مهران سلیمانها؛ سهراب کیهانی؛ مریم موسوی؛ زهرا مهرپویا
چکیده
هدف: بازسازی رباط صلیبی قدامی یکی از رایج‌ترین جراحی‌های زانو در بزرگسالان است. انتخاب اتوگرافت مناسب نقش اساسی در بازگرداندن پایداری زانو و حداقل عوارض ناحیة اهدا کننده دارد. تاندون پرونئال لونگوس می‌تواند به عنوان یک اتوگرافت جایگزین مناسب برای بازسازی رباط صلیبی قدامی در نظر گرفته شود. این مطالعه با هدف ارزیابی نتایج درمانی ...
بیشتر
هدف: بازسازی رباط صلیبی قدامی یکی از رایج‌ترین جراحی‌های زانو در بزرگسالان است. انتخاب اتوگرافت مناسب نقش اساسی در بازگرداندن پایداری زانو و حداقل عوارض ناحیة اهدا کننده دارد. تاندون پرونئال لونگوس می‌تواند به عنوان یک اتوگرافت جایگزین مناسب برای بازسازی رباط صلیبی قدامی در نظر گرفته شود. این مطالعه با هدف ارزیابی نتایج درمانی کوتاه‌مدت بازسازی رباط صلیبی قدامی با استفاده از تاندون پرونئال لونگوس انجام شده است.روش: در این مطالعه مقطعی- توصیفی بیماران دچار پارگی رباط صلیبی قدامی، تحت جراحی بازسازی با استفاده از تاندون پرونئال لونگوس قرار گرفتند و به مدت حداقل یک سال پیگیری شدند. قطر گرافت در حین عمل اندازه‌گیری شد. نتایج عملکردی زانو بر اساس امتیاز Lysholm و IKDC قبل از عمل و حداقل یک سال بعد ارزیابی شد. عملکرد ناحیة اهداکننده مچ پا با استفاده از اسکورهایAOFAS ،FADI و دامنة حرکتی مچ پا بررسی شد.یافته‌ها: 50 بیمار (47 مرد و 3 زن) با میانگین سنی 2/24 سال (50-17 سال) و میانگین زمان پیگیری 19 ماه (24 –12 ماه) مورد مطالعه قرار گرفتند. متوسط قطر اتوگرافت پرونئال لونگوس 5/0± 22/8 میلی متر (9-7 میلی‌متر) بود. بیماران بهبود قابل توجهی در نتایج عملکردی و نمرات بالینی نشان دادند (001/0p <). اختلال عملکرد قابل توجهی در مفصل مچ پا مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج عملکردی حاصل از جراحی و عدم اختلال عملکرد در محل برداشت گرافت، تاندون پرونئال لونگوس به عنوان یک اتوگرافت جایگزین ایمن و کاربردی برای بازسازی رباط صلیبی قدامی توصیه می‌شود.
زانو
مهران سلیمانها؛ سهراب کیهانی؛ کامران اسدی؛ امین مرادی
چکیده
پیش زمینه: تورنیکت به طور متداول در جراحی تعویض مفصل زانو بکار می رود، در مورد زمان آزادسازی تورنیکت اتفاق نظر وجود ندارد. هدف این مطالعه بررسی زمان آزادسازی تورنیکت بر هموگلوبین بعد از عمل در بیماران آرتروپلاستی زانو است. روش بررسی: طی یک دوره یکساله بیماران تحت آرتروپلاستی کامل زانو مطابق با معیارهای ورود مطالعه، به صورت تصادفی ...
بیشتر
پیش زمینه: تورنیکت به طور متداول در جراحی تعویض مفصل زانو بکار می رود، در مورد زمان آزادسازی تورنیکت اتفاق نظر وجود ندارد. هدف این مطالعه بررسی زمان آزادسازی تورنیکت بر هموگلوبین بعد از عمل در بیماران آرتروپلاستی زانو است. روش بررسی: طی یک دوره یکساله بیماران تحت آرتروپلاستی کامل زانو مطابق با معیارهای ورود مطالعه، به صورت تصادفی و یک در میان به دو گروه آزادسازی زودرس تورنیکت (بازکردن تورنیکت بعد از سیمان گذاری) و گروه آزادسازی دیررس تورنیکت (بازکردن تورنیکت بعد از بستن زخم و پانسمان فشاری) تقسیم شدند. مدت زمان انجام جراحی، سطح هموگلوبین قبل از عمل، 24 ساعت و یک هفته بعد از عمل اندازه گیری و مقایسه شد. موارد نیاز به انتقال خون طی عمل یا بعد از جراحی و عوارض زودرس زخم در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: میانگین مدت زمان جراحی در گروه آزادسازی زودرس2/11 ± 82 دقیقه و در گروه آزاد سازی دیررس 14± 73 دقیقه بود (p < 0/001). افت هموگلوبین در گروه اول 24 ساعت و یک هفته پس از عمل به ترتیب82/0±8/1 و 71/0±1/1 بود و در گروه دوم به ترتیب 94/0±4/1 و 82/0± 6/0 بود. در این مطالعه نیاز به انتقال خون در گروه آزادسازی زودرس تورنیکت بیشتر بود (4 مورد در گروه اول و 2 مورد در گروه دوم) ولی این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: آزاد سازی تورنیکت بعد از بستن زخم و پانسمان فشاری می تواند باعث کاهش زمان جراحی و کاهش افت هموگلوبین بعد از عمل تعویض کامل زانو گردد.
