سید عبدالحسین مهدی‌نسب؛ ناصر صرافان؛ بهزاد پدرپور
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی تنه استخوان درشت‌نی ساق یکی از شایع‌ترین شکستگی‌ها در اندام‌تحتانی است که در صورت جابه‌جایی و عدم پایداری بین قطعات شکسته نیاز به عمل جراحی و ثابت کردن محل شکستگی می‌باشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه نتایج دو روش جراحی «پلاک‌گذاری» و میله داخل استخوانی قفل‌شونده در درمان شکستگی بسته تنه استخوان درشت‌نی ساق ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی تنه استخوان درشت‌نی ساق یکی از شایع‌ترین شکستگی‌ها در اندام‌تحتانی است که در صورت جابه‌جایی و عدم پایداری بین قطعات شکسته نیاز به عمل جراحی و ثابت کردن محل شکستگی می‌باشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه نتایج دو روش جراحی «پلاک‌گذاری» و میله داخل استخوانی قفل‌شونده در درمان شکستگی بسته تنه استخوان درشت‌نی ساق بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت آینده‌نگر و تصادفی در یک دوره زمانی ۱۵ ماهه انجام شد. در این مدت تمامی بیماران دچار شکستگی بسته تنه استخوان درشت‌نی ساق که به دو بیمارستان آموزشی درمانی شهر اهواز مراجعه نموده و به یکی از روش‌های درمانی مذکور درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. به این ترتیب ۱۰۶ بیمار وارد مطالعه شدند. ۵۰ بیمار با «میله‌گذاری» و ۵۶ بیمار با «پلاک‌گذاری» درمان شدند. میزان و مدت زمان جوش‌خوردگی و عفونت، شاخص‌های ارزیابی بیماران بودند و بیماران به‌مدت یک‌سال پیگیری شدند.یافته‌ها: از تعداد کل بیماران، ۵۲ نفر (۹۲/۹%) در گروه «پلاک‌گذاری» و ۴۸ بیمار (۹۶%) در گروه «میله‌گذاری» جوش‌خوردگی بدست آوردند. ۴نفر (۷/۸%) در گروه «پلاک‌گذاری» و ۲ نفر (۴%) از گروه «میله‌گذاری» جوش‌نخوردند. میزان عفونت با پلاک نسبت به میله به‌صورت معنی‌داری بیشتر (۰/۰۳۴=p < /em>) و میانگین زمان جوش‌خوردگی با میله نسبت به پلاک به‌صورت معنی‌داری کمتر بود (۰/۰۰۶=p < /em>).نتیجه‌گیری: از نظر میزان جوش‌خوردگی تفاوت آشکاری بین «پلاک‌گذاری» و «میله‌گذاری» در شکستگی‌های بسته تنه تی‌بیا دیده نمی‌شود، لیکن «پلاک‌گذاری» با جوش‌خوردن کندتر و با احتمال عفونت بیشتری همراه است.
