آذین ضرغام؛ کریم لیل نهاری؛ سهیل مهدیپور؛ الناز نوری؛ سهراب کیهانی
چکیده
پیشزمینه: با توجه به شیوع بالای پارگی رباط متقاطع جلویی در ورزشکاران، روشهای متعددی جهت بازسازی آرتروسکوپیک این رباط پیشنهاد شده است. هدف از این بررسی، مقایسه پایداری زانو با دو روش جراحی «تک باندل» و «دوباندل» بود. مواد و روشها: مدل کامپیوتری زانو به همراه رباطهای مفصل زانو ساخته شد. این مدل پس از بازسازی رباط به روش تک و دو ...
بیشتر
پیشزمینه: با توجه به شیوع بالای پارگی رباط متقاطع جلویی در ورزشکاران، روشهای متعددی جهت بازسازی آرتروسکوپیک این رباط پیشنهاد شده است. هدف از این بررسی، مقایسه پایداری زانو با دو روش جراحی «تک باندل» و «دوباندل» بود. مواد و روشها: مدل کامپیوتری زانو به همراه رباطهای مفصل زانو ساخته شد. این مدل پس از بازسازی رباط به روش تک و دو باندل، ابتدا در ۳۰درجه خمش زانو تحت بارهای مجزای جلویی، گشتاور والگوس و گشتاور چرخشی قرار گرفت. در حالت دوم، در طول خمش تحت وزنگذاری از حالت راست تا ۷۰درجه خمش، نیروی جلویی ۱۳۴ نیوتن وارد شد. در حالت سوم، زانو تحت بارگذاری چرخشی که میتواند منجر به آسیب رباط متقاطع شوند قرار گرفت. یافتهها: نتایج نشان دادند در شبیهسازی تفاوت محسوسی بین دو روش جراحی بارگذاری ایزوله بدست نیامد. ولی در مدلهای تحت وزن دوم و سوم کشش رباط در «دو باندل» ۴ برابر بیشتر از هریک از رباطهای «تک باندل» بود. در مدل دوم، «تک باندل» در بیشترین حالت ۷ میلیمتر جابجایی بیشتری نسبت به «دو باندل» داشت. در مدل سوم «دو باندل» نسبت به «تکباندل» مقاومت بیشتری در برابر گشتاور والگوس داشت و میزان چرخش داخلی نیز در «دو باندل» کنترل شدهتر بود. نتیجهگیری: از نظر بیومکانیکال نتیجه تست عملکردی و پایداری زانو در بازسازی پیوند به روش «دوباندل» در حرکات غیرایزوله و سهبعدی بهتر از «تک باندل» میباشد.
آرش ملکی؛ فیروزه مددی؛ رامین ارژنگ؛ فیروز مددی
چکیده
۸۶۱/۰پیشزمینه: چرخش تیبیا عبارت از چرخش طبیعی محور مفصل دیستال تیبیا نسبت به محور مفصل پروگزیمال تیبیا حول محور طولی آن میباشد. هدف از انجام این مطالعه ارائه روشی برای اندازهگیری چرخش تیبیا با کمک سیتیاسکن بود. مواد و روشها: یک مطالعه تشخیصی بر روی ۶۴ داوطلب بالای ۱۶ سال با میانگین سنی ۷/۳۲ سال در یک مرکز تصویربرداری ...
بیشتر
۸۶۱/۰پیشزمینه: چرخش تیبیا عبارت از چرخش طبیعی محور مفصل دیستال تیبیا نسبت به محور مفصل پروگزیمال تیبیا حول محور طولی آن میباشد. هدف از انجام این مطالعه ارائه روشی برای اندازهگیری چرخش تیبیا با کمک سیتیاسکن بود. مواد و روشها: یک مطالعه تشخیصی بر روی ۶۴ داوطلب بالای ۱۶ سال با میانگین سنی ۷/۳۲ سال در یک مرکز تصویربرداری انجام گردید. به منظور تعیین چرخش تیبیا، سیتیاسکن ساق در آزمودنیها انجام شد. برشهای مناسب پروگزیمال و دیستال جهت تعیین چرخش تیبیا انتخاب شدند. پس از تعیین خط مرجع پروگزیمال تیبیا توسط یک پزشک برشهای مربوطه به تعداد لازم بر روی کاغذ چاپ و در اختیار چهار پزشک قرار گرفت. پزشکان با ۲ روش مختلف، در دو نوبت با فاصله یک ماه خط مرجع دیستال تیبیا را رسم نمودند، آنگاه زاویه ایجاد شده بین این دو خط توسط یک پزشک اندازهگیری شد. ضریب همبستگی بین مقادیر بهدست آمده تعیین و میزان تکرارپذیری هر یک از این روشها محاسبه گردید. یافتهها: در روش اول ضریب همبستگی بین مقادیر بهدست آمده توسط پزشکان مختلف ۸۶۱/۰و در روش دوم ۸۶۳/۰؛ و ضریب تکرارپذیری هر دو روش ۸۶۸/۰ بود. نتیجهگیری: با توجه به همبستگی بالا در روش دوم میتوان از این روش در بدشکلی فیبولا جهت تعیین میزان چرخش تیبیا استفاده کرد.
محمدعلی حسینیان؛ تورج سلیمی
چکیده
پیشزمینه: به منظور ترمیم عصب میتوان از چسب استفاده نمود. هدف از این تحقیق ارزیابی ترمیم عصب سیاتیک در موش با استفاده از چسب و بخیه و مقایسه آن با گروه درمان نشده بود. مواد و روشها: در این مطالعه از نوع «بررسی مداخلهای پیاپی موردها» 18 موش با قطع سیاتیک در داخل کانال نخاعی بررسی شدند. در 14 موش (گروه درمان یا آزمایشی)، ترمیم از طریق ...
بیشتر
پیشزمینه: به منظور ترمیم عصب میتوان از چسب استفاده نمود. هدف از این تحقیق ارزیابی ترمیم عصب سیاتیک در موش با استفاده از چسب و بخیه و مقایسه آن با گروه درمان نشده بود. مواد و روشها: در این مطالعه از نوع «بررسی مداخلهای پیاپی موردها» 18 موش با قطع سیاتیک در داخل کانال نخاعی بررسی شدند. در 14 موش (گروه درمان یا آزمایشی)، ترمیم از طریق پیوند عصب با روش چسب و یک بخیه انجام شد. چهار موش به عنوان گروه کنترل درمان نشدند. برگشت عملکرد حرکتی بعد از 4 ماه ارزیابی گردید. یافتهها: آتروفی عضلات اندام تحتانی و عدم بازگشت کارکرد حرکتی در موشهای درمان نشده مشاهده گردید. در 12 موش گروه درمان برگشت کامل کارکرد عضلات اندام وجود داشت و موشها قادر به راه رفتن بودند، در حالیکه راه رفتن 2 موش با لنگیدن همراه بود. نتیجهگیری: ترمیم عصب سیاتیک قطع شده در داخل کانال نخاع موش با استفاده از چسب و بخیه جراحی میتواند باعث برگشت کارکرد اندام تحتانی گردد.
محسن مردانی کیوی؛ فریور عبداللهزاده لاهیجی؛ فریور عبداللهزاده لاهیجی؛ علی بابایی جندقی؛ خشایار صاحب اختیاری؛ کیوان هاشمی مطلق
چکیده
پیشزمینه: گیرافتادن تاندون خمکننده پولیسیس لونگوس در محل پولی A1 شایعترین علت ایجاد علایمی چون گیرکردن و درد در هنگام خم و راست کردن شست است که به آن شست ماشهای گفته میشود. هدف از این مطالعه، تعیین میزان اثربخشی تزریق کورتیکواسترویید به درون غلاف تاندون با هدایت سونوگرافی برای درمان این بیماری بود. مواد و روشها: در یک مطالعه ...
بیشتر
پیشزمینه: گیرافتادن تاندون خمکننده پولیسیس لونگوس در محل پولی A1 شایعترین علت ایجاد علایمی چون گیرکردن و درد در هنگام خم و راست کردن شست است که به آن شست ماشهای گفته میشود. هدف از این مطالعه، تعیین میزان اثربخشی تزریق کورتیکواسترویید به درون غلاف تاندون با هدایت سونوگرافی برای درمان این بیماری بود. مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر ۱۰۴بیمار (۷ مرد و ۹۷ زن، ۱۱۲شست ماشهای) با تشخیص بالینی «شست ماشهای» در یک مرکز درمانی در شهر رشت طی 2 سال تحت تزریق کورتیکواسترویید با هدایت التراسوند قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۶۳/۷± ۱۱/۵۲ سال بود. روند بهبودی بیماران با رتبهبندی سیستم «کوئینل» پیش از تزریق و پس از آن در 5 مقطع (3 و 6 هفته، ۳و ۶ و ۱۲ماه) بررسی شد. یافتهها: در طول یک سال پس از تزریق اول از 112 شست، ۱۵مورد (۴/۱۳% ) به تزریق مجدد و/ یا جراحی نیاز پیدا کردند که در ۱۲مورد (۸۰%) تزریق مجدد، در 2 مورد جراحی و در ۱ مورد ابتدا تزریق مجدد و سپس به دلیل عدم بهبودی، جراحی صورت گرفت. کاهش رتبه کوئینل در تمامی شستها پس از تزریق از نظر آماری معنادار بود (۰۰۰۱/۰=p). در پایان یک سال پس از تزریق ۱۱۱شست (۱/۹۹%) کاملاً بدون علامت بودند. نتیجهگیری: تزریق کورتیکواسترویید داخل غلاف تاندون خمکننده انگشت شست با هدایت التراسوند روش مؤثری در درمان بیماری شست ماشهای است و نیاز به انجام عمل جراحی را کاهش میدهد.
سیدمسعود هاشمی؛ مهرداد طاهری؛ فریور عبد الهزاده لاهیجی؛ سید مرتضی کاظمی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیشزمینه: بلوک عصب سوپرااسکاپولار یکی از درمانهای درد مزمن شانه است که اغلب با استفاده از نشانههای آناتومیک (روش مور) انجام میشود. اخیرا به منظور کاهش عوارض و افزایش دقت تزریق، انجام بلوک تحت هدایت سونوگرافی توصیه شده است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه نتایج کوتاه مدت بلوک عصب سوپرااسکاپولار به کمک سونوگرافی و با استفاده از ...
بیشتر
پیشزمینه: بلوک عصب سوپرااسکاپولار یکی از درمانهای درد مزمن شانه است که اغلب با استفاده از نشانههای آناتومیک (روش مور) انجام میشود. اخیرا به منظور کاهش عوارض و افزایش دقت تزریق، انجام بلوک تحت هدایت سونوگرافی توصیه شده است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه نتایج کوتاه مدت بلوک عصب سوپرااسکاپولار به کمک سونوگرافی و با استفاده از روش کلاسیک بود. مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی 50 بیمار دچار درد مزمن شانه به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه اول بلوک عصب سوپرااسکاپولار تحت هدایت سونوگرافی و در گروه دوم با تکنیک «مور» (Moore) انجام شد. شدت درد با مقیاس دیداری درد، عملکرد بیماران با مقیاس نمرهگذاری Constant شانه و رضایت بیماران قبل و بعد از درمان سنجیده و دادههای دو گروه مقایسه شدند. یافتهها: در پایان هفته و ماه اول شدت درد در گروه سونوگرافی کمتر از گروه «مور» بود. نمره Constant شانه در پایان هفته اول بین دو گروه متفاوت نبود اما در پایان ماه اول در گروه سونوگرافی بیشتر از گروه «مور» بود. میزان رضایت پس از تزریق در گروه سونوگرافی بیشتر از گروه «مور»، در پایان هفته اول یکسان، و در پایان ماه اول در گروه سونوگرافی بیشتر از گروه «مور» بود. در هیچیک از بیماران دو گروه عارضه خاصی مشاهده نشد. نتیجهگیری: بلوک عصب سوپرااسکاپولار به کمک سونوگرافی نسبت به تکنیک «مور» در کوتاه مدت از نظر کاهش شدت درد و بهبود کارآیی شانه با نتایج بهتری همراه است.
ابراهیم عامری؛ حسین وحید طاری؛ حسن قندهاری؛ حمید بهتاش؛ بهرام مبینی؛ محمدصالح گنجویان؛ افشین احمدزاده حشمتی؛ آرش متقی
چکیده
پیشزمینه: به منظور بررسیهای قبل از عمل جراحی در بیماران اسکولیوز، پرتونگاری ایستاده و خمیده به طرفین انجام میشود که بهوسیله آن میتوان اندازه و میزان انعطافپذیری اسکولیوز تعیین و روش درمانی مناسب برای هر بیمار را مشخص نمود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین زاویه اسکولیوز در پرتونگاری خمیده به طرفین و اندازه نهایی اسکولیوز ...
بیشتر
پیشزمینه: به منظور بررسیهای قبل از عمل جراحی در بیماران اسکولیوز، پرتونگاری ایستاده و خمیده به طرفین انجام میشود که بهوسیله آن میتوان اندازه و میزان انعطافپذیری اسکولیوز تعیین و روش درمانی مناسب برای هر بیمار را مشخص نمود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین زاویه اسکولیوز در پرتونگاری خمیده به طرفین و اندازه نهایی اسکولیوز باقیمانده پس از جراحی و پاسخ به این سوال است که آیا میتوان استفاده از پرتونگاریهای خمیده به طرفین میزان اصلاح بعد از عمل جراحی را پیشبینی نمود؟ مواد و روشها: در این مطالعه که به صورت مقطعی انجام شد، ۸۳ بیمار مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بررسی و براساس طبقهبندی «لنکه» گروهبندی شدند. زاویه اسکولیوز در پرتونگاریهای ایستاده و خمیده به طرفین در هر گروه توسط دو جراح ستون فقرات بهصورت جداگانه اندازهگیری و با پرتونگاریهای بعد از عمل جراحی مقایسه شدند . یافتهها: در تمام گروهها بین اندازه زاویه اسکولیوز در پرتونگاری خمیده به طرفین قبل از عمل جراحی و زاویه اسکولیوز بعد از عمل جراحی اختلاف معنیدار وجود داشت. نتیجهگیری: با استفاده از پرتونگاریهای خمیده به طرفین نمیتوان میزان نهایی اصلاح اسکولیوز بهوسیله عمل جراحی را بهطور دقیق پیشبینی نمود.
محسن مردانی کیوی؛ رضا کیهانی؛ کیوان هاشمی مطلق؛ شایار صاحب اختیاری
چکیده
کیست هیداتید اولیۀ بافت عضلانی آنقدر نادر است که گاهی اوقات در تشخیصهای افتراقی تودههای کیستیک در مناطق اندمیک قرار نمیگیرد. تشخیص به موقع و دقیق بسیار مهم است تا از بیوپسی غیرضروری ممانعت به عمل آید. در این گزارش یک مرد 40 ساله با شکایت از تورم و درد تشدید شونده در بازوی دست راست به دنبال اثر فشاری توده ارائه میشود. با توجه به ...
بیشتر
کیست هیداتید اولیۀ بافت عضلانی آنقدر نادر است که گاهی اوقات در تشخیصهای افتراقی تودههای کیستیک در مناطق اندمیک قرار نمیگیرد. تشخیص به موقع و دقیق بسیار مهم است تا از بیوپسی غیرضروری ممانعت به عمل آید. در این گزارش یک مرد 40 ساله با شکایت از تورم و درد تشدید شونده در بازوی دست راست به دنبال اثر فشاری توده ارائه میشود. با توجه به علایم بالینی و یافتههای تصویربرداری پاتوگنومیک ولی نادر بیماری هیداتید مانند « علامت نیلوفرآبی»، شک در تشخیص ایجاد شد.
سهیلا علی اکبری قویمی؛ مهران صولتی هشجین؛ محمدحسین ابراهیم زاده
چکیده
مهندسی بافت علمی است که با هدف ایجاد جایگزینهای زیستی که امکان بازیابی، حفظ و بهبود عملکرد بافت صدمه دیده را داشته باشند، مورد استفاده قرار میگیرد. اجزای اصلی در مهندسی بافت داربست، سلولها و فاکتورهای رشد هستند. وجود بیوریاکتورها نیز جزء ارکان مهندسی بافت محسوب میشود. داربست یک ساختار سهبعدی است که بهعنوان چارچوبی برای ...
بیشتر
مهندسی بافت علمی است که با هدف ایجاد جایگزینهای زیستی که امکان بازیابی، حفظ و بهبود عملکرد بافت صدمه دیده را داشته باشند، مورد استفاده قرار میگیرد. اجزای اصلی در مهندسی بافت داربست، سلولها و فاکتورهای رشد هستند. وجود بیوریاکتورها نیز جزء ارکان مهندسی بافت محسوب میشود. داربست یک ساختار سهبعدی است که بهعنوان چارچوبی برای هدایت سلولها مورد استفاده قرار میگیرد و جایگزینی برای ماتریکس خارج سلولی محسوب میشود. سلولها به درون داربست نفوذ کرده و باتوجه به سیگنالهای فیزیکی و شیمیایی که در محیط اطراف آنها قرار دارد شروع به رشد، تمایز، تکثیر و مهاجرت میکنند و در صورت مساعد بودن شرایط محیطی ماتریکس خارج سلولی را ترشح کرده و بافت جدید را ایجاد مینمایند. علم مهندسی بافت به ساخت داربستهای مناسب برای لانهگزینی سلولها، ایجاد و حفظ شرایط محیطی مساعد برای ادامه حیات سلولی و در نتیجه کنترل تمام فاکتورهای موثر بر ایجاد یک بافت جدید میپردازد.