بیومکانیک
محمد نجفی آشتیانی؛ سید محسن مرتضوی نجف آبادی
چکیده
زمینه‌ی مطالعه: شل‌شدگی ایمپلنت از شایع‌ترین مشکلات پس از تعویض کامل مفصل ران است. در شل-شدگی عوامل مهمی مانند مشخصات هندسی ایمپلنت، کیفیت بافت استخوانی، فرآیند جایگذاری، سن و سبک زندگی بیمار تاثیر دارند. هدف مطالعه‌ی حاضر تحلیل تنش و کرنشهای دینامیکی وارد بر سطح مشترک بین استخوان و ایمپلنت در فازهای مختلف راه رفتن است. روشها: از ...
بیشتر
زمینه‌ی مطالعه: شل‌شدگی ایمپلنت از شایع‌ترین مشکلات پس از تعویض کامل مفصل ران است. در شل-شدگی عوامل مهمی مانند مشخصات هندسی ایمپلنت، کیفیت بافت استخوانی، فرآیند جایگذاری، سن و سبک زندگی بیمار تاثیر دارند. هدف مطالعه‌ی حاضر تحلیل تنش و کرنشهای دینامیکی وارد بر سطح مشترک بین استخوان و ایمپلنت در فازهای مختلف راه رفتن است. روشها: از یک مدل دو بعدی شامل استخوان ران و مفصل مصنوعی آن برای شبیه‌سازی عددی در نرم‌افزار ADINA به روش المان محدود استفاده شده است. مدول یانگ برای استخوان برابر 12 و برای ایمپلنت از جنس فولاد ضدزنگ پزشکی برابر 210 گیگاپاسکال فرض شده است. در سطح مشترک بین استخوان و ایمپلنت ضریب اصطکاک برابر 22/0 در نظر گرفته شده و مدل شرایط یک جراحی بدون سیمان استخوانی را شبیه‌سازی می‌کند. بار اعمالی به سر مفصل تعویض شده به صورت دینامیکی منطبق با سیکل راه رفتن طبیعی فردی با وزن 75 کیلوگرم بوده است. یافته‌ها: نتایج نشان دادند اختلاف کرنش در سطح مشترک در انتهای ساقه‌ی ایمپلنت بیشینه است. این متغیر همچنین در لبه‌ی داخلی 16 برابر بیشتر از لبه‌ی خارجی است. مقدار اختلاف کرنش در سطح مشترک به حدود 6/1 درصد و بیشینه‌ی تنش به حدود 7/5 مگاپاسکال رسیده است. نتیجه‌گیری: بیشترین مقدار اختلاف کرنش در پایین‌ترین منطقه‌ی ساقه‌ی ایمپلنت رخ داده که بیان کننده‌ی محل بروز احتمالی جدایش در شل‌شدگی ایمپلنت است. این اطلاعات می‌تواند در بکارگیری راهبردهای جراحی تعویض مفصل ران نیز و برای طراحیهای مکانیکی بهینه در مفصل مصنوعی مهم باشد.
مهدی مطیفی فرد؛ مهدی تیموری
چکیده
۳/۳۸پیش‌زمینه: درمان شکستگی جابه‌جا شده گردن فمور در سنین بالا معضل عمده است و نکات مبهمی وجود دارد. هدف این مطالعه مقایسه روش تعویض اولیه مفصل ران با تثبیت داخلی در درمان این شکستگی‌ها می‌باشد.مواد و روشها: در یک مطالعه «کارآزمایی بالینی»، ۸۰ بیمار سنین ۶۰ تا ۷۰ سال که طی ۱۵ ماه به بیمارستان‌های آموزشی‌ـ درمانی شهر اصفهان مراجعه ...
بیشتر
۳/۳۸پیش‌زمینه: درمان شکستگی جابه‌جا شده گردن فمور در سنین بالا معضل عمده است و نکات مبهمی وجود دارد. هدف این مطالعه مقایسه روش تعویض اولیه مفصل ران با تثبیت داخلی در درمان این شکستگی‌ها می‌باشد.مواد و روشها: در یک مطالعه «کارآزمایی بالینی»، ۸۰ بیمار سنین ۶۰ تا ۷۰ سال که طی ۱۵ ماه به بیمارستان‌های آموزشی‌ـ درمانی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، تحت مطالعه قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول به روش جااندازی و ثابت کردن با پیچ، و گروه دوم با تعویض مفصل ران درمان شدند. شدت درد، کارآیی مفصل ران، کیفیت زندگی و عوارض بیماران در مدت دو سال پس از عمل جراحی، با استفاده از مقیاس دیداری درد، سیستم امتیازبندی «هاریس» و معیار SF36 تعیین و مقایسه گردید.یافته‌ها: شدت درد و میزان عوارض و نیاز به عمل جراحی مجدد در بیمارانی که به روش تعویض مفصل درمان شدند نسبت به گروه دیگر به‌طور قابل ملاحظه‌ای کمتر بود. در گروه اول نمره درد ۴/۵ (از ۱۰)، ۶۸=SF36، امتیاز «هاریس» ۶۱؛ و در گروه دوم نمره درد ۳/۳۸، ۹۲=SF36، امتیاز «هاریس» ۸۶بود. کارآیی مفصل ران و کیفیت زندگی در روش تعویض مفصل نسبت به روش جااندازی و تثبیت بهتر بود. عوارض مختلف جراحی در گروه ۱ در ۱۲بیمار (۴۰%) و در گروه ۲ در ۳ بیمار (۷%) مشاهد شد.نتیجه‌گیری: درمان شکستگی‌های جابه‌جا شده گردن فمور در سنین ۶۰ تا ۷۰ سال با روش تعویض اولیه مفصل هیپ، در دو سال اول با کارآیی بهتر، درد و عوارض کمتری نسبت به تثبیت اولیه با پیچ همراه خواهد بود.
