زانو
امیر سالاری؛ مهران سلیمانها؛ زهرا احمدنیا؛ ارسلان سالاری؛ طلوع حسندخت
چکیده
پیش زمینه: در مطالعات قبلی، به شیوع روزافزون بیماریهای قلبی در جهان و ریسک افزایشیافته مرگومیر ناشی از بیماریهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت اشاره شده است. مطالعه پیش رو شیوع ریسکفاکتورهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو را بررسی میکند.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی- توصیفی در درمانگاههای ارتوپدی بیمارستان ...
بیشتر
پیش زمینه: در مطالعات قبلی، به شیوع روزافزون بیماریهای قلبی در جهان و ریسک افزایشیافته مرگومیر ناشی از بیماریهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت اشاره شده است. مطالعه پیش رو شیوع ریسکفاکتورهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو را بررسی میکند.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی- توصیفی در درمانگاههای ارتوپدی بیمارستان دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1396 نمونهگیری بهصورت در دسترس، براساس معیار ورود از بین بیماران با محدوده سنی 40 تا 75 سال، با تشخیص استئوآرتریت انجام شد. اطلاعات موردنیاز پژوهش شامل فاکتورهای دموگرافیک، اطلاعات مربوط به عوامل خطر قلبی- عروقی، سوابق بیماری و فاکتورهای انتروپومتریک بود. پس از بررسی کیفی، دادهها وارد نرمافزارSPSS (ورژن 16) شد.یافتهها: در مجموع، تعداد 100 نفر مبتلا به استئوآرتریت زانو با میانگین سنی 9/53 ± 9/11 و برتری زنان (79 درصد) وارد مطالعه شدند. فراوانی دیابت، فشارخون بالا، چاقی، سندرم متابولیک و سیگار بهترتیب 31%، 33%، 45%، 51% و 9% بود. حدود 12 درصد از افراد، سابقه حوادث قلبی را گزارش کردند. فراوانی همه ریسکفاکتورهای کاردیومتابولیک دیابت، چاقی، فشار خون بالا و سندرم متابولیک بهجز سیگار در زنان، بیشتر از مردان بود. میانگین سنی افراد موردمطالعه در مردان از نظر آماری بهطور معنیداری بالاتر از زنان بود (P=0.03).نتیجهگیری: با توجه به فراوانی بالای ریسکفاکتورهای قلبی- عروقی در افراد مبتلا به استئوآتریت لازم است در راستای شناسایی زودهنگام بیماریهای قلبی و عروقی در افراد مبتلا به استئوارتریت زانو بهویژه زنان توجه بیشتری شود
داود عسگری
چکیده
زمینه و هدف : آسیب بافت غضروفی یکی از چالش های جهانی بوده و درصد زیادی از مردم را درگیر می کند . عامل اصلی استئوآرتریت ضربه و یا بیماری دژنراتیو وابسته به سن است . هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تزریق داخل مفصلی سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان و ترشحات حاصل از آن در ترمیم غضروف تخریب شده مفصل زانوی موش صحرایی می باشد. روش اجرا : 30 سر ...
بیشتر
زمینه و هدف : آسیب بافت غضروفی یکی از چالش های جهانی بوده و درصد زیادی از مردم را درگیر می کند . عامل اصلی استئوآرتریت ضربه و یا بیماری دژنراتیو وابسته به سن است . هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تزریق داخل مفصلی سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان و ترشحات حاصل از آن در ترمیم غضروف تخریب شده مفصل زانوی موش صحرایی می باشد. روش اجرا : 30 سر موش صحرایی نر با وزن تقریبی 200 تا 250 گرم به طور تصادفی به پنج گروه 6 تایی شامل گروه سالم (دریافت کننده سرم فیزیولوژی) ، گروه استئوآرتریت (تزریق منوسدیم یدو استات)، گروه مزانشیمی، گروه مزانشیمی+ دریافت همان حجم ترشحات سلولی+ محیط کشت و گروه تزریق محیط کشت تقسیم شدند. پس از گذشت چهار هفته، موشها کشته شده و مفصل ران با دو روش ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک مورد مطالعه قرارگرفتند.یافتهها: نتایج بدست آمده نشان داد که تزریق105 ×5/2 سلول در میلیلیتر اثر خوبی در ترمیم ضایعات غضروفی ایجاد شده توسط تزریق منوسدیم یدو استات داشت. مطالعات هیستولوژیک نشان داد که میزان فیبریلاسیون، وجود شکافهای ریز و شکافهای عمیق (P<0.05) در گروه درمان مزانشیمی کاهش یافت. میزان پروتئوگلیکان در گروه درمانی مزانشیمی افزایش معنیدار (P<0.05) داشت. همچنین، در گروه درمانی با ترشحات مزانشیمی و محیط کشت تغییراتی در جهت ترمیم غضروف تخریب شده مشاهده شد که تفاوت با گروه استئوآرتریت معنیدار نبود.نتیجهگیری: در این پژوهش اثر ترمیمی سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان و ترشحات این سلولها در بهبود آسیبهای هیستوپاتولوژیک غضروف مفصل موش صحرایی مورد تایید قرار گرفت.
حمید نمازی؛ فاطمه دهقانی ناژوانی
چکیده
استئوآرتریت یک اختلال مفصلی مزمن و سیستمیک است که می تواند هر مفصلی را در بدن درگیر کند ولی بیشتر، مفاصل تحمل کننده وزن اندام پایینی و دست را درگیر می کند. شیوع این بیماری در انسان با بالا رفتن سن و چاقی افزایش می یابد. تغییرات بیومکانیکی و بیولوژیکی که به دنبال آسیب های زانو رخ می دهند، در توسعه استئوآرتریت پس ضربه ...
بیشتر
استئوآرتریت یک اختلال مفصلی مزمن و سیستمیک است که می تواند هر مفصلی را در بدن درگیر کند ولی بیشتر، مفاصل تحمل کننده وزن اندام پایینی و دست را درگیر می کند. شیوع این بیماری در انسان با بالا رفتن سن و چاقی افزایش می یابد. تغییرات بیومکانیکی و بیولوژیکی که به دنبال آسیب های زانو رخ می دهند، در توسعه استئوآرتریت پس ضربه ای دخیل هستند و به عنوان یک بیماری تحلیل برنده مفاصل، سبب ایجاد تخریب غیرقابل بازگشت غضروف هیالین می شود. که با ایجاد درد دائم و ازبین بردن عملکرد مفصل، کیفیت زندگی بیمار را پایین می آورد.
برای درک بهتر چگونگی پیشرفت استئوآرتریت، به ویژه در مراحل اولیه و نیز ارزیابی اثر داروها و روشهای درمانی جدید، نیاز به مدل سازی آن در حیوانات می باشد. این مدل ها می توانند خود به خودی و یا القائی باشند. استئوآرتریت خود به خودی می تواند به صورت طبیعی در موشهای نژاد Str-Ort که به صورت ژنتیکی دستکاری شده اند، رخ دهد. تزریق داخل مفصلی مواد شیمیایی نظیر منوآیودیاستات نیز می تواند سبب القاء استئوآرتریت گردد.
همچنین امروزه به صورت گسترده از مدل سازی های جراحی، برای القاء استئوآرتریت استفاده می شود که همگی ناپایداری مفصل را برای ایجاد این بیماری نشانه می روند. خوکچه ها معمولا برای تحقیق درباره ی غضروف مفصلی مورد استفاده قرار می گیرند و یک مدل معمول برای مطالعه روند بازسازی نقیصه غضروفی کانونی می باشند. پیشرفت شرایط تجربی القاء استئوآرتریت مشابه روند طبیعی این بیماری ناشی از بی ثباتی مفصل است و پاتولوژی گراس نهایی نیز دقیقا مشابه می باشد.
روش هایی که امروزه برای ایجاد استئوآرتریت استفاده می شود شامل برداشت منیسک جانبی و قطع رباط صلیبی قدامی است؛ که به نظر می رسد این روش ها باعث التهابات کمتری شده و تنها یک بی ثباتی مفصلی خفیف ایجاد می کنند که نه تنها ضایعات تکرارپذیری را در مدل ایجاد می کند بلکه ضایعات ایجاد شده مشابه ضایعات استئوآرتریت در انسان است. این روش امکان ارزیابی دژنراسیون غضروفی را به وسیله رادیوگرافی، بافت شناسی و آنالیز ملکولی فراهم می کند.
سیما سراوانی؛ نادر تنیده؛ مهدی فاضلی؛ نگار آذرپیرا؛ الهام ندیمی؛ مریم مجاهد تقی؛ مهرزاد لطفی؛ آیدا ایرجی؛ شاهرخ زارع
چکیده
پیش زمینه: استئوآرتریت به عنوان بیماری دژنراتیو مفصلی شناخنه می شود. داروهای سنتتیک در دسترس برای درمان استئوآرتریت، عوارض جانبی خطرناک و اثربخشی کم دارند. بنابراین، استفاده از داروهای گیاهی، جزء مهم طب مکمل و جایگزین است، سلول های بنیادی مزانشیمی از جایگاه ویژه ای در درمان بیماری ها برخوردار می باشند. برگ گواوا به عنوان ...
بیشتر
پیش زمینه: استئوآرتریت به عنوان بیماری دژنراتیو مفصلی شناخنه می شود. داروهای سنتتیک در دسترس برای درمان استئوآرتریت، عوارض جانبی خطرناک و اثربخشی کم دارند. بنابراین، استفاده از داروهای گیاهی، جزء مهم طب مکمل و جایگزین است، سلول های بنیادی مزانشیمی از جایگاه ویژه ای در درمان بیماری ها برخوردار می باشند. برگ گواوا به عنوان آنتی اکسیدان، ضد التهاب و ضد درد استفاده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تزریق داخل مفصلی عصاره هیدرو الکلی برگ گواوا همراه با سلول بنیادی در زانوی رت می باشد.
مواد و روش ها: ابتدا 90 سر رت نر انتخاب و برای ایجاد استئوآرتریت در مفصل زانو، کلاژناز نوع 2 تزریق شد. سپس به 9 گروه تقسیم شدند. که شامل: شم، کنترل، درمان با هایالگان، درمان با سلول های بنیادی، درمان با پلاسمای غنی از پلاکت، درمان با عصاره برگ گواوا، درمان با عصاره برگ گواوا و پلاسمای غنی از پلاکت، درمان با عصاره برگ گواوا و سلول بنیادی و درمان با عصاره برگ گواوا، سلول بنیادی و پلاسمای غنی از پلاکت می باشد. پس از 5 ماه از درمان، نتایج توسط رادیولوژیست و پاتولوژیست مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: ارزیابی رادیوگرافی و هیستوپاتولوژیکی، ترمیم غضروف مفصلی در گروه عصاره برگ گواوا همراه با سلول بنیادی و پلاسمای غنی از پلاکت را بهتر از گروه کنترل نشان داد (P<0.05).
نتیجه گیری: به نظر می رسد عصاره هیدروالکلی برگ گواوا را به دلیل دارا بودن ترکیبات پلی فنولی زیاد، می توان به عنوان طب مکمل و جایگزین مناسب در استئوآرتریت پیشنهاد کرد
محمدرضا سبحان اردکانی؛ سیدمحمدجلیل ابریشم؛ مرجان زینلی؛ حمید ربیعی
چکیده
مقدمه: مفصل زانو از جمله مهمترین مفاصل بدن میباشد که تحت تاثیر بیماری های مختلفی قرار میگیرد. استئوآرتریت شایعترین بیماری درگیر کننده زانو میباشد که باعث علایمی از جمله درد ، تورم ، محدودیت حرکتی و ناتوانی فرد می شود. روش های درمانی متعددی از جمله درمان دارویی ، فیزیوتراپی و درمان های جراحی از قبیل دبریدمان آرتروسکوپیک و تعویض ...
بیشتر
مقدمه: مفصل زانو از جمله مهمترین مفاصل بدن میباشد که تحت تاثیر بیماری های مختلفی قرار میگیرد. استئوآرتریت شایعترین بیماری درگیر کننده زانو میباشد که باعث علایمی از جمله درد ، تورم ، محدودیت حرکتی و ناتوانی فرد می شود. روش های درمانی متعددی از جمله درمان دارویی ، فیزیوتراپی و درمان های جراحی از قبیل دبریدمان آرتروسکوپیک و تعویض مفصل زانو برای این بیماری به کار گرفته شده اند . تعویض مفصل زانو از جمله موثرترین روش های درمانی جهت این بیماری میباشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوعbefore and after میباشد ،تعداد 57 بیمار که تحت جراحی تعویض مفصل زانو در بیمارستان شهید صدوقی یزد قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفتند.کلیه بیماران قبل و بعد از عمل معاینه شده و از نظر میزان درد و پرسشنامه های WOMAC ، KSS ،SF-36 مورد بررسی قرار گرفتند. هم چنین رادیوگرافی بعد از عمل بیماران با استفاده از فرم KSRE مورد آنالیز قرار گرفت .
یافته ها:از مجموع 57 بیمار مورد مطالعه ، 51 نفر زن و 6 نفر مرد بودند. میانگین سنی بیماران 65.32 سال بود.بیماران به طور متوسط 7.31 ماه پس از عمل جراحی مورد معاینه وارزیابی مجدد قرار گرفتند.بر اساس فرم KSS، میانگین نمره عملکرد بیماران از 15.27±24.03 قبل از عمل به 8.93±69.66 بعد از عمل افزایش یافته بود و میانگین نمره زانوی بیماران از 7.58±40.43 قبل از عمل به مقدار 7.03± 82.38 بعد از عمل افزیش یافته بود . میانگین نمره WOMAC بیماران از 11.02±69.21 قبل از عمل به 5.92±25.73 کاهش یافته بود و نمره درد بیماران از 0.77±8.89 قبل از عمل به 1.00±1.54 بعد از عمل کاهش یافته بود. میانگین نمره پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 بیماران از 18.85±45.75 قبل از عمل به 17.86±65.26 بعد از عمل افزایش یافته بود. در بررسی نتایج تصویربرداری بیماران ، میانگین زاویه آلفا 0.98±97.5 ، میانگین زاویه بتا1.11±89.78 ، میانگین زاویه گاما 1.62±2.57 و میانگین زاویه دلتا 0.81±86.38 بدست آمد.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به بهبود نمره درد ، عملکرد ، زانو ، دامنه حرکتی و بهبود در کیفیت زندگی ، جراحی تعویض مفصل زانو درمان موثر و قطعی برای استئوآرتریت زانو میباشد .
گیتی برزوئیان؛ نادر تنیده؛ مهرزاد لطفی؛ مارال مختاری؛ حبیب الله ناظم؛ مهسا ثانی؛ مهین سلمان نژاد؛ امید کوهی حسین آبادی؛ سجاد دانشی
چکیده
پیش زمینه: استئوآرتریت یک بیماری پیش رونده مفصلی می باشد. میوه بنه خاصیت آنتیاکسیدانی و ضد التهابی دارد. سلول های بنیادی مغز استخوان توانایی تمایز به سلول های کندروسیت را دارند. هدف از انجام این مطالعه، تأثیر عصاره هیدروالکلی میوه بنه همراه با سلول های بنیادی در مدل استئوآرتریت ایجاد شده در زانوی رت می باشد.
مواد و روش ها: ابتدا ...
بیشتر
پیش زمینه: استئوآرتریت یک بیماری پیش رونده مفصلی می باشد. میوه بنه خاصیت آنتیاکسیدانی و ضد التهابی دارد. سلول های بنیادی مغز استخوان توانایی تمایز به سلول های کندروسیت را دارند. هدف از انجام این مطالعه، تأثیر عصاره هیدروالکلی میوه بنه همراه با سلول های بنیادی در مدل استئوآرتریت ایجاد شده در زانوی رت می باشد.
مواد و روش ها: ابتدا 50 سر رت نر به 5 گروه 10 تایی تقسیم شدند. سپس در روزهای صفر و 3، 50 لاندا آنزیم کلاژناز نوع 2 تحت بیهوشی در فضای مفصلی زانوی چپ تزریق شد. پس از 10 هفته استئوآرتریت ایجاد شده و رت ها بر اساس نوع درمان به 5 گروه شامل: کنترل، درمان با سلول های بنیادی و عصاره هیدروالکلی میوه بنه، درمان با عصاره هیدروالکلی میوه بنه، درمان با سلول های بنیادی و درمان هایالگان تقسیم بندی شدند. در پایان مطالعه، بررسی های رادیوگرافی، هیستوپاتولوژی و اندازهگیری شاخص های آنتی اکسیدانی MDA-TAC انجام شد.
یافته ها: ارزیابی رادیوگرافی و هیستوپاتولوژیکی 12 هفته بعد از درمان نشان داد که نتایج در گروه سلول همراه عصاره در مقایسه با سایر گروه های درمانی و گروه کنترل تفاوت معنی داری داشته است (P<0.05). هم چنین براساس بررسی بیوشیمیایی MDA-TAC در گروه سلول همراه عصاره کاهش قابل توجه میزان استرس اکسیداتیوها نسبت به سایر گروه های درمانی و کنترل مشاهده شد (P<0.05).
نتیجه گیری: به نظر می رسد عصاره هیدروالکلی میوه بنه همراه با سلول های بینادی مشتق شده از مغز استخوان در ترمیم غضروف زانو مؤثر باشد.
امیر رضا صادقی فر؛ آرش اکبری؛ محمود کریمی مبارکه
چکیده
پیشزمینه: استئوآرتریت مفصل زانو از علل اصلی ناتوانی در افراد مسن میباشد. شواهد نشان میدهند دفورمیتی واروس میتواند از انتهای فمور یا ابتدای تیبیا یا بهعلت لاکسیتی لیگامانی ایجاد شود. در صورت استئوتومی، در جای دیگر غیر از محل اصلی دفورمیتی، ممکن است باعث ایجاد دفورمیتی زیگزاگی گردد و احتمال خطر ایجاد استئوآرتریت را بالا ببرد. ...
بیشتر
پیشزمینه: استئوآرتریت مفصل زانو از علل اصلی ناتوانی در افراد مسن میباشد. شواهد نشان میدهند دفورمیتی واروس میتواند از انتهای فمور یا ابتدای تیبیا یا بهعلت لاکسیتی لیگامانی ایجاد شود. در صورت استئوتومی، در جای دیگر غیر از محل اصلی دفورمیتی، ممکن است باعث ایجاد دفورمیتی زیگزاگی گردد و احتمال خطر ایجاد استئوآرتریت را بالا ببرد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین محل دقیق دفورمیتی در واروس و والگوس زانو بود.مواد و روشها: مطالعه برروی ۴۰ بیمار مبتلا به دفورمیتی واروس و والگوس زانو با میانگین سنی ۲۷/۴ سال (۳۸-۱۹) انجام شد. از هر بیمار بهصورت ایستاده پرتونگاری دیجیتال اندام تحتانی تهیه شد. سپس محورهای اندام با کمک کامپیوتر رسم و با روشهای آماری تجزیه و تحلیل گردید.یافتهها: در ۹۴/۵% موارد محل دفورمیتی ابتدای تیبیا تعیین شد و در ۵/۵% محل دفورمیتی انتهای فمور قرار داشت که محل مناسب استئوتومی میباشد. در مطالعه ما مشخص شد که واروس زانو تحت تأثیر چند عامل میباشد به این ترتیب که دفورمیتی انتهای فمور در ۶۷/۵% موارد و دفورمیتی ابتدای تیبیا در %۶۲/۵ موارد و لاکسیتی لیگامانی در ۷۷/۵% موارد دخیل است.نتیجهگیری: باتوجه به اینکه در دفورمیتیهای واروس، محل دفورمیتی میتواند تحت تأثیر سه عامل ذکر شده باشد، توصیه میشود قبل از انجام مداخلات جراحی به کمک رسم محورها و زوایا محل اصلی دفورمیتی تعیین گردد.
روشنک جزایری؛ محمد قریشی؛ حمیدرضا سید حسین زاده؛ مژگان بابازاده؛ عنایت اله بخشی؛ حسین نجم آبادی؛ سیدمحمد جزایری
چکیده
۰/۰۴۵پیشزمینه: استئوآرتریت یک بیماری تخریب کننده مفاصل است. ژن آسپورین (ASPN) دستور ساخت یک پروتئین خارج سلولی غضروفی را صادر میکند. پلیمورفیسمهای تکرار اسید آسپارتیک (D)، زمینهساز بروز استئوآریت میباشند. وجود آلل D14 قابلیت ابتلا به استئوآرتریت را در جمعیت ژاپنی و چینی افزایش میدهد ولی در نژاد سفیدپوستان نقش مهمی ندارد؛ و ...
بیشتر
۰/۰۴۵پیشزمینه: استئوآرتریت یک بیماری تخریب کننده مفاصل است. ژن آسپورین (ASPN) دستور ساخت یک پروتئین خارج سلولی غضروفی را صادر میکند. پلیمورفیسمهای تکرار اسید آسپارتیک (D)، زمینهساز بروز استئوآریت میباشند. وجود آلل D14 قابلیت ابتلا به استئوآرتریت را در جمعیت ژاپنی و چینی افزایش میدهد ولی در نژاد سفیدپوستان نقش مهمی ندارد؛ و آلل D15 نیز در جمعیت یونانی به عنوان عامل خطر به شمار میرود. با توجه به شیوع بالای استئوآرتریت زانو در ایران، در این مطالعه تاثیر ژن آسپورین در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو بررسی گردید.
مواد و روشها: تعداد ۱۰۰ بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو (۷۲ زن، ۲۸ مرد) که به صورت متوالی در یک مرکز آموزشی شهر تهران انتخاب شدند با ۱۰۰ نفر گروه کنترل بدون هیچ نشانه آرتریت یا بیماری مفصلی مقایسه شدند. تمامی افراد دو گروه ایرانی بودند. فراوانی آللهای تکرار D در دو گروه استخراج، و ارتباط بین پلیمورفیسم تکرار D و استئوآرتریت بررسی شد.
یافتهها: بین دو گروه بیمار و کنترل، از نظر فراوانی آللهای D14 و D15، برخی تفاوتهای جزئی وجود داشت. در زنان ایرانی، ارتباط بین آلل D15 و آرتروز زانو معنیدار بود (۰/۰۴۵=(OR=۱/۷۳ ، %۹۵ CI=۱/۰۱-۲/۹۴ ،p < /em> و آلل D14 به طور معنیداری در مقابل آرتروز زانو نقش محافظتی به عهده داشت (۰/۰۳۲=p < /em>).
نتیجهگیری: آلل D15 میتواند یک آلل مخاطره آمیز در میان زنان ایرانی باشد. نتایج حاصل از رابطه بین آلل D15 و آرتروز زانو، نسبتا شبیه جمعیت زنان یونانی بود.
سجاد فکور؛ افشین فرهادی؛ محمد فکور
چکیده
پیشزمینه: استئوآرتریت زانو از جمله بیماریهای شایع مفصل زانو در سنین بالا میباشد که در موارد خفیف با تزریق دارو در داخل مفصل بیمار، ممکن است علایم کلینیکی کاهش یابد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثر متیل پردنیزولون با هیالورونات سدیم تزریقی در آرتروز خفیف تا متوسط مفصل زانو بود.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی ...
بیشتر
پیشزمینه: استئوآرتریت زانو از جمله بیماریهای شایع مفصل زانو در سنین بالا میباشد که در موارد خفیف با تزریق دارو در داخل مفصل بیمار، ممکن است علایم کلینیکی کاهش یابد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثر متیل پردنیزولون با هیالورونات سدیم تزریقی در آرتروز خفیف تا متوسط مفصل زانو بود.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی در یک مرکز درمانی تهران، ۵۳ بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو در حد خفیف و متوسط (کلگران ۱ و ۲) به صورت تصادفی در یکی از دو گروه متیل پردنیزولون (۲۶ نفر) و هیالورونات سدیم (۲۷ نفر) قرار گرفتند. هیالورونات سدیم به میزان ۲۰ میلیگرم در ۳ نوبت به فاصله ۲ هفته و متیل پردنیزولون ۴۰ میلیگرم فقط یک بار داخل زانو تزریق شد و میزان بهبودی یک و شش ماه بعد از تزریق مقایسه گردید. برای ارزیابی از «مقیاس دیداری درد» (VAS) و برای سنجش کارآیی از معیار سین سیناتی استفاده شد.یافتهها: امتیاز محاسبه شده کلی در هر دو گروه به میزان معناداری بهبود یافت (۰/۰۰۱=p < /em>) و میزان بهبودی پس از یک ماه در معیار سین سیناتی بین دو گروه اختلاف آماری معناداری نداشت (۰/۰۵) پس از ۶ماه در گروه اسید هیالورونیک بهتر بود (۰/۰۰۱=p < /em>).نتیجهگیری: اسیدهیالورنیک در مقایسه با متیل پردنیزولون اثر طولانی مدت بهتری جهت بهبودی علایم آرتروز خفیف تا متوسط مفصل زانو دارد و استفاده از این دارو در درمان بیماران مذکور توصیه میشود.
فرشاد صفدری؛ غلامرضا امینیان؛ محمود بهرامیزاده؛ سید ابراهیم موسوی؛ سیدمرتضی کاظمی؛ ناصر ولایی؛ فرهود ارشادی؛ محمد صادق زاده
چکیده
۰/۰۵پیشزمینه: یکی از درمانهای نگهدارنده در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو، بریس اعمال کننده نیروی والگوس است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی کارایی ارتزهای رایج زانو با استفاده از بررسی برخی پارامترهای راه رفتن بیماران بود.مواد و روشها: در این مطالعه که به صورت قبل و بعد انجام شد، مقدار مولفه داخلی- خارجی نیروی واکنش زمین و مقدار ...
بیشتر
۰/۰۵پیشزمینه: یکی از درمانهای نگهدارنده در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو، بریس اعمال کننده نیروی والگوس است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی کارایی ارتزهای رایج زانو با استفاده از بررسی برخی پارامترهای راه رفتن بیماران بود.مواد و روشها: در این مطالعه که به صورت قبل و بعد انجام شد، مقدار مولفه داخلی- خارجی نیروی واکنش زمین و مقدار جابهجایی داخلی- خارجی مرکز فشار کف پا در ۱۰بیمار دچار آرتروز کمپارتمان داخلی زانو، قبل و بعد از پوشیدن بریس، با استفاده از دستگاه force plate اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری بررسی شدند.یافتهها: پس از انجام آزمایش مشاهده شد که میانگین میزان جابهجایی قبل از بستن بریس 25 میلیمتر، و پس از آن ۵ میلیمتر بود. این اختلاف از نظر آماری معنیدار نبود (p < /em>≥۰/۰۵). مقدار نیرو قبل از ستن بریس ۲۸/۱۷و پس از آن ۲۲/۴۵ نیوتن به دست آمد و اختلاف از نظر آماری معنیدار بود (۰/۰۰۰=p < /em>). نتیجهگیری: بریس اعمال کننده نیروی والگوس میتواند مقدار مولفه داخلی- خارجی نیروی واکنش زمین را که گشتاور نزدیککننده (اداکتوری) از آن ناشی میشود و نیز میزان جابهجایی داخلی- خارجی مرکز فشار کف پا (COP) را کاهش دهد و احتمالاً بدین ترتیب در کاهش درد، ناتوانی و بیثباتی ناشی از بیماری موثر میباشد.
سید محمد جلیل ابریشم؛ سعید کارگر؛ محمد حسین اخوان کرباسی؛ جلیل زارع مهرجردی؛ محمدرضا حاجی اسماعیلی؛ عاطفه زارع مهرجردی
چکیده
پیشزمینه: وسایل مکانیکی مفصلدار (mechanical articulated device) بهخصوص در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از دژنراتیو دیسک بینمهرهای، میتوانند جایگزین دیسک بین مهرهای شوند و به دلیل حفظ حرکت در مهره و در نتیجه جلوگیری از تخریب مفاصل مجاور، بهعنوان جایگزینی برای فیوژن مطرح شده است. در این تحقیق نتایج درمان آرتروپلاستی دیسک در بیماران ...
بیشتر
پیشزمینه: وسایل مکانیکی مفصلدار (mechanical articulated device) بهخصوص در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از دژنراتیو دیسک بینمهرهای، میتوانند جایگزین دیسک بین مهرهای شوند و به دلیل حفظ حرکت در مهره و در نتیجه جلوگیری از تخریب مفاصل مجاور، بهعنوان جایگزینی برای فیوژن مطرح شده است. در این تحقیق نتایج درمان آرتروپلاستی دیسک در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن بررسی شد.مواد و روشها: در یک مطالعه همگروهی (کوهورت) آیندهنگر، ۲۱ بیمار (۱۷ مرد و ۴ زن) مبتلا به بیماری دژنراتیو بین مهرهای که از اردبیهشت ۱۳۸۶ تاکنون در دو مرکز درمانی یزد تحت درمان قرار گرفته بودند، بررسی شدند. بیمارانی که درد ناتوان کننده بالای ۶ ماه داشتند و به درمانهای محافظهکارانه جواب نداده بودند، تحت عمل دیسک آرتروپلاستی دیسک بین مهرهای قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۵/۷±۳۶ (۴۸-۲۲) سال و میانگین زمان پیگیری ۱۱ ماه (۲۴-۱۳ ماه) بود. میزان درد با «مقیاس دیداری درد»، از کارافتادگی براساس معیار ناتوانی «اُسوِستری» (Oswestry Disability Index) و رضایت بیماران در ۳ ، ۶ ، ۱۲ و ۲۴ ماه بعد از عمل ارزیابی شدند.یافتهها: کاهش میزان درد و از کارافتادگی بیماران در فاصله کوتاه بعد از عمل و در فواصل بعدی از نظر آماری معنیدار (۰/۰۵>p < /em>). هشتاد و شش درصد بیماران (۱۸ بیمار) از نتیجه عمل راضی و میزان مصرف مسکن در آنان ۸۱% کاهش داشت. عوارض عمل در این مطالعه در حد صفر بود.نتیجهگیری: کارگذاری دیسک بین مهرهای یک انتخاب درمانی قابل قبول در موارد خاص است. حفظ حرکت مهرهها و عدم ایجاد فشار اضافی روی مهرههای جانبی بهعلت فیوژن از محاسن دیسک آرتروپلاستی است که در بررسی کوتاه مدت عارضه چندانی ندارد. توصیه میشود در مطالعات بعدی عوارض طولانی مدت این عمل بررسی گردد.