احسان شکوری؛ محمدحسین صادقی؛ محمدرضا کرفی؛ محمود فرزین
چکیده
پیشزمینه: روش بیحرکتسازی داخلی قطعات شکسته استخوان، مبتنی بر سوراخکاری موضع شکستگی و ثابت کردن آن به وسیله تجهیزاتی است که به استخوان پیچ میشوند. در حین فرآیند سوراخکاری استخوان، این امکان وجود دارد که دما از محدوده مجاز 47 درجه سانتیگراد فراتر رود و آسیب جبرانناپذیر نکروز حرارتی بر جای گذارد. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی ...
بیشتر
پیشزمینه: روش بیحرکتسازی داخلی قطعات شکسته استخوان، مبتنی بر سوراخکاری موضع شکستگی و ثابت کردن آن به وسیله تجهیزاتی است که به استخوان پیچ میشوند. در حین فرآیند سوراخکاری استخوان، این امکان وجود دارد که دما از محدوده مجاز 47 درجه سانتیگراد فراتر رود و آسیب جبرانناپذیر نکروز حرارتی بر جای گذارد. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی فرآیند سوراخکاری استخوان به کمک ارتعاشات آلتراسونیک بود تا مناسبترین شرایط به لحاظ ایجاد حداقل آسیب گرمایی تعیین شود.مواد و روشها: یک مطالعه تجربی به کمک ارتعاشات آلتراسونیک برروی استخوان ران گاو با روش سوراخکاری انجام پذیرفت و میزان دمای ایجاد شده در موضع سوراخکاری بررسی شد. یافتهها: سوراخکاری به کمک ارتعاشات آلتراسونیک در دور rmp ۱۰۰۰ حرارت کمتری در مقایسه با سوراخکاری معمولی ایجاد میکند. در دوران rmp ۲۰۰۰ افزایش دما نسب به "نرخ پیشروی" دریل مستقل میگردد و نرخ پیشروی تاثیرگذار نمیباشد. نتیجهگیری: استفاده از ارتعاشات آلتراسونیک در سوراخکاری استخوان گاو، گرمای کمتر و نکروز استخوانی کمتری در مقایسه با سوراخکاری معمولی ایجاد مینماید و گرمای ایجاد شده به "نرخ پیشروی" وابسته نمیباشد و ممکن است قابلیت بکارگیری در جراحی در انسان را داشته باشد.
احسان شکوری؛ محمدحسین صادقی؛ حمید سلیمانی مهر
چکیده
پیشزمینه: روش بیحرکتسازی داخلی قطعات شکسته شده استخوان مبتنی بر دریل کردن موضع شکستگی و ثابت کردن آن بهوسیله تجهیزاتی است که به استخوان پیچ میشوند. در حین فرآیند دریل کردن استخوان، این امکان وجود دارد که دما از محدوده مجاز 47 درجه سانتیگراد فراتر رود و آسیب جبرانناپذیر نکروز حرارتی بر جای گذارد. این تحقیق به منظور یافتن ...
بیشتر
پیشزمینه: روش بیحرکتسازی داخلی قطعات شکسته شده استخوان مبتنی بر دریل کردن موضع شکستگی و ثابت کردن آن بهوسیله تجهیزاتی است که به استخوان پیچ میشوند. در حین فرآیند دریل کردن استخوان، این امکان وجود دارد که دما از محدوده مجاز 47 درجه سانتیگراد فراتر رود و آسیب جبرانناپذیر نکروز حرارتی بر جای گذارد. این تحقیق به منظور یافتن مناسبترین شرایط دریلکردن به لحاظ ایجاد حداقل آسیب گرمایی انجام پذیرفت. مواد و روشها: دو روش دریلکردن معمولی و دریلکردن با سرعت بالا بر روی استخوان ران گاو انجام شد و میزان ازدیاد دما در موضع دریل کردن و نیروی محوری ماشینکاری ثبت گردید. یافتهها: نتایج نشان دادند در تمامی حالات میزان گرمای تولید شده فراتر از حد مجاز بود و نکروز حرارتی اجتنابناپذیر خواهد بود. از سوی دیگر، در محدودههای بالای سرعت چرخشی مته (در محدوده rpm ۷۰۰۰-۶۰۰۰) کاهش شایان توجه نیروی محوری و بهطور همزمان افزایش میزان تخلیه حرارت تولیدی بهخارج بهوسیله برادهها و در نهایت کاهش دمای موضع دریلکردن تا نزدیکی حد مجاز بود. اما با افزایش بیشتر سرعت چرخشی مته، بهعلت عدم تغییر مقدار نیروی محوری و نیز افزایش اصطکاک بدنه مته و برادهها با جدار سوراخ، میزان ازدیاد دما روند صعودی پیدا کرد. نتیجهگیری: دریل کردن استخوان در محدوده سرعتهای چرخشی rpm ۷۰۰۰-۶۰۰۰، میزان ازدیاد دما و نکروز گرمایی را در مقایسه با دریل کردن معمولی کاهش میدهد.