مهزاد جاوید؛ غلامحسین شاهچراغی؛ فریور ع. لاهیجی؛ عزیز احمدی
چکیده
پیش‌زمینه: انجام عمل جراحی در سمت یا محل اشتباه، یا برروی شخص اشتباه و یا عمل جراحی اشتباه، با وجود اینکه شایع نیستند ولی وقوع آن دهشتناک است. در این مقاله، شیوع جراحی در «محل اشتباه» در بین اعضای انجمن جراحی ارتوپدی ایران بررسی شده است.مواد و روشها: تعداد ۷۳۶ پرسشنامه یک صفحه‌ای مبنی بر درخواست گزارش از وجود تجربه شخصی و یا اطلاع ...
بیشتر
پیش‌زمینه: انجام عمل جراحی در سمت یا محل اشتباه، یا برروی شخص اشتباه و یا عمل جراحی اشتباه، با وجود اینکه شایع نیستند ولی وقوع آن دهشتناک است. در این مقاله، شیوع جراحی در «محل اشتباه» در بین اعضای انجمن جراحی ارتوپدی ایران بررسی شده است.مواد و روشها: تعداد ۷۳۶ پرسشنامه یک صفحه‌ای مبنی بر درخواست گزارش از وجود تجربه شخصی و یا اطلاع از رخداد «جراحی اشتباه» در طی ۲ سال گذشته برای تمامی اعضای انجمن جراحان ارتوپدی ایران ارسال شد. با تمامی اعضاء تماس تلفنی برقرار شد تا از دریافت پرسشنامه اطمینان حاصل گردد و تقاضا شد پاسخ آن سریعتر ارسال شود. اطلاعات پرسشنامههای باز پس فرستاده شده، مورد بررسی قرار گرفتند.یافته‌ها: از ۷۳۶ پرسشنامه ارسالی به اعضای انجمن، به ۵۴ پرسشنامه پاسخ داده شد (۵/۷%). ۳۶۸ عضو (۵۰%) اعلام نمودند که موردی از جراحی در «محل اشتباه» نداشته، ندیده و یا نشنیدهاند.۳۱۳ عضو (۴۲/۵%) هیچ پاسخی به پرسشنامه و تلفن ندادند. از ۵۴ پرسشنامه پاسخ داده شده، ۲۹ نفر از بروز چنین اشتباهی در ۴۰ مورد اطلاع داشتند که شامل ۳۲ اشتباه در محل جراحی و ۸ اشتباه در سمت جراحی بود.نتیجه گیری: میزان پاسخ اعضای انجمن جراحان ارتوپدی ایران به سوالات مربوط به جراحی «اشتباه» کم است. شاید استفاده از ی پروتکل سختگیرانه برای پیشگیری از جراحی در محل یا سمت اشتباه تعداد اشتباهات در یک اتاق عمل شلوغ را کاهش می دهد.
محمدعلی حسینیان؛ آتوسا قریب؛ جواد صاحبی؛ محسن خندقی
چکیده
پیش‌زمینه: استفاده از روش «انتها به کنار» در ترمیم عصب به‌تدریج مورد قبول جراحان ترمیمی قرار گرفته و به تازگی از چسب و بخیه به جای بخیه تنها برای ترمیم عصب استفاده می‌شود. در این مقاله دو روش «بخیه» و «چسب و بخیه» مقایسه شدند.مواد و روشها: در یک مطالعه تجربی، ۳۰ موش از نژاد ویستار به سه گروه (هرگروه شامل ۱۰موش) تقسیم شدند. در گروه اول ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استفاده از روش «انتها به کنار» در ترمیم عصب به‌تدریج مورد قبول جراحان ترمیمی قرار گرفته و به تازگی از چسب و بخیه به جای بخیه تنها برای ترمیم عصب استفاده می‌شود. در این مقاله دو روش «بخیه» و «چسب و بخیه» مقایسه شدند.مواد و روشها: در یک مطالعه تجربی، ۳۰ موش از نژاد ویستار به سه گروه (هرگروه شامل ۱۰موش) تقسیم شدند. در گروه اول عصب فیبولار از قسمت پرکسیمال قطع و قسمت انتهایی آن بهوسیله بخیه به «کنار» عصب تیبیال وصل گردید. در گروه دوم موش عصب فیبولار از قسمت پرکسیمال قطع و قسمت انتهایی بهوسیله بخیه و چسب بهصورت «انتها به کنار» به عصب تیبیال وصل شد. در گروه سوم عصب فیبولار از قسمت پرکسیمال قطع گردید و هیچگونه عمل دیگری انجام نشد. هر ۳ گروه بعد از ۴ ماه ارزیابی شدند.یافته‌ها: بعد از ۴ ماه در گروه اول و دوم بازیابی حرکت اندام تحتانی ایجاد شد ولی در گروه سوم هیچگونه بازیابی در حرکت اندام ایجاد نشد. تعداد اکسونهای بازسازی شده در گروه دوم بیشتر، و زمان جراحی در گروه دوم نسبت به گروه اول کوتاهتر بود.نتیجهگیری: ترمیم عصب به شیوه «انتها به کنار» با بخیه و چسب از نظر زمان و رشد اکسون نسبت به روش ترمیم با بخیه بهتر می‌باشد و در مقایسه با قطع عصب بدون ترمیم «انتها به کنار» نتایج بهتری دارد. لذا در موارد ضروری میتوان از روش «انتها به کنار» استفاده نمود.
فردین میرزاطلوعی؛ مجید محسنی کبیر
چکیده
پیش‌زمینه: تعیین میزان چرخش قطعه فمور در تعویض مفصل زانو، بخصوص در زانوهای با واروس شدید اهمیت زیادی دارد. دو روش معمول تعیین چرخش قطعه فمور، استفاده از خط خلف لقمه‌ای ران (posterior condylar line) و محور بینلقمهای (transepicondylar arthroplasty) می‌باشد. در این مطالعه میزان چرخش در بیماران مبتلا به واروس شدید، با دو روش مقایسه گردید.مواد و روشها: در ...
بیشتر
پیش‌زمینه: تعیین میزان چرخش قطعه فمور در تعویض مفصل زانو، بخصوص در زانوهای با واروس شدید اهمیت زیادی دارد. دو روش معمول تعیین چرخش قطعه فمور، استفاده از خط خلف لقمه‌ای ران (posterior condylar line) و محور بینلقمهای (transepicondylar arthroplasty) می‌باشد. در این مطالعه میزان چرخش در بیماران مبتلا به واروس شدید، با دو روش مقایسه گردید.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشته نگر، ۴۲ بیمار با واروس شدید به‌طور تصادفی در دو گروه TEA (گروه ۱) و PCL (گروه 2) قرار گرفتند و میزان چرخش قطعه فمورال در گروه ۱ با روش PCL در گروه ۲ با روش تعیین گردید. میزان خوردگی کندیل مدیال فمور حین عمل ثبت شد. بعد از ۱۲ماه برای بیماران سیتیاسکن انجام و زاویه بین حد خلفی کندیل فلزی پروتز فمور و محور بین کندیل در دو گروه اندازهگیری شد. میزان خمیدگی زانو در دو گروه مقایسه گردید. پس از یک سال پرسشنامه «وُومک» برای دو گروه تکمیل و نتایج مقایسه شدند. یافته‌ها: در هر دو گروه جنس زن غالب بود (۸۱% در گروه 1 ، ۸۵/۷% در گروه ۲). خوردگی قابل توجهی در کندیل مدیال فمور در دو گروه وجود نداشت. میزان نمره پرسشنامه «وُومک» در گروه یک ۱۷/۵۱±۷۱/۴ و در گروه دو ۱۵/۴۸±۷۲/۰۷ (۰/۹=p < /em>) و میزان چرخش به خارج با محاسبه زاویه پیچ‌خوردگی کندیل در گروه یک ۱/۷۴±۳/۳۵ و در گروه دو ۱/۷±۱/۹ بود (۰/۰۰۹=p < /em>). نتیجهگیری: علیرغم عدم پیچ‌خوردگی کندیل مدیال فمور، استفاده از TEA چرخش به خارج بیشتری را نسبت به PCL در بیماران واروس شدید ایجاد میکند.
سهراب کیهانی؛ آرش شرافت وزیری؛ محمدحسین نبیان
چکیده
پیش‌زمینه: هدف از این مطالعه بررسی نتایج بالینی ترمیم پارگی های شعاعی ریشه پشتی (فراریشه ای) و کندگی های ریشه پشتی منیسک خارجی در همراهی با آسیب رباط های متقاطع بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، اطلاعات پرونده بیماران از دی ماه ۱۳۸۵تا دی ماه ۱۳۸۹ در سه مرکز درمانی شهر تهران بررسی گردید. از تعداد ۶۰ بیمار که برای ...
بیشتر
پیش‌زمینه: هدف از این مطالعه بررسی نتایج بالینی ترمیم پارگی های شعاعی ریشه پشتی (فراریشه ای) و کندگی های ریشه پشتی منیسک خارجی در همراهی با آسیب رباط های متقاطع بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، اطلاعات پرونده بیماران از دی ماه ۱۳۸۵تا دی ماه ۱۳۸۹ در سه مرکز درمانی شهر تهران بررسی گردید. از تعداد ۶۰ بیمار که برای جداشدگی ریشه ای یا پارگی فراریشه ای منیسک خارجی درمان شده بودند، 40 بیمار در میانگین زمانی ۳۲/۴ ماه (۴۸-۲۴ ماه) پیگیری شدند. بیماران با استفاده از معیارهای نمره دهی کمیته بین المللی زانو ( IKDC )، «لی‌شلم» و «تگنر»؛ و آزمون های «لاکمن» و «مک‌موری» ارزیابی شدند. یافته‌ها: ۳۴بیمار تحت عمل بازسازی رباط متقاطع جلویی و ۶ بیمار تحت عمل بازسازی رباط‌های متقاطع جلویی و پشتی قرار گرفته بودند و به‌طور همزمان پارگی منیسک ترمیم شده بود. در پیگیری نهایی، براساس آزمون «لاکمن»، در همه بیماران رباط متقاطع کفایت لازم را داشت. هیچ‌یک از بیماران از صدای کلیک شکایت نداشتند. میانگین نمره IKDC برابر ۷۵/۲۵ (۹۲-۵۴)؛ میانگین نمره «لی‌شلم» در ۲۲ بیمار ۹۴/۴ با رتبه عالی؛ و میانگین نمره «تگنر» ۷/۱۵ بود. ۱۴ بیمار که از بازیکنان حرفه ای فوتبال بودند، در زمان پیگیری، در همان سطح قبل از آسیب در لیگ حرفه ای بازی می کردند. نتیجهگیری: نتایج ترمیم آسیب های ریشه ای و فراریشه ای منیسک خارجی در بیمارانی که تحت عمل بازسازی رباط‌های متقاطع جلویی و یا پشتی همزمان قرار می گیرند با نتایج قابل قبول همراه می‌باشد.
محسن موحدی یگانه
چکیده
پیش‌زمینه: استئوتومی دیستال متاتارس اول برای اصلاح هالوکس والگوس خفیف و متوسط کاربرد دارد ولی در خصوص روش کم تهاجمی برای اصلاح هالوکس والگوس تاکنون نتایج بررسی های زیادی منتشر نشده است. هدف از این مطالعه، مقایسه نتایج جراحی هالوکس والگوس به دنبال استئوتومی دیستال متاتارس اول با روش باز و با روش کم تهاجمی بود. مواد و روش ها: ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استئوتومی دیستال متاتارس اول برای اصلاح هالوکس والگوس خفیف و متوسط کاربرد دارد ولی در خصوص روش کم تهاجمی برای اصلاح هالوکس والگوس تاکنون نتایج بررسی های زیادی منتشر نشده است. هدف از این مطالعه، مقایسه نتایج جراحی هالوکس والگوس به دنبال استئوتومی دیستال متاتارس اول با روش باز و با روش کم تهاجمی بود. مواد و روش ها: مطالعه بهصورت کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی ۲۹بیمار زن با هالوکس والگوس دوطرفه (۵۸ پا) انجام شد. میانگین سنی بیماران ۳۱ سال (۵۵-۱۷سال) و میانگین زمان پیگیری ۱۳ماه (۲۰-۶ ماه) بود. دفورمیتی های با زاویه هالوکس والگوس تا ۴۰درجه و با زاویه بین متاتارس اول و دوم تا ۱۷درجه مطالعه شدند. هر دو پای بیماران تحت جراحی قرار گرفتند. استئوتومی دیستال متاتارس به روش کم تهاجمی در یک طرف و به روش باز در طرف دیگر توسط همان جراح انجام گردید. نتایج اصلاح زوایا و میزان رضایت مندی بیمار و جراح در دو گروه مقایسه شدند. یافته ها: میانگین اصلاح زاویه انحراف هالوکس والگوس در دو گروه ۱۰ درجه و یکسان؛ میانگین اصلاح زاویه بین متاتارس اول و دوم در روش باز بهتر از گروه استئوتومی کم تهاجمی بود. در گروه روش باز، میزان رضایت بیماران و جراحان یکسان بود، در حالی که در گروه کم تهاجمی بین میزان رضایت جراحان و بیماران اختلاف وجود داشت. به این صورت که ۸۶% بیماران خیلی راضی بودند ولی فقط ۳۸% جراحان رضایت کامل داشتند. نتیجه گیری: استئوتومی V شکل دیستال متاتارس، بهعنوان یک روش اصلاحی قابل اعتماد در موارد خفیف و متوسط هالوکس والگوس پیشنهاد می شود اما روش کم تهاجمی هنوز هم می تواند در مواردی که زاویه بین متاتارس اول و دوم افزایش زیاد نداشته باشد، بکار رود.
مهران سلیمانها؛ احمدرضا میربلوک؛ حسین اتحاد؛ زهرا حق پرست قدیم لیمودهی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی تنه استخوان تیبیا از شکستگی های شایع در میان استخوان های بلند می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان این شکستگی با میله اینترامدولاری در بیماران بستری شده در شرایط اورژانس ارتوپدی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر، ۲۲۶بیمار (۱۹۳ مرد، ۳۳زن) با شکستگی تیبیا از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ با روش میله‌گذاری اینترامدولاری ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی تنه استخوان تیبیا از شکستگی های شایع در میان استخوان های بلند می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان این شکستگی با میله اینترامدولاری در بیماران بستری شده در شرایط اورژانس ارتوپدی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر، ۲۲۶بیمار (۱۹۳ مرد، ۳۳زن) با شکستگی تیبیا از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ با روش میله‌گذاری اینترامدولاری در یک مرکز درمانی شهر رشت تحت درمان قرار گرفتند و به مدت ۲ سال پیگیری شدند. میانگین سنی بیماران ۳±۳۴ سال بود. مواردی نظیر باز یا بسته بودن، همراهی با شکستگی فیبولا، آسیب عصب پرونئال یا شریان تیبیالیس جلویی، تغییرات دژنراتیو زانو، درد زانو، آتروفی عضله چهارسرران، بدجوش خوردن، استئومیلیت مزمن، جوش خوردن تأخیری و جوش نخوردن بررسی گردید. همچنین از ابزار محدودیت عملکرد عضلانی‌ـ‌اسکلتی (SMFA) استفاده شد. داده‌ها با نرم افزار آماری تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه ۱۵۱ مورد شکستگی باز و ۷۵ مورد شکستگی بسته بودند و ۱۵۵مورد جراحی باز و ۷۱ مورد جراحی بسته انجام گرفت. بیشترین فراوانی مربوط به درد روی زانو و کمترین فراوانی مربوط به جوش نخوردن بود. محدودیت عملکرد عضلانی ـ اسکلتی در موارد شکستگی باز و در موارد همراهی با شکستگی فیبولا بیشتر بود (۰/۰۰۱) و درگروه زنان بیشتر مشاهده گردید. با گذشت زمان، عدد ابزار SMFA نیز افزایش یافت. نتیجه گیری: این روش درمان بخصوص به صورت بسته، به دلیل عوارض ناچیز آن، یک رویکرد مناسب برای درمان شکستگی های تنه استخوان تیبیا محسوب می‌شود و حتی در شرایط اورژانس می تواند درمان مفید و موثر باشد.
چکیده
آنتی بیوتیک قبل از عمل
بیشتر
آنتی بیوتیک قبل از عمل
