محمد حق پناهی؛ سمیه مرادی؛ محمد نیکخو
چکیده
زمینه: توصیف رفتار مکانیکی مینیسک به علت نقش قابل توجه آن در تحمل بار مفصل زانو اهمیت زیادی دارد. تحقیقات نشان داده‌‌‌‌‌‌‌اند تنش‌های فشاری وارد بر مینیسک‌ها عامل اساسی در آسیب‌های مخرب مفصلی از جمله استئوآرتریت می‌باشد. همچنین پارگی لیگامان صلیبی متقاطع قدامی می‌تواند تاثیر عمیق بر مینیسک داشته باشد. از نظر کلینیکی، آسیب ...
بیشتر
زمینه: توصیف رفتار مکانیکی مینیسک به علت نقش قابل توجه آن در تحمل بار مفصل زانو اهمیت زیادی دارد. تحقیقات نشان داده‌‌‌‌‌‌‌اند تنش‌های فشاری وارد بر مینیسک‌ها عامل اساسی در آسیب‌های مخرب مفصلی از جمله استئوآرتریت می‌باشد. همچنین پارگی لیگامان صلیبی متقاطع قدامی می‌تواند تاثیر عمیق بر مینیسک داشته باشد. از نظر کلینیکی، آسیب مینیسک در بیماران با لیگامان صلیبی پاره شده متداول می‌باشد .
هدف: هدف اصلی این پژوهش تعیین دیاگرام توزیع تنش مینیسکهای داخلی و خارجی و ارزیابی مقایسه تنش مینسک سالم و پارگی مینسک به همراه ثبات لیگامان صلیبی متقاطع و عدم ثبات این لیگامان می‌باشد.
مواد و روش‌ها: مدل اجزای محدود 3 بعدی بیومکانیکی مفصل زانو به کمک عکس های سی تی اسکن ساخته شد. ساختار استخوانی مفصل سالم در نرم افزار میمیکس طراحی شدند. مدل بدست آمده برای تجزیه و تحلیل به نرم افزار آباکوس وارد شده است.
نتیجه‌گیری: ماکزیمم تنش برشی روی صفحه منیسک داخلیMpa 1.73و روی صفحه منیسک خارجیMpa 1.48 می باشد. در نتیجه مقدار تنش در مینیسک داخلی بیشتر از مینیسک خارجی است. از این رو منیسک داخلی بیشتر دچار آسیب خواهد شد . در پارگی با ثبات لیگامان صلیبی ماکزیمم تنش برشی روی صفحه منیسک داخلیMpa 8.33و در پارگی با عدم ثبات لیگامان صلیبی ماکزیمم تنش برشی روی صفحه منیسک داخلیMpa 9.65 می‌باشد.
بحث: نتایج مطالعات بیومکانیکی نشان داد که پارگی مینیسک و لیگامان صلیبی متقاطع قدامی نقش مهمی در ثبات مینیسک‌ها دارد. که با پارگی مینیسک و لیگامان دیاگرام توزیع تنش و مقدار تنش در مینیسک‌ها افزایش می‌یابد که می توان دریافت وابستگی متقابل مینیسک و لیگامان‌های اطراف برای عملکرد نرمال مفصل می‌باشد.
محمود کریمی مبارکه؛ محسن مردانی کیوی
چکیده
استئوتومی پرگزیمال تیبیا با نتایج موفق تعویض مفصل جایگاه خود را حفظ کرده است. انجام استئوتومی بر اجزاء مختلف زانو و عملکرد آنها اثر می‌گذارد. تغییرات ایجاد شده در بیومکانیک زانو همراه با اثراتی در کشکک، رباط طرفی داخلی، راستای ماهیچه چهارسر و شیب سطح تیبیا خواهد بود. هدف از انجام استئوتومی پرگزیمال تیبیا در افراد جوان و بدون ...
بیشتر
استئوتومی پرگزیمال تیبیا با نتایج موفق تعویض مفصل جایگاه خود را حفظ کرده است. انجام استئوتومی بر اجزاء مختلف زانو و عملکرد آنها اثر می‌گذارد. تغییرات ایجاد شده در بیومکانیک زانو همراه با اثراتی در کشکک، رباط طرفی داخلی، راستای ماهیچه چهارسر و شیب سطح تیبیا خواهد بود. هدف از انجام استئوتومی پرگزیمال تیبیا در افراد جوان و بدون آرتروز در نیمه داخلی زانو، توزیع مناسب وزن بدن برسطوح مفصلی و در افراد بزرگسال با تغییرات دژنراتیو، کند کردن سیر پیشرفت آرتروز است. تمامی استئوتومی‌های پرگزیمال تیبیا یا با جا‌به‌جایی توبروزیته تیبیا و یا با فیبروز و کلسیفیکاسیون محل چسبندگی تاندون پاتلار موجب تغییر در بیومکانیک مفصل پاتلوفمورال می‌شوند. در استئوتومی‌های پرگزیمال تیبیا اگر استئوتومی پرگزیمال به توبروزیته تیبیا باشد، با جا‌به‌جایی لاترال توبروزیته تیبیا موجب افزایش زاویه کوادری‌سپس می‌شود. در استئوتومی پرگزیمال تیبیا از نوع وج باز آزادسازی رباط طرفی داخلی از مدیال تیبیا لازم است. اگر به هر دلیل حفظ این رباط لازم باشد باید استئوتومی از دیستال این رباط شروع شود. از آنجا که پرگزیمال تیبیا تقریبا به شکل مثلث قائم‌الزاویه است به‌طوری‌که توبروزیته تیبیا در محاذات کورتکس لاترال است، در استئوتومی پرگزیمال از نوع وج باز، دهانه وج در گوشه پوسترومدیال باید سه برابر دهانه وج در ستیغ جلویی باشد. عدم رعایت این نکته موجب تغییر شیب سطح مفصلی می‌شود.
فیروز مددی؛ محمد رضا عباسیان؛ فریور عبداله‌زاده لاهیجی؛ رضا زندی
چکیده
فقدان یا جوش‌خوردگی مادرزادی استخوانی مفصل زانو به‌صورت ایزوله یا همراه با سایر اختلالات، بیماری بسیار نادر می‌باشد هدف از این مقاله معرفی یک مورد فیوژن استخوانی مفصل زانوست که هیچ صفحه رشدی در اطراف محل مورد انتظار در زانو رویت نشد و بیمار با اصلاح ناهنجاری و بلند کردن اندام در دو مرحله درمان شد.
بیشتر
فقدان یا جوش‌خوردگی مادرزادی استخوانی مفصل زانو به‌صورت ایزوله یا همراه با سایر اختلالات، بیماری بسیار نادر می‌باشد هدف از این مقاله معرفی یک مورد فیوژن استخوانی مفصل زانوست که هیچ صفحه رشدی در اطراف محل مورد انتظار در زانو رویت نشد و بیمار با اصلاح ناهنجاری و بلند کردن اندام در دو مرحله درمان شد.
فیروز مددی؛ محمدرضا عباسیان؛ فواد رحیمی؛ فریور عبداله زاده لاهیجی؛ آرمین اعلمی هرندی؛ فرزام فرهمند؛ طاهره یزدان یار؛ فیروزه مددی؛ رضا صادقیان
چکیده
پیش‌زمینه: آسیب رباط متقاطع جلویی یکی از شایع‌ترین صدمات مفصل زانو می‌باشد. روش‌های متعددی برای ثابت کردن رباط بازسازی شده در تیبیا معرفی شده ولی ثابت کردن هیبرید گرافت همسترینگ یک روش مقبول در بازسازی رباط متقاطع جلویی می باشد. هدف از این مطالعه مقایسۀ خصوصیات بیومکانیک تثبیت جزء تی‌بیال گرافت همسترینگ با استفاده از دو روش ...
بیشتر
پیش‌زمینه: آسیب رباط متقاطع جلویی یکی از شایع‌ترین صدمات مفصل زانو می‌باشد. روش‌های متعددی برای ثابت کردن رباط بازسازی شده در تیبیا معرفی شده ولی ثابت کردن هیبرید گرافت همسترینگ یک روش مقبول در بازسازی رباط متقاطع جلویی می باشد. هدف از این مطالعه مقایسۀ خصوصیات بیومکانیک تثبیت جزء تی‌بیال گرافت همسترینگ با استفاده از دو روش مختلف ثابت کردن انجام شد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، ۲۲ بیمار با پارگی ایزوله رباط متقاطع جلویی که به روش ثابت کردن دوبل بخش تیبیا تحت بازسازی اولیۀ قرار گرفته بودند، با ۲۴ بیمار که به روش ثابت کردن منفرد در قسمت تیبیا با پیچ اینترفرانس قابل جذب ثابت شده بودند، مقایسه شدند. برای گرافت جزء فمورال، از اندوباتون استفاده شد. در این روش جدید ما، باقیمانده گرافت همسترینگ بعد از ثابت کردن در کانال تیبیا با پیچ اینترفرانس قابل جذب از تونل استخوانی در تیبیا عبور داده شد و ادامه گرافت با نخ اتی‌باند بخیه شد. در گروه شاهد برای ثابت کردن گرافت در کانال تی‌بیال فقط از پیچ اینترفرانس قابل جذب استفاده شد. سپس بیماران دو گروه در یک پیگیری یک ساله با استفاده از مقیاس درجه‌بندی «سین‌سیناتی» (Cincinnati Knee Scale) دستگاه KT-2000 ارزیابی و مقایسه شدند.یافته‌ها: میانۀ امتیاز نشانه‌ها در گروه مورد ۸ و در گروه شاهد ۹ بود. با استفاده از ابزار KT-2000 در گروه مورد، ۱۱ بیمار نتیجۀ عالی و ۱۱ بیمار خوب؛ و گروه شاهد ۴ بیمار نتیجۀ عالی و ۲۰ بیمار نتیجۀ خوب داشتند (۰/۰۱=p < /em>).نتیجه‌گیری: در بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از گرافت هامسترینگ، ثابت کردن قسمت تی‌بیای گرافت به صورت دوبل در مقایسه با ثابت کردن جزء تیبیا با پیچ، از نظر علایم ناراحت‌کننده و همچنین براساس ارزیابی با سیستم KT-2000 نتایج بهتری نشان می‌دهد.
کیوان احدی؛ سمیه نبی
چکیده
پیش‌زمینه: امآرآی به‌طور گسترده جهت تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو استفاده می شود. دقت آن در مطالعات مختلف متفاوت است. همچنین دقت امآرآی در تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو در کشور ما مشخص نیست. هدف این مطالعه ارزیابی دقت امآرآی در تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو، در یکی از مراکز تصویربرداری کشور، در مقایسه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: امآرآی به‌طور گسترده جهت تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو استفاده می شود. دقت آن در مطالعات مختلف متفاوت است. همچنین دقت امآرآی در تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو در کشور ما مشخص نیست. هدف این مطالعه ارزیابی دقت امآرآی در تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو، در یکی از مراکز تصویربرداری کشور، در مقایسه با آرتروسکوپی بود.مواد و روش‌ها: در یک بررسی «مطالعه موردها» ۳۳ بیمار (۳۱ مرد و ۲ زن) با تشخیص بالینی ضایعه تروماتیک داخل مفصلی زانو طی یک سال وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران ۳۳/۳۹سال (۷۴-۱۴ سال) بود. برای همه آنها قبل از آرتروسکوپی، امآرآی انجام شد. حساسیت، اختصاصیت، دقت، ارزش اخباری مثبت و منفی، نسبت احتمال مثبت و منفی برای امآرآی در مقایسه با آرتروسکوپی، همچنین درجه توافق امآرآی و آرتروسکوپی محاسبه شد.یافته‌ها: دقت امآرآی برای منیسک داخلی ۷۳%، منیسک خارجی ۸۲%، رباط متقاطع جلویی ۸۲%، رباط متقاطع پشتی ۹۷% و غضروف مفصلی ۸۵% محاسبه شد. توافق امآرآی و آرتروسکوپی برای ضایعات منیسک‌ها، متوسط و برای رباط متقاطع جلویی و غضروف مفصلی، خوب بود.نتیجه‌گیری: در این مطالعه دقت امآرآی برای ضایعات منیسک داخی و رباط متقاطع جلویی، اختصاصیت امآرآی برای منیسک داخلی و حساسیت آن برای منیسک خارجی و رباط متقاطع جلویی به‌طور قابل ملاحظه کمتر از نتایج بیشتر مطالعات بود. نتایج امآرآی برای ضایعات غضروف مفصلی مشابه سایر مطالعات بود و این مساله بایستی مد نظر پزشکان درخواست کننده امآرآی قرار گیرد.
حمیدرضا اصلانی؛ حامد واحدی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی یک‌طرفه استخوان‌های ساق و ران یا «زانوی شناور» (floating knee) عموما به دلیل ترومای با انرژی بالا اتفاق می‌افتد که به نظر می‌رسد با توجه به مکانیسم و شدت ضایعه احتمال آسیب همزمان در مفصل زانو وجود دارد. در این مطالعه آسیب‌های زانو در بیماران با شکستگی خارج مفصلی مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد و روش‌ها: در این مطالعه از ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی یک‌طرفه استخوان‌های ساق و ران یا «زانوی شناور» (floating knee) عموما به دلیل ترومای با انرژی بالا اتفاق می‌افتد که به نظر می‌رسد با توجه به مکانیسم و شدت ضایعه احتمال آسیب همزمان در مفصل زانو وجود دارد. در این مطالعه آسیب‌های زانو در بیماران با شکستگی خارج مفصلی مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد و روش‌ها: در این مطالعه از ۷۶ بیماری که در فاصله ۳/۵ سال از فروردین ۱۳۸۱تا مهر ۱۳۸۴با تشخیص زانوی شناور در یک مرکز درمانی تهران تحت درمان قرار گرفته بودند، ۶۱ بیمار وارد مطالعه شدند. ملاک‌های ورود عبارت بودند از: ۱) شکستگی خارج مفصلی فمور و هر دو استخوان تیبیا و فیبولا در یک اندام تحتانی؛ ۲) درمان شکستگی‌های بیمار با فیکس شدن داخلی با میله یا پلاک؛ ۳) نداشتن هیچ‌گونه سابقه‌ای از مشکلات زانو. پس از ثابت نمودن شکستگی‌ها، در همه بیماران معاینه کامل زانو زیر بیهوشی توسط متخصص ارتوپدی و دستیار ارشد به‌عمل آمد و نتایج ثبت گردید.یافته‌ها: میانگین سن بیماران ۲۹/۳ سال (۴۶-۱۸) ۵۷ بیمار مرد و ۴ بیمار زن بودند. از ۶۱بیمار، در ۵بیمار تست «پیووت» (Pivot) و «لاکمن»(Lachman) مثبت و در ۳ بیمار تست «کشویی پشتی» (Posterior Drawer) مثبت بود. همچنین ۹ بیمار بی‌ثباتی در والگوس و ۶ بیمار در واروس داشتند. پس از ۹ ماه پیگیری ۱۹ بیمار از درد زانو شکایت داشتند که در امآرآی به عمل آمده از ۱۶ بیمار، ۱۳ بیمار پارگی منیسک داشتند.نتیجه‌گیری: در تعداد قابل ملاحظه‌ای از بیماران مبتلا به زانوی شناور به طور همزمان آسیب‌های متعددی در زانو وجود دارند که با معاینه دقیق بیماران زیر بیهوشی، پس از ثابت نمودن شکستگی‌ها و بررسی‌های بیشتر می‌توان این ضایعات را تشخیص و درمان نمود.
محمود کریمی مبارکه؛ محمدحسن فدایی؛ مسعود مهدی نژاد یزدی
چکیده
پیش‌زمینه: زانوی شناور حاصل ضربه شدید است و معمولاً با مشکلات دیگری چون آسیب لیگامان‌های زانو، جوش‌نخوردن شکستگی، و مهم‌تر از همه ضایعات عروقی همراه می‌باشد. هدف از این تحقیق بررسی میزان آسیب عروقی و ارتباط آن با نوع آسیب‌های اندام در «زانوی شناور» در یک مرکز دانشگاهی است.مواد و روش: در این مطالعه مقطعی، ۷۸ مورد (۶۹ مرد، ۹ زن) با ...
بیشتر
پیش‌زمینه: زانوی شناور حاصل ضربه شدید است و معمولاً با مشکلات دیگری چون آسیب لیگامان‌های زانو، جوش‌نخوردن شکستگی، و مهم‌تر از همه ضایعات عروقی همراه می‌باشد. هدف از این تحقیق بررسی میزان آسیب عروقی و ارتباط آن با نوع آسیب‌های اندام در «زانوی شناور» در یک مرکز دانشگاهی است.مواد و روش: در این مطالعه مقطعی، ۷۸ مورد (۶۹ مرد، ۹ زن) با آسیب زانوی شناور که طی یک سال (۱۳۸۲تا ۱۳۸۳) در یک مرکز درمانی کرمان درمان شده بودند، بررسیشدند. مدت زمان پیگیری حداکثر ۲ هفته بود. این موارد شامل شیوع و نوع آسیب عروقی و سرنوشت اندام در ۲ هفته اول بود. بیماران بر حسب وضعیت عروق اندام به ۶گروه تقسیم شدند. همچنین هر یک از موارد زانوی شناور بر حسب سطح و نوع شکستگی استخوان به زیر گروه بیشتری تقسیم شدند.یافته‌ها: از ۷۸ مورد زانوی شناور، ۱۸نفر فاقد نبض بودند و حتی پس از پایدار شدن همودینامیک نیز نبض بازگشت نکرد. ۱۳ مورد آنژیوگرافی شدند و ۵ مورد بدون آنژیوگرافی مستقیما تحت عمل جراحی اکسپلوراسیون عروقی قرار گرفتند. از این مجموعه درنهایت ۱۵ بیمار با زانوی شناور آسیب عروقی داشتتند، که در ۸ بیمار به قطع اندام منتهی شد. آسیب عروقی ارتباط معنی‌داری با سن و محل آناتومیک شکستگی‌های موجود در زانوی شناور نداشت.نتیجه گیری: شانس آسیب عروقی در شکستگی همزمان تیبیا و فمور در یک اندام ۲۰ درصد است. ارزیابی دقیق و فوری جریان خون اندام در زانوی شناور الزامی است.
