علیرضا سعید؛ افشین احمدزاده حشمتی؛ امیررضا صادقی فر؛ علی اکاتی
چکیده
پیشزمینه: شکستگی تیبیا و تنه فمور بسیار شایع میباشند و درمان استاندارد آنها استفاده از میله داخل کانالی است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین بهترین روش تخمین طول میله داخل کانالی قبل از عمل جراحی بود.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، ۸۲ بیمار با شکستگی تیبیا و ۲۵ بیمار با شکستگی تنه فمور در یک مرکز درمانی کرمان، از نظر طول ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی تیبیا و تنه فمور بسیار شایع میباشند و درمان استاندارد آنها استفاده از میله داخل کانالی است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین بهترین روش تخمین طول میله داخل کانالی قبل از عمل جراحی بود.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، ۸۲ بیمار با شکستگی تیبیا و ۲۵ بیمار با شکستگی تنه فمور در یک مرکز درمانی کرمان، از نظر طول میله داخل کانال تخمین زده شده قبل از عمل، با اندازه میله استفاده شده در حین عمل، مقایسه شدند. ابتدا روش اندازهگیری بر روی افراد سالم تعیین شد. برای فمور از روشهای گریتر تروکانتر، پاتلا، گریتر تروکانتر، اپیکندیل لترال و الکرانون و نوک انگشت پنجم؛ و برای تیبیا از روشهای مدیال مالئول، توبرازیته، پرتونگاری ساق سالم و الکرانون و متاکارپ پنجم استفاده گردید. دادهها با روشهای آماری تحلیل شدند.
یافتهها: تقریبا در تمام روشها پایایی درون و بین مشاهدهگران "خوب" بود. در شکستگیهای فمور، بهترین ICC (۰/۸۷۹) و پایینترین SEM (۰/۷۷۷) در روش گریتر پاتلا؛ و در شکستگیهای تیبیا بهترین ICC (۰/۸۶۰) و پایینترین SEM(۰/۶۰۲) در روش مالئول توبرکل مشاهده شد. در مورد فمور، در روش گریترپاتلا ۶۴% موارد، در الکرانون انگشت پنجم ۹۳% و در روش گریتر اپیکندیل در تمامی موارد؛ و در مورد تیبیا، در روش مالئول مدیال ۴۰/۹% موارد، در الکرانون متاکارپ ۳۷/۳% ، و در روش پرتونگاری در ۶۵/۰۶% موارد اندازه تخمین زده شده میله بزرگتر از اندازه استفاده شده بود.
نتیجهگیری: بهترین تخمین از اندازه میله داخل کانالی در شکستگی فمور با روش گریتر تروکانتر تا پاتلا و در مورد تیبیا با روش مالئول مدیال توبرازیته به دست آمد. لیکن هیچ یک از روشهای امتحان شده، کاملا مناسب نبودند.
رضا زندی؛ عادل ابراهیم پور؛ علیرضا یخچالیان؛ فرشای صفدری
چکیده
در یک جوان ۱۹ ساله، یک مورد شکستگی فمور، که در دوران کودکی با میله قابل انعطاف ثابت شده بود، در اثر تروما با انرژی پایین اتفاق افتاده بود. شکستگی تنه ران بیمار، ۱۰ سال پیش با استفاده از دو عدد میله ثابت شده بــود. شکستگی جدید برخلاف سایر شکستگیهای اطراف ایمپلنت (periprosthetic) در میانه دو میله ایجاد شده بود. بیمار تحت جراحی باز قرار گرفت. ...
بیشتر
در یک جوان ۱۹ ساله، یک مورد شکستگی فمور، که در دوران کودکی با میله قابل انعطاف ثابت شده بود، در اثر تروما با انرژی پایین اتفاق افتاده بود. شکستگی تنه ران بیمار، ۱۰ سال پیش با استفاده از دو عدد میله ثابت شده بــود. شکستگی جدید برخلاف سایر شکستگیهای اطراف ایمپلنت (periprosthetic) در میانه دو میله ایجاد شده بود. بیمار تحت جراحی باز قرار گرفت. میلهها بریده و خارج شدند و شکستگی با استفاده از میله داخل کانال و پیچ قفل شده ثابت گردید.
غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ رضا توکلی دارستانی؛ محمد امامی تهرانی مقدم؛ علیرضا منافی راثی؛ بهروز اصغری؛ علی نعمتی؛ فرشاد صفدری
چکیده
در این مقاله دو بیمار دچار شکستگی یاتروژنیک گردن ران به دنبال درمان شکستگی دیافیز فمور با میله داخل کانال در اثر اشتباهات تکنیکی، معرفی شدند . اگرچه این عارضه بسیار نادر است اما به دلیل مشکلات فراوان ناشی از آن، لازم است به دقت از وقوع آن جلوگیری شود. به نظر میرسد وارد کردن میله از حفره پیریفورمیس، افزایش زاویه بین گردن و تنه ران ...
بیشتر
در این مقاله دو بیمار دچار شکستگی یاتروژنیک گردن ران به دنبال درمان شکستگی دیافیز فمور با میله داخل کانال در اثر اشتباهات تکنیکی، معرفی شدند . اگرچه این عارضه بسیار نادر است اما به دلیل مشکلات فراوان ناشی از آن، لازم است به دقت از وقوع آن جلوگیری شود. به نظر میرسد وارد کردن میله از حفره پیریفورمیس، افزایش زاویه بین گردن و تنه ران ( کوکساوالگا ) و وارد کردن بیش از حد میله به داخل کانال باعث افزایش احتمال شکستگی گردن فمور در زمان ثابت کردن تنه با میله داخل کانال گردید .
محمد فکور؛ شهنام موسوی
چکیده
پیشزمینه: درمانهای شکستگی تنه استخوان فمور کودکان برحسب سن و شرایط بیمار متفاوت است و شامل روشهای گچگیری، کشش و سپس گچگیری، تثبیت خارجی، پیچ و پلاک و میله داخل کانالی میباشد. اختلاف طول اندام تحتانی شایعترین عارضه بعد از شکستگی شفت فمور کودکان است. علل افزایش تحریک رشد در شکستگی شفت فمور کودکان از زمانهای قبل شناخته شده ...
بیشتر
پیشزمینه: درمانهای شکستگی تنه استخوان فمور کودکان برحسب سن و شرایط بیمار متفاوت است و شامل روشهای گچگیری، کشش و سپس گچگیری، تثبیت خارجی، پیچ و پلاک و میله داخل کانالی میباشد. اختلاف طول اندام تحتانی شایعترین عارضه بعد از شکستگی شفت فمور کودکان است. علل افزایش تحریک رشد در شکستگی شفت فمور کودکان از زمانهای قبل شناخته شده ولی عامل دقیق آن همچنان ناشناخته است. در این مطالعه اختلاف طول در بچههای زیر سن ۱۲ سال که با روش جااندازی بسته و گچگیری اسپایکا و یا روش جااندازی باز و پلاکگذاری درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۲۳۳ کودک زیر ۱۲ سال که در سالهای ۸۲ تا ۸۶ با تشخیص شکستگی تنۀ فمور در دو بیمارستان شهرستان اهواز درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران براساس نوع درمان گچگیری یا پلاکگذاری در دو گروه جراحی (۱۲۵ بیمار) یا غیرجراحی (۱۰۸ بیمار) قرار گرفتند. با یک پیگیری ۴۹ ماهه (۸۲-۲۲ماه)، بررسی بالینی و پرتونگاری (با کمک اسکانوگرام) در مورد اختلاف طول اندام انجام، و عوامل موثر در ایجاد اختلاف طول بررسی شدند.یافتهها: میانگین تغییرات طول اندامهای تحتانی در روش پلاکگذاری ۶/۶ میلیمتر و در روش گچگیری ۱/۹۳ میلیمتر بود. بین سمت درگیر و جنسیت با اختلاف طول بعد از درمان تفاوت معنیداری وجود نداشت.نتیجهگیری: در کودکانی که تحت عمل جراحی قرار میگیرند، احتمال ایجاد اختلاف طول اندام بیشتر است؛ لیکن میزان اختلاف طول کم میباشد.
فردین میرزاطلوعی؛ احمدرضا افشار؛ ریما سرحدیان؛ فریبا شیشوی
چکیده
پیشزمینه: شکستگیهای فمور در بچهها گاهی نیاز به عمل جراحی و تثبیت داخلی دارند. هر کدام از روشهای جراحی که امروزه برای شکستگی فمور بچهها بهکار میروند دارای محاسن و معایبی هستند. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمانی جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگیهای فمور بچهها با پلاک فشاری (DCP) با تأکید بر میزان اختلاف طول دو اندام تحتانی ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگیهای فمور در بچهها گاهی نیاز به عمل جراحی و تثبیت داخلی دارند. هر کدام از روشهای جراحی که امروزه برای شکستگی فمور بچهها بهکار میروند دارای محاسن و معایبی هستند. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمانی جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگیهای فمور بچهها با پلاک فشاری (DCP) با تأکید بر میزان اختلاف طول دو اندام تحتانی در زمان خارج کردن پلاک بود.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۴۲ بیمار با دامنه سنی ۱۲-۶ سال که برای شکستگی فمور بین سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳ در یک مرکز درمانی ارومیه تحت عمل جراحی جااندازی باز و تثبیت داخلی با پلاک فشاری شماره ۴/۵ سبک قرار گرفته بودند، ازنظر جوشخوردگی، بدجوشخوردگی، عفونت یا شکستگی پلاک و اختلاف طول دو اندام مورد بررسی قرار گرفتند. حداقل زمان پیگیری ۱/۵ سال بعد از جراحی و میانگین زمان پیگیری ۲۶ ماه (۶۰-۱۸ماه) بود. سنجش اختلاف طول توسط سیتیاسکنوگرام انجام شد. معاینه بالینی و پرتونگاریهای پیاپی بیماران جهت بررسی روند جوشخوردگی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: از ۴۲ بیمار ۳۲ مورد پسر (۷۶/۲%) و ۱۰ بیمار دختر (۲۳/۸%) بودند. هفت مورد شکستگی دارای قطعه سوم یا بیشتر بود. ۵ مورد شکستگی باز و از نوع گاستیلو ۱ بود. در ۲۴ مورد، شکستگی با ترومای متعدد اتفاق افتاده بود. میانگین اختلاف طول اندام در آخرین پیگیری ۱/۱۷ (۲/۴-۰/۴) سانتیمتر بود. هیچ مورد بدجوشخوردگی، شکستگی وسیله یا عفونت وجود نداشت.نتیجهگیری: روش جااندازی باز و تثبیت با پلاک فشاری دارای عوارض اندک میباشد و با این روش اختلاف طول قابل توجهی در بچههای ۶ سال به بالا حادث نمیگردد.