ایرج کریمی؛ امین بیغم صادق؛ احمد عریان؛ زهره رحمانی
چکیده
مقدمه: پارگی تاندون از آسیبهای متداول میباشد. علیرغم درمان جراحی تاندون آسیب دیده، نتایج حاصل مطلوب نبوده و در بهترین حالت، تاندون ترمیم یافته، تقریبا نیمی از خواص مکانیکی را بعد از مدتی بهدست میآورد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر ژل پلاکتی زنولوگوس بر روند ترمیم و مقایسه آن با ژل پلاکتی اتولوگوس در مدل حیوانی خرگوش بود.
مواد ...
بیشتر
مقدمه: پارگی تاندون از آسیبهای متداول میباشد. علیرغم درمان جراحی تاندون آسیب دیده، نتایج حاصل مطلوب نبوده و در بهترین حالت، تاندون ترمیم یافته، تقریبا نیمی از خواص مکانیکی را بعد از مدتی بهدست میآورد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر ژل پلاکتی زنولوگوس بر روند ترمیم و مقایسه آن با ژل پلاکتی اتولوگوس در مدل حیوانی خرگوش بود.
مواد و روشها: ۴۵ خرگوش بالغ در محدوده سنی ۷ ماه تا ۱ سال به ۳ گروه اتولوگ، زنولوگ و شاهد تقسیم شدند. بعد از قطع تاندون خم کننده سطحی انگشتان و بخیه به روش مایر، ۰/۵ سی سی ژل پلاکتی اتولوگ یا زنولوگ - بسته به گروه مربوطه - در محل تزریق شد. در گروه شاهد هیچ مادهای تزریق نشد. در روزهای ۷، ۱۴ و۲۱ پنج حیوان از هر گروه معدوم و تاندون آنها برداشته شد. سپس آزمایش بیومکانیک و هیستوپاتولوژیک بر روی آنها انجام گردید. نتایج حاصل از نظر آماری بررسی شدند.
یافتهها: در فاکتورهای بیومکانیکی سه گروه، در روز۷ و ۲۸ تفاوت آماری معنیدار مشاهده شد .این فاکتورها در گروه اتولوگ و زنولوگ بهتر از گروه شاهد و در گروه اتولوگ بهتر از گروه زنولوگ بود. از نظر فاکتورهای هیستوپاتولوژی اختلاف آماری معنیدار بین گروههای اتولوگ و شاهد و همچنین اتولوگ و زنولوگ در میزان بلوغ فیبروبلاستها در هفتههای مختلف مشاهده شد.
نتیجهگیری: ژل پلاکتی زنولوگ روند مثبتی بر روند ترمیم دارد، اما اثر آن بهتر از ژل پلاکتی اتولوگ نمیباشد.
غلامحسین شاهچراغی
چکیده
درمان با پلاسمای حاوی پلاکت با غلظت بالا گسترش زیادی یافته و در 5 سال اختیر کاربرد آن در ارتوپدی افزایش یافته است. غنی بودن فاکتورهای رشد نقش مهمی در بهبود دارد و پلاسمای حاوی پلاکت با غلظت بالا میتواند از طریق مکانیسمهای متعدد باعث احیای مجدد بافت شود. کاربردهای بالینی و جراحی شامل فیوژن ستون فقرات، کندروپاتی، استئوآرتریت زانو، ...
بیشتر
درمان با پلاسمای حاوی پلاکت با غلظت بالا گسترش زیادی یافته و در 5 سال اختیر کاربرد آن در ارتوپدی افزایش یافته است. غنی بودن فاکتورهای رشد نقش مهمی در بهبود دارد و پلاسمای حاوی پلاکت با غلظت بالا میتواند از طریق مکانیسمهای متعدد باعث احیای مجدد بافت شود. کاربردهای بالینی و جراحی شامل فیوژن ستون فقرات، کندروپاتی، استئوآرتریت زانو، تندینوپاتی، ضایعات حاد و مزمن بافت نرم، افزایش بهبودی بعد از بازسازی مجدد رباط، و سفتی عضلات میباشند. به هرحال در بسیاری موارد، شواهد بالینی محدودی در مورد کاربرد پلاسمای حاوی پلاکت با غلظت بالا وجود دارد. به علاوه، برای درک تغییرپذیری، وجود نظام طبقهبندی و شناسایی تفاوت بین محصولات ضروری میباشد.