جنرال
مهدی تیموری؛ هادی روانبد؛ مهدی حکمتی
چکیده
پیش‌زمینه: استابولوم در حوادث با انرژی زیاد و در اثر ضربه شدید دچار شکستگی می‌شود. درمان جراحی این شکستگیها می‌تواند عوارض مختلفی مانند عفونت و استخوان‌سازی نابجا داشته باشد. در این مطالعه، ما قصد بررسی عوارض کوتاه مدت درمان جراحی شکستگی استابولوم را داریم.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی که بین سال‌های 1397 تا 1400، در مراکز اموزشی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استابولوم در حوادث با انرژی زیاد و در اثر ضربه شدید دچار شکستگی می‌شود. درمان جراحی این شکستگیها می‌تواند عوارض مختلفی مانند عفونت و استخوان‌سازی نابجا داشته باشد. در این مطالعه، ما قصد بررسی عوارض کوتاه مدت درمان جراحی شکستگی استابولوم را داریم.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی که بین سال‌های 1397 تا 1400، در مراکز اموزشی درمانی اصفهان انجام شد بیمارانی که تحت عمل جراحی شکستگی استابولوم قرار گرفته بودند، در فواصل 3 و 6 ماه پس از عمل، تحت معاینه مجدد قرار گرفتند.یافته‌ها: 65 بیمار در این مطالعه بررسی شدند. میانگین سنی 90/46 سال بود و 3/72 درصد مرد و بقیه زن بودند. شایع‌ترین علت شکستگی، تصادف با وسایل نقلیه بود. در این بررسی 5 مورد شواهد آسیب غضروف و کاهش فضای مفصلی، 2 مورد استخوان‌سازی نابجا، 4 مورد عفونت سطحی و یک مورد عفونت عمقی یافت شد. همچنین 4 مورد آسیب عصب سیاتیک نیز دیده شد که به علت نروآپراکسی بود که این بیماران بعد از 4 ماه بهبودی پیدا کردند.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد درمان جراحی شکستگی استابولوم روشی با نتایج مناسب برای درمان این نوع شکستگیها است.
اصغر علمی؛ علیرضا روحانی؛ علی تبریزی؛ رسول قلی زاده؛ فرزین میرزاطلوعی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی سوپراکوندیل هومروس شایع‌ترین شکستگی آرنج در اطفال می‌باشد و حدود ۱۶% شکستگی‌های اطفال را به خود اختصاص میدهد. حفظ پایداری قطعات جا انداخته شده در دو سمت لترال و مدیال از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش پینگذاری «متقاطع لترال» (لترال از بالا و از پایین شکستگی) و «متقاطع ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی سوپراکوندیل هومروس شایع‌ترین شکستگی آرنج در اطفال می‌باشد و حدود ۱۶% شکستگی‌های اطفال را به خود اختصاص میدهد. حفظ پایداری قطعات جا انداخته شده در دو سمت لترال و مدیال از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش پینگذاری «متقاطع لترال» (لترال از بالا و از پایین شکستگی) و «متقاطع لترال مدیال» بود.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، ۱۴۰ کودک (۶۳ پسر، ۷۷ دختر) با شکستگی سوپراکوندیل هومروس در یک مرکز درمانی تبریز بررسی شدند. کودکان در دو گروه ۷۰ نفره همسان از نظر سن، جنس و تیپ شکستگی، با دو روش پینگذاری «متقاطع «لترال» و «لترال مدیال» درمان شدند. عوارض و نتایج درمان در دو روش مقایسه گردید.
یافته‌ها:. آسیب عصب اولنار در روش متقاطع مدیال و لترال ۴.۳% بود و در روش متقاطع لترال در هیچ موردی وجود نداشت. نیاز به جراحی مجدد و از دسترفتن پایداری به ترتیب ۲.۹% و ۱.۴% بود و بین دو روش تفاوت آماری معنی‌دار وجود نداشت. عفونت محل تعبیه پینها در دو گروه ۴.۳% و ۱۲.۹% بود و بین دو گروه تفاوت معنی‌دار مشاهده نگردید. در روش پینگذاری متقاطع لترال، کوبیتوس واروس در ۹/۲% و در روش مدیال در یک مورد مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: هر دو روش پینگذاری متقاطع لترال و لترال همراه مدیال، در ایجاد پایداری و حفظ جااندازی مناسب می‌باشند ولی احتمال آسیب عصب اولنار در روش متقاطع لترال از بین می‌رود و از این نظر اطمینان بیشتری وجود دارد.
محمدرضا عفت پرور؛ نیما جمشیدی؛ علیرضا کریمیان؛ شیروان رستگار
چکیده
دریل کاری استخوان یکی از اصلیترین فرایندها در جراحی ارتوپدی می‌باشد و از این کار در راستای اهداف متعددی استفاده می‌شود. ثابت کردن استخوان جهت اصلاح شکستگی یا جوش نخوردگیها، اصلاح دفورمیتی یا بدجوش خوردگیها و بلند کردن استخوان، اصلیترین موارد استفاده از ثابت کننده‌های داخلی و خارجی می‌باشند و از آنجا که جهت ...
بیشتر
دریل کاری استخوان یکی از اصلیترین فرایندها در جراحی ارتوپدی می‌باشد و از این کار در راستای اهداف متعددی استفاده می‌شود. ثابت کردن استخوان جهت اصلاح شکستگی یا جوش نخوردگیها، اصلاح دفورمیتی یا بدجوش خوردگیها و بلند کردن استخوان، اصلیترین موارد استفاده از ثابت کننده‌های داخلی و خارجی می‌باشند و از آنجا که جهت کارگذاری این موارد از دریل استفاده می‌شود، لیکن نتیجه دریلکاری نیز کاربرد بسیار زیاد دارد. یکی از اصلیترین مشکلات موجود در حین دریلکاری استخوان، افزایش دمای مته و انتقال حرارت به استخوان می‌باشد که همین اتفاق می‌تواند عامل ایجاد نکروز حرارتی در استخوان و منجر به مرگ سلولهای استخوانی گردد.
غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ رضا توکلی دارستانی؛ محمد امامی تهرانی مقدم؛ علیرضا منافی راثی؛ بهروز اصغری؛ علی نعمتی؛ فرشاد صفدری
چکیده
در این مقاله دو بیمار دچار شکستگی یاتروژنیک گردن ران به دنبال درمان شکستگی دیافیز فمور با میله داخل کانال در اثر اشتباهات تکنیکی، معرفی شدند . اگرچه این عارضه بسیار نادر است اما به دلیل مشکلات فراوان ناشی از آن، لازم است به دقت از وقوع آن جلوگیری شود. به نظر می‌رسد وارد کردن میله از حفره پیریفورمیس، افزایش زاویه بین گردن و تنه ران ...
بیشتر
در این مقاله دو بیمار دچار شکستگی یاتروژنیک گردن ران به دنبال درمان شکستگی دیافیز فمور با میله داخل کانال در اثر اشتباهات تکنیکی، معرفی شدند . اگرچه این عارضه بسیار نادر است اما به دلیل مشکلات فراوان ناشی از آن، لازم است به دقت از وقوع آن جلوگیری شود. به نظر می‌رسد وارد کردن میله از حفره پیریفورمیس، افزایش زاویه بین گردن و تنه ران ( کوکساوالگا ) و وارد کردن بیش از حد میله به داخل کانال باعث افزایش احتمال شکستگی گردن فمور در زمان ثابت کردن تنه با میله داخل کانال گردید .
سیدعبدالحسین مهدی‌نسب؛ ناصر صرافان؛ رضا اعرابیان
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی استخوان ران از شایع‌ترین شکستگیها به‌دنبال ضربه می‌باشد و می‌تواند منجر به عوارض طولانی‌مدت و ناتوانی وسیع شود. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی‌های تنه استخوان ران به دو روش پلاکگذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز مقایسه شدند.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 63 بیمار دچار شکستگی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی استخوان ران از شایع‌ترین شکستگیها به‌دنبال ضربه می‌باشد و می‌تواند منجر به عوارض طولانی‌مدت و ناتوانی وسیع شود. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی‌های تنه استخوان ران به دو روش پلاکگذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز مقایسه شدند.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 63 بیمار دچار شکستگی تنه استخوان ران با روش پلاکگذاری و 61 بیمار با روش میله داخل استخوانی قفل شونده در دو بیمارستان آموزشی اهواز مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 1/31 سال (60-15 سال) و مدت زمان پیگیری یک سال بود.
یافته‌ها: میانگین زمان جوش‌خوردگی در گروه میله‌گذاری 8/19 هفته و در گروه پلاک 6/21 هفته بود. در گروه میله‌گذاری 2 مورد عفونت، 5 مورد جوش‌نخوردگی و 2 مورد نارسایی وسیله؛ و در گروه پلاکگذاری این موارد به ترتیب 10، 5 و 9 مورد بودند. 59 بیمار در گروه میله‌گذاری و 45 بیمار در گروه پلاکگذاری دامنه حرکتی زانو بیش از 90 درجه بدست آوردند. شایع‌ترین شکایت در گروه میله‌گذاری، لنگش در 35 بیمار (4/57%) بود.
نتیجه‌گیری: باتوجه به عوارض بالای پلاکگذاری نسبت به میله داخل استخوانی باز در شرایط مساوی و در مواردی که میله‌گذاری بسته مقدور نمی‌باشد جهت تثبیت شکستگی‌های تنه استخوان ران میله‌گذاری داخل استخوانی باز نسبت به پلاکگذاری ارجح می‌باشد.
ناصر صرافان؛ احمد دشت بزرگ؛ دکترسید عبدالحسین مهدی‌نسب؛ افشین آزما
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی اینترتروکانتریک جزء شکستگی‌های شایع در افراد سالمند بالای ۷۰ سال می‌باشد. با وجود آن که تثبیت شکستگی، بهترین درمان است، ولی عوارض آن به دلیل سن بالا و مشکلات همراه بسیار بالا می‌باشد. هدف از این مطالعه، گزارش نتایج درمان جراحی شکستگی اینترتروکاننتریک هیپ بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی آینده‌نگر، کلیه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی اینترتروکانتریک جزء شکستگی‌های شایع در افراد سالمند بالای ۷۰ سال می‌باشد. با وجود آن که تثبیت شکستگی، بهترین درمان است، ولی عوارض آن به دلیل سن بالا و مشکلات همراه بسیار بالا می‌باشد. هدف از این مطالعه، گزارش نتایج درمان جراحی شکستگی اینترتروکاننتریک هیپ بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی آینده‌نگر، کلیه بیمارانی‌که به علت شکستگی اینترتروکانتریک طی دو سال در دو بیمارستان آموزشی اهواز تحت عمل جراحی تثبیت داخلی با روش پیچ و پلاک دینامیک (DHS) قرار گرفته بودند، بررسی شدند. ۸۴ بیمار با میانگین سنی ۷۳/۴ سال (۹۸-۵۹ سال) تحت مطالعه قرار گرفتند که از این تعداد ۳۴ (۴۰/۵%) مرد و ۵۰ (۵۹/۵%) زن بودند. بیماران حداقل به مدت یک سال مورد پیگیری قرار گرفتند.یافته‌ها: هشت بیمار (۹/۵%) کوتاهی اندام بیش از 2 سانتی‌متر داشتند. ۴ بیمار (۴/۷%) دچار عارضه بیرون‌زدگی وسیله شدند. ۸ بیمار (۹/۵%) دچار بدجوش خوردن شکستگی به صورت بدشکلی واروس، 1 بیمار (۱/۱%) دچار نکروز آواسکولار سرفمور، ۱۳ بیمار (۱۵/۴% ) عفونت عمل، و 2 بیمار (۲/۳%) دچار بدجوش‌خوردگی شکستگی محل شدند. ۹ بیمار (۱۰/۷% ) طی ۲۴ هفته فوت کردند. ۱۰ بیمار (۱۱/۹%) تحت عمل جراحی و تثبیت مجدد قرار گرفتند. میانگین زمان برگشت به فعالیت قبل از عمل ۵ هفته بود. نتیجه‌گیری: عوارض شکستگی‌های اینترتروک هیپ، حتی پس از تثبیت با پیچ و پلاک بالا می‌باشد. به جز درصد بالاتر عفونت، سایر یافته‌ها با مطالعات مشابه در پیشینه تحقیق، هسمو است.
محمد رضا فراهانچی برادران؛ مهرنوش مهرنوش حساس یگانه؛ محمدرضا بیگدلی؛ سیاوش همتی اسلاملو؛ فرشاد صفدری؛ رضا زندی؛ حمیدرضا حمیدرضا سید حسین‌زاده؛ سید مرتضی کاظمی؛ علیرضا اعجازی؛ لاله دفتری بشلی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های هیپ در افراد مسن بسیار شایع و پرهزینه هستند. یکی از مشکلات اساسی در این شکستگیها، میزان پایین بازگشت بیمار به سطح فعالیت قبل از عمل می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمانی بیماران دچار شکستگی‌های اینترتروکانتریک بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی گذشته‌نگر انجام شد و بیمارانی که بین سال‌های ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های هیپ در افراد مسن بسیار شایع و پرهزینه هستند. یکی از مشکلات اساسی در این شکستگیها، میزان پایین بازگشت بیمار به سطح فعالیت قبل از عمل می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمانی بیماران دچار شکستگی‌های اینترتروکانتریک بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی گذشته‌نگر انجام شد و بیمارانی که بین سال‌های ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۳ به دلیل شکستگی اینترتروکانتریک به مرکز آموزشی درمانی اختر مراجعه و تحت جراحی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران پس از تکمیل برگه رضایت‌نامه کتبی معاینه شدند و برای آنها «نمره هیپ هاریس» (Harris hip score) توانایی انجام فعالیت روزانه (Activity of daily living) تعیین‌شد. سپس از هیپ آسیب دیده پرتونگاری مجدد انجام و با عکس‌های قبلی مقایسه گردید.یافته‌ها: از مجموع ۲۹۳ بیمار، ۱۹۴ مورد (۶۶/۲%) مرد و ۹۹ مورد (۳۳/۹%) زن بودند. میانگین سنی ۶/۶۷±۶۵ سال و مدت زمان پیگیری یک سال بود. در بررسی‌های پرتونگاری در ۲۵۲ بیمار (۸۶%) جوش‌خوردگی کامل و در ۱۵۸ بیمار (۵۴%) راستای مناسب دیده شد. در مقیاس نمره‌دهی هیپ هاریس، ۲۲۲ بیمار (۷۵/۸%) نمره بالای ۶۰ داشتند و فقط ۹۰ بیمار توانایی انجام فعالیت روزانه قبل از عمل را دوباره به دست آوردند.نتیجه‌گیری: درمان جراحی شکستگی اینترتروکانتریک در سنین بالا با عوارض نسبتاً زیاد و نتایج نامناسب و موفقیت پایین بازگرداندن بیمار به حالت قبل از شکستگی همراه است.
بابک سیاوشی؛ محمدرضا گلبخش؛ علی کوشان
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های بی‌ثبات لگن شکستگی‌هایی هستند که به‌صورت عمودی و یا چرخشی امکان جابه‌جایی دارند. محل بی‌ثباتی پشتی می‌تواند ساکروم، ایلیوم و یا مفصل ایلیوساکرال و محل شکستگی جلویی می‌تواند سمفیز پوبیس یا راموس‌ها باشند. اتصال دوبال استخوان ایلیوم از پشت روشی است که برای ایجاد ثبات می‌تواند جای پیچ ایلیوساکرال باشد.مواد ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های بی‌ثبات لگن شکستگی‌هایی هستند که به‌صورت عمودی و یا چرخشی امکان جابه‌جایی دارند. محل بی‌ثباتی پشتی می‌تواند ساکروم، ایلیوم و یا مفصل ایلیوساکرال و محل شکستگی جلویی می‌تواند سمفیز پوبیس یا راموس‌ها باشند. اتصال دوبال استخوان ایلیوم از پشت روشی است که برای ایجاد ثبات می‌تواند جای پیچ ایلیوساکرال باشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته نگر، ۱۱ بیمار با شکستگی بی‌ثبات لگن با کارگذاری ۲ میله و مهره در وضعیت دمر به‌دنبال جااندازی شکستگی با تراکشن اسکلتال تحت درمان قرار گرفتند. سپس بسته به نوع شکستگی، برای ثبات قسمت جلوی لگن از پلاک روی سمفیز پوبیس یا ثابت کننده خارجی برای تثبیت قسمت جلویی استفاده شد.یافته‌ها: در پیگیری ۶ ماهه، هیچ موردی از عفونت، جوشنخوردن یا از دست رفتن تثبیت مشاهده نشد ولی اندکی اختلاف طول اندام وجود داشت که از زمان جراحی بهخاطر جااندازی ناکامل باقی مانده بود.نتیجه‌گیری: پایدار کردن قسمت پشتی لگن بهوسیله اتصال بالهای ایلیوم در موارد ضایعه حاد و بی‌ثبات لگن می‌تواند در شرایط خاصی نجاتدهنده باشد.
