) مبتلا به عفونت محل جراحی شدند. ضریب عوامل خطر سه متغیر کم خونی ۱/۸۳ (۰/۰۳۲=p < /em>)، هیپوآلبومینمی ۲/۳۵ (۰/۰۱۸=p < /em>) و نوع شکستگی ۳/۵۳ (۰/۰۰۲=p < /em>) به دست آمد و بین هر سه متغیر با بروز عفونت زخم محل جراحی در بیماران رابطه معنی‌داری وجود داشت.نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر متغیرهای هیپوآلبومینمی و کم‌خونی قبل از عمل باعث افزایش بروز عفونت محل جراحی در بیماران شد.
فرشاد صفدری؛ غلامرضا امینیان؛ محمود بهرامی‌زاده؛ سید ابراهیم موسوی؛ سیدمرتضی کاظمی؛ ناصر ولایی؛ فرهود ارشادی؛ محمد صادق زاده
چکیده
۰/۰۵پیش‌زمینه: یکی از درمان‌های نگهدارنده در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو، بریس اعمال کننده نیروی والگوس است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی کارایی ارتزهای رایج زانو با استفاده از بررسی برخی پارامترهای راه رفتن بیماران بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به صورت قبل و بعد انجام شد، مقدار مولفه داخلی- خارجی نیروی واکنش زمین و مقدار ...
بیشتر
۰/۰۵پیش‌زمینه: یکی از درمان‌های نگهدارنده در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو، بریس اعمال کننده نیروی والگوس است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی کارایی ارتزهای رایج زانو با استفاده از بررسی برخی پارامترهای راه رفتن بیماران بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به صورت قبل و بعد انجام شد، مقدار مولفه داخلی- خارجی نیروی واکنش زمین و مقدار جابهجایی داخلی- خارجی مرکز فشار کف پا در ۱۰بیمار دچار آرتروز کمپارتمان داخلی زانو، قبل و بعد از پوشیدن بریس، با استفاده از دستگاه force plate اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری بررسی شدند.یافته‌ها: پس از انجام آزمایش مشاهده شد که میانگین میزان جابهجایی قبل از بستن بریس 25 میلی‌متر، و پس از آن ۵ میلی‌متر بود. این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود (p < /em>≥۰/۰۵). مقدار نیرو قبل از ستن بریس ۲۸/۱۷و پس از آن ۲۲/۴۵ نیوتن به دست آمد و اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود (۰/۰۰۰=p < /em>). نتیجه‌گیری: بریس اعمال کننده نیروی والگوس می‌تواند مقدار مولفه داخلی- خارجی نیروی واکنش زمین را که گشتاور نزدیک‌کننده (اداکتوری) از آن ناشی می‌شود و نیز میزان جابهجایی داخلی- خارجی مرکز فشار کف پا (COP) را کاهش دهد و احتمالاً بدین ترتیب در کاهش درد، ناتوانی و بی‌ثباتی ناشی از بیماری موثر می‌باشد.
محمد مهدی‌نژاد کاشانی؛ بهیه ظریف ذاکریان؛ خسرو شایان؛ فاطمه ریاسی
چکیده
استئومیلیت گزانتوگرانولوماتوز یکی از بیماری‌های نادر استخوانی است که تظاهر اولیه آن مشابه تومورهای استخوانی می‌باشد. طبق بررسی ما، تنها ۳ مورد از این بیماری در جهان گزارش شده است. در این گزارش، بیمار ۲۲ ساله‌ای با درد ران راست، تب و کاهش وزن قابل توجه به همراه نمای پرتونگاری سارکوم یووینگ و با تشخیص استئومیلیت گزانتوگرانولوماتوز ...
بیشتر
استئومیلیت گزانتوگرانولوماتوز یکی از بیماری‌های نادر استخوانی است که تظاهر اولیه آن مشابه تومورهای استخوانی می‌باشد. طبق بررسی ما، تنها ۳ مورد از این بیماری در جهان گزارش شده است. در این گزارش، بیمار ۲۲ ساله‌ای با درد ران راست، تب و کاهش وزن قابل توجه به همراه نمای پرتونگاری سارکوم یووینگ و با تشخیص استئومیلیت گزانتوگرانولوماتوز طبق بررسی آسیبشناسی، معرفی شده است. بیمار تحت درمان آنتیبیوتیکی وسیع قرار گرفت و کاملاً بهبود یافت.
