نویسندگان
دانشگاه علوم پزشکی شیراز
چکیده
استئوآرتریت یک اختلال مفصلی مزمن و سیستمیک است که می تواند هر مفصلی را در بدن درگیر کند ولی بیشتر، مفاصل تحمل کننده وزن اندام پایینی و دست را درگیر می کند. شیوع این بیماری در انسان با بالا رفتن سن و چاقی افزایش می یابد. تغییرات بیومکانیکی و بیولوژیکی که به دنبال آسیب های زانو رخ می دهند، در توسعه استئوآرتریت پس ضربه ای دخیل هستند و به عنوان یک بیماری تحلیل برنده مفاصل، سبب ایجاد تخریب غیرقابل بازگشت غضروف هیالین می شود. که با ایجاد درد دائم و ازبین بردن عملکرد مفصل، کیفیت زندگی بیمار را پایین می آورد.
برای درک بهتر چگونگی پیشرفت استئوآرتریت، به ویژه در مراحل اولیه و نیز ارزیابی اثر داروها و روشهای درمانی جدید، نیاز به مدل سازی آن در حیوانات می باشد. این مدل ها می توانند خود به خودی و یا القائی باشند. استئوآرتریت خود به خودی می تواند به صورت طبیعی در موشهای نژاد Str-Ort که به صورت ژنتیکی دستکاری شده اند، رخ دهد. تزریق داخل مفصلی مواد شیمیایی نظیر منوآیودیاستات نیز می تواند سبب القاء استئوآرتریت گردد.
همچنین امروزه به صورت گسترده از مدل سازی های جراحی، برای القاء استئوآرتریت استفاده می شود که همگی ناپایداری مفصل را برای ایجاد این بیماری نشانه می روند. خوکچه ها معمولا برای تحقیق درباره ی غضروف مفصلی مورد استفاده قرار می گیرند و یک مدل معمول برای مطالعه روند بازسازی نقیصه غضروفی کانونی می باشند. پیشرفت شرایط تجربی القاء استئوآرتریت مشابه روند طبیعی این بیماری ناشی از بی ثباتی مفصل است و پاتولوژی گراس نهایی نیز دقیقا مشابه می باشد.
روش هایی که امروزه برای ایجاد استئوآرتریت استفاده می شود شامل برداشت منیسک جانبی و قطع رباط صلیبی قدامی است؛ که به نظر می رسد این روش ها باعث التهابات کمتری شده و تنها یک بی ثباتی مفصلی خفیف ایجاد می کنند که نه تنها ضایعات تکرارپذیری را در مدل ایجاد می کند بلکه ضایعات ایجاد شده مشابه ضایعات استئوآرتریت در انسان است. این روش امکان ارزیابی دژنراسیون غضروفی را به وسیله رادیوگرافی، بافت شناسی و آنالیز ملکولی فراهم می کند.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
A Review on Osteoarthritis Modeling Techniques
نویسندگان [English]
- Hamid Namazi
- Fatemeh Dehghani Nazhvani
چکیده [English]
Osteoarthritis is a chronic systemic disease that can involve any joint in the body, but more often lower limb bearing joints and hand joints. The prevalence of this disease in humans increases with age and obesity. Biomechanical and biological changes that occur after knee injuries are involved in the development of post-traumatic osteoarthritis and, as a degenerative joint disease, cause irreversible hyaline cartilage destruction; which reduces the quality of life by causing permanent pain and joint dysfunction.
In order to better understand how osteoarthritis progresses, it needs to be modeled in animals; especially in the early stages of the disease, as well as the evaluation of the effects of new drugs and therapies. These models can be spontaneous or inductive. Spontaneous osteoarthritis can occur naturally in genetically engineered strains of rats. Intra-articular injection of chemicals such as mono-iodiacetate can also induce osteoarthritis. Today, many surgical modelings are also used to induce osteoarthritis, all of which indicate joint instability to cause the disease. Guinea pigs are commonly used for research on articular cartilage and are common models for studying the reconstruction process of focal cartilage defects. The development of experimental conditions inducing osteoarthritis is similar to the natural course of the disease in human due to joint instability and the final gross pathology is exactly the same.
The recent used methods to modeling osteoarthritis include the removal of lateral meniscus and anterior cruciate ligament transection, which appear to reduce inflammation and only create a mild joint instability; that way not only creates repeatable lesions in the model, but also the same kind as the lesions of osteoarthritis in humans. This method allows for the evaluation of cartilage degeneration by radiography, histology and molecular analysis.
کلیدواژه‌ها [English]
- osteoarthritis
- degenerative joint disease
- irreversible hyaline cartilage destruction
- animal modeling
- Joint instability
)