فردین میرزاطلوعی
چکیده
در این گزارش بیماری که شکستگی پلاتو خارجی تی‌بیا داشت و اوالسیون رباط متقاطع پشتی در پرتونگاری اولیه از دید پنهان مانده بود، ارائه می‌شود. همچنین این بیمار شکستگی معکوس زیگوند در پلاتو تی‌بیا داشت. بعد از جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی پلاتو تی‌بیا، اوالسیون رباط متقاطع مشخص شد. بیمار جراحی مجدد برای کندگی رباط متقاطع را قبول ...
بیشتر
در این گزارش بیماری که شکستگی پلاتو خارجی تی‌بیا داشت و اوالسیون رباط متقاطع پشتی در پرتونگاری اولیه از دید پنهان مانده بود، ارائه می‌شود. همچنین این بیمار شکستگی معکوس زیگوند در پلاتو تی‌بیا داشت. بعد از جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی پلاتو تی‌بیا، اوالسیون رباط متقاطع مشخص شد. بیمار جراحی مجدد برای کندگی رباط متقاطع را قبول نکرد. در اینجا گزارشهای قبلی همراهی شکستگی معکوس زیگوند با اوالسیون رباط متقاطع پشتی تایید شده و برای اولین بار همراهی آن با شکستگی پلاتوتیبیا معرفی می‌شود.
امیررضا کچوئی؛ شیوا رازی؛ رضا مهدویان نقاش زرگر؛ هادی مخملباف
چکیده
پیش‌زمینه: آسیب‌های رباط متقاطع پشتی حدود ۳ تا ۲۳ درصد آسیب‌های زانو را تشکیل می‌دهند. در موارد حاد کندگی رباط، توصیه به تثبیت می‌شود و در موارد مزمن، تثبیت هنوز مورد بحث است. پارگی رباط نیز نیاز به بازسازی دارد. در این مقاله نتایج تثبیت کندگی رباط بررسی گردید.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی، از ۴۰ بیمار مرد با میانگیی سنی ۲۷/۸۷سال ...
بیشتر
پیش‌زمینه: آسیب‌های رباط متقاطع پشتی حدود ۳ تا ۲۳ درصد آسیب‌های زانو را تشکیل می‌دهند. در موارد حاد کندگی رباط، توصیه به تثبیت می‌شود و در موارد مزمن، تثبیت هنوز مورد بحث است. پارگی رباط نیز نیاز به بازسازی دارد. در این مقاله نتایج تثبیت کندگی رباط بررسی گردید.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی، از ۴۰ بیمار مرد با میانگیی سنی ۲۷/۸۷سال با کندگی رباط متقاطع پشتی، که تحت عمل تثبیت با پیچ مالئول و واشر با رویکرد پوسترومدیال قرار گرفته بودند، ۲۰ بیمار با میانگین زمان پیگیری ۱۶/۰۲±۴۰هفته بررسی شدند. ۱۲ بیمار به‌صورت حاد یا تحت حاد و ۸بیمار پس از ۸ هفته از زمان آسیب درمان شدند. ثبات زانو با معاینه بالینی، و میزان رضایت بیماران با انجام کارهای روزانه و یا فعالیت‌های ورزشی بررسی شدند. یافته‌ها: در تمامی بیماران، بهبود و پیشرفت وضعیت ثبات زانو در تست کشویی پشتی مشاهده شد. بیمارانی که به صورت حاد یا تحت حاد عمل شدند، در مقایسه با بیمارانی که به‌صورت مزمن درمان شدند، پیشرفت بهتری داشتند. آسیب منفرد رباط نیز در مقایسه با آسیب ترکیبی زانو با نتیجه بهتری همراه بود. از نظر کارآیی زانو، ۸ بیمار هیچ مشکلی نداشتند، ۷ بیمار فقط در فعالیت‌های ورزشی و ۵ بیمار در فعالیت‌های روزانه مقداری محدودیت داشتند. نتیجه‌گیری: تثبیت کندگی رباط متقاطع پشتی با رویکرد پوسترومدیال و تثبیت با پیچ مالئول و واشر آسان و رضایت‌بخش است. حتی درمان تاخیری کندگی می‌تواند مفید باشد. اما هرچه شدت ضایعات بیشتر باشد، میزان ضایعه باقیمانده پس از درمان بیشتر خواهد بود.
فریدون مجتهد جابری؛ هومن عباسی؛ نسرین ساکی؛ امیر لطف آذر؛ احمد انصافداران؛ ثریا ساکی؛ مهراد مجتهد جابری
چکیده
پیش‌زمینه: در این مطالعه روش تغییریافته تثبیت به‌روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» (inlay) در بازسازی رباط متقاطع پشتی زانو را معرفی و مشخصات ساختاری تثبیت به‌روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» با تثبیت به روش جدید و تغییریافته مقایسه گردید. در روش تغییر یافته از پیچ اینترفرانس استفاده شد و عمل جراحی در حالت خوابیده (supine) که قابلیت اجرایی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: در این مطالعه روش تغییریافته تثبیت به‌روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» (inlay) در بازسازی رباط متقاطع پشتی زانو را معرفی و مشخصات ساختاری تثبیت به‌روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» با تثبیت به روش جدید و تغییریافته مقایسه گردید. در روش تغییر یافته از پیچ اینترفرانس استفاده شد و عمل جراحی در حالت خوابیده (supine) که قابلیت اجرایی بهتری دارد و از احتمال بروز عوارض عصبی و عروقی حین عمل می‌کاهد، استفاده گردید.مواد و روش‌ها: ۴۰ زانوی گاو از ۲۰ گاو سه‌ساله که وزن بین ۲۰۰ الی ۳۰۰ کیلو‌گرم داشتند جهت این مطالعه آماده شدند. استخوان‌های درشت‌نی به‌صورت جداگانه برای شبیه‌سازی تثبیت سمت درشت‌نی بازسازی رباط متقاطع پشتی با پیوند توبروزیته- تاندون پاتلار- کشکک مورد استفاده قرار گرفتند. سمت درشت‌نی پیوند در ۲۰ مورد با پیچ اسفنجی و در ۲۰ مورد دیگر با پیچ اینترفرانس در داخل تونلی مایل ثابت شدند. آزمون «کشش‌تاحدگسیختگی» (load-to-failure) در ۱۰ نمونه از هر گروه، و آزمون «کشش دورهای»(cycling loading) برای نمونه‌های دیگر انجام شد. خصوصیات ساختاری هر گروه با آزمون‌های آماری مقایسه شدند.یافته‌ها: در آزمون «کشش‌تاحدگسیختگی» تفاوت معنی‌داری در دو گروه وجود نداشت ولی میانگین افزایش طول پیوند در دور ۱۰۰۰ تایی کشش در روش تغییریافته بهطور معنی‌داری کمتر از روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» بود.نتیجه گیری: در این مطالعه، از نظر «کشش‌تاحدگسیختگی» بین دو روش تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. حداکثر کشش در دو روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» و «روش تغییریافته» متفاوت بود ولی این تفاوت اندک از نظر آماری معنی‌دار نبود. بار حد انعطاف (yield load)، خشکی خطی (linear stiffness) و تغییر شکل در نقطه حد انعطاف نیز بین دو گروه یکسان بود. تنها تفاوت عمده بین دو روش، میزان افزایش طول در دورهای ۱۰۰۰ تایی کشش در روش تغییر یافته بود که بهطور معنی‌داری از روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» کمتر بود (۰/۰۱=p < /em>).
فردین میرزاطلوعی؛ احمدرضا افشار
چکیده
آسیب رباط متقاطع پشتی همراه با دررفتگی مفصل ران در کودکان بسیار نادر است. به همین علت این ضایعه در کودکان مبتلا تشخیص داده نمی شود. در این گزارش پسر بچه هشت ساله با این ضایعه تشخیص داده نشده معرفی می شود.
بیشتر
آسیب رباط متقاطع پشتی همراه با دررفتگی مفصل ران در کودکان بسیار نادر است. به همین علت این ضایعه در کودکان مبتلا تشخیص داده نمی شود. در این گزارش پسر بچه هشت ساله با این ضایعه تشخیص داده نشده معرفی می شود.
