انجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-296719120210219Adaptive Changes in the Ipsilateral Femur of Patients with Unilateral Infantile and Adolescent Blount Diseaseتغییر شکلهای تطبیقی استخوان ران یک طرف در بیماران مبتلا به بیماری بلانت یک طرفه در نوزادان و نوجوانان1613029710.22034/ijos.2021.130297FAمارینا مکروبیمارستان کودکانکانر اسمیتبیمارستان کودکانتیلور جکسونبیمارستان کودکانچان هی جوبیمارستان کودکانجان برچبیمارستان کودکانJournal Article20200923<strong>Introduction</strong>: Pediatric patients with Blount disease frequently demonstrate secondary adaptive deformities in the adjacent distal femur. This study evaluates adaptation of longitudinal and angular proportions of the ipsilateral healthy femur to progressive leg length discrepancy in unilateral cases.<br /><strong>Methods:</strong> The study included 55 children with unilateral Blount disease. Preoperative radiographs were analyzed to characterize the condition as infantile or adolescent and measure femoral/tibial lengths and mechanical lateral distal femoral angles (mLDFA). <br /><strong>Results:</strong> There were 26 patients with infantile and 29 with adolescent Blount disease. Adolescent patients were significantly older (14.4 ± 2.0 vs. 9.2 ±2.4; p<0.01). Black race was prevalent in both groups (69-79%). The adolescent group was predominantly male (25/29; 86%), while the infantile group was predominantly female (15/26; 58%, p<0.01). Leg length inequality in adolescent patients was significantly greater than in the infantile group (2.8 ± 2.0 vs.1.5 ± 1.1cm; p<0.01) with ipsilateral femoral shortening (1.8 ± 1.8 cm) accentuating tibial shortening (1.0 ± 1.1cm). Patients with infantile Blount disease had more pronounced tibial discrepancy (2.0 ± 1.1 cm; p<0.01) but modest overgrowth of the ipsilateral femur (0.5 ± 0.7; p<0.01) partially compensating ipsilateral tibial shortening. There was a significant difference in tibial:femoral ratios between the groups (p<0.01). The infantile group had on average normal mLDFA (88°), most adolescent patients had accentuating distal femoral varus deformity (96° ± 5°; p<0.01).<br /><strong>Conclusions:</strong> Patients with unilateral infantile and adolescent Blount disease demonstrated distinctly different adaptation of the ipsilateral femur. Concomitant ipsilateral femoral changes aggravate angular deformity and leg length discrepancy in adolescent Blount disease. <strong>پیش زمینه و ه</strong><strong>دف:</strong> بیماران اطفال مبتلا به بیماری بلانت[1] غالباً تغییر شکلهای تطبیقی ثانویه را در دیستال استخوان ران همان سمت نشان میدهند. این مطالعه، طول قسمتها و زاویه لاترال دیستال استخوان ران طرف درگیر و سالم را در کودکان با بیماری بلانت نوزادی و نوجوانی یکطرفه ارزیابی میکند.<br /><strong>مواد و روشها:</strong> در این مطالعه ۲۳ بیمار مبتلا به بلانت نوزادی و ۲۴ بیمار بلانت نوجوانی بررسی شدند. مشخصات رادیوگرافی و آماری (شامل طول استخوانهای فمور و تیبیا و mLDFA) در عکس ایستاده رخ قبل از عمل در سمت نرمال و درگیر محاسبه شدند.<br /><strong>یافتهها:</strong> 23 بیمار بلانت نوزادی و 24 بیمار با بیماری بلانت نوجوانی بودند. سن بیماران نوجوان بهطور قابلملاحظهای بیشتر بود (2.0 ± 14.0 در مقابل 2.2± 7.0؛ 01/0>p). نژاد سیاه در هر دو گروه بیشتر بود (65-75%). گروه نوجوانان غالباً پسر بودند (21/24;88%)، در حالی که درگروه نوزادی بیشتر دختر بودند (13/23 ;57% ,p <0.01). نابرابری طول اندام در بیماران نوجوان بهطور معنیداری بیشتر از گروه نوزادی بود (1.9 ±1.8 در مقابل 0.8± 0.6سانتیمتر؛ 0.01 p <) . کوتاهی استخوان ران در همان طرف (1.2 ± 1.2سانتیمتر) کوتاه شدن تیبیا را در گروه نوجوان برجستهتر کرده بود (). اختلاف طول استخوان تیبیا در بیماران بلانت نوزادی نسبت به بلانت نوجوانی بیشتر بود (0.7 ± 0.8 سانتیمتر؛ p=0.54)، همراه با رشد نسبی استخوان ران در همان طرف (0.7± 0.2 سانتیمتر 01/0>p). نسبت استخوان تیبیا به فمور بین گروهها تفاوت معنیداری داشت ( 0.81 در بلانت نوجوانی در مقابل 0.78در بلانت نوزادی; p <0.01). گروه نوزادی بهطور متوسط زاویههای مکانیکی لاترال دیستال ران (mLDFA)[1] نرمال (2± 87 درجه) داشتند، در حالیکه اکثر بیماران نوجوان، انحراف واروس در دیستال ران آنها بیشتر شده بود (4 ± 95 درجه؛ 01/0>p).<br /><strong>نتیجهگیری:</strong> بیماران مبتلا به بلانت نوزادی و نوجوانی یکطرفه، تغییرات انطباقی کاملاً متفاوتی را در دیستال استخوان ران همان سمت نشان میدهند. تغییرات همزمان در استخوان ران همان سمت، باعث افزایش انحراف زاویهای و اختلاف طول پا در بیماران بلانت نوجوانی میشود که در گروه بلانت نوزادی دیده نمیشود.https://www.ijos.ir/article_130297_da955b3de1d946933583ad87eb2991c3.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-296719120210219Efficacy of Parathyroid Hormone on Diaphysis Delayed-:union: and Non-:union: Fractures of Tibia/Fibula in shahid kamyab hospital in 97-98تأثیر هورمون پاراتیروئید بر تأخیر در جوشخوردگی یا عدمجوشخوردگی در شکستگی دیافیز استخوان تیبیا/فیبولا71113029810.22034/ijos.2021.130298FAمحمدتقی پیوندیدانشیار ارتوپدی، دپارتمان ارتوپدی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بیمارستان شهید کامیاب، مشهد، ایرانفرشید باقریدانشیار ارتوپدی، دپارتمان ارتوپدی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بیمارستان شهید کامیاب، مشهد، ایرانعلی بیرجندی نژاددانشیار ارتوپدی، دپارتمان ارتوپدی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بیمارستان شهید کامیاب، مشهد، ایرانسارا عامل فرزادمرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایرانلیدا جراحیدانشیار، دپارتمان پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایرانمیلاد اسماعیل زادهرزیدنت جراحی ارتوپدی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بیمارستان شهید کامیاب، مشهد، ایرانامین رازیاستادیار ارتوپدی، دپارتمان ارتوپدی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بیمارستان شهید کامیاب، مشهد، ایران.رضا حبیب زاده شجاعیدانشگاه علوم پزشکی مشهدJournal Article20201027Introduction <br />The use of parathyroid hormone in the management of fracture disorders is poorly documented. Aim of study was evaluation of parathyroid hormone efficacy on :union: of tibia/fibula diaphysis fractures. <br />Materials and methods: <br />It was a hospital-based study who conducted on patient with non-:union: or delayed-:union: fracture of tibia/fibula. At Shahid Kamyab hospital, patients with inclusion criteria, entered the study after completing the conscious consent form in both case and control groups. CBC, ESR, Ca, P, Mg, ALK-P, Cr, BUN tests were performed as baseline, then in the case group prescribe oral D-Calcium and monthly injection of parathyroid hormone for 3 months at a daily dose of 8 units and in the control group, prescribe oral D-Calcium and the expected treatment method, and those who had a specific risk factor such as digoxin tablets or kidney failure were excluded from the study. After entering the study and receiving the hormone once the month, patients evaluate with radiographic parameter. <br />Results: <br />Of evaluated cases, mean and standard deviation of age in the intervention group was 16.9 ± 37.7 years and in the control group was 13.8 ± 39.1 years (P = 0.73). In terms of gender in the two groups, 24 cases were male and 6 cases were female (P = 1.0). In addition in clinical findings, fracture type (P = 1.0), fracture shape (P = 0.18), fixation method (P = 0.26), radiographical result (P = 0.06) did not have a statistically significant difference between the two groups. <br />Conclusion: <br />We not find any positive effect of this hormon on fracture status, as clinical or para clinical evaluation.مقدمه: تأثیر استفاده از هورمون پاراتیروئید در درمان عوارض شکستگی، در مطالعات محدودی ارزیابی شده است. پس، هدف از این مطالعه، ارزیابی تأثیر هورمون پاراتیروئید بر جوشخوردگی شکستگیهای دیافیز استخوان تیبیا/فیبولا مبتلا به تأخیر در جوشخوردن یا جوشنخوردن بوده است.<br />مواد و روشها: این ارزیابی، مطالعهای بیمارستانی بود که روی بیماران مبتلا به شکستگی با تأخیر یا عدمجوشخوردگی استخوان تیبیا یا فیبولا انجام شده است. در بیمارستان شهید کامیاب، بیماران با معیارهای ورود به مطالعه پس از پر کردن رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. آزمایشهایCBC ،ESR ،Ca ،P ،Mg ،ALK-P ،Cr ،BUN انجام شد و پس از آن برای گروه موردمطالعه ویتامین D و کلسیم خوراکی همراه با هورمون پاراتیروئید برای 3 ماه تجویز شد. در گروه کنترل فقط از ویتامین D و کلسیم خوراکی استفاده شد. بیمارانی که دارای فاکتورهای خطر خاص مانند استفاده از دیگوکسین یا نارسایی کلیه بودند از مطالعه خارج شدند و بیماران با دو معیار کلینیکی و رادیوگرافیک بهصورت ماهانه موردارزیابی قرار گرفتند.<br />یافتهها: میانگین و انحراف سن در گروه مورد 16.9±37.7 سال و در گروه شاهد 13.8±39.1 سال بوده است (P=0.73). از نظر جنسیت در دو گروه، 24 نفر مذکر و 6 نفر مؤنث بودهاند (P=1.0). تفاوت معنادار آماری در نوع شکستگی، شکل شکستگی و نوع فیکساسیون در گرافیهای نهایی بین دو گروه مشاهده نشد.<br />نتیجهگیری: در ارزیابی اخیر مشاهده شد که در 3 ماه تجویز هورمون پاراتیروئید، هیچ تأثیر مثبتی از این هورمون در بهبود شکستگی حتی از نظر کلینیکی و رادیوگرافی وجود ندارد.https://www.ijos.ir/article_130298_9ce50e7b57635ae1b6b86341ec050705.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-296719120210219Prevalence of Deep Vein Thrombosis Following Knee Replacement Surgery in Patients with a History of Chemotherapyبررسی فراوانی ترومبوز ورید عمقی به دنبال عمل جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران با سابقه شیمیدرمانی121613030010.22034/ijos.2021.130300FAعلیرضا ناصریتبریزعباسعلی دهقانیاستادیار بیهوشی، گروه بیهوشی، دانشکده پزشکیمحمدرضا محرمیاستادیار ارتوپدی، گروه ارتوپدی، دانشکده پزشکی، مرکز آموزشی درمانی شهدا، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایرانJournal Article20210305<strong>Introduction</strong>: Deep vein thrombosis (DVT) is accompanied by adverse effects after surgery and the prevalence of this complication is unknown following knee replacement surgery in patients with a history of chemotherapy. Therefore, the present study aimed to investigate the frequency of DVT after knee replacement surgery in patients with a history of chemotherapy.<br /><strong>Methods:</strong> This descriptive-analytical study was performed on 189 candidates for knee replacement surgery who had a history of chemotherapy during 36 months ending in March 2016 and referred to Shohada and Imam Reza hospitals affiliated to Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran. After surgery, patients were evaluated for the incidence of DVT and the factors, influecing it based on the instrument of determining DVT and Doppler ultrasound. Statistical analysis was completed by Spearman’s correlation and regression tests.<br /><strong>Results:</strong> The mean standard deviation of DVT score was 43.49 ± 6.66, which indicates that after knee replacement surgery, patients with a history of chemotherapy are at high risk for DVT. The prevalence of DVT was 25.92% (N=49) and the number of chemotherapy sessions (P=0.001) correlated with the occurrence of DVT.<br /><strong>Conclusion:</strong> The prevalence of DVT following knee replacement surgery in people with a history of chemotherapy is above the normal mean reported in the literature. Consequently, further therapeutic and preventive measures are required.پیش زمینه: با توجه به عوارض نامطلوب ترمبوز ورید عمقی پس از عمل جراحی و نامشخص بودن شیوع این عارضه پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران با سابقه شیمیدرمانی بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را با هدف بررسی فراوانی ترومبوز ورید عمقی به دنبال عمل جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران با سابقه شیمیدرمانی به انجام برسانیم.<br />مواد و روشها: تعداد ۱۸۹ بیمار کاندید جراحی تعویض مفصل زانو با سابقه شیمیدرمانی طی ۳۶ ماهه منتهی به اسفندماه سال ۱۳۹۹ مراجعهکننده به بیمارستانهای شهدا و امام رضا (علوم پزشکی تبریز) به روش تمامشماری وارد این مطالعه توصیفی- تحلیلی شدند. پس از جراحی بیماران از نظر بروز ترومبوز ورید عمقی و عوامل مؤثر بر آن براساس ابزار تعیینکننده ترمبوز ورید عمقی و سونوگرافی داپلر، ارزیابی شدند و با آزمونهای همبستگی اسپیرمن و رگرسیون مورد ارزیابی قرار گرفتند.<br />یافتهها: انحراف معیار ± میانگین نمره ترومبوز ورید عمقی برابر 66/6±49/43 بود که حاکی از آن است که شیوع ترمبوز ورید عمقی در افراد پس از جراحی تعویض مفصل زانو با سابقه شیمیدرمانی در حیطه ریسک بالا قرار دارد. شیوع ترومبوز ورید عمقی برابر 49 نفر (92/25 درصد) بود که متغیر تعداد جلسات شیمیدرمانی (P=0.001) با ابتلا به ترومبوز ورید عمقی مرتبط بود.<br />نتیجهگیری: شیوع ترومبوز ورید عمقی به دنبال جراحی تعویض مفصل زانو در افراد با سابقه شیمیدرمانی بالاتر از میانگین طبیعی در مطالعات بیان شده است که نیازمند اقدامات درمانی و پیشگیرانه بیشتری است.https://www.ijos.ir/article_130300_ed8da3490c37dc47744dbc469b2567d4.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-296719120210219Comparison between Titanium and Polymer Interbody Cages in Spinal Fusion Surgery: A Review of Clinical Studiesمقایسه کاربرد کیجهای بین مهرهای تیتانیومی و پلیمری در عملهای فیوژن ستون فقرات: مروری بر مطالعات کلینیکی172813029910.22034/ijos.2021.130299FAسید محمد معین فاطمیدانشجوی دکترای تخصصی گروه مهندسی پزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانمحمد نیکخواستادیار، گروه مهندسی پزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران0000-0002-8386-9021مصطفی رستمیدانشیار، دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایرانچی شیو چنگدانشیار، مرکز تحقیقات استخوان و مفاصل، بیمارستان آموزشی درمانی چنگ گانگ، لینکو، تایوانJournal Article20201104In recent years, spinal fusion surgery has become one of the most common treatments for spinal cord injuries, while the interbody cages, which replace the damaged interbody discs in the surgeries, have undergone extensive changes in design and material. These changes are quite visible, ranging from plain titanium cages made using the conventional manufacturing methods to customized porous titanium cages, which are made using additive manufacturing technology, or titanium-coated polymer cages. Among all the materials used in manufacturing the interbody cages, PolyEther Ether Ketone (PEEK) and titanium are the most common ones. Each of these two has its own advantages and disadvantages. Several studies have compared these two materials, mostly based on the two characteristics of subsidence and fusion rates. The present study performed a comprehensive review of the published clinical studies comparing the titanium and PEEK cages in order to make a comprehensive evaluation of these two. According to the reviewed studies, both materials had relatively similar results in subsidence rate, with no significant difference. However, it was shown that the titanium cages had a better fusion rate and subsequently were more likely to be successful in the clinical settings than the PEEK cages.پیش زمینه: عمل جراحی فیوژن ستون فقرات در سالهای اخیر بهعنوان یکی از رایجترین درمانها برای آسیبهای ستون فقرات مطرح است. همچنین کیجهای بین مهرهای که جایگزینی برای دیسکهای بین مهرهای آسیبدیده در این عملهای جراحی هستند طی دهههای گذشته، دستخوش تغییرات گستردهای در زمینه طراحی و مواد اولیه شدهاند. این تغییرات از ساخت کیجهای ساده تیتانیومی با روشهای رایج ساخت و تولید تا کیجهای شخصیسازیشده متخلخل تیتانیومی توسط تکنولوژی ساخت افزودنی یا کیجهای پلیمری پوششدهیشده با تیتانیوم، کاملاً قابلمشاهده است.<br />مواد و روش ها: در بین تمامی مواد اولیه که در ساخت کیجهای بین مهرهای کاربرد دارد پلیمر پلی اتراتر کتون (PEEK) و فلز تیتانیوم، از رایجترین مواد هستند. هرکدام از این دو ماده، مزایا و معایب خود را دارند و در مطالعات زیادی به مقایسه آنها پرداخته شده است. دو معیار نرخ فرونشست و نرخ جوشخوردگی معیارهای اصلی در مطالعات بالینی صورتگرفته برای مقایسه این دو نوع کیج میباشند.<br />یافتهها: در این بررسی سعی شده است با مرور جامع مطالعات کلینیکی چاپ شده در زمینه مقایسه دو کیج تیتانیومی و PEEK به جمعبندی و مقایسه جامع این دو نوع کیج پرداخته شود.<br /> نتیجه گیری: پس از بررسی مطالعات انجام شده مشخص گردید در رابطه با نرخ فرونشست، هر دو گروه نتایج نسبتاً مشابهی ارائه دادهاند و برتری خاصی در هیچکدام از کیجهای تیتانیومی یا PEEK وجود ندارند اما کیج تیتانیومی در نرخ جوشخوردگی، نتایج بهتری ارائه کردند و در کلینیک درصد موفقیت بالاتری نسبت به کیج PEEK گزارش شده است.https://www.ijos.ir/article_130299_797f8a6e13cc0f1f324fb2709b8ccb32.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-296719120210219Comparison of Hip Fracture Surgery in Octogenarians with 50-80 Year-old patients: Treatment Patterns, Outcomes and Predictors of Perioperative Adverse Eventsمقایسه عمل جراحی شکستگی هیپ در بیماران ۹۰-۸۰ ساله و بیماران۸۰-۵۰ ساله: الگوهای درمانی، نتایج و پیش بینی عوارض جانبی بعد از عمل293513168610.22034/ijos.2021.279280.0FAامره گلتاچگروه ارتوپدی و آسیب شناسی ، دانشکده پزشکی، دانشگاه موگلا سیتکی، موگلا، ترکیهاحمد امره هاچانگروه ارتوپدی و تروماتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه دانشگاه بالیک اسیر،موگلا ، ترکیهجم ییلین کلینچگروه ارتوپدی و آسیب شناسی ، دانشکده پزشکی، دانشگاه موگلا سیتکی، موگلا، ترکیه.اولش آکگونگروه ارتوپدی و آسیب شناسی ، دانشکده پزشکی، دانشگاه موگلا سیتکی، موگلا، ترکیه.نِورِس حریت آیدوگانگروه ارتوپدی و آسیب شناسی ، دانشکده پزشکی، دانشگاه موگلا سیتکی، موگلا، ترکیه.Journal Article20210216<strong>Introduction</strong>: Hip fracture is a significant health problem with a high morbidity and mortality, especially in patients aged 80 years and more. In this study, we aimed to identify demographic characteristics and management of octogenarian patients with hip fracture and also aimed to determine the predictors of perioperative complications. <br /><strong>Methods</strong>: Data for all patients aged 50 years old or more who were hospitalized for hip fracture between June 2015 and June 2020 were retrospectively analyzed. Data of patients aged 80 and older were compared with those younger than 80 from the same cohort. <br /><strong>Results:</strong> A total of 601 patients (mean age 73.9 ± 9.4 years, 62.2% female) were included. Of the study population, 21 patients (3.5%) were treated conservatively, and 580 patients (%96.5) underwent surgery. Of the 580 patients who had surgery, 170 (29.3%) were aged 80 and older. Multivariate logistic regression analysis revealed that age, presence of atrial fibrillation and coronary artery disease were independent predictors of perioperative complications in octogenarians undergoing hip fracture surgery. <br /><strong>Conclusions</strong>: Octogenarians represent nearly one-third of the patients with hip fracture in the real-world practice. Increased age, coronary artery disease and atrial fibrillation predict perioperative adverse events in patients undergoing hip fracture surgery.پیش زمینه: شکستگی هیپ یک مشکل قابل توجه با شیوع و مرگ و میر بالا، به ویژه در بیماران 80 ساله و سنین بالاتر است. در این مطالعه، هدف ما یافتن ویژگی های آماری و درمان بیماری در افراد 80 تا 90 ساله با شکستگی هیپ و همچنین تعیین پیش بینی کننده های عوارض بعد از عمل می باشد.<br />مواد و روشها: داده ها برای کلیه بیماران 50 ساله یا سنین بالاتر که از ژوئن سال 2015 تا ژوئن 2020 به دلیل شکستگی هیپ در بیمارستان بستری شده بودند ، به صورت گذشته نگر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. داده های بیماران 80 ساله و بالاتر با افراد زیر 80 سال از همین گروه با هم مقایسه شد.<br />یافتهها: در مجموع 601 بیمار (میانگین سنی 4/9 ± 9/73 سال ، 2/62 درصد زن) شامل این مطالعه شدند. از جمعیت مورد مطالعه، 21 بیمار (3.5٪) با روش محافظه کارانه مداوا شدند و 580 بیمار (96.5٪) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. از 580 بیمار تحت عمل جراحی، 170 نفر (3/29 درصد) 80 ساله و با سنین بالاتر بودند. تجزیه و تحلیل رگرسیون لجستیک چند متغیره، نشان داد که سن، وجود فیبریلاسیون دهلیزی و بیماری عروق کرونری پیش بینی کننده های مستقل عوارض بعد از عمل در افراد 80-90 ساله که تحت عمل جراحی شکستگی هیپ قرار دارند، می باشد.<br />نتیجهگیری: افراد 80-90 ساله تقریباً یک سوم بیماران مبتلا به شکستگی هیپ را در حالت واقعی نشان می دهد. افزایش سن، بیماری عروق کرونری و فیبریلاسیون دهلیزی پیش بینی کننده عوارض جانبی بعد از عمل در بیمارانی است که تحت عمل جراحی شکستگی هیپ قرار گرفته اند، می باشد.https://www.ijos.ir/article_131686_8c4c7e8658692236e14595904a998cca.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-296719120211121Hip Arthoplasty for Femoral Neck Fracture in Patient with End Stage Renal Diseaseتعویض مفصل ران در شکستگی گردن استخوان فمور در بیماران با نارسایی کلیوی364013217110.22034/ijos.2021.264472.0FAسید علیرضا امین جواهریتهران، بیمارستان امام خمینی، بخش ارتوپدی، مرکز تحقیقات بازسازی مفاصل، دانشگاه علوم پزشکی تهرانسید حسین شفیعیتهران، بیمارستان امام خمینی، بخش ارتوپدی، مرکز تحقیقات بازسازی مفاصل، دانشگاه علوم پزشکی تهرانمحمد علی قاسمیتهران، بیمارستان امام خمینی، بخش ارتوپدی، مرکز تحقیقات بازسازی مفاصل، دانشگاه علوم پزشکی تهرانعلیرضا محرمیتهران، بیمارستان امام خمینی، بخش ارتوپدی، مرکز تحقیقات بازسازی مفاصل، دانشگاه علوم پزشکی تهرانمیر منصور موذن جمشیدیتهران، بیمارستان امام خمینی، بخش ارتوپدی، مرکز تحقیقات بازسازی مفاصل، دانشگاه علوم پزشکی تهرانسید محمد جواد مرتضویتهران، بیمارستان امام خمینی، بخش ارتوپدی، مرکز تحقیقات بازسازی مفاصل، دانشگاه علوم پزشکی تهران0000-0003-4189-7777Journal Article19700101<strong>Introduction</strong>: The risk of femoral neck fracture increases in the End Stage Renal Disease (ESRD) patients who underge hemodialysis. The aim of this study was to describe our experience with the treatment of femoral neck fracture in this particular group of patients. <br /><strong>Method:</strong> In a retrospective study, between January 2010 to December 2015, there were 16 displaced femoral neck fracture in 12 haemodialytic ESRD patient. All patients underwent total hip arthroplasty via direct anterior approach (three cementless and 9 cemented). No closed suction drain was used. Follow up regime was at 3,6 and 12 month and annually thereafter. <br /><strong>Result:</strong> All patients were satisfied with the results of total hip arthroplasty. At the time of the final follow-up of 22 months (2-47) months, all the hips in the 12 haemodialytic patients functioned well without any loosening, and with a Harris hip score (HHS) of 90(82–100). Of those patients who received cementless components: one patient showed loosening of femoral component on the right and then left hip one year after surgery. He underwent revision of femoral component to a cemented one. The other complications include one greater trochanteric fracture, one intraoperative distal femoral fracture, one postoperative hematoma formation and one superficial surgical site infection. <br /><strong>Conclusion:</strong> In this small series, relatively high complication rate is observable in cases of ESRD with femoral neck fracture treated by hip Arthroplasty. The use of cemented femoral sterns is preferred and extra caution is advised to avoid fracture in such osteoporotic bones.پیش زمینیه: ریسک شکستگی گردن فمور در بیمارانی که تحت دیالیز قرار میگیرند افزایش پیدا میکند. هدف این مطالعه توضیح تجربیات ما درباره درمان این شکستگیها در این بیماران میباشد.<br />مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، 16 مورد شکستگی با جابجایی گردن فمور در 12 بیمار همودیالیزی بین سالهای 1389 الی 1394 بررسی شدند. تمام بیماران تحت تعویض مفصل هیپ با اپروچ قدامی قرار گرفتند (3 مورد غیر سیمانی و 9 مورد سیمانی). هیچ درنی بعد از جراحی استفاده نشد و کلیه بیماران یک ماه، 3 ماه، 6 ماه، یک سال و سپس سالانه تحت پیگیری قرار گرفتند.<br />یافتهها: کلیه بیماران از نتایج تعویض مفصل هیپ رضایت داشتند. در زمان آخرین پیگیری متوسط 22 ماه تمامی هیپ ها در 12 بیمار همودیالیزی خوب بودند همراه با میانگین امتیاز هریس هیپ 90 (82-100). از بیمارانی که پروتز غیر سیمانی دریافت کرده بودند، یک بیمار شل شدگی قسمت فمورال پروتز سمت راست را یک سال بعد از جراحی داشت و سپس سمت چپ را، که تحت جراحی ریویژن با پروتز سیمانی قرار گرفتند. عوارضی همچون، یک مورد شکستگی تروکانتر بزرگ، یک مو.رد شکستگی دیستال فمور حین جراحی، یک مورد هماتوم بعد از جراحی و یک مورد عفونت محل جراحی وجود داشت.<br />نتیجهگیری: در این بررسی گذشتهنگر درصد نسبی بالای عوارض تعویض مفصل ران را در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی که دچار شکستگی گردن ران شدهاند را نشان میدهد. استفاده از پروتز سیمانی ارجح است و برای جلوگیری از شکستگی در چنین استخوان پوک دقت ویژهای را میطلبد.https://www.ijos.ir/article_132171_840113a2593d1d5975e0d1e5b274d7a2.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-296719120210219Cardiovascular Risk Factors in Patients with Knee Osteoarthritis: A Teaching Center in Guilan Province, Iranفراوانی ریسکفاکتورهای قلبی- عروقی در افراد مبتلا به استئوارتریت زانو در استان گیلان: یک مطالعه مقطعی414513030110.22034/ijos.2021.130301FAامیر سالاریاستادیار ارتوپدی، مرکز تحقیقات ارتوپدی، گروه ارتوپدی، بیمارستان پورسینا، دانشگاه علوم پزشکی گیلانمهران سلیمانهادانشیار ارتوپدی، مرکز تحقیقات ارتوپدی، دانشگاه علوم پزشکی گیلانزهرا احمدنیاکارشناسی ارشد پرستاری، مرکز تحقیقات بیماریهای قلب و عروق، گروه قلب و عروق، بیمارستان حشمتارسلان سالاریدانشیار قلب و عروق، مرکز تحقیقات بیماریهای قلب و عروق، گروه قلب و عروق، بیمارستان حشمتطلوع حسندختاستادیار پزشکی اجتماعی، گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانJournal Article20201005<strong>Introduction</strong>: According to the literature, cardiovascular diseases are highly prevalent globally, while there is an increased risk of cardiovascular-related death in osteoarthritic patients. Therefore, the present study intended to investigate the cardiovascular risk factor prevalence in osteoarthritic patients.<br /><strong>Methods:</strong> This cross-sectional, descriptive study was performed at the orthopedics clinics of the Guilan University of Medical Sciences in 2017. The inclusion criteria were the 40-75-year-old patients who were selected using the convenience sampling method. They were diagnosed with osteoarthritis, and gave informed consent for participation. The study data included demographics, cardiovascular risk factors, medical history, and anthropometric measurements. After a qualitative analysis, the data were analyzed using the SPSS software version 16.<br /><strong>Results:</strong> A total of 100 patients with knee osteoarthritis, including 79 female and 21 male patients with the mean age of 53.9±11.9 years, were included in the study. The prevalence of diabetes, hypertension, obesity, metabolic syndrome, and smoking in the participants was 31%, 33%, 45%, 51%, and 9%, respectively. 12% reported a history of previous heart attacks. Moreover, the prevalence of diabetes, obesity, hypertension, and metabolic syndrome was higher in women than men. Also, the mean age of the male patients was significantly higher than women (P = 0.03).<br /><strong>Conclusion:</strong> Given the high prevalence of cardiovascular risk factors in osteoarthritis patients, it is essential to notice the early cardiovascular disease detection in patients with knee osteoarthritis, especially in female patients.پیش زمینه: در مطالعات قبلی، به شیوع روزافزون بیماریهای قلبی در جهان و ریسک افزایشیافته مرگومیر ناشی از بیماریهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت اشاره شده است. مطالعه پیش رو شیوع ریسکفاکتورهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو را بررسی میکند.<br />مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی- توصیفی در درمانگاههای ارتوپدی بیمارستان دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1396 نمونهگیری بهصورت در دسترس، براساس معیار ورود از بین بیماران با محدوده سنی 40 تا 75 سال، با تشخیص استئوآرتریت انجام شد. اطلاعات موردنیاز پژوهش شامل فاکتورهای دموگرافیک، اطلاعات مربوط به عوامل خطر قلبی- عروقی، سوابق بیماری و فاکتورهای انتروپومتریک بود. پس از بررسی کیفی، دادهها وارد نرمافزارSPSS (ورژن 16) شد.<br />یافتهها: در مجموع، تعداد 100 نفر مبتلا به استئوآرتریت زانو با میانگین سنی 9/53 ± 9/11 و برتری زنان (79 درصد) وارد مطالعه شدند. فراوانی دیابت، فشارخون بالا، چاقی، سندرم متابولیک و سیگار بهترتیب 31%، 33%، 45%، 51% و 9% بود. حدود 12 درصد از افراد، سابقه حوادث قلبی را گزارش کردند. فراوانی همه ریسکفاکتورهای کاردیومتابولیک دیابت، چاقی، فشار خون بالا و سندرم متابولیک بهجز سیگار در زنان، بیشتر از مردان بود. میانگین سنی افراد موردمطالعه در مردان از نظر آماری بهطور معنیداری بالاتر از زنان بود (P=0.03).<br />نتیجهگیری: با توجه به فراوانی بالای ریسکفاکتورهای قلبی- عروقی در افراد مبتلا به استئوآتریت لازم است در راستای شناسایی زودهنگام بیماریهای قلبی و عروقی در افراد مبتلا به استئوارتریت زانو بهویژه زنان توجه بیشتری شودhttps://www.ijos.ir/article_130301_0ed59376313a15b74cfcd8b664078c9a.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-296719120210219Survey of Platelet-Riched Plasma Injection with and without Calcium Gluconate in Treatment of Patients with Knee Osteoarthritisبررسی تزریق پلاسما غنی شده با پلاکت با و بدون کلسیم گلوکونات در درمان استئوآرتریت زانو465213265210.22034/ijos.2021.284046.1001FAمحمد شیبانیرزیدنت ارتوپدی دانشکده پزشکی افضلی پور . دانشگاه عاوم پزشکی کرمان0000-0003-3412-9534محمود کریمی مبارکهگروه ارتوپدی ، دانشکده پزشکی افضلی پور ، دانشگاه علوم پزشکی کرمان ، کرمان ، ایرانحمید کریمی فردگروه ارتوپدی دانشکده پزشکی افضلی پور . دانشگاه علوم پزشکی کرمان ، کرمان ، ایرانJournal Article20210430Introduction: The most common cause of knee pain is knee osteoarthritis, many surgical and non-surgical treatments have been proposed but the preferred treatment remains unknown. One of the non-surgical treatments was PRP (plasma reach platate) injection in these patients. Various studies have shown the improvement of the effect of PRP injection with substances such as calcium gluconate, so the aim of this study was to evaluate the effectof PRP with and without calcium gluconate on the clinical results of intra-articular injection of this substance in patients with knee osteoarthritis.<br />Methods: This was a cohort study in which patients were divided into two groups: PRP injection and PRP injection with calcium gluconate. The results of the study were evaluated by KOOS questionnaire and pain by VAS. A significance level of 0.05 was considered.<br />Result: Generally, during the study, the pain level in patients after receiving both treatments significantly decreased during the six-month period, while the pain in the case group significantly decreased. (P Value <0.05).<br />Discussion: From the results of this study, it can be concluded that simultaneous injection of PRP and calcium gluconate can further improve the results of injection.پیش زمینه: شایع ترین علت درد زانو استئوآرتریت زانو میباشد ، درمان های جراحی و غیرجراحی بسیاری مطرح شده است اما همچنان<br />درمان ارجح ناشناخته مانده است. یکی از درمان های غیر جراحی تزریق PRP (plasma reach platate) در این بیماران بوده است.<br />مطالعات مختلف بهبود تاثیر تزریق PRP را با موادی مثل کلسیم گلوکونات را معرفی کرده اند لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر PRP با و بدون کلسیم گلوکونات بر نتایج بالینی حاصل از تزریق داخل مفصلی این ماده در بیماران با استیوآرتریت زانو میباشد.<br />مواد و روش ها: مطالعه به صورت همگروهی بود که بیماران در دو گروه تزریق PRP و تزریق PRP و کلسیم گلوکونات قرار گرفتند. نتایج<br />مطالعه به وسیله پرسشنامه KOOS و درد به وسیله VAS مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح معناداری 0.05 در نظر گرفته شد .<br />یافته ها: به طور کلی در طول انجام مطالعه میزان درد در بیماران بعد از دریافت هر دو روش درمانی به طور معناداری طی دوره شش<br />ماهه کاهش پیدا کرده بود این در حالی است که درد در بیماران گروه پلاکت و گلوکونات کلسیم به طور معناداری به میزان بیشتری کاهش پیدا کرده بود.(P Value = 0.001)<br />نتیجه گیری: از نتایج حاصل از این مطالعه میتوان اینطور برداشت کرد که تزریق همزمان PRP و گلوکونات کلسیم توانایی بیشتری در بهبود نتایج تزریق در پی خواهد داشت.https://www.ijos.ir/article_132652_49b76b83a80137ea5dbfe6e87986ffdb.pdf