مهزاد جاوید؛ غلامحسین شاهچراغی
چکیده
پیشزمینه: درمان با استفاده از تکنیک گچگیری پونستی روش استاندارد درمان کلاب فوت است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر استفاده از تکرار روش پونستی در مواردی است که پس از اقدامات قبلی اصلاح نشده است.
مواد و روشها: این مطالعه آیندهنگر بر روی بیماران بزرگتر از 3 ماه مبتلا به کلابفوت که دفرمیتی آنها با گچگیریهای قبلی اصلاح ...
بیشتر
پیشزمینه: درمان با استفاده از تکنیک گچگیری پونستی روش استاندارد درمان کلاب فوت است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر استفاده از تکرار روش پونستی در مواردی است که پس از اقدامات قبلی اصلاح نشده است.
مواد و روشها: این مطالعه آیندهنگر بر روی بیماران بزرگتر از 3 ماه مبتلا به کلابفوت که دفرمیتی آنها با گچگیریهای قبلی اصلاح نشده بودند و برای عمل جراحی به کلینیکهای ما ارجاع شده بودند انجام شد. نمرات اولیه و نهایی «پیرانی» در یک پیگیری متوسط 5/4 ساله مقایسه شدند. نمرات عملکردی، میزان عود، و روشهای اضافی مورد نیاز برای اصلاح نیز بررسی گردیدند.
یافتهها: 79 پا از 53 بیمار در سنین 3 ماهگی تا 9 سالگی مورد بررسی قرار گرفتند که میانگین نمرات پیرانی آنها 4/4 بود و قبلاً بهطور میانگین 8/7 (5/2±) بار گچگیری شده بودند و 9 مورد تنوتومی آشیل داشتند. بهطور متوسط 3/4 (7/1±) (محدوده: 2 تا 8) بار گچگیری و 32 مورد بلند کردن تاندون آشیل (ATL) مورد نیاز بود تا اصلاح کامل در 77 پا (98% موارد) صورت گیرد. عود دفرمیتی در 42 پا (53%) دیده شد که منجر به اصلاح 89% موارد در پیگیری نهایی شد. با این حال، نمره عملکردی در پایان، در 93% موارد خوب یا عالی بود.
نتیجهگیری: استفاده مجدد از تکنیک پونستی در موارد مقاوم به درمان، از میزان موفقیت بالایی، حتی در مراحل دیررس برخوردار است.
سطح شواهد بالینی: سطح 4
سیما سراوانی؛ نادر تنیده؛ مهدی فاضلی؛ نگار آذرپیرا؛ الهام ندیمی؛ مریم مجاهد تقی؛ مهرزاد لطفی؛ آیدا ایرجی؛ شاهرخ زارع
چکیده
پیش زمینه: استئوآرتریت به عنوان بیماری دژنراتیو مفصلی شناخنه می شود. داروهای سنتتیک در دسترس برای درمان استئوآرتریت، عوارض جانبی خطرناک و اثربخشی کم دارند. بنابراین، استفاده از داروهای گیاهی، جزء مهم طب مکمل و جایگزین است، سلول های بنیادی مزانشیمی از جایگاه ویژه ای در درمان بیماری ها برخوردار می باشند. برگ گواوا به عنوان ...
بیشتر
پیش زمینه: استئوآرتریت به عنوان بیماری دژنراتیو مفصلی شناخنه می شود. داروهای سنتتیک در دسترس برای درمان استئوآرتریت، عوارض جانبی خطرناک و اثربخشی کم دارند. بنابراین، استفاده از داروهای گیاهی، جزء مهم طب مکمل و جایگزین است، سلول های بنیادی مزانشیمی از جایگاه ویژه ای در درمان بیماری ها برخوردار می باشند. برگ گواوا به عنوان آنتی اکسیدان، ضد التهاب و ضد درد استفاده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تزریق داخل مفصلی عصاره هیدرو الکلی برگ گواوا همراه با سلول بنیادی در زانوی رت می باشد.
مواد و روش ها: ابتدا 90 سر رت نر انتخاب و برای ایجاد استئوآرتریت در مفصل زانو، کلاژناز نوع 2 تزریق شد. سپس به 9 گروه تقسیم شدند. که شامل: شم، کنترل، درمان با هایالگان، درمان با سلول های بنیادی، درمان با پلاسمای غنی از پلاکت، درمان با عصاره برگ گواوا، درمان با عصاره برگ گواوا و پلاسمای غنی از پلاکت، درمان با عصاره برگ گواوا و سلول بنیادی و درمان با عصاره برگ گواوا، سلول بنیادی و پلاسمای غنی از پلاکت می باشد. پس از 5 ماه از درمان، نتایج توسط رادیولوژیست و پاتولوژیست مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: ارزیابی رادیوگرافی و هیستوپاتولوژیکی، ترمیم غضروف مفصلی در گروه عصاره برگ گواوا همراه با سلول بنیادی و پلاسمای غنی از پلاکت را بهتر از گروه کنترل نشان داد (P<0.05).
نتیجه گیری: به نظر می رسد عصاره هیدروالکلی برگ گواوا را به دلیل دارا بودن ترکیبات پلی فنولی زیاد، می توان به عنوان طب مکمل و جایگزین مناسب در استئوآرتریت پیشنهاد کرد
فرساد بیگلری؛ علی ماواییان؛ سیامک شعبانی؛ حمید مهدوی محتشم؛ سید مرتضی کاظمی
چکیده
پیش زمینه : شکستگی های کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی دارای عوارض مختلفی است. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی شیوع عوارض شکستگی های کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی است. همچنین بررسی شیوع عفونت، نارضایتی محل، نان یونیون و مال یونیون در شکستگی کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی می باشد.
مواد و روش ها: پژوهش از نوع عرضی بود. نمونه آماری 52 ...
بیشتر
پیش زمینه : شکستگی های کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی دارای عوارض مختلفی است. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی شیوع عوارض شکستگی های کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی است. همچنین بررسی شیوع عفونت، نارضایتی محل، نان یونیون و مال یونیون در شکستگی کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی می باشد.
مواد و روش ها: پژوهش از نوع عرضی بود. نمونه آماری 52 بیمار بود که با شکستگی های کلاویکل که تحت درمان جراحی با روش جااندازی باز و فیکساسیون داخلی بودند. به منظور تعیین دامنه حرکت، قدرت و درد شانه بیماران از امتیاز شانه کانستانت استفاده شد و برای معاینه و بررسی یونیون از طریق گرافی صورت گرفت.
یافته ها: از 52 بیمار 12 نفر زن و 40 نفر مرد بود. میانگین امتیاز شانه کانستانت 2±84 ( 83-84 CI 95%) بود. یک سوم بیماران از هوک استفاده کرده بودند. بیماران بیشتر از ظاهر زخم (96%)، بی حسی محل پوست جراحی شده (80%) و درد (1%/73 ) شکایت داشتند. میزان عفونت در بیماران بسیار پایین بود.
نتیجه گیری: عارضه ای که بیشتر شایع است که شامل: درد متوسط، نارضایتی از ظاهر زخم و بی حسی موضعی است که می توان گفت نسبتاً امری طبیعی است و میتوان بیان کرد در بیشتر بیماران دیده می شود. البته باید این موضوع را نیز در نظر گرفت که تفاوت های تکنیک های جراحی جراحان، مسائل فرهنگی، جنسیتی و سن بیماران در این امر می تواند تاثیر گذار باشد.
فریور لاهیجی؛ فریور لاهیجی؛ رضا مینایی؛ شاهین طالبی؛ سید روح اله موسوی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش زمینه: یکی از روشهای درمان دررفتگیهای مفصل آکرومیوکلاویکولار (ACJ)، تکنیک Weaver-Dunn است که تا کنون modification های مختلفی از آن ارائه شده است. با توجه به مشکلات روشهای قبلی و ارزش حفظ لیگامان کوراکوآکرومیال (CAL)، ما در این مطالعه به معرفی یک modification جدید از تکنیک Weaver-Dunn پرداختیم. همچنین نتایج اولیه این روش بررسی شد.
مواد و روشها: 15 بیمار دچار ...
بیشتر
پیش زمینه: یکی از روشهای درمان دررفتگیهای مفصل آکرومیوکلاویکولار (ACJ)، تکنیک Weaver-Dunn است که تا کنون modification های مختلفی از آن ارائه شده است. با توجه به مشکلات روشهای قبلی و ارزش حفظ لیگامان کوراکوآکرومیال (CAL)، ما در این مطالعه به معرفی یک modification جدید از تکنیک Weaver-Dunn پرداختیم. همچنین نتایج اولیه این روش بررسی شد.
مواد و روشها: 15 بیمار دچار دررفتگی حاد ACJ در مطالعه بررسی شدند. در این روش نیمی از بخش مدیال CAL از آکرومیون جدا میشود. لیگامان جدا شده از سوراخی که در کلاویکل ایجاد شده، عبور داده و روی خود گره زده شود. قبل و پس از جراحی، CC distance هر دو سمت اندازه گیری و مقایسه شد. در ویزیت نهایی، دو پرسشنامه Constant و UCLA تکمیل شد. شدت درد با استفاده از visual analogue scale (VAS) تعیین شد. بیماران بطور میانگین 6/2±2/4 سال پیگیری شدند.
یافته ها: CC distance قبل از عمل بطور معناداری در سمت آسیب دیده بیشتر بود (mm 6/1±5/19 در برابر mm 5/0±1/7؛ 001/0>p < /font>). در ویزیت نهایی CC distance سمت آسیب دیده بطور قابل توجهی کاهش یافت و اختلاف اندک آن با سمت سالم، معنادار نبود (mm 9/0±2/8 در برابر mm 5/0±1/7؛ 318/0=p < /font>). در ویزیت نهایی، میانگین Constant score سمت جراحی شده برابر 2/13±3/93 و سمت سالم 8/10±1/95 بود که اختلاف بین دو سمت از نظر آماری معنادار نبود (118/0=p < /font>). میانگین UCLA score برابر 3/3±6/32 و میانگین درد بر اساس VAS برابر 8/0±4/1 بود.
نتیجه گیری: درمان دررفتگی های حاد ACJ با این تکنیک با نتایج مطلوبی همراه است. با این روش، ثبات مفصل حفظ و عملکرد آن بازگردانده می شود.
امین بیغم صادق؛ ایرج کریمی؛ فرزانه حسینی؛ حمید مرادی مرادی
چکیده
پیش زمینه: امروزه در ارتوپدی دامپزشکی و انسانی برای تحریک التیام شکستگی ها، سرعت بخشیدن به اتصال مفصلی و ترمیم نقیصه های استخوانی از پیوند استخوانی استفاده می شود. به این منظور محققین مدام در حال تحقیق در انتخاب بهترین جایگزین ترمیم استخوان هستند.هدف از این مطالعه بررسی اثرات ترانکرون و هیدروکسی آپاتیت بر روند ترمیم استخوان در ...
بیشتر
پیش زمینه: امروزه در ارتوپدی دامپزشکی و انسانی برای تحریک التیام شکستگی ها، سرعت بخشیدن به اتصال مفصلی و ترمیم نقیصه های استخوانی از پیوند استخوانی استفاده می شود. به این منظور محققین مدام در حال تحقیق در انتخاب بهترین جایگزین ترمیم استخوان هستند.هدف از این مطالعه بررسی اثرات ترانکرون و هیدروکسی آپاتیت بر روند ترمیم استخوان در مدل حیوانی خرگوش می باشد.
مواد و روش ها: ابتدا 20 قطعه خرگوش تهیه شد و به چهار گروه پنج تایی تقسیم شدند. یک گروه تزریقات ترانکرون به محل نقیصه استخوانی در روزهای 3، 7، و 10 بعد از عمل صورت گرفت و یک گروه کنترل خالی بود و گروه دیگر در محل نقیصه هیدروکسی آپاتیت جایگذاری شد و گروه دیگر ترکیب هیدروکسی آپاتیت و ترانکرون بود. رادیوگراف ها از دست خرگوش‌ها بعد از عمل و در روزهای 14، 28 ،42 و 56 در نمای جانبی تهیه شد و نمونه هیستوپاتولوژی هم در آخر دوره از استخوان زند زبرین در محل نقیصه گرفته شد.
یافته ها: از نظر رادیوگرافی گروه هیدروکسی آپاتیت-ترانکرون بهترین عملکرد رو داشت و گروه کنترل خالی ضعیف ترین عملکرد را دارا بود. از نظر هیستوپاتولوژی هم بهترین عملکرد گروه هیدروکسی آپاتیت-ترانکرون بود و ضعیف ترین عملکرد مرتبط با گروه کنترل خالی بود.
نتیجه گیری: در مجموع گروه ترانکرون و ترانکرون هیدروکسی آپاتیت در مقایسه با دو گروه دیگر از نظر ترمیم استخوانی بهتر عمل کرده بودند.
طلا عسگری؛ آزادعلی احمدی؛ حمید مهدوی محتشم؛ سید مرتضی کاظمی
چکیده
پیش زمینه: عمل جراحی تعویض مفصل زانو یک روش درمانی تهاجمی موثر و مقرون به صرفه است که میزان موفقیت آن در کاهش درد و بهبود عملکرد زانو در بیماران مبتلا به آرتریت پیشرفتۀزانو بسیار بالاست . اما عواملی وجود دارد که ممکن است موجب مردود شدن این عمل جراحی شود که به دنبال آن بیمار مجبور به جراحی مجدد می گردد. از شایع ترین عوامل عمل جراحی مجدد ...
بیشتر
پیش زمینه: عمل جراحی تعویض مفصل زانو یک روش درمانی تهاجمی موثر و مقرون به صرفه است که میزان موفقیت آن در کاهش درد و بهبود عملکرد زانو در بیماران مبتلا به آرتریت پیشرفتۀزانو بسیار بالاست . اما عواملی وجود دارد که ممکن است موجب مردود شدن این عمل جراحی شود که به دنبال آن بیمار مجبور به جراحی مجدد می گردد. از شایع ترین عوامل عمل جراحی مجدد زانو می توان به مواردی چون عفونت ، عملکرد نامناسب مکانیکی مفصل تعویض شده ، مردود شدن ایمپلنت یا شگستگی آن اشاره کرد که عفونت به عنوان شایع ترین عامل ، از علل اصلی جراحی مجدد زانو محسوب می شود. هدف ما از این پژوهش کشف روشهای جدید در راستای کاهش نارسایی های ناشی از ایمپلنت و هم چنین افزایش طول عمر ایمپلنت در جراحی های آرتروپلاستی زانو است.
مواد و روش: جستجو در بانک های اطلاعاتی pupmed, science direct و مجله materials برای شناسایی مقالات چاپ شده و مطالعات صورت گرفته بر روی عفونت های ناشی از جراحی ایمپلنت های استخوانی انجام شد. تعداد 76 مقاله از سال های 2003 تا 2016 بررسی شدند که 50 مورد از این مقالات در متن استناد شده.
نتایج: از 50 مقاله استناد شده در این پژوهش 41 مقاله تاثیر درمان های غیر آنتی بیوتیکی بر عفونت های ایمپلنت های استخوانی را مورد بررسی قرار داده اند. تعداد 5 مقاله به بررسی دقیق درمان های غیر آنتی بیوتیکی و اثرات آن بر بافت استخوانی به شکل درون تنی پرداخته و 4 مقاله دیگر در ارتباط با ترکیب این عوامل با آنتی بیوتیک ها و افزایش اثر بخشی آن ها بعد از جراحی است.
نتیجه گیری: استفاده از مواد غیر آنتی بیوتیکی برای جلوگیری از عفونت های بعد از جراحی زانو و تشکیل بیوفیلم در این ناحیه ،از روش هایی است که برای جلوگیری از مقاومت باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها پیشنهاد می شود. امروزه در این جراحی ها عموما از سیمان پلی متیل متا اکریلات آغشته به آنتی بیوتیک هایی مثل ونکومایسین و جنتامایسین استفاده می گردد ، که ممکن است با مقاومت از سوی باکتری مواجه شده و بیوفیلم تشکیل شود و نهایتا منجر به عفونت های حاد گردد. در این پژوهش مروری ، به بررسی تکنولوژی هایی پرداخته ایم که می توانند در کنار یکدیگر باعث بهبود در عملکرد ایمپلنت های ارتوپدی شده ، شاید بتوان به وسیله آنها تا حدودی عفونت های ناشی از جراحی مفصل زانو را کاهش داد. همچنین نتایج این گزارشات نشان داده ترکیب تکنولوژی های مختلف به طور هم زمان میتواند باعث ارتقاء مهار عفونت میکروبی شود.
