TY - JOUR ID - 121241 TI - استفاده از آلوگرافت آشیل برای ترمیم اکستانسور آرنج JO - مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران JA - IJOS LA - fa SN - 1735-2967 AU - دهقانی, محمد AU - مالکی, فرشاد AD - دانشگاه علوم پزشکی اصفهانEsfahan University of Medical Sciences Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 4 IS - 4 SP - 27 EP - 31 KW - آلوگرافت KW - تاندون آشیل KW - آرنج DO - 10.22034/ijos.2020.121241 N2 - پیش‌زمینه: نقصان عضلانی و استخوانی اکستانسور آرنج در ضربه‌های شدید دیده می‌شود و عمدتاً در افراد جوان و میانسال به چشم می خورد. در مرحله حاد می توان تاندون عضله کشیده شده را به استخوان تثبیت کرد ولی در مراحل مزمن پس از چند هفته، که عمدتاً در افراد با ضربه مغزی دیده می‌شود و نیز نقصان تاندونی وسیع دارند، روش ترمیم مستقیم کفایت لازم را ندارد. لذا استفاده از آلوگرافت آشیل استحکام بیشتری به ترمیم تاندونی می‌دهد و ضمناً امکان حرکت زودتر آرنج را فراهم می‌سازد. هدف از این مطالعه بیان تجربه ما با ۴ نوع ترمیم می‌باشد.مواد و روش‌ها: چهار بیمار مرد جوان و میانسال با میانگین سنی ۳۷ سال (۴۹-۲۵) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. زمان جراحی از ۶ تا ده هفته پس از ضربه اولیه بود. در همه بیماران از آلوگرافت اشیل با قطعه‌ای از استخوان پاشنه پا استفاده شد. از هفته دوم حرکات مفصل شروع شده و به تدریج اجازه حرکت بیشتری داده شد.یافته‌ها: بیماران تا ۶ ماه به‌طور ماهانه معاینه شدند و سپس تا یک سال هر دو ماه یک‌بار پیگیری شدند. نتایـج بر اساس سیستـم امتیاز‌بندی کارآیی آرنج مایـو (MEPS) شامل درد، دامنه حرکت و قدرت اکستانسیون در مقابل گراویتی بررسی شدند. میانگین دامنه حرکات نسبت به سمت سالم ۸۵% (۹۶%-۸۲%) (نسبت به سمت سالم) و میانگین قدرت اکستانسیون آرنج نسبت به سمت سالم ۸۰% به‌دست آمد. به‌جز یک مورد آسیب‌گذاری عصب اولنا عارضه دیگری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد در نقصان‌های وسیع عضلانی و استخوان اکستانسور آرنج که امکان ترمیم مستقیم وجود ندارد و یا در موارد جراحی ناموفق و نیز در موارد مزمن و تشخیص داده نشده این روش مناسب و قابل انجام می‌باشد. اگر امکان تهیه آلوگرافت در دسترس باشد و پیگیری مناسب انجام شود نتایج خوب قابل انتظار خواهد بود. UR - https://www.ijos.ir/article_121241.html L1 - https://www.ijos.ir/article_121241_ff3c06e8e874307b94033fd23f04ef4c.pdf ER -