محمدرضا اعتمادی فر؛ سید محمد حسین جمال الدینی؛ بهادر خالقی
چکیده
پیش زمینه: گرچه استفاده از پیچ پدیکولار در اصلاح دفورمیتی اسکولیوز بالغین نسبت به روشهای قبلی مزایایی دارد؛ اما کارگذاری پیچ پدیکولار در مهرههای چرخیده و اسکولیوتیک کار آسانی نمیباشد. از طرفی در کارگذاری پیچ به روش «دست آزاد»، جراح از نشانههای آناتومیک استفاده میکند. در این مطالعه، ارزش و صحت این روش کارگذاری پیچ ...
بیشتر
پیش زمینه: گرچه استفاده از پیچ پدیکولار در اصلاح دفورمیتی اسکولیوز بالغین نسبت به روشهای قبلی مزایایی دارد؛ اما کارگذاری پیچ پدیکولار در مهرههای چرخیده و اسکولیوتیک کار آسانی نمیباشد. از طرفی در کارگذاری پیچ به روش «دست آزاد»، جراح از نشانههای آناتومیک استفاده میکند. در این مطالعه، ارزش و صحت این روش کارگذاری پیچ با کمک سیتیاسکن، بررسی گردید.
مواد و روش ها: در یک مطالعه آیندهنگر، ۳۸ بیمار مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک که طی سه سال در یک مرکز درمانی اصفهان با روش «دست آزاد» جراحی شده بودند، بررسی شدند. اصلاح دفورمیتی پس از عمل، با کمک سیتیاسکن مولتی اسلایس ارزیابی گردید. از نظر موقعیت، پیچهای پدیکولار به «عالی» و «بدجاگذاری شده» تقسیم شدند. «بدجاگذاری شده» در سمت دیواره مدیال پدیکول یا لترال یا سوپریور یا انفریور یا انتریور؛ و میزان جابجایی از گرید صفر تا ۴ در نظر گرفته شد.
یافتهها: از مجموع ۷۲۰ پیچ کارگذاری شده، ۶۲۳ پیچ (۸۶/۶%) کاملا در داخل پدیکول و ۹۷ پیچ (۱۳/۵%) بدجاگذاری شده بودند که ۳۹ پیچ (۴۰/۲%) به سمت مدیلا و ۵۸ پیچ (۵۹/۸%) به سمت لترال جابجا شده بود. میزان جاگذاری شده در تمام موارد کمتر از ۲ میلی متر (گرید ۱) بود. هیچ موردی از جاگذاری شده در جهت سوپریور و اینفریور وجود نداشت و تنها یک پیچ ۴ میلی متر به سمت آنتریور جابجا شده بود.
نتیجهگیری: در درمان جراحی اسکولیوز ایدیوپاتیک، کارگذاری پیچ پدیکولار به روش «دست آزاد»، روشی مطمئن با عوارض کم و زمان عمل جراحی کوتاه میباشد و به اشعه در ضمن عمل نیاز ندارد