علیرضا سعید؛ فرشاد زند رحیمی
چکیده
آکرومتاستاز، یعنی متاستاز یک تومور بدخیم به استخوان، ولی دیستال به آرنج و/یا زانو یک اتفاق بسیار نادر می باشد. یک زن سی و یک ساله، مورد شناخته شده کانسر پستان از 3 سال قبل با تورم انگشت جهارم دست راست مراجعه کرد. رادیوگرافی و در مرحله بعد بیوپسی متاستازهای مجزا به بندهای وسط و آخر انگشت را نشان دادند، که اتفاق بینهایت نادری است. درمان ...
بیشتر
آکرومتاستاز، یعنی متاستاز یک تومور بدخیم به استخوان، ولی دیستال به آرنج و/یا زانو یک اتفاق بسیار نادر می باشد. یک زن سی و یک ساله، مورد شناخته شده کانسر پستان از 3 سال قبل با تورم انگشت جهارم دست راست مراجعه کرد. رادیوگرافی و در مرحله بعد بیوپسی متاستازهای مجزا به بندهای وسط و آخر انگشت را نشان دادند، که اتفاق بینهایت نادری است. درمان با آمپوتاسیون ری چهارم انجام شد. چهار ماه بعد متاستاز دوم اتفاق افتاد، این بار به تیبیای راست، که این هم محل نادری برای اتفاق افتادن متاستاز است. او از متاستاز ریوی 9 ماه بعد از متاستاز دست فوت کرد. آکرومتاستاز یک یافته نادر و پیشبینی کننده زندهماندن کوتاه مدت است.
مسعود یاوری؛ علی کربلایی خانی؛ عالیا آیت‌اللهی موسوی؛ علیرضا سعید
چکیده
پیش‌زمینه: انتقال تاندون برای فلج عصب رادیال غالباً یک درمان بسیار موفق است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه نتایج سه روش مختلف انتقال تاندون در فلج عصب رادیال بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۴۱ بیمار با فلج غیرقابل برگشت عصب رادیال که طی پنج سال (۱۳۸۴ تا ۱۳۸۹) تحت جراحی انتقال تاندون قرار گرفته بودند، بررسی شدند. در ۱۸بیمار انتقال ...
بیشتر
پیش‌زمینه: انتقال تاندون برای فلج عصب رادیال غالباً یک درمان بسیار موفق است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه نتایج سه روش مختلف انتقال تاندون در فلج عصب رادیال بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۴۱ بیمار با فلج غیرقابل برگشت عصب رادیال که طی پنج سال (۱۳۸۴ تا ۱۳۸۹) تحت جراحی انتقال تاندون قرار گرفته بودند، بررسی شدند. در ۱۸بیمار انتقال تاندون با عضله خمکننده کارپی آلناریس، در ۱۰ بیمار با خمکننده کارپی رادیالیس، و در ۱۳ بیمار انتقال با خمکننده سطحی انگشتان انجام شده بود. در یک دوره با میانگین زمان پیگیری ۲۰ ماه، بیماران از نظر دامنه حرکات بدست آمده، توانایی برگشت به شغل قبلی و رضایت کلی از عمل جراحی بررسی شدند. نمره «داش» نیز برای هر بیمار محاسبه گردید.یافته‌ها: بین سه گروه از نظر نمره «داش»، توانایی و زمان برگشت به شغل قبلی و رضایت از عمل جراحی مشاهده اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. رضایت کلی بیماران از عمل جراحی حدود ۹۵% بود و در هیچیک بیماران عارضه عمدهای مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: در مطالعه فعلی سه روش متفاوت انتقال تاندون، صرفنظر از روش بکار گرفته شده، با نتایج خوب همراه بودند.
علیرضا سعید؛ سید مسعود مدرسی
چکیده
پیش‌زمینه: استفاده از تورنیکه در اعمال جراحی ارتوپدی به منظور ایجاد یک محیط بدون خون برای راحتی کار جراح انجام می‌گیرد، ولی ممکن است با خطرات بالقوه‌ای همراه باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر استفاده یا عدم استفاده از تورنیکه در عمل جراحی پلاک گذاری در شکستگی های حاد خارج مفصلی تی بیا انجام گرفت.مواد و روش‌ها: ۱۳۸ بیمار با شکستگی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استفاده از تورنیکه در اعمال جراحی ارتوپدی به منظور ایجاد یک محیط بدون خون برای راحتی کار جراح انجام می‌گیرد، ولی ممکن است با خطرات بالقوه‌ای همراه باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر استفاده یا عدم استفاده از تورنیکه در عمل جراحی پلاک گذاری در شکستگی های حاد خارج مفصلی تی بیا انجام گرفت.مواد و روش‌ها: ۱۳۸ بیمار با شکستگی حاد خارج مفصلی تیبیا بهصورت تصادفی به دو گروه «تورنیکه» و «بدون تورنیکه» تقسیم شدند. پس از عمل، میزان درد بیماران، میزان ترشح هموواک، زمان رسیدن استخوان به جوش خوردگی کامل و بروز یا عدم بروز عفونت و جوشنخوردگی بررسی شد. زمان پیگیری برای تمامی بیماران حداقل یک سال بود.یافته‌ها: ۷۳ بیمار گروه «بدون تورنیکه» ترشح هموواک و درد پس از عمل کمتری در ۲۴ ساعت اول داشتند. در حالیکه ۶۵ بیماری که با تورنیکه عمل شده بودند، زمان عمل کوتاهتری داشتند. از نظر میزان جوش خوردگی و عفونت بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: عدم استفاده از تورنیکه اگر چه زمان بدست آمدن جوشخوردگی یا میزان بروز عفونت پس از عمل جراحی پیچ و پلاک برای شکستگی تیبیا را کاهش نمیدهد، ولی با کاهش درد احساس شده پس از عمل توسط بیمار همراه است.
علی دیانت؛ علیرضا سعید
چکیده
تظاهر بیماری‌های روان‌تنی در دست نادر می‌باشد و تشخیص و درمان آن بسیار مشکل است. ما در این گزارش یک بیمار را ارائه و موارد گزارش شده قبلی را مرور کردیم.
بیشتر
تظاهر بیماری‌های روان‌تنی در دست نادر می‌باشد و تشخیص و درمان آن بسیار مشکل است. ما در این گزارش یک بیمار را ارائه و موارد گزارش شده قبلی را مرور کردیم.
علیرضا سعید؛ داود جعفری؛ حمید طاهری؛ هومن شریعت زاده
چکیده
پیش‌زمینه: از آنجا که شکستگی‌های دیستال رادیوس شایع‌ترین شکستگی‌های ارتوپدی می‌باشند و یکی از عوارض شایع آنها محدودیت حرکتی در چرخش مچ و ساعد است، تعیین عوامل همراه با این محدودیت حرکتی اهمیت دارد. هدف از این مطالعه یافتن عوامل مؤثر بر کاهش حرکت چرخشی مچ دست و ساعد در مواردی است که شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس همراه با شکستگی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: از آنجا که شکستگی‌های دیستال رادیوس شایع‌ترین شکستگی‌های ارتوپدی می‌باشند و یکی از عوارض شایع آنها محدودیت حرکتی در چرخش مچ و ساعد است، تعیین عوامل همراه با این محدودیت حرکتی اهمیت دارد. هدف از این مطالعه یافتن عوامل مؤثر بر کاهش حرکت چرخشی مچ دست و ساعد در مواردی است که شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس همراه با شکستگی استیلویید اولنا باشد.مواد و روش‌ها: در یک بررسی آینده‌نگر مورد ـ شاهدی، ۴۷ بیمار (۲۰ مرد و ۲۷ زن) با شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس از اسفند ۸۴ تا دی ۸۵ مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۷/۳۲± ۵۴ سال (۶۹-۴۴ سال) و مدت زمان پیگیری 6 ماه بود. بیماران در فواصل مشخص پس از درمان معاینه و در پایان دوره پیگیری، حرکات چرخشی مچ و ساعد آنان اندازه‌گیری شد. نتایج قبل و بعد از عمل مقایسه شدند.یافته‌ها: ۲۳ بیمار در گروه ۱ (استیلویید اولنا سالم) و ۲۴ نفر در گروه ۲ (استیلویید اولنا شکسته) دوره پیگیری را به پایان رساندند. در این زمان میانگین محدودیت سوپیناسیون مچ و ساعد در گروه ۲ (۲۵/۴۴) به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه ۱ (۸/۹۱) بود (۰/۰۵> p < /em>).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد همراهی شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس با شکستگی استیلویید اولنا حداقل در کوتاه مدت باعث محدودیت حرکت سوپیناسیون در مچ و ساعد می‌شود، اگرچه به‌سادگی نمی‌توان در مورد مکانیسم این پدیده و اهمیت بالینی آن توضیح داد.
