احمد دشت بزرگ؛ احمد دشت بزرگ؛ سید عبدالحسین مهدی‌نسب؛ فاطمه بدخشان مهر
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی گردن استخوان ران یک شکستگی ناشایع و جدی در بالغین جوان می‌باشد و عوارض زیادی به همراه دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان جراحی این شکستگی به روش جااندازی و ثابت کردن با پیچ بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر (از سال 1385 تا 1388)، 42 بیمار با میانگین سنی 37 سال (60ـ15 سال) که به‌علت شکستگی گردن استخوان ران ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی گردن استخوان ران یک شکستگی ناشایع و جدی در بالغین جوان می‌باشد و عوارض زیادی به همراه دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان جراحی این شکستگی به روش جااندازی و ثابت کردن با پیچ بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر (از سال 1385 تا 1388)، 42 بیمار با میانگین سنی 37 سال (60ـ15 سال) که به‌علت شکستگی گردن استخوان ران ناشی از ضربه در دو بیمارستان اهواز با جراحی و تثبیت شکستگی با پیچ درمان شدند مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی بیماران 24 ساعت بعد از شکستگی جراحی شدند. در همه بیماران ابتدا جااندازی بسته و در صورت عدم موفقیت جااندازی باز استفاده گردید. میانگین زمان پیگیری 15 ماه بود. یافته‌ها: براساس طبقهبندی «گاردن» 2 بیمار شکستگی نوع I، 3 بیمار نوع II، 18 بیمار نوع III و 19 بیمار نوع IV داشتند. سی و دو بیمار بهروش باز (2/76%) و 10 بیمار بهروش بسته (8/23%) درمان شدند. 12 بیمار (6/28%) جوشنخوردگی و 7 بیمار (7/16%) نکروز سر فمور داشتند که 4 مورد با جوشخوردگی همراه بود. تمامی جوشنخوردگیها در بیماران با جااندازی باز اتفاق افتاد. نتیجه‌گیری: شکستگی گردن استخوان ران با عوارض زیادی همراه است؛ بخصوص اگر استفاده از شیوه جااندازی باز ضروری باشد.
مرتضی جان نثاری لادانی؛ علیرضا فرهمندی؛ محمدرضا گیتی؛ محمدرضا هدایتی؛ علیرضا رحیم‌نیا؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: بی‌ثباتی جلویی شانه با آسیب استخوانی در لبه جلویی تحتانی گلنویید همراه است. محاسبه میزان این آسیب استخوانی می‌تواند در تعیین روش درمانی و پیش‌بینی احتمال عود بی‌ثباتی پس از جراحی نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه تعداد دررفتگی با میزان آسیب استخوانی لبه گلنویید با استفاده از سی‌تی‌اسکن سه بعدی و محاسبه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: بی‌ثباتی جلویی شانه با آسیب استخوانی در لبه جلویی تحتانی گلنویید همراه است. محاسبه میزان این آسیب استخوانی می‌تواند در تعیین روش درمانی و پیش‌بینی احتمال عود بی‌ثباتی پس از جراحی نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه تعداد دررفتگی با میزان آسیب استخوانی لبه گلنویید با استفاده از سی‌تی‌اسکن سه بعدی و محاسبه میزان حساسیت و اختصاصی بودن سی‌تی‌اسکن سه بعدی برای تعیین بیماران واجد شرایط جراحی باز بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر ۳۰ بیمار بررسی شدند. بیماران با استفاده از سی‌تی‌اسکن سه بعدی دوطرفه بررسی شدند و برای هر کدام شاخص گلنویید (glenoid index) محاسبه گردید. سپس وجود همبستگی بین تعداد دررفتگی و شاخص گلنویید و نیز میزان حساسیت و اختصاصی بودن سی‌تی‌اسکن سه بعدی محاسبه شد. یافته‌ها: بیست و هشت بیمار (۹۴%) دچار آسیب استخوانی بودند. بین تعداد دررفتگی و میزان شاخص گلنویید رابطه معناداری وجود نداشت (۰۵/۰≤p). براساس سی‌تی‌اسکن ۲ بیمار به جراحی باز و پیوند استخوان و ۲۸ بیمار به جراحی بنکارت نیاز داشتند. اما در زمان جراحی مشخص شد که تشخیص براساس سی‌تی‌اسکن در دو مورد اشتباه بود. بدین ترتیب میزان حساسیت سی‌تی‌اسکن ۵۰% و میزان اختصاصی بودن آن ۹۶% به‌دست آمد. نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان دادند تعداد دررفتگی نمی‌تواند نشان‌دهنده وسعت آسیب و پیش‌بینی کننده احتمال عود عارضه باشد. استفاده از سی‌تی‌اسکن سه بعدی همراه با بازسازی قبل از جراحی می‌تواند به شناخت آسیب، شدت و محل ضایعه کمک کند و برای انتخاب روش جراحی مناسب نمی‌توان کاملاً به آن اکتفا کرد.
حمیدرضا حسین زاده؛ رضا زندی؛ سید مرتضی کاظمی؛ سید محمد قریشی؛ سینا شاهی؛ فرشاد صفدری؛ محمدرضا بیگدلی؛ سیاوش همتی اسلاملو؛ محمد علی جلیلی
چکیده
پیش‌زمینه: شیب پشتی تی‌بیا شیبی است که به‌طور طبیعی پلاتوی تی‌بیا از جلو به پشت دارد. این شیب نقش مهمی در بیومکانیک زانو، عملکرد رباط‌های متقاطع و تعویض مفصل زانو دارد. با توجه به مقادیر متفاوت این شیب در جوامع مختلف و عدم اطلاع از اندازه طبیعی آن در کشور ما، هدف از این مطالعه تعیین اندازه شیب پشتی تی‌بیا در یک مرکز درمانی شهر تهران ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شیب پشتی تی‌بیا شیبی است که به‌طور طبیعی پلاتوی تی‌بیا از جلو به پشت دارد. این شیب نقش مهمی در بیومکانیک زانو، عملکرد رباط‌های متقاطع و تعویض مفصل زانو دارد. با توجه به مقادیر متفاوت این شیب در جوامع مختلف و عدم اطلاع از اندازه طبیعی آن در کشور ما، هدف از این مطالعه تعیین اندازه شیب پشتی تی‌بیا در یک مرکز درمانی شهر تهران بود. مواد و روش‌ها: این تحقیق به روش توصیفی بر روی ۱۰۸ زانوی سالم (۷۰ مرد و ۳۸ زن) با میانگین سنی ۳۸سال (۶۰-۲۳ سال) در یک مرکز درمانی تهران انجام شد. افراد مورد بررسی به‌علت ترومای اطراف زانو، نیاز به پرتونگاری زانو داشتند اما در معاینات بالینی و پرتونگاری، شکستگی یا پارگی رباط‌های زانو دیده نشد. مقدار شیب در پرتونگاری نیمرخ واقعی زانو با استفاده از کورتکس پشتی، به عنوان محور مرجع اندازهگیری شد. یافته‌ها: میانگین شیب پشتی تی‌بیا ۸/۱±۴/۹ درجه به دست آمد. سن و جنس نقشی در میزان شیب نداشتند (۰۵/۰≤p). نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان دادند که مقدار شیب پشتی تی‌بیا در گروه ایرانی این مطالعه با جوامع دیگر بهویژه جوامع غربی متفاوت است. اعمال این تفاوتها در طراحی سیستمهای تعویض مفصل زانو ضروری به نظر می‌رسد.
علیرضا هوتکانی؛ علی مرادی؛ احسان اوحدی؛ حمیده فیض دیسفانی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های سوپراکندیل هومروس از آسیب‌های شایع اندام فوقانی در کودکان می‌باشد. در مواقع نیاز به جراحی باز در این شکستگی، رویکردهای مختلفی ممکن است بکار گرفته شوند. هدف از این تحقیق، مقایسه دو رویکرد جراحی در چنین موارد است. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، از ۸۷ بیمار متوالی (case series) مراجعه کننده به یک مرکز درمانی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های سوپراکندیل هومروس از آسیب‌های شایع اندام فوقانی در کودکان می‌باشد. در مواقع نیاز به جراحی باز در این شکستگی، رویکردهای مختلفی ممکن است بکار گرفته شوند. هدف از این تحقیق، مقایسه دو رویکرد جراحی در چنین موارد است. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، از ۸۷ بیمار متوالی (case series) مراجعه کننده به یک مرکز درمانی مشهد با شکستگی سوپراکندیل نوع ۳ و در محدوده سنی از زمان تولد تا ۱۸سال، با انتخاب تصادفی، ۴۳بیمار با رویکرد خارجی (لاترال) و 44 بیمار با رویکرد پشتی (پوستریور) تحت عمل جراحی باز و تثبیت پایین قرار گرفتند. با یک پیگیری ۶ماهه دامنه حرکات آرنج، عوارض و زوایای «بومن» (Baumann)، «کارینگ» (carrying) و کپیتوهومرال و نحوه جوش‌خوردن در دو گروه بررسی شدند. یافته‌ها: رویکرد پشتی در زمان کوتاه‌تری قابل انجام بود. دامنه حرکات در رویکرد پشتی بعد از یک و بعد از شش ماه، کمتر از رویکرد خارجی بود. زاویه «بومن» و «کارینگ» در رویکرد پشتی بیشتر در محدوده طبیعی بود. عوارض ناهنجاری واروس و والگوس، سفتی مفصلی و عفونت پین در دو رویکرد تفاوت معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: دو رویکرد از نظر عوارض بعد از عمل تفاوتی با هم نداشتند. در رویکرد خارجی دامنه حرکت بیشتر حفظ شد و در رویکرد پشتی جااندازی آناتومیک‌تری بدست آمد.
فریور ع. لاهیجی؛ رضا زندی؛ سهراب کیهانی؛ فرشاد صفدری؛ آرش ملکی؛ سیدرضا آقاپور؛ سلمان آذرسینا
چکیده
پیش‌زمینه: بیماری «کین باخ» از نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست ناشی می‌شود و باعث ایجاد درد و ناتوانی در افراد جوان و فعال می‌گردد. کوتاه‌سازی رادیوس یکی از روش‌های درمان این بیماری است. در این مطالعه، نتایج درمان «کین باخ» با کوتاه‌سازی رادیوس ارائه گردید. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۹ مرد و ۶ زن، با میانگین سنی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: بیماری «کین باخ» از نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست ناشی می‌شود و باعث ایجاد درد و ناتوانی در افراد جوان و فعال می‌گردد. کوتاه‌سازی رادیوس یکی از روش‌های درمان این بیماری است. در این مطالعه، نتایج درمان «کین باخ» با کوتاه‌سازی رادیوس ارائه گردید. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۹ مرد و ۶ زن، با میانگین سنی ۳۷/۹±۶/۲۸ سال که تحت جراحی کوتاه‌سازی رادیوس قرار گرفته بودند، در یک مرکز درمانی تهران بررسی شدند. براساس تقسیم‌بندی «لیکمن»، ۲ بیمار دچار مرحله II، ۵ بیمار IIIa و ۸ بیمار IIIb بودند. در مراجعه نهایی، «ایندکس استال» (Stahl Index) و نسبت ارتفاع کارپال، درد، قدرت گرفتن اجسام و دامنه حرکتی مچ بررسی شدند و برای بیماران پرسشنامه Quick DASH تکمیل گردید. میانگین زمان پیگیری ۴۴/۲±۵ سال بود. یافته‌ها: درد و دامنه حرکتی، به غیر از ۲ مورد، در سایر بیماران بهبود یافت. قدرت گرفتن اجسام در ۱۳ بیمار در حد مطلوب؛ میانگین نمره Quick DASH در بیماران دچار مرحله II: ۸/۵±۰/۸۴؛ در بیماران دچار مرحله IIIa: ۱۲/۷۲±۵/۰۹ و در بیماران دچار مرحله IIIb: ۲۷/۵۷±۱۸/۸۷ بود. «ایندکس استال» و نسبت ارتفاع کارپال در بیماران دچار مرحله II ثابت ماند، اما در بیماران دچار دو مرحله دیگر به‌طور معناداری کاهش یافت. در ۲ مورد، بیماری پیشرفت کرد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد انجام کوتاه‌سازی رادیوس در مراحل IIIa و IIIb مفید است و می‌تواند علایم بالینی بیماران را بهبود بخشد؛ اگرچه علایم پرتونگاری ممکن است پیشرفت نماید.
محمد مهدی سرزعیم؛ محمد امامی؛ محمد امامی؛ غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ علیرضا منافی راثی؛ محمد مهدی باقریان لمراسکی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: در برخی پارگی‌های مزمن تاندون آشیل، نقص تاندونی وسیع بیش از ۶سانتی‌متر ممکن است وجود داشته باشد که استفاده از تاندون‌های موضعی پا برای بازسازی تاندون مناسب نمی‌باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج بالینی و عملکردی ترمیم پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از گرافت تاندون سمی‌تندینوسوس همان سمت بود. مواد و روش‌ها: در ...
بیشتر
پیش‌زمینه: در برخی پارگی‌های مزمن تاندون آشیل، نقص تاندونی وسیع بیش از ۶سانتی‌متر ممکن است وجود داشته باشد که استفاده از تاندون‌های موضعی پا برای بازسازی تاندون مناسب نمی‌باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج بالینی و عملکردی ترمیم پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از گرافت تاندون سمی‌تندینوسوس همان سمت بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از نوع «بررسی پیاپی موردها» (case series) طی ۶سال، ۱۱بیمار با پارگی مزمن تاندون آشیل با فاصله وسیع بین دو انتها در یک مرکز درمانی تهران تحت عمل جراحی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۴±۳۰ سال و میانگین نقص تاندونی ۱/۹۶±۸/۳ سانتی‌متر بود. برای بازسازی تاندون آشیل، از تاندون سمی‌تندینوسوس همان سمت استفاده شد. نتایج درمان با استفاده از مقیاس Ankle-Hindfoot سیستم امتیازدهی انجمن پای امریکا (AOFAS) و مقیاس پارگی تاندون آشیل (ATRS) ارزیابی گردید. مدت زمان پیگیری ۳/۳±۴/۲۵ ماه بود. یافته‌ها: میانگین سیستم امتیازدهی انجمن پای آمریکا و مقیاس پارگی تاندون آشیل از ۳/۵±۴/۷۰ و ۷/۵±۷/۳۱ قبل از جراحی به ۸/۴±۸/۹۱ و ۲/۴±۷/۸۸ افزایش یافت. این افزایش از نظر آماری معنادار بود (۰۰۰/۰=p). پس از جراحی، دامنه دورسی فلکسیون در سمت جراحی (۲/۴±۵/۱۳) به‌طور معناداری از سمت سالم (۹/۳±۲/۱۷) کمتر بود (۰۴/۰=p). تمامی بیماران به جز یک ورزشکار، به فعالیت‌های قبلی خود بازگشتند. نتیجه‌گیری: این روش با نتایج بالینی و عملکردی خوب در بیماران دچار نقص تاندونی وسیع همراه است. استفاده از این روش برای بازسازی پارگی‌های مزمن آشیل در مواردی که نقص تاندونی بیش از 6 سانتی‌متر باشد، توصیه می‌گردد.
فردین میرزاطلوعی
چکیده
در این گزارش بیماری که شکستگی پلاتو خارجی تی‌بیا داشت و اوالسیون رباط متقاطع پشتی در پرتونگاری اولیه از دید پنهان مانده بود، ارائه می‌شود. همچنین این بیمار شکستگی معکوس زیگوند در پلاتو تی‌بیا داشت. بعد از جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی پلاتو تی‌بیا، اوالسیون رباط متقاطع مشخص شد. بیمار جراحی مجدد برای کندگی رباط متقاطع را قبول ...
بیشتر
در این گزارش بیماری که شکستگی پلاتو خارجی تی‌بیا داشت و اوالسیون رباط متقاطع پشتی در پرتونگاری اولیه از دید پنهان مانده بود، ارائه می‌شود. همچنین این بیمار شکستگی معکوس زیگوند در پلاتو تی‌بیا داشت. بعد از جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی پلاتو تی‌بیا، اوالسیون رباط متقاطع مشخص شد. بیمار جراحی مجدد برای کندگی رباط متقاطع را قبول نکرد. در اینجا گزارشهای قبلی همراهی شکستگی معکوس زیگوند با اوالسیون رباط متقاطع پشتی تایید شده و برای اولین بار همراهی آن با شکستگی پلاتوتیبیا معرفی می‌شود.
بهادر اعلمی هرندی
علی اکبر نکوئیان
چکیده
نوشتن مقاله علمی یکی از چالش‌های دستیاران، اساتید و محققان بالینی است، بخصوص اگر آموزش مقاله‌نویسی ندیده باشند. لازمه مقاله‌نویسی توانایی در دو بعد می‌باشد: توانایی علمی که نشان دهنده سطح دانش و تسلط نویسنده به موضوع تحقیق، و هنر مقاله‌نویسی که عبارت از توانایی در نگارش صحیح فارسی یا انگلیسی، توانایی در انتخاب محتوای مقاله و توانایی ...
بیشتر
نوشتن مقاله علمی یکی از چالش‌های دستیاران، اساتید و محققان بالینی است، بخصوص اگر آموزش مقاله‌نویسی ندیده باشند. لازمه مقاله‌نویسی توانایی در دو بعد می‌باشد: توانایی علمی که نشان دهنده سطح دانش و تسلط نویسنده به موضوع تحقیق، و هنر مقاله‌نویسی که عبارت از توانایی در نگارش صحیح فارسی یا انگلیسی، توانایی در انتخاب محتوای مقاله و توانایی در نحوه کنار هم گذاشتن محتویات برای ایجاد یک مقاله می‌باشد. هر مقاله علمی از چندین بخش شامل مقدمه، مواد و روش‌ها، یافته‌ها، بحث، نتیجه‌گیری، سپاسگزاری و منابع تشکیل می‌شود. اطلاع از نقش اجزای تشکیل دهنده مقاله و نحوه نوشتن صحیح آنها، به نویسندگان کمک میکند که بتوانند مقاله خود را به صورت صحیح و مناسبتری بنویسند.
