حسین خطیبی؛ علی اصغر کوثری
چکیده
پیش زمینه: شکستگی استخوان پاشنه، شایع‌ترین شکستگی استخوان‌های تارس می‌باشد که با عوارض زیاد و اختلال در عملکرد همراه است. در مورد شیوه درمان این شکستگی اختلاف نظر وجود دارد. هدف از این مطالعه، گزارش نتایج بالینی عمل جراحی استخوان پاشنه بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی گذشته‌نگر، نتایج بالینی و پرتونگاری ۱۸ مورد شکستگی داخل ...
بیشتر
پیش زمینه: شکستگی استخوان پاشنه، شایع‌ترین شکستگی استخوان‌های تارس می‌باشد که با عوارض زیاد و اختلال در عملکرد همراه است. در مورد شیوه درمان این شکستگی اختلاف نظر وجود دارد. هدف از این مطالعه، گزارش نتایج بالینی عمل جراحی استخوان پاشنه بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی گذشته‌نگر، نتایج بالینی و پرتونگاری ۱۸ مورد شکستگی داخل مفصلی استخوان پاشنه در ۱۷بیمار (۱۳ مرد و ۴ زن) که در طی سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۵ با نظارت یک جراح، تحت عمل جراحی جااندازی باز و ثابت کردن داخلی، قرار گرفته بودند، بررسی شدند. میانگین سنی بیماران ۳۱ سال (۵۳-۲۱ سال) و میانگین زمان پیگیری ۱۹ ماه (۴۸-۹ ماه) بود. جمع‌آوری اطلاعات از طریق مصاحبه حضوری و انجام پرتونگاری انجام شد. نتایج بالینی براساس مقیاس انجمن ارتوپدی پا و مچ پاآمریکا (AOFAS) بررسی گردید.یافته‌ها: براساس سیستم تقسیم‌بندی ساندرز، ۱۳ مورد شکستگی نوع II و ۵ مورد نوع III بودند. میانگین زاویه بوهلر قبل از عمل ۷ درجه و پس از عمل ۲۱/۸ درجه بود. میانگین نمره مقیاس AOFAS بیماران با شکستگی نوع II برابر ۹۳/۳ و برای نوع III معادلI۷۸ و در مجموع ۸۹/۰۵ بود. علایم استئوآرتریت مفصل ساب‌تالار در ۴ بیمار مشاهده گردید.نتیجه‌گیری: چنانچه سطح مفصل پشتی استخوان پاشنه به شکل صحیح بازسازی گردد، عمل جراحی استخوان پاشنه، به خصوص در شگستگی نوع II، نتایج خوبی از نظر بالینی خواهد داشت.
احمد شهلا؛ سعید چاره ساز
چکیده
پیش‌زمینه: درمان باز فیکساسیون و شکستگی داخل مفصلی استخوان پاشنه از نظر تکنیکی مشکل است. برای بدست آوردن جااندازی آناتومیک که بتواند محدودیت حرکتی کمتر و نتایج بهتری به دنبال داشته باشد، روش علمی دقیق و مطمئنی لازم است. هدف از این بررسی معرفی تکنیک متفاوتی برای جااندازی باز قطعات شکسته است.مواد و روش‌ها: در یک مرکز آموزشــی درمانـی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: درمان باز فیکساسیون و شکستگی داخل مفصلی استخوان پاشنه از نظر تکنیکی مشکل است. برای بدست آوردن جااندازی آناتومیک که بتواند محدودیت حرکتی کمتر و نتایج بهتری به دنبال داشته باشد، روش علمی دقیق و مطمئنی لازم است. هدف از این بررسی معرفی تکنیک متفاوتی برای جااندازی باز قطعات شکسته است.مواد و روش‌ها: در یک مرکز آموزشــی درمانـی در ارومیه مطالعـه مقطعــی در سال‌های ۱۳۸۰ و ۱۳۸۱ بر روی ۶ مرد و یک زن با میانگین سنی ۷/۷۲±۳۹ (۵۰-۲۶) سال انجام شد. تمام بیماران در پرتونگاری شکستگی فرورفته استخوان پاشنه داشتند و زاویه بوهلر صفر یا منفی بود. با سیتیاسکن شکستگیها، سه مورد طبقهبندی III ساندرز و ۴ نفر نوع IV بودند. جااندازی باز از لاترال و با تکنیک ابداعی انجام پذیرفت. نتایج درمان براساس سیستم امتیازبندی AOFAS از نظر عملکرد با میانگین پیگیری سه سال (۶۰-۱۸ ماه) بررسی شدند.یافته‌ها: میانگین AOFAS برای شکستگی نوع IV نمره ۸۲ (خوب) و برای نوع III نمره ۸۹ (عالی) بود. تمام بیماران از درمان رضایت داشتند و به کار و فعالیت قبل از شکستگی بازگشته بودند.نتیجه‌گیری: جااندازی قطعات شکسته با روش ارائه شده نتیجه درمانی خوبی در شکستگی‌های پیچیده استخوان پاشنه پا بدنبال دارد.
