علی ماواییان؛ فرساد بیگلری؛ سیامک شعبانی؛ حمید مهدوی محتشم؛ سید مرتضی کاظمی
چکیده
پیشزمینه: شکستگی مچ پا حدود 10% کل شکستگیهای اندام تحتانی را شامل میشود که با توجه به اهمیت این مفصل در راهرفتن و تحمل وزن نتایج درمانی شکستگیهای این مفصل از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی نتایج درمان شکستگیهای مچ پا با روش جااندازی باز و فیکساسیون داخلی است.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع عرضی ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی مچ پا حدود 10% کل شکستگیهای اندام تحتانی را شامل میشود که با توجه به اهمیت این مفصل در راهرفتن و تحمل وزن نتایج درمانی شکستگیهای این مفصل از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی نتایج درمان شکستگیهای مچ پا با روش جااندازی باز و فیکساسیون داخلی است.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع عرضی بود. 169 بیمار با شکستگیهای مچ پا که تحت درمان جراحی با روش جااندازی باز و فیکساسیون داخلی بودند نمونه آماری پژوهش را تشکیل دادند. بیماران توسط سیستم امتیاز دهی کلینیکی مچ پا و هیندفوت مورد ارزیابی و امتیازدهی قرار گرفتند. و براساس تقسیمبندی وبر به سه گروه A وB وC تقسیم شدند.
یافتهها: از 169 نمونه 53 نفر زن و 116 نفر مرد بود. شایعترین نوع شکستگی بای مالئول بود و اکثر بیماران از اختلال در عملکرد روزانه و درد رنج میبردند. همچنین الگوی راهرفتن آنان دچار تغییر شده بود. و براساس تقسیمبندی دنیس وبر بیشترین میزان شکستگی در تیپ B بود (45%). میانگین امتیاز کلینیکی مچ پا و هیندفوت 51 ( 49-53 CI 95%) بود و میانگین نمرۀ گروه B 47 بود که نسبت به گروه A و C کمتر است.
نتیجهگیری: باتوجه به نتایج بدست آمده و مطالعات موجود هنوز نتایج درمان جراحی شکستگی های قوزک پا بصورت مطلوب نبوده (بخصوص در تیپ B دنیس وبر) و نیاز به بررسیهای بیشتر و یافتن روش های مداخلهای مناسبتر در جهت بدست آوردن نتایج مطلوب بود.