%0 Journal Article %T تی‌‌بیا همی ملیا (آیا می‌شود «پا» را قطع نکرد؟) %J مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران %I انجمن جراحان ارتوپدی ایران %Z 1735-2967 %A شاهچراغی, غلامحسین %A جاوید, مهزاد %D 2020 %\ 12/26/2020 %V 13 %N 4 %P 156-167 %! تی‌‌بیا همی ملیا (آیا می‌شود «پا» را قطع نکرد؟) %K تیبیا %K بدشکلی مادرزادی ساق %K اندام تحتانی %K ناهنجاری %K نقص مادرزادی %R 10.22034/ijos.2020.121305 %X پیش‎زمینه: فقدان «مادرزادی» تی‌بیا بیماری نادر است و ممکن است یک متخصص ارتوپدی در یک دوره کار هرگز با آن روبرو نشود. در این گزارش تعداد قابل ملاحظه‎ای از این ضایعه نادر ارائه شده است. ساق و پا در بیشتر موارد حفظ شد و عمکلرد بیمار به‌طور دقیق ارزیابی گردید. مواد و روش‎ها: تعداد ۳۶ بیمار (۱۹ دختر و ۱۷ پسر) با ۴۸ نقصان تی‎بیا بررسی بالینی و پرتونگاری شدند. میانگین سنی بیماران ۱۲ سال بود. کیفیت زندگی (PQL) و «وضعیت رضایت والدین» ارزیابی شد. نوع و تعداد جراحی‎های انجام شده، تأخیر احتمالی کودکان برای انجام وظایف مدرسه و همچنین نوع کفش مورد استفاده بررسی شدند.    یافته‎ها: مدت زمان پیگیری ۹ سال بود. ۴۸ مورد همی‌ملیا تی‎بیا در تقسیم بندی «جونز» (Jones) شامل ۱۴ مورد تیپ یک، ۱۶ تیپ دو، ۱۱ تیپ چهار و ۷ مورد غیرقابل طبقه‌بندی؛ و با تقسیم‎بندی «وِبِر» (Weber) عبارت از ۱۶،۱۱،۶،۱ و ۱۴ به ترتیب تیپ‎های I،II،III،IV،VII بودند. ده عضو (۸ بیمار) قطع گردید و جراحی «بازسازی» در ۳۸ ساق (۲۸ بیمار) انجام شد. جراحی‌های عمده «بازسازی‎» شامل سینوستوزیس تی‎بیا و فیبولا، هم راستا کردن ساق پا و مچ پا و بلند کردن کوتاهی با تکنیک ایلی‎زاروف بود. دو مورد جوش نخوردن سینوستوز و ۶ مورد خشکی زانو وجود داشت. پوشش پا در گروه «بازسازی» ۱۲ مورد کفش عادی و ۱۸ مورد کفش‎های تغییر یافته یا شکل داده شده بودند. نمره کیفیت زندگی در گروه «بازسازی شده» ۶۸ و بیش از گروه قطع عضو بود. نتیجه‎گیری: بازسازی ساق همراه با نگاه‌داشتن پا در همی‌ملیا تی‎بیا در بیشتر موارد می‎تواند کارآیی خوب و رضایت بیمار را به همراه داشته باشد. %U https://www.ijos.ir/article_121305_93c70f16d642155edff0d3f70eb377f1.pdf