علیرضا سعید؛ افشین احمدزاده حشمتی؛ امیررضا صادقی فر؛ الهام رسایی
چکیده
خلاصه
پیش‌زمینه: برای تعیین وجود تاندون پالماریس لانگوس از تستهای متعددی استفاده می‌شود. در این مطالعه ما سعی کردیم پایایی درون و بین مشاهده‌گران پنج تست از مشهورترین آنها و همچنین تست فونکسیون عضله فلکسور سطحی پنجم را بررسی نماییم.
مواد و روش‌ها: دو معاینهگر که در مورد انجام تستها آموزش دیده و تمرین کرده بودند، 105 ...
بیشتر
خلاصه
پیش‌زمینه: برای تعیین وجود تاندون پالماریس لانگوس از تستهای متعددی استفاده می‌شود. در این مطالعه ما سعی کردیم پایایی درون و بین مشاهده‌گران پنج تست از مشهورترین آنها و همچنین تست فونکسیون عضله فلکسور سطحی پنجم را بررسی نماییم.
مواد و روش‌ها: دو معاینهگر که در مورد انجام تستها آموزش دیده و تمرین کرده بودند، 105 داوطلب را در دو نوبت و به فاصله یک ماه مورد بررسی قرار دادند و نتایج معاینه آنها ثبت گردید. میزان پایایی روش‌های مختلف در دو مرحله با اندازه‌گیری Kappa بررسی شد.
یافته‌ها: میزان Kappa برای تستهای مختلف و مراحل مختلف اندازه‌گیری از 541/0 (پایایی متوسط) تا 813/0 (پایایی تقریبا کامل) برای پالماریس متفاوت بود. بیشترین پایایی درون و بین مشاهده‌گران و همچنین بیشترین توافق با سایر تستها را تست شافر داشت. کمترین میزان Kappa برای تست تامپسون بدست آمد و بقیه تستها پایایی خوب به بالا داشتند. میزان Kappa در مورد پایایی درون و بین مشاهده‌گران برای فلکسور سطحی پنجم به ترتیب 415/0 و 500/0 بود (پایایی متوسط).
نتیجه‌گیری: تستهای مورد مطالعه دارای پایایی خوبی هستند بجز تست تامپسون که وضعیت متوسطی داشت. به نظر میآید تست استاندارد (شافر) بهترین تست برای معاینه وجود یا عدم وجود تاندون پالماریس لانگوس باشد. روش مورد مطالعه برای معاینه فلکسور سطحی پنجم دارای پایی متوسط درون و بین مشاهده‌گران بود.
علیرضا سعید؛ افشین احمدزاده حشمتی؛ امیررضا صادقی فر؛ علی اکاتی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی تیبیا و تنه فمور بسیار شایع می‌باشند و درمان استاندارد آنها استفاده از میله داخل کانالی است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین بهترین روش تخمین طول میله داخل کانالی قبل از عمل جراحی بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۸۲ بیمار با شکستگی تیبیا و ۲۵ بیمار با شکستگی تنه فمور در یک مرکز درمانی کرمان، از نظر طول ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی تیبیا و تنه فمور بسیار شایع می‌باشند و درمان استاندارد آنها استفاده از میله داخل کانالی است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین بهترین روش تخمین طول میله داخل کانالی قبل از عمل جراحی بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۸۲ بیمار با شکستگی تیبیا و ۲۵ بیمار با شکستگی تنه فمور در یک مرکز درمانی کرمان، از نظر طول میله داخل کانال تخمین زده شده قبل از عمل، با اندازه میله استفاده شده در حین عمل، مقایسه شدند. ابتدا روش اندازه‌گیری بر روی افراد سالم تعیین شد. برای فمور از روش‌های گریتر تروکانتر، پاتلا، گریتر تروکانتر، اپی‌کندیل لترال و الکرانون و نوک انگشت پنجم؛ و برای تیبیا از روش‌های مدیال مالئول، توبرازیته، پرتونگاری ساق سالم و الکرانون و متاکارپ پنجم استفاده گردید. داده‌ها با روش‌های آماری تحلیل شدند.
یافته‌ها: تقریبا در تمام روش‌ها پایایی درون و بین مشاهده‌گران "خوب" بود. در شکستگی‌های فمور، بهترین ICC (۰/۸۷۹) و پایین‌ترین SEM (۰/۷۷۷) در روش گریتر پاتلا؛ و در شکستگی‌های تیبیا بهترین ICC (۰/۸۶۰) و پایین‌ترین SEM(۰/۶۰۲) در روش مالئول توبرکل مشاهده شد. در مورد فمور، در روش گریترپاتلا ۶۴% موارد، در الکرانون انگشت پنجم ۹۳% و در روش گریتر اپی‌کندیل در تمامی موارد؛ و در مورد تیبیا، در روش مالئول مدیال ۴۰/۹% موارد، در الکرانون متاکارپ ۳۷/۳% ، و در روش پرتونگاری در ۶۵/۰۶% موارد اندازه تخمین زده شده میله بزرگ‌تر از اندازه استفاده شده بود.
نتیجه‌گیری: بهترین تخمین از اندازه میله داخل کانالی در شکستگی فمور با روش گریتر تروکانتر تا پاتلا و در مورد تیبیا با روش مالئول مدیال توبرازیته به دست آمد. لیکن هیچ یک از روش‌های امتحان شده، کاملا مناسب نبودند.
ابراهیم عامری؛ حسین وحید طاری؛ حسن قندهاری؛ حمید بهتاش؛ بهرام مبینی؛ محمدصالح گنجویان؛ افشین احمدزاده حشمتی؛ آرش متقی
چکیده
پیش‌زمینه: به منظور بررسی‌های قبل از عمل جراحی در بیماران اسکولیوز، پرتونگاری ایستاده و خمیده به طرفین انجام می‌شود که به‌وسیله آن می‌توان اندازه و میزان انعطاف‌پذیری اسکولیوز تعیین و روش درمانی مناسب برای هر بیمار را مشخص نمود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین زاویه اسکولیوز در پرتونگاری خمیده به طرفین و اندازه نهایی اسکولیوز ...
بیشتر
پیش‌زمینه: به منظور بررسی‌های قبل از عمل جراحی در بیماران اسکولیوز، پرتونگاری ایستاده و خمیده به طرفین انجام می‌شود که به‌وسیله آن می‌توان اندازه و میزان انعطاف‌پذیری اسکولیوز تعیین و روش درمانی مناسب برای هر بیمار را مشخص نمود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین زاویه اسکولیوز در پرتونگاری خمیده به طرفین و اندازه نهایی اسکولیوز باقی‌مانده پس از جراحی و پاسخ به این سوال است که آیا می‌توان استفاده از پرتونگاریهای خمیده به طرفین میزان اصلاح بعد از عمل جراحی را پیش‌بینی نمود؟ مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به صورت مقطعی انجام شد، ۸۳ بیمار مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بررسی و براساس طبقه‌بندی «لنکه» گروه‌بندی شدند. زاویه اسکولیوز در پرتونگاریهای ایستاده و خمیده به طرفین در هر گروه توسط دو جراح ستون فقرات به‌صورت جداگانه اندازه‌گیری و با پرتونگاریهای بعد از عمل جراحی مقایسه شدند . یافته‌ها: در تمام گروه‌ها بین اندازه زاویه اسکولیوز در پرتونگاری خمیده به طرفین قبل از عمل جراحی و زاویه اسکولیوز بعد از عمل جراحی اختلاف معنی‌دار وجود داشت. نتیجه‌گیری: با استفاده از پرتونگاریهای خمیده به طرفین نمی‌توان میزان نهایی اصلاح اسکولیوز به‌وسیله عمل جراحی را به‌طور دقیق پیش‌بینی نمود.
