مهران سلیمانها؛ احمدرضا میربلوک؛ حسین اتحاد؛ زهرا حق پرست قدیم لیمودهی
چکیده
پیشزمینه: شکستگی تنه استخوان تیبیا از شکستگی های شایع در میان استخوان های بلند میباشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان این شکستگی با میله اینترامدولاری در بیماران بستری شده در شرایط اورژانس ارتوپدی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر، ۲۲۶بیمار (۱۹۳ مرد، ۳۳زن) با شکستگی تیبیا از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ با روش میله‌گذاری اینترامدولاری ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی تنه استخوان تیبیا از شکستگی های شایع در میان استخوان های بلند میباشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان این شکستگی با میله اینترامدولاری در بیماران بستری شده در شرایط اورژانس ارتوپدی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر، ۲۲۶بیمار (۱۹۳ مرد، ۳۳زن) با شکستگی تیبیا از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ با روش میله‌گذاری اینترامدولاری در یک مرکز درمانی شهر رشت تحت درمان قرار گرفتند و به مدت ۲ سال پیگیری شدند. میانگین سنی بیماران ۳±۳۴ سال بود. مواردی نظیر باز یا بسته بودن، همراهی با شکستگی فیبولا، آسیب عصب پرونئال یا شریان تیبیالیس جلویی، تغییرات دژنراتیو زانو، درد زانو، آتروفی عضله چهارسرران، بدجوش خوردن، استئومیلیت مزمن، جوش خوردن تأخیری و جوش نخوردن بررسی گردید. همچنین از ابزار محدودیت عملکرد عضلانی‌ـ‌اسکلتی (SMFA) استفاده شد. داده‌ها با نرم افزار آماری تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه ۱۵۱ مورد شکستگی باز و ۷۵ مورد شکستگی بسته بودند و ۱۵۵مورد جراحی باز و ۷۱ مورد جراحی بسته انجام گرفت. بیشترین فراوانی مربوط به درد روی زانو و کمترین فراوانی مربوط به جوش نخوردن بود. محدودیت عملکرد عضلانی ـ اسکلتی در موارد شکستگی باز و در موارد همراهی با شکستگی فیبولا بیشتر بود (۰/۰۰۱) و درگروه زنان بیشتر مشاهده گردید. با گذشت زمان، عدد ابزار SMFA نیز افزایش یافت. نتیجه گیری: این روش درمان بخصوص به صورت بسته، به دلیل عوارض ناچیز آن، یک رویکرد مناسب برای درمان شکستگی های تنه استخوان تیبیا محسوب می‌شود و حتی در شرایط اورژانس می تواند درمان مفید و موثر باشد.
