عباس صارمی؛ محمد پرستش؛ احمد مهدوی
چکیده
پیش زمینه: مصرف چای و بار ورزشی ممکن است اثرات مطلوبی بر خطر ابتلا به پوکی استخوان داشته باشند. با این حال، اثرات چای به همراه تمرین ورزشی بر تراکم استخوان مشخص نیست. هدف مطالعه حاضر، روشن شدن تأثیر درمان ترکیبی عصاره چای و تمرین روی تردمیل بر تراکم مواد معدنی استخوان در موشهای میانسال بود.
مواد و روشها: 40 سر موش صحرایی نر نژاد ...
بیشتر
پیش زمینه: مصرف چای و بار ورزشی ممکن است اثرات مطلوبی بر خطر ابتلا به پوکی استخوان داشته باشند. با این حال، اثرات چای به همراه تمرین ورزشی بر تراکم استخوان مشخص نیست. هدف مطالعه حاضر، روشن شدن تأثیر درمان ترکیبی عصاره چای و تمرین روی تردمیل بر تراکم مواد معدنی استخوان در موشهای میانسال بود.
مواد و روشها: 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (14 هفتهای) در چهار گروه کنترل، شم، تمرین ورزشی و چای به همراه تمرین به طور تصادفی قرار داده شدند. موشها در گروههای تمرینی در یک برنامه ورزشی دویدن روی تردمیل (1ساعت در روز، 5 بار در هفته به مدت 8 هفته) شرکت داده شدند. عصاره چای به میزان 3/0 میلی گرم/کیلوگرم به صورت داخل صفاقی تزریق شد. ترکیب بدنی و تراکم استخوان در کل بدن از طریق دستگاه جذب سنجی دو گانه انرژی اشعه ایکس در ابتدا و پس از مداخله ارزیابی شد. دادهها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای آنالیز واریانس یک راهه و تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: دویدن روی تردمیل در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی دار موجب افزایش تراکم استخوان در ران موشها شد(04/0P < /span>=). از طرفی، مشاهده شد ورزش به همراه مصرف چای موجب افزایش تراکم استخوان در کل بدن (01/0P < /span>=) و ران (03/0P < /span>=) موشهای میانسال میشود.
نتیجه گیری: چای باعث افزایش پاسخ استخوان به بار مکانیکی میشود و یک اثر هم افزایی در مدل موش مشاهده شد.
سلمان غفاری؛ ونوشه نژادی کلاریجانی؛ مسعود شایسته آذر؛ مهدی محبی؛ صادق طاهری
چکیده
پیشزمینه: آسیبهای ارتوپدی از شایعترین آسیبها در کودکان میباشد که سبب مشکلات فراوانی در کـودک و خانواده میگردد. شناسایی شیوع این آسیبها میتواند در برنامـهریـزیهـای درمانی موثر باشد. هدف از این مطالعه شناسایی ابعاد مختلف آسیبهای ارتوپدی در کودکان در بیمارستان بوعلی سینای ساری میباشد.مواد و روشها: ...
بیشتر
پیشزمینه: آسیبهای ارتوپدی از شایعترین آسیبها در کودکان میباشد که سبب مشکلات فراوانی در کـودک و خانواده میگردد. شناسایی شیوع این آسیبها میتواند در برنامـهریـزیهـای درمانی موثر باشد. هدف از این مطالعه شناسایی ابعاد مختلف آسیبهای ارتوپدی در کودکان در بیمارستان بوعلی سینای ساری میباشد.مواد و روشها: این مطالعه بهصورت توصیفی آیندهنگر میباشد، کلیه بیماران زیر 16 سال بودهاند، که در فاصله زمانی دیماه 1394 تا دیماه 1395 از طریق اورژانس بیمارستان بوعلی سینای ساری پذیرش گردیدند. سن جنس و مکانیسم تروما جمعآوری و بررسی شد. دادههای جمعآوری شده با آزمون کای دو، آزمون t مقایسهای و یک جملهای توسط نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: در طول مدت یکسال مطالعه 525 بیمار زیر 16 سال با اسیب ارتوپدی پذیرش گردیدند که اکثریت را پسران تشکیل میدادند (3/65 درصد). دختران (7/34 درصد) میانگین سنی 4/6±7/7 در قیاس با 4/4±7/9 سال در پسران داشتند که اختلاف معنیداری داشت (). حداکثر شیوع سنی در پسران 14-16 سال و در حالیکه در دخترها حداکثر شیوع در دو پیک سنی ۲ تا ۴ و ۱۴ تا ۱۶ سال دیده شد. ۸۱.۷ درصد از شکستگیها در اندامهای فوقانی و ۱۸.۳ درصد در اندامهای تحتانی رخ داده بود. بیشترین محل وقوع حادثه در خانه و شایعترین مکانیسم تروما در هر دو جنس پایین افتادن از ارتفاع (3/42 درصد) بود. بیشترین شیوع آسیب در فصل پاییز (6/44 درصد) مشاهده شد. مشخص گردید که بیشترین (7/56 درصد) میزان شیوع آسیبهای ارتوپدی در کودکان و نوجوانان با وضعیت توده بدنی نرمال بوده است و بیماران چاق یا دارای اضافه وزن مجموعاً 29/8 درصد بیماران 2 تا 16 سال که دچار آسیبهای ارتوپدی شدهاند را تشکیل میدهند.نتیجهگیری: کودکان در معرض آسیبهای شدیدی ارتوپدی میباشند که علت آن عدماطلاعرسانی، عدمآگاهی و آموزش کودکان و بزرگسالان در مورد این آسیبها است. بررسی وضعیت ایمنی کودکان و دور نگه داشتن آنها از چنین آسیبهایی ضروری است و باید راهگشای بررسی مشابه در سایر شهرهای بزرگ در کشورهای در حال توسعه باشد.
زهرا همتی فارسانی؛ ابراهیم بنی طالبی؛ محمد فرامرزی؛ امین بی غم صادق
چکیده
هدف: فعالیت بدنی از طریق کششهای ناشی از انقباضات عضلانی، بار مکانیکی را بر استخوان اعمال کرده و با تحریک استخوان، متغیّرهای ساختاری مانند: قدرت و تراکم استخوان را افزایش میدهد. این پژوهش به منظور بررسی مقایسه شدتهای مختلف تمرین استقامتی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی استخوان ران در رتهای سالمند نژاد ویستار اجرا شد.روشها: ...
بیشتر
هدف: فعالیت بدنی از طریق کششهای ناشی از انقباضات عضلانی، بار مکانیکی را بر استخوان اعمال کرده و با تحریک استخوان، متغیّرهای ساختاری مانند: قدرت و تراکم استخوان را افزایش میدهد. این پژوهش به منظور بررسی مقایسه شدتهای مختلف تمرین استقامتی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی استخوان ران در رتهای سالمند نژاد ویستار اجرا شد.روشها: در این پژوهش تجربی، 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار مسن (23 ماه) با میانگین وزنی 75/441 گرم به صورت تصادفی بر اساس وزن اولیه در دو گروه تمرینی و یک گروه کنترل شامل گروه تمرین استقامتی با شدت متوسط (n=8)، تمرین استقامتی با شدت بالا (n=8) و گروه کنترل (n=8) قرار گرفتند. تمرین استقامتی با شدت متوسط با70%-60% و شدید 110%-80% سرعت بیشینه، پنج روز در هفته به مدت هشت هفته بود، که مدت و مسافت (حجم تمرین) هر جلسه فعالیت در هر دو گروه برابر اما شدت تمرین متفاوت بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی حیوانات برای انجام جراحی و استخراج بافت استخوانی فمور بیهوش و سپس تشریح شدند. از آزمون فشار مکانیکی خمش سه نقطهای برای تعیین تغییرات بر مدولاسیون، حداکثر مقاومت و انرژی شکست و نیروی استخوان ران رتهای نر استفاده شد. تجزیه تحلیل آماری با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه با سطح 05/ 0≥P < /span> انجام شد.یافتهها: نتایج نشان داد که این نوع تمرینات تأثیری بر مدولاسیون (198/0p=)، قدرت استخوان (24/0p=)، انرژی شکست (204/0p=)،تغییرشکل تا نقطه ی حداکثر استحکام (89/0p=) و نیروی استخوان ران (31/0p=) موش صحرایی نر نداشت و بین گروه ها تفاوت معنیداری در این فاکتورها وجود نداشت.)بهتر است چند یافته مهم را با ذکر P دقیق valueگزارش کنید.)نتیجه گیری: به نظر میرسد تغییرات بیومکانیکی استخوان پس از انجام چنین تمریناتی نیاز به دورههای طولانیتر تمرین ورزشی دارد که باید در تحقیقات آینده مورد بررسی قرار بگیرد.
محمدرضا عفت پرور؛ نیما جمشیدی؛ علیرضا کریمیان؛ شیروان رستگار
چکیده
دریل کاری استخوان یکی از اصلیترین فرایندها در جراحی ارتوپدی میباشد و از این کار در راستای اهداف متعددی استفاده میشود. ثابت کردن استخوان جهت اصلاح شکستگی یا جوش نخوردگیها، اصلاح دفورمیتی یا بدجوش خوردگیها و بلند کردن استخوان، اصلیترین موارد استفاده از ثابت کنندههای داخلی و خارجی میباشند و از آنجا که جهت ...
بیشتر
دریل کاری استخوان یکی از اصلیترین فرایندها در جراحی ارتوپدی میباشد و از این کار در راستای اهداف متعددی استفاده میشود. ثابت کردن استخوان جهت اصلاح شکستگی یا جوش نخوردگیها، اصلاح دفورمیتی یا بدجوش خوردگیها و بلند کردن استخوان، اصلیترین موارد استفاده از ثابت کنندههای داخلی و خارجی میباشند و از آنجا که جهت کارگذاری این موارد از دریل استفاده میشود، لیکن نتیجه دریلکاری نیز کاربرد بسیار زیاد دارد. یکی از اصلیترین مشکلات موجود در حین دریلکاری استخوان، افزایش دمای مته و انتقال حرارت به استخوان میباشد که همین اتفاق میتواند عامل ایجاد نکروز حرارتی در استخوان و منجر به مرگ سلولهای استخوانی گردد.
فردین میرزاطلوعی؛ نسرین نوایی فر؛ علی تبریزی؛ شیوا غیور
چکیده
پیشزمینه:. «بوروز» (bruise) در امآرآی استخوان یک تغییر سیگنال در مغز استخوان است و میتواند ناشی از ادم، خونریزی یا شکستگی ترابکولهای استخوانی باشد. تحلیل دقیق محل «بوروز» میتواند الگوی آسیب را مشخص کند و بینش بهتری در مورد ضایعات ساختارهای داخلی همراه در زانو فراهم نماید. در این پژوهش، رابطه بین رخداد، محل و شدت ...
بیشتر
پیشزمینه:. «بوروز» (bruise) در امآرآی استخوان یک تغییر سیگنال در مغز استخوان است و میتواند ناشی از ادم، خونریزی یا شکستگی ترابکولهای استخوانی باشد. تحلیل دقیق محل «بوروز» میتواند الگوی آسیب را مشخص کند و بینش بهتری در مورد ضایعات ساختارهای داخلی همراه در زانو فراهم نماید. در این پژوهش، رابطه بین رخداد، محل و شدت درد با «بوروز» استخوان بررسی شد.
مواد و روشها: در این مطالعه آیندهنگر، ۲۲ بیمار (۲۰ مرد، ۲ زن) با «بوروز» استخوان ایزوله به دنبال ترومای حاد زانو در یک مرکز درمانی بررسی شدند. برای نمره درد بیماران، از مقیاس بینایی درد (VAS) و برای محاسبه حجم «بوروز» در امآرآی، از بردار سه بعدی A×B×C استفاده شد. با نرم افزار تحلیل تصاویر، شدت «بوروز» در مقطع کرونال بر حسب پیکسل تعیین شد و رابطه بین شدت درد و توزیع محل «بوروز» محاسبه گردید.
یافتهها: بین سن و شدت درد بیماران؛ و همچنین بین محل «بوروز» و محل حداکثر شدت درد رابطه معنیداری وجود نداشت ( p < /em>≥۰/۰۵). میانگین حجم «بوروز» در بیماران ۸/۷۷±۸/۱۲ سانتیمتر مربع و میانگین شدت درد ۱/۷۸±۴/۶۳ بود و بین این دو متغیر ارتباط معنیداری وجود نداشت. میانگین شدت «بوروز»، ۱۷۶/۴±۴۲/۴۷ پیکسل و میانگین شدت درد ۱/۷۸±۴/۶۳ بود، یعنی با افزایش شدت «بوروز» استخوان، شدت درد نیز افزایش یافت.
نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه نشان دادند شدت ادم حاد استخوانی، موثرترین عامل در افزایش شدت درد میباشد.
رسول رحیم زاده؛ پژمان ناظم زمردی؛ محمد فرزین تاجوانچی
چکیده
۰/۰۵پیش زمینه: نانوهیدروکسی آپاتیت یک ماده زیست سازگار است که دارای خواص هدایت و القای استخوانی است و سبب اتصال بیولوژیکی قوی پیوند با استخوان میشود.مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، ۱۸ خرگوش نر بالغ نژاد نیوزلندی به سه گروه مساوی تقسیم شدند (هر گروه ۶ خرگوش) و ضایعه استخوان برداشت شده با ۱۰ میلیمتر طول در وسط استخوان زند ...
بیشتر
۰/۰۵پیش زمینه: نانوهیدروکسی آپاتیت یک ماده زیست سازگار است که دارای خواص هدایت و القای استخوانی است و سبب اتصال بیولوژیکی قوی پیوند با استخوان میشود.مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، ۱۸ خرگوش نر بالغ نژاد نیوزلندی به سه گروه مساوی تقسیم شدند (هر گروه ۶ خرگوش) و ضایعه استخوان برداشت شده با ۱۰ میلیمتر طول در وسط استخوان زند زبرین تحت بیهوشی عمومی ایجاد گردید. در گروه ۱، حیوانات بدون پرکننده رها شدند، در گروه ۲ ضایعه با استخوان اسفنجی ۱۰ میلیمتری، و در گروه ۳ ضایعه با داربست استخوان اسفنجی با پوشش نانوهیدروکسی آپاتیت پر شدند. استخوانهای زند زبرین جراحی شده ۶۰ روز پس از جراحی خارج و تحت بررسی پاتولوژی و بیومکانیکی قرار گرفتند.یافتهها: در عکسهای پرتونگاری، مقدار ناچیزی از کالوس داخلی، محل نقیصه را در روز ۶۰ در گروه کنترل و گروه 1 پر کرد، در گروه ۳ کالوس داخلی در روز 30 تشکیل شد. در شاخص بار نهایی، گروه ۲ و ۳ در مقایسه با گروه 1 اختلاف معنیداری نشان دادند (۰/۰۵>p). در ارزیابی پاتولوژی استخوانسازی داخل غضروفی و ترمیم ثانویه شکستگی در قسمت میانی ناحیه نقیصه در گروههای ۲ و ۳ رخ داد.نتیجهگیری: در این مطالعه بین دو گروه با و بدون پوشش نانوهیدرکسی آپاتیت تفاوت معنیداری وجود داشت و عملکرد این دو ماده در روند التیام استخوانی 12 هفته پس از جراحی نسبت به گروه کنترل قابل ملاحظه بود.
احسان شکوری؛ محمدحسین صادقی؛ محمدرضا کرفی؛ محمود فرزین
چکیده
پیشزمینه: روش بیحرکتسازی داخلی قطعات شکسته استخوان، مبتنی بر سوراخکاری موضع شکستگی و ثابت کردن آن به وسیله تجهیزاتی است که به استخوان پیچ میشوند. در حین فرآیند سوراخکاری استخوان، این امکان وجود دارد که دما از محدوده مجاز 47 درجه سانتیگراد فراتر رود و آسیب جبرانناپذیر نکروز حرارتی بر جای گذارد. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی ...
بیشتر
پیشزمینه: روش بیحرکتسازی داخلی قطعات شکسته استخوان، مبتنی بر سوراخکاری موضع شکستگی و ثابت کردن آن به وسیله تجهیزاتی است که به استخوان پیچ میشوند. در حین فرآیند سوراخکاری استخوان، این امکان وجود دارد که دما از محدوده مجاز 47 درجه سانتیگراد فراتر رود و آسیب جبرانناپذیر نکروز حرارتی بر جای گذارد. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی فرآیند سوراخکاری استخوان به کمک ارتعاشات آلتراسونیک بود تا مناسبترین شرایط به لحاظ ایجاد حداقل آسیب گرمایی تعیین شود.مواد و روشها: یک مطالعه تجربی به کمک ارتعاشات آلتراسونیک برروی استخوان ران گاو با روش سوراخکاری انجام پذیرفت و میزان دمای ایجاد شده در موضع سوراخکاری بررسی شد. یافتهها: سوراخکاری به کمک ارتعاشات آلتراسونیک در دور rmp ۱۰۰۰ حرارت کمتری در مقایسه با سوراخکاری معمولی ایجاد میکند. در دوران rmp ۲۰۰۰ افزایش دما نسب به "نرخ پیشروی" دریل مستقل میگردد و نرخ پیشروی تاثیرگذار نمیباشد. نتیجهگیری: استفاده از ارتعاشات آلتراسونیک در سوراخکاری استخوان گاو، گرمای کمتر و نکروز استخوانی کمتری در مقایسه با سوراخکاری معمولی ایجاد مینماید و گرمای ایجاد شده به "نرخ پیشروی" وابسته نمیباشد و ممکن است قابلیت بکارگیری در جراحی در انسان را داشته باشد.
احمد دشت بزرگ؛ سید سعید طباطبایی؛ تهمینه قلمی
چکیده
پیشزمینه: استئومیلیت هماتوژن حاد نوعی التهاب استخوان در دوران کودکی و نوجوانی خصوصاً در پسرها میباشد که معمولاً متافیز استخوانهای بلند بخصوص تیبیا را درگیر میکند. هدف از این مطالعه بررسی سوش شایع و استخوانهای درگیر در کودکان بود.مواد و روشها: در یک بررسی گذشتهنگر، پرونده پزشکی ۱۱۱ کودک زیر ۱۳سال مبتلا به استئومیلیت هماتوژن ...
بیشتر
پیشزمینه: استئومیلیت هماتوژن حاد نوعی التهاب استخوان در دوران کودکی و نوجوانی خصوصاً در پسرها میباشد که معمولاً متافیز استخوانهای بلند بخصوص تیبیا را درگیر میکند. هدف از این مطالعه بررسی سوش شایع و استخوانهای درگیر در کودکان بود.مواد و روشها: در یک بررسی گذشتهنگر، پرونده پزشکی ۱۱۱ کودک زیر ۱۳سال مبتلا به استئومیلیت هماتوژن حاد بستری شده در دو بیمارستان شهر اهواز بین سالهای ۱۳۷۵تا ۱۳۸۵مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور متغیرهای سوش میکروبی و استخوان درگیر در جامعه مورد مطالعه بررسی شدند.یافتهها: نتایج نشان داد استئومیلیت هماتوژن حاد در پسرها ۳.۲۷ برابر دخترها بود. شایعترین استخوان درگیر در پسرها دیستال تیبیا و در دخترها پروگزیمال فمور بود. در ۶۸.۸۹% بیماران کشت ترشحات چرکی مثبت بود و استافیلوکوک اورئوس شایعترین ارگانیسم در هر دو جنس بود.نتیجهگیری: استومیلیت هماتوژن حاد در پسران به طور چشمگیری شایع تر می باشد. همچنین نوع استخوان درگیر شایع در پسرها و دخترها متفاوت است.؛ اما سوش میکروبی شایع در هر دو جنس یکسان و با درص بالایی استافیلوکوک اورئوس می باشد.
احسان شکوری؛ محمدحسین صادقی؛ حمید سلیمانی مهر
چکیده
پیشزمینه: روش بیحرکتسازی داخلی قطعات شکسته شده استخوان مبتنی بر دریل کردن موضع شکستگی و ثابت کردن آن بهوسیله تجهیزاتی است که به استخوان پیچ میشوند. در حین فرآیند دریل کردن استخوان، این امکان وجود دارد که دما از محدوده مجاز 47 درجه سانتیگراد فراتر رود و آسیب جبرانناپذیر نکروز حرارتی بر جای گذارد. این تحقیق به منظور یافتن ...
بیشتر
پیشزمینه: روش بیحرکتسازی داخلی قطعات شکسته شده استخوان مبتنی بر دریل کردن موضع شکستگی و ثابت کردن آن بهوسیله تجهیزاتی است که به استخوان پیچ میشوند. در حین فرآیند دریل کردن استخوان، این امکان وجود دارد که دما از محدوده مجاز 47 درجه سانتیگراد فراتر رود و آسیب جبرانناپذیر نکروز حرارتی بر جای گذارد. این تحقیق به منظور یافتن مناسبترین شرایط دریلکردن به لحاظ ایجاد حداقل آسیب گرمایی انجام پذیرفت. مواد و روشها: دو روش دریلکردن معمولی و دریلکردن با سرعت بالا بر روی استخوان ران گاو انجام شد و میزان ازدیاد دما در موضع دریل کردن و نیروی محوری ماشینکاری ثبت گردید. یافتهها: نتایج نشان دادند در تمامی حالات میزان گرمای تولید شده فراتر از حد مجاز بود و نکروز حرارتی اجتنابناپذیر خواهد بود. از سوی دیگر، در محدودههای بالای سرعت چرخشی مته (در محدوده rpm ۷۰۰۰-۶۰۰۰) کاهش شایان توجه نیروی محوری و بهطور همزمان افزایش میزان تخلیه حرارت تولیدی بهخارج بهوسیله برادهها و در نهایت کاهش دمای موضع دریلکردن تا نزدیکی حد مجاز بود. اما با افزایش بیشتر سرعت چرخشی مته، بهعلت عدم تغییر مقدار نیروی محوری و نیز افزایش اصطکاک بدنه مته و برادهها با جدار سوراخ، میزان ازدیاد دما روند صعودی پیدا کرد. نتیجهگیری: دریل کردن استخوان در محدوده سرعتهای چرخشی rpm ۷۰۰۰-۶۰۰۰، میزان ازدیاد دما و نکروز گرمایی را در مقایسه با دریل کردن معمولی کاهش میدهد.