زانو
امیر سالاری؛ مهران سلیمانها؛ زهرا احمدنیا؛ ارسلان سالاری؛ طلوع حسندخت
چکیده
پیش زمینه: در مطالعات قبلی، به شیوع روزافزون بیماری‌های قلبی در جهان و ریسک افزایش‌یافته مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت اشاره شده است. مطالعه پیش رو شیوع ریسک‌فاکتورهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو را بررسی می‌کند.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی- توصیفی در درمانگاه‌های ارتوپدی بیمارستان ...
بیشتر
پیش زمینه: در مطالعات قبلی، به شیوع روزافزون بیماری‌های قلبی در جهان و ریسک افزایش‌یافته مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت اشاره شده است. مطالعه پیش رو شیوع ریسک‌فاکتورهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو را بررسی می‌کند.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی- توصیفی در درمانگاه‌های ارتوپدی بیمارستان دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1396 نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس، براساس معیار ورود از بین بیماران با محدوده سنی 40 تا 75 سال، با تشخیص استئوآرتریت انجام شد. اطلاعات موردنیاز پژوهش شامل فاکتورهای دموگرافیک، اطلاعات مربوط به عوامل خطر قلبی- عروقی، سوابق بیماری و فاکتورهای انتروپومتریک بود. پس از بررسی کیفی، داده‌ها وارد نرم‌افزارSPSS (ورژن 16) شد.یافته‌ها: در مجموع، تعداد 100 نفر مبتلا به استئوآرتریت زانو با میانگین سنی 9/53 ± 9/11 و برتری زنان (79 درصد) وارد مطالعه شدند. فراوانی دیابت، فشارخون بالا، چاقی، سندرم متابولیک و سیگار به‌ترتیب 31%، 33%، 45%، 51% و 9% بود. حدود 12 درصد از افراد، سابقه حوادث قلبی را گزارش کردند. فراوانی همه ریسک‌فاکتورهای کاردیومتابولیک دیابت، چاقی، فشار خون بالا و سندرم متابولیک به‌جز سیگار در زنان، بیشتر از مردان بود. میانگین سنی افراد موردمطالعه در مردان از نظر آماری به‌طور معنی‌داری بالاتر از زنان بود (P=0.03).نتیجه‌گیری: با توجه به فراوانی بالای ریسک‌فاکتورهای قلبی- عروقی در افراد مبتلا به استئوآتریت لازم است در راستای شناسایی زودهنگام بیماری‌های قلبی و عروقی در افراد مبتلا به استئوارتریت زانو به‌ویژه زنان توجه بیشتری شود
مهران سلیمانها؛ احمدرضا میربلوک؛ حسین اتحاد؛ زهرا حق پرست قدیم لیمودهی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی تنه استخوان تیبیا از شکستگی های شایع در میان استخوان های بلند میباشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان این شکستگی با میله اینترامدولاری در بیماران بستری شده در شرایط اورژانس ارتوپدی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر، ۲۲۶بیمار (۱۹۳ مرد، ۳۳زن) با شکستگی تیبیا از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ با روش میله‌گذاری اینترامدولاری ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی تنه استخوان تیبیا از شکستگی های شایع در میان استخوان های بلند میباشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان این شکستگی با میله اینترامدولاری در بیماران بستری شده در شرایط اورژانس ارتوپدی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر، ۲۲۶بیمار (۱۹۳ مرد، ۳۳زن) با شکستگی تیبیا از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ با روش میله‌گذاری اینترامدولاری در یک مرکز درمانی شهر رشت تحت درمان قرار گرفتند و به مدت ۲ سال پیگیری شدند. میانگین سنی بیماران ۳±۳۴ سال بود. مواردی نظیر باز یا بسته بودن، همراهی با شکستگی فیبولا، آسیب عصب پرونئال یا شریان تیبیالیس جلویی، تغییرات دژنراتیو زانو، درد زانو، آتروفی عضله چهارسرران، بدجوش خوردن، استئومیلیت مزمن، جوش خوردن تأخیری و جوش نخوردن بررسی گردید. همچنین از ابزار محدودیت عملکرد عضلانی‌ـ‌اسکلتی (SMFA) استفاده شد. داده‌ها با نرم افزار آماری تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه ۱۵۱ مورد شکستگی باز و ۷۵ مورد شکستگی بسته بودند و ۱۵۵مورد جراحی باز و ۷۱ مورد جراحی بسته انجام گرفت. بیشترین فراوانی مربوط به درد روی زانو و کمترین فراوانی مربوط به جوش نخوردن بود. محدودیت عملکرد عضلانی ـ اسکلتی در موارد شکستگی باز و در موارد همراهی با شکستگی فیبولا بیشتر بود (۰/۰۰۱) و درگروه زنان بیشتر مشاهده گردید. با گذشت زمان، عدد ابزار SMFA نیز افزایش یافت. نتیجه گیری: این روش درمان بخصوص به صورت بسته، به دلیل عوارض ناچیز آن، یک رویکرد مناسب برای درمان شکستگی های تنه استخوان تیبیا محسوب می‌شود و حتی در شرایط اورژانس می تواند درمان مفید و موثر باشد.
سهراب کیهانی؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ مهران سلیمانها؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سید مرتضی کاظمی؛ محمدرضا عباسیان؛ رضا رکنی
چکیده
پیش‌زمینه: آسیب رباط‌های زانو و اثرات آن بر کارکرد و بیومکانیک این مفصل، تمایل جراحان به بازسازی یا ترمیم این رباط‌ها را افزایش داده است. با افزایش تصادفات، شیوع این نوع آسیب رو به افزایش است. هدف از این مطالعه گزارش نتایج کوتاه‌مدت بازسازی ضایعات چند رباطی زانو به روش آرتروسکوپیک در یک جلسه بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه آینده‌نگر، ...
بیشتر
پیش‌زمینه: آسیب رباط‌های زانو و اثرات آن بر کارکرد و بیومکانیک این مفصل، تمایل جراحان به بازسازی یا ترمیم این رباط‌ها را افزایش داده است. با افزایش تصادفات، شیوع این نوع آسیب رو به افزایش است. هدف از این مطالعه گزارش نتایج کوتاه‌مدت بازسازی ضایعات چند رباطی زانو به روش آرتروسکوپیک در یک جلسه بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه آینده‌نگر، ۱۵ بیمار مرد با آسیب مزمن چند رباطی زانو به مدت ۲ سال (۸۶-۱۳۸۴) در مرکز آموزشی، درمانی اختر، تحت بررسی قرار گرفتند. در تمامی بیماران پارگی، حداقل در دو رباط متقاطع جلویی و پشتی وجود داشت و در همگی آنها بازسازی آرتروسکوپیک این دو رباط با استفاده از تاندون‌های مدیال همسترینگ (Semitendinosus & gracilis) و آلوگرافت تاندون آشیل انجام شد. در صورت وجود آسیب در رباط‌های جانبی داخلی یا خارجی، پشتی ـ داخلی و پشتی ـ خارجی، بازسازی با استفاده از آلوگرافت انجام شد. تمامی بیماران قبل و بعد از عمل مورد معاینه، ارزیابی پرتونگاری، تعیین امتیازهای مقیاس «کمیته بین‌المللی مستندسازی زانو (International knee documentation committee-IKDC) و «لی‌شُلم» قرار گرفتند. همچنین قبل از انجام جراحی در تمامی بیماران ام‌آرآی انجام شد. بیماران به‌طور متوسط به مدت ۹ ماه (۱۹-۴) تحت پیگیری قرار گرفتند.یافته‌ها: میانگین سنی بیماران ۲۳ سال (۳۵-۱۸) بود. در بررسی امتیاز IKDC، نتایج قبل از عمل در ۹ بیمار غیر‌قابل‌قبول (D) و ۶ بیمار قابل قبول (C)، و نتایج بعد از عمل در ۱ بیمار عالی (A)، ده بیمار خوب (B)، سه بیمار قابل قبول (C)، و در یک بیمار غیر‌قابل‌قبول (D) گزارش شد. امتیاز «لی‌شُلم» قبل از عمل ۱۳±۶۲ و بعد از عمل ۵±۹۴ بود. ۱۳بیمار رضایت کامل از عمل جراحی داشتند و در ۲ بیمار نارضایتی ازجراحی به‌علت ناپایداری زانو وجود داشت.نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد بازسازی آرتروسکوپیک همزمان ضایعات چند رباطی زانو یک روش مطمئن و کم‌عارضه در درمان ناپایداری زانو میباشد.
