اطفال
مارینا مکرو؛ کانر اسمیت؛ تیلور جکسون؛ چان هی جو؛ جان برچ
چکیده
پیش زمینه و هدف: بیماران اطفال مبتلا به بیماری بلانت[1] غالباً تغییر شکلهای تطبیقی ثانویه را در دیستال استخوان ران همان سمت نشان میدهند. این مطالعه، طول قسمتها و زاویه لاترال دیستال استخوان ران طرف درگیر و سالم را در کودکان با بیماری بلانت نوزادی و نوجوانی یکطرفه ارزیابی میکند.مواد و روشها: در این مطالعه ۲۳ بیمار مبتلا به ...
بیشتر
پیش زمینه و هدف: بیماران اطفال مبتلا به بیماری بلانت[1] غالباً تغییر شکلهای تطبیقی ثانویه را در دیستال استخوان ران همان سمت نشان میدهند. این مطالعه، طول قسمتها و زاویه لاترال دیستال استخوان ران طرف درگیر و سالم را در کودکان با بیماری بلانت نوزادی و نوجوانی یکطرفه ارزیابی میکند.مواد و روشها: در این مطالعه ۲۳ بیمار مبتلا به بلانت نوزادی و ۲۴ بیمار بلانت نوجوانی بررسی شدند. مشخصات رادیوگرافی و آماری (شامل طول استخوانهای فمور و تیبیا و mLDFA) در عکس ایستاده رخ قبل از عمل در سمت نرمال و درگیر محاسبه شدند.یافتهها: 23 بیمار بلانت نوزادی و 24 بیمار با بیماری بلانت نوجوانی بودند. سن بیماران نوجوان بهطور قابلملاحظهای بیشتر بود (2.0 ± 14.0 در مقابل 2.2± 7.0؛ 01/0>p). نژاد سیاه در هر دو گروه بیشتر بود (65-75%). گروه نوجوانان غالباً پسر بودند (21/24;88%)، در حالی که درگروه نوزادی بیشتر دختر بودند (13/23 ;57% ,p <0.01). نابرابری طول اندام در بیماران نوجوان بهطور معنیداری بیشتر از گروه نوزادی بود (1.9 ±1.8 در مقابل 0.8± 0.6سانتیمتر؛ 0.01 p <) . کوتاهی استخوان ران در همان طرف (1.2 ± 1.2سانتیمتر) کوتاه شدن تیبیا را در گروه نوجوان برجستهتر کرده بود (). اختلاف طول استخوان تیبیا در بیماران بلانت نوزادی نسبت به بلانت نوجوانی بیشتر بود (0.7 ± 0.8 سانتیمتر؛ p=0.54)، همراه با رشد نسبی استخوان ران در همان طرف (0.7± 0.2 سانتیمتر 01/0>p). نسبت استخوان تیبیا به فمور بین گروهها تفاوت معنیداری داشت ( 0.81 در بلانت نوجوانی در مقابل 0.78در بلانت نوزادی; p <0.01). گروه نوزادی بهطور متوسط زاویههای مکانیکی لاترال دیستال ران (mLDFA)[1] نرمال (2± 87 درجه) داشتند، در حالیکه اکثر بیماران نوجوان، انحراف واروس در دیستال ران آنها بیشتر شده بود (4 ± 95 درجه؛ 01/0>p).نتیجهگیری: بیماران مبتلا به بلانت نوزادی و نوجوانی یکطرفه، تغییرات انطباقی کاملاً متفاوتی را در دیستال استخوان ران همان سمت نشان میدهند. تغییرات همزمان در استخوان ران همان سمت، باعث افزایش انحراف زاویهای و اختلاف طول پا در بیماران بلانت نوجوانی میشود که در گروه بلانت نوزادی دیده نمیشود.
مسعود شایسته آذر؛ سید اسماعیل مختار نژاد گنجی؛ سهیل اوصیا؛ محمدحسین کریمی نسب؛ محمد اوصیا
چکیده
چکیده
مقدمه و هدف: آرتریت سپتیک یکی از عفونتهای مهم در دورة کودکی است که عوارض بالایی دارد. با توجه به نادر بودن این حالت در نوزادان و کم بودن نشانههای آن، تشخیص آرتریت سپتیک در نوزادان مشکل و پیشآگهی آن به طور عمده تحتتأثیر تشخیص زودهنگام و عدم تأخیر در درمان است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان آرتریت سیپتیک هیپ ...
بیشتر
چکیده
مقدمه و هدف: آرتریت سپتیک یکی از عفونتهای مهم در دورة کودکی است که عوارض بالایی دارد. با توجه به نادر بودن این حالت در نوزادان و کم بودن نشانههای آن، تشخیص آرتریت سپتیک در نوزادان مشکل و پیشآگهی آن به طور عمده تحتتأثیر تشخیص زودهنگام و عدم تأخیر در درمان است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان آرتریت سیپتیک هیپ نوزادان در بیمارستانهای دانشگاهی در سالهای 1380 تا 1395 بود.
روش اجرا: در این مطالعة توصیفی- مقطعی، پروندة نوزادانی که در سالهای 1380 تا 1395، در دو بیمارستان آموزشی شمال ایران، به علت ابتلا به آرتریت سپتیک هیپ نوزادان بستری شده بودند، بررسی شد. اطلاعات پروندة نوزادان بر اساس شاخصهای دموگرافیک و یافتة بالینی و آزمایشگاهی، در چک لیست ثبت شد. همچنین با تماس تلفنی و یا درخواست حضوری از افراد، وجود عارضه در نوزدان بررسی شد.
نتایج: بیشترین بخش مفصل هیپ که با آرتریت سپتیک درگیر شد، مفصل هیپ چپ (2/72 درصد) بود. همچنین، بیشترین باکتریهای عامل عفونت در میان نوزادان، کلبسیلا (50 درصد)، اشرشیاکلی (2/22 درصد) و استافیلوکوکوساورئوس (8/27 درصد) بود. نتایج نشان داد که 50 درصد از نوزدان بدون هیچ عارضهای به طور کامل درمان شدند، 1/11 درصد پس از ترخیص، دچار لنگش در پای راست و 9/38 درصد دچار لنگش در پای چپ شدند (615/0p=).
نتیجهگیری: عوارض ناشی از عفونت مفصل هیپ نوزادان بسیار بالا است. پیشنهاد میشود با تشخیص زودهنگام و درمان بهنگام، در کاهش عوارض این بیماری اقدام شود.
واژگان کلیدی: آرتریت سپتیک، نوزادان، مفصل هیپ، عفونت، درمان، مطالعة گذشتهنگر
مجید سجادی؛ هادی رمضان زاده؛ محمد حسین کریمی نسب؛ مسعود شایسته آذر؛ سلمان غفاری
چکیده
پیشزمینه: ناهنجاریهای مادرزادی پا یکی از شایعترین ناهنجاریهای مادرزادی است که موجب اختلال در راهرفتن طبیعی میشود و بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع چنین ناهنجاریهایی در نوزادان متولد شده در مرکز مراجعه در شمال ایران است.
مواد و روشها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بر ...
بیشتر
پیشزمینه: ناهنجاریهای مادرزادی پا یکی از شایعترین ناهنجاریهای مادرزادی است که موجب اختلال در راهرفتن طبیعی میشود و بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع چنین ناهنجاریهایی در نوزادان متولد شده در مرکز مراجعه در شمال ایران است.
مواد و روشها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بر روی تمام نوزادان متولد شده در یک دوره دو ساله در بیمارستان امام خمینی ساری بود. متغیرهایی که در مطالعه ما مورد بررسی قرار گرفت، سن حاملگی در زمان زایمان، شرایط بالینی که بارداری را پیچیده میکند مانند دیابت، فشار خون مزمن، عوارض ناشی از بارداری نظیر اوگلوهیدرمانیا، پلی هیدرامنیوس و مالپرس، سن مادر، دیابت مزمن، فشار خون بالا، اعتیاد مادران، جنسیت و وزن تولد نوزاد، تاریخچه داشتن یک کودک با ناهنجاری اندام مادرزادی و نوع زایمان است. عکسبرداری از پاهای نوزادان در اولین روز، تولد توسط جراح ارتوپدی ارزیابی شد. علاوه بر این، تمام نوزادان یک روز پس از زایمان توسط یکی از دو متخصص اطفال مورد بررسی قرار گرفتند و موارد مشکوک به جراح ارتوپد ارجاع شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.
یافتهها: از 2025 نوزاد مورد مطالعه، 210 مورد (4/10%) کالکالئووالگوس، 7 (0.3%) پاچنبری، 156 مورد (7%) موارد "Pes Varus"، 22 مورد (1.1%) متارسوس آدوکتوس و 1 مورد پلی آداکتیل مشخص گردید. در میان همه متغیرها، تنها سن مادر و سیگار کشیدن در دوران بارداری با ناهنجاری های مادرزادی پا ارتباط داشت.
نتیجهگیری: در مطالعه ما، شایعترین ناهنجاری مادرزادی پا کالکالئووالگوس و "Pes Varus" موضعی خفیف پا بود. میزان کم پاچنبری ، پلی داکتیلی و متارسوس آدوکتوس قابل توجه است.