پا و مچ پا
شهاب ایلیکا؛ علیرضا باغیاری؛ افشین احمدزاده حشمتی
چکیده
مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسة «تزریق کورتون» و «تزریق کورتون با کاربرد پای کراستینگ (pie - crusting)» برای درمان التهاب فاشیای پلانتار (plantar fasciitis) بیماران مبتلا به درد پاشنه انجام شده است.روش اجرا: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده است. جامعة پژوهش شامل بیماران با درد پاشنه پا است که در طول سالهای 1398 تا 1399 ...
بیشتر
مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسة «تزریق کورتون» و «تزریق کورتون با کاربرد پای کراستینگ (pie - crusting)» برای درمان التهاب فاشیای پلانتار (plantar fasciitis) بیماران مبتلا به درد پاشنه انجام شده است.روش اجرا: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده است. جامعة پژوهش شامل بیماران با درد پاشنه پا است که در طول سالهای 1398 تا 1399 به بیمارستان باهنر شهر کرمان مراجعه کرده‌اند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه «تزریق کورتون» و «تزریق کورتون به همراه روش خراش دادن فاشیا» قرار گرفتند. در هفته‌های سوم، ششم، دوازدهم و بیست و چهارم بیماران ویزیت شدند. در هر نوبت، شدت درد و نمرة درد پاشنة پا، بر اساس مقیاس نمره‌بندی انجمن ارتوپدی پا و مچ پای آمریکا AOFAS (American orthopaedic foot & ankle society) تعیین شد. داده‌های این مطالعه با نسخه 24نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: در این مطالعه 89 بیمار شامل 46 بیمار زن و مرد در گروه تزریق کورتیکواستروئید و 43 بیمار زن و مرد در گروه تزریق کورتیکواستروئید با کاربرد پای کراستینگ قرار گرفتند. بیماران هر دو گروه از نظر متغیرهای سن، جنسیت و شاخص تودة بدنی مشابه بودند. دو گروه مداخله از نظر مقیاس آنالوگ دیداری درد، فقط در هفته 24 اختلاف آماری معناداری نشان دادند. در مقایسة AOFAS، در ویزیت‌های مختلف اختلاف آماری معناداری بین دو گروه گزارش شد. نتیجه‌گیری: یافته‌های این تحقیق استفاده از درمان تلفیقی تزریق کورتون و جراحی غیرتهاجمی پای کراستینگ را تأیید و به عنوان یک تکنیک به‌روز و کاربردی و بدون عوارض معرفی می‌کنند.
پا و مچ پا
محمد نوری؛ کاووس وزیری؛ مرتضی جان‌نثاری لادانی
چکیده
مقدمه: هدف از این مطالعه، بررسی نتایج به دست آمده از درمان جراحی بیماران هالوکس ریجیدوس درجه 3 (3rd grade hallux rigidus) به شیوة استئوتومی ویل (Weil osteotomy) است.مواد و روشها: این مطالعه به صورت شبه‌تجربی از نوع مداخلة تک‌گروهی به صورت قبل و بعد از مداخله انجام شد. جامعة مورد پژوهش بیماران مبتلا به هالوکس رجیدوس درجه 3 را در بر می‌گرفت. ابزار گردآوری ...
بیشتر
مقدمه: هدف از این مطالعه، بررسی نتایج به دست آمده از درمان جراحی بیماران هالوکس ریجیدوس درجه 3 (3rd grade hallux rigidus) به شیوة استئوتومی ویل (Weil osteotomy) است.مواد و روشها: این مطالعه به صورت شبه‌تجربی از نوع مداخلة تک‌گروهی به صورت قبل و بعد از مداخله انجام شد. جامعة مورد پژوهش بیماران مبتلا به هالوکس رجیدوس درجه 3 را در بر می‌گرفت. ابزار گردآوری در این مطالعه شامل چک لیست بر اساس معاینات بالینی بود که میزان حرکت مفصلی در دو سمت پلانتار و دورسال را ارزیابی می‌کرد، همچنین برای میزان اندازه‌گیری درد بیماران از پرسشنامه میزان درد VAS (Visual Analoge Scale) استفاده شد. میزان دامنه حرکتی و میزان درد مفاصل MPT (MetaTarsoPhalangeal) بیماران قبل از عمل و 1، 3 و 6 ماه بعد از عمل بررسی و ثبت شد. تمامی این اطلاعات وارد نرم افزار SPSS نسخة 26 شد.یافته‌ها: در این مطالعه 8 بیمار (9/22 درصد) مرد و 27 بیمار (1/77 درصد) زن، که میانگین سنی ± انحراف معیار آنها 17/12 ± 1/77 سال بود، مورد بررسی قرار گرفتند. میزان درد در بیماران در پیگیری‌های یک ماه و سه ماه بعد از مداخله به میزان معناداری کاهش پیدا کرد (P=0.00) و همچنین میزان حرکت پاسیو مفصل در پلانتار و دورسال فلکسیون نیز به طور معناداری یک ماه و سه ماه بعد از مداخله به میزان معناداری افزایش یافت (p=0.00). مدت زمان راه‌اندازی بیمار بعد از عمل، در 17 بیمار (6/48 درصد) تا دو هفته، در 10 بیمار (6/28 درصد) بین دو تا چهار هفته و در 8 بیمار (9/22 درصد) بیشتر از یک ماه طول کشیده بود. میانگین فضای مفصلی بیماران بعد از عمل در گرافی ساده 46/0 ± 6/3 میلی‌متر بود.نتیجه‌گیری: در این مطالعه، نتایج جراحی استئوتومی weil در بیماران هالوکس رجیدوس در پیگیری‌های یک ماه وسه ماه بعد از عمل کاهش معناداری در میزان درد بیماران نشان داد. همچنین در این بیماران افزایش معناداری در میزان ROM (Range of Motion) مفاصل، کاهش مدت زمان راه‌اندازی بیماران و همچنین بهبود در میانگین فضای مفصلی بیماران مشاهده شد.
زهرا رحیمی
چکیده
زمینه: پژوهش حاضربا هدف بررسی شیوع ناهنجاری‌های جلو آمدن سر و گردی شانه در بانوان سالم در شهر شیراز صورت گرفته است.روشها: 500 بانوی سالم، 400 نفر در محدوده سنی 17 تا 25 سال (با میانگین سنی 19 سال) و ۱۰۰ نفر در محدوده 35 تا 50 سال (با میانگین سنی 40 سال)، با روش نمونه‌گیری تصادفی نسبی در دو گروه و از نظر شدت ناهنجاری‌ها به سه گروه تقسیم شدند. ارزیابی ...
بیشتر
زمینه: پژوهش حاضربا هدف بررسی شیوع ناهنجاری‌های جلو آمدن سر و گردی شانه در بانوان سالم در شهر شیراز صورت گرفته است.روشها: 500 بانوی سالم، 400 نفر در محدوده سنی 17 تا 25 سال (با میانگین سنی 19 سال) و ۱۰۰ نفر در محدوده 35 تا 50 سال (با میانگین سنی 40 سال)، با روش نمونه‌گیری تصادفی نسبی در دو گروه و از نظر شدت ناهنجاری‌ها به سه گروه تقسیم شدند. ارزیابی پوسچر با استفاده از شاغول صورت گرفت. متغیرهای جمعیت‌شناختی و میزان ناهنجاری‌های سر و گردن در مناطق مورد نظر در پرسشنامه مربوطه ثبت شد. با استفاده از دستگاه کیفومتر زاویة کوژی اندازه‌گیری و مقایسه شد.یافته‌ها: اختلاف معنی‌داری بین متغیرهای سن وگردی شانه وجود داشت (0/05>p)، ولی ارتباط بین سن و ناهنجاری جلو آمدن سر معنی‌دار نبود (0/2=p). بین متغیر شغل و ناهنجاری جلو آمدن سر و گردی شانه نیز اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (0/05>p). نتایج نشان داد که مقدار این زاویه در گروه سنی بالاتر، بیشتر است. همچنین ارتباط مستقیمی بین مقدار زاویه و درد در ناحیه بین دو کتف مشاهده شد (0/0001 =r=0/4, p). افزایش سن با مسائل شغلی در ایجاد آنها مؤثر بود. افرادی که به طور مرتب ورزش می‌کردند به وضوح شکایت کمتری از درد ابراز داشتند.نتیجه‌گیری: ناهنجاری‌های مذکور در هر دو گروه سنی مشاهده می‌شود. در مورد میزان شیوع، ناهنجاری در افراد مسن‌تر بیشتراست و ورزش منظم میتواند میزان درد را کاهش دهد.
مهدی تیموری؛ مهدی مطیفی فرد؛ سحر سادات لاله زار؛ مهسا الیاسی
چکیده
مقدمه: همی‌آرتروپلاستی هیپ روش رایج مورد استفاده برای درمان شکستگی گردن فمور در افراد مسن است. با توجه به شدت تخریب استخوان از دو روش بایپولار سیمانی و غیرسیمانی استفاده می‌شود.روشها: در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌه «آﯾﻨﺪه ﻧﮕﺮ»، 60 نفر از افراد ﺑﺎﻻی 70 ﺳﺎل که ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ ﮔﺮدن ﻓﻤﻮر در طی دو سال، ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰآﻣﻮزﺷﯽ درﻣﺎﻧﯽ ...
بیشتر
مقدمه: همی‌آرتروپلاستی هیپ روش رایج مورد استفاده برای درمان شکستگی گردن فمور در افراد مسن است. با توجه به شدت تخریب استخوان از دو روش بایپولار سیمانی و غیرسیمانی استفاده می‌شود.روشها: در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌه «آﯾﻨﺪه ﻧﮕﺮ»، 60 نفر از افراد ﺑﺎﻻی 70 ﺳﺎل که ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ ﮔﺮدن ﻓﻤﻮر در طی دو سال، ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰآﻣﻮزﺷﯽ درﻣﺎﻧﯽ ﺷﻬﺮ اﺻﻔﻬﺎن ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﺮده بودند، به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول: به روش بای پولار سیمانی و گروه دوم: به روش بای پولار غیرسیمانی تحت درمان قرار گرفتند. شدت درد، کیفیت زندگی و عملکرد هیپ طی 6 ماه پس از عمل با استفاده از معیارهای VAS، پرسشنامه SF-36 وسیستم امتیازبندی هاریس بررسی شد.یافته‌ها: میانگین ﺷﺪت درد، کیفیت زندگی و عملکرد هیپ در فواصل 3 و 6 ماه پس از جراحی تفاوت معناداری نداشت.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد دو روش جراحی سیمانگذاری شده و غیرسیمانگذاری شده، از نظر میزان درد، کیفیت زندگی و عملکرد هیپ تفاوت قابل ملاحظهای با یکدیگر ندارند. در کل، هر دو روش میتوانند در کوتاه مدت نتایج خوبی در جراحی شکستگی گردن فمور داشته باشند.
امیر سالاری؛ مهران سلیمانها؛ دلاله خصوصی؛ صدیقه صمیمیان
چکیده
مقدمه: شایعترین علت درد پاشنه در کودکان calcaneal apophysitis یا Sever’s disease است. این بیماری به صورت اولیه در کودکان ورزشکار بین 8 تا 15 سال دیده شد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی عوامل همراه با بیماری Sever در کودکان 5 تا 15 سال مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی پورسینا شهر رشت در سالهای94- 1393 انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه به صورت ...
بیشتر
مقدمه: شایعترین علت درد پاشنه در کودکان calcaneal apophysitis یا Sever’s disease است. این بیماری به صورت اولیه در کودکان ورزشکار بین 8 تا 15 سال دیده شد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی عوامل همراه با بیماری Sever در کودکان 5 تا 15 سال مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی پورسینا شهر رشت در سالهای94- 1393 انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه به صورت یک مطالعه توصیفی مقطعی، بر روی ۸۸ کودک مراجعه کننده به بیمارستان پورسینا در سال 94-1393، با دامنه سنی 15- 5 سال انجام شد. بیماران که دارای تشخیص قطعی بیماری sever با توجه به علایم بالینی و تشخیص پزشک متخصص بودند، مشخص شد. این بیماران فاقد شواهدی مبتنی بر وجود شکستگی یا تومور یا دفرمیتی در ناحیه دیستال به ساق پا، عفونت ،آرتریت واکنشی و آرتریت روماتوئید طی 12ماه گذشته بودند. اطلاعات دموگرافیک و زمینه ای بیماران شامل سن، جنس، قد، وزن و سوابق بیمار از بیمار و خانواده بیمار پرسیده شده و ثبت گردید. سپس دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS Ver 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: فراوانی بیماری Severدر بازه زمانی مورد مطالعه 86/1 درصد مشاهده شد. در این مطالعه میانگین سنی بیماران39/2 ± 28/10 سال میباشد بیشترین درصد مراجعه بیماران مبتلا به بیماری sever درکودکان ۵ تا ۱۵ ساله را مردان تشکیل میدادند (1/76%). در این مطالعه 100 درصد بیماران مبتلا به sever دارای محدودیت و دردناک بودن دورسی فلکشن پا بوده و اکوئینوس درگاستروکنمیوس/ سولئوس درگیر میباشد با استفاده از آزمون کای اسکوار مشخص گردید که بین گاستروکنمیوس /سولئوس و سابقه ورزش حرفهای بیماران ارتباط آمـاری معنـی داری وجـود داشـت (0001/0 =P).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که بیماری sever به عوامل زیادی از قبیل ورزش حرفهای و جنسیت ارتباط مستقیم داشته به طوری که در جنسیت مذکر و انجام ورزش های حرفهای افزایش چشمگیر بیماری sever در کودکان 5 الی 15 ساله مشاهده گردید که البته نیازمند تحقیقات بیشتر ی در این زمینه میباشد.
حسین احمدزاده چابک؛ دیوید رینگ
چکیده
آرزوی بیماران و پزشکان درگیر با «درد غیراختصاصی مرتبط با فعالیت اندام فوقانی»، رویکردی مناسب در جهت مدیریت علایم است. برقراری ارتباط مستند بین تغییرات موجود در شدت علایم با عوامل روانشناختی (خلق، تفکر فاجعه‌سا ز و افزایش نگرانی در مورد بیماری) که به رفتار درمانی شناختی پاسخ مناسب بدهد، منجر به تغییر نگرش و پیدایش ایده‌ای جدید ...
بیشتر
آرزوی بیماران و پزشکان درگیر با «درد غیراختصاصی مرتبط با فعالیت اندام فوقانی»، رویکردی مناسب در جهت مدیریت علایم است. برقراری ارتباط مستند بین تغییرات موجود در شدت علایم با عوامل روانشناختی (خلق، تفکر فاجعه‌سا ز و افزایش نگرانی در مورد بیماری) که به رفتار درمانی شناختی پاسخ مناسب بدهد، منجر به تغییر نگرش و پیدایش ایده‌ای جدید در مواجهه با درد غیراختصاصی اندام فوقانی خواهد شد. در نگرش جدید، چارچوب مرسوم زیستی ـ پزشکی (بیومدیکال) به معنای وجود ارتباط مستقیم بین احساس ناخوشی (حس خوب نبودن) و بیماری (وجود آسیب بافتی) ، توسط بیمار و پزشک به چالش کشیده می‌شود. بهعنوان اولین گام پزشک باید همدلی با بیمار را در اولویت قرار دهد و همواره در نظر داشته باشد که کلمات ، در نظر گرفتن یک نام خاص برای بیماری و پیشنهاد روشهای درمانی گوناگون میتواند منجر به تشدید علایم و اتخاذ رویکردهای تطابقی نامناسب توسط بیمار شود و احساح ناخوشی را در وی تشدید نماید.
کامران مظفریان؛ محمدجواد فراهانی
چکیده
پیش‌زمینه: اگاهی نسبت به سندروم‌های فشاری سمت اولنار کم است و معمولا نادیده گرفته می‌شوند. طول زائده و واریانس اولنا در بروز این سندروم‌ها بی‌تاثیر نیست. باتوجه به اینکه اطلاعات مرتبط با این عوامل در جمعیت ایران کم است؛ این مطالعه به منظور سنجش طول زائده اولنا و واریانس اولنا در بالغین سالم انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: اگاهی نسبت به سندروم‌های فشاری سمت اولنار کم است و معمولا نادیده گرفته می‌شوند. طول زائده و واریانس اولنا در بروز این سندروم‌ها بی‌تاثیر نیست. باتوجه به اینکه اطلاعات مرتبط با این عوامل در جمعیت ایران کم است؛ این مطالعه به منظور سنجش طول زائده اولنا و واریانس اولنا در بالغین سالم انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه آینده‌نگر طول زائده و واریانس اولنا در نمای رخ مچ دست ۱۴۰ مراجعه کننده (۱۰۰مرد و ۴۰ زن) با میانگین سنی ۳۳سال (۴۵-۱۸ سال) در یک مرکز درمانی شیراز بررسی شدند. به منظور اندازه‌گیری طول نسبی زائده اولنا از اندکس نسبت زائده اولنا به استخوان کاپیتیت (styloid-capitate ratio) ، و برای ارزیابی پتانسیل ایجاد تاثیر فشاری از اندکس زائده استیلوئید اولنار (Ulnar styloid process index) استفاده شد. داوطلبین از نظر فشرده شدن انتهای مچ توسط زائده اولنا با دو تست فشاری معاینه شدند. یافته‌ها: میانگین طول زائده اولنا ۴۵/۱±۳۸/۵، میانگین نسبت زائده اولنا به استخوان کاپیتیت ۰۶/۰±۲۴/۰، میانگین اندکس زائده استیلوئید اولنا ۱۱/۰±۳۴/۰ بود. میانگین طول زائده اولنا در ۷۱/۴۰% کلیشه‌ها و اندکس زائده استیلوئید اولنا در ۴۲/۵۶% بیش از میانگین بودند. واریانس اولنا در ۳/۱۹% خنثی (۲۳% مرد، ۱۰% زن)، ۱/۱۲% مثبت (۱۱% مرد، ۱۵% زن) و ۶/۶۸% منفی (۶۶% مرد، ۷۵% زن) بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد اندازه طول زائده بلند اولنا با داشتن نسبت زائده اولنا به استخوان کاپیتیت بیشتر از ۰۶/۰± ۲۴/۰ یا بیش از ۶ میلی‌متر، میتواند عامل مهم درد سمت اولنار در جمعیت ما باشد.
علیرضا سعید؛ سید مسعود مدرسی
چکیده
پیش‌زمینه: استفاده از تورنیکه در اعمال جراحی ارتوپدی به منظور ایجاد یک محیط بدون خون برای راحتی کار جراح انجام می‌گیرد، ولی ممکن است با خطرات بالقوه‌ای همراه باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر استفاده یا عدم استفاده از تورنیکه در عمل جراحی پلاک گذاری در شکستگی های حاد خارج مفصلی تی بیا انجام گرفت.مواد و روشها: ۱۳۸ بیمار با شکستگی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استفاده از تورنیکه در اعمال جراحی ارتوپدی به منظور ایجاد یک محیط بدون خون برای راحتی کار جراح انجام می‌گیرد، ولی ممکن است با خطرات بالقوه‌ای همراه باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر استفاده یا عدم استفاده از تورنیکه در عمل جراحی پلاک گذاری در شکستگی های حاد خارج مفصلی تی بیا انجام گرفت.مواد و روشها: ۱۳۸ بیمار با شکستگی حاد خارج مفصلی تی‌بیا بهصورت تصادفی به دو گروه «تورنیکه» و «بدون تورنیکه» تقسیم شدند. پس از عمل، میزان درد بیماران، میزان ترشح هموواک، زمان رسیدن استخوان به جوش خوردگی کامل و بروز یا عدم بروز عفونت و جوشنخوردگی بررسی شد. زمان پیگیری برای تمامی بیماران حداقل یک سال بود.یافته‌ها: ۷۳ بیمار گروه «بدون تورنیکه» ترشح هموواک و درد پس از عمل کمتری در ۲۴ ساعت اول داشتند. در حالیکه ۶۵ بیماری که با تورنیکه عمل شده بودند، زمان عمل کوتاهتری داشتند. از نظر میزان جوش خوردگی و عفونت بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: عدم استفاده از تورنیکه اگر چه زمان بدست آمدن جوشخوردگی یا میزان بروز عفونت پس از عمل جراحی پیچ و پلاک برای شکستگی تی‌بیا را کاهش نمیدهد، ولی با کاهش درد احساس شده پس از عمل توسط بیمار همراه است.
