مهران رضوی پور؛ سلمان غفاری؛ مسعود شایسته آذر؛ ابوالفضل کاظمی؛ شایان امجدی
چکیده
مقدمه: یکی از عوامل مؤثر در پیشبینی شکستگی انتهای رادیوس، اصلاحات آناتومیکی است. مطالعات مربوط به بازسازی آناتومیکی با پیامدهای عملکردی نتایج متعارضی داشتهاند. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین شاخصهای رادیوگرافی (آناتومیکی) پس از دررفتگی شکستگیهای انتهای رادیوس با عملکرد و نتایج بالینی انجام شده است.
روشها: در یک مطالعه ...
بیشتر
مقدمه: یکی از عوامل مؤثر در پیشبینی شکستگی انتهای رادیوس، اصلاحات آناتومیکی است. مطالعات مربوط به بازسازی آناتومیکی با پیامدهای عملکردی نتایج متعارضی داشتهاند. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین شاخصهای رادیوگرافی (آناتومیکی) پس از دررفتگی شکستگیهای انتهای رادیوس با عملکرد و نتایج بالینی انجام شده است.
روشها: در یک مطالعه کوهورت گذشتهنگر، شاخصهای رادیوگرافی شامل طول و شیب رادیوس، کجی (tilt) ولار، زاویة قطرهاشکی (teardrop)، عمق حفرة مفصلی و فاصله قدامی خلفی (distant AP) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، قدرت نیشگون گرفتن و چنگ زدن (pinch & grip) مورد سنجش قرار گرفت و عملکرد به وسیله پرسشنامه کوئیک- دش (Quick DASH) ارزیابی شد.
یافتهها: نمرة درد با کوتاهی رادیال ارتباط معنیداری داشت (038/0=p)، اما مستقل از روش درمانی نبود. میزان رضایت بیماران در بیماران با عمق مفصل غیرطبیعی، جدا از سن و روش درمانی، به طور قابل توجهی پایینتر بود (004/0=p). نمرة کوئیک- دش به طور معنیداری با کوتاهی رادیال و عمق حفرة مفصلی، مستقل از روش درمانی و سن، ارتباط دارد (006/0=p). پینگذاری از طریق پوست به طور معنیداری با درد کمتر، معلولیت کمتر و رضایت بیشتر همراه بود (05/0>p).
نتیجهگیری: کوتاهی رادیال و عمق حفرة مفصلی با نتایج بالینی و عملکردی ارتباط دارد. در حالی که برخی مطالعات نشان میدهند که شاخصهای رادیوگرافی در افراد مسن لزوماً با پیامدهای عملکردی ارتباط ندارند، در این مطالعه ارتباط شاخصهای رادیولوژی با نتایج بالینی و عملکردی، مستقل از سن بود.
واژگان کلیدی: شکستگی انتهای رادیوس، شاخص رادیوگرافیک، نتایج بالینی، نتیجه عملکردی
مسعود شایسته آذر؛ سید اسماعیل مختار نژاد گنجی؛ سهیل اوصیا؛ محمدحسین کریمی نسب؛ محمد اوصیا
چکیده
چکیده
مقدمه و هدف: آرتریت سپتیک یکی از عفونتهای مهم در دورة کودکی است که عوارض بالایی دارد. با توجه به نادر بودن این حالت در نوزادان و کم بودن نشانههای آن، تشخیص آرتریت سپتیک در نوزادان مشکل و پیشآگهی آن به طور عمده تحتتأثیر تشخیص زودهنگام و عدم تأخیر در درمان است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان آرتریت سیپتیک هیپ ...
بیشتر
چکیده
مقدمه و هدف: آرتریت سپتیک یکی از عفونتهای مهم در دورة کودکی است که عوارض بالایی دارد. با توجه به نادر بودن این حالت در نوزادان و کم بودن نشانههای آن، تشخیص آرتریت سپتیک در نوزادان مشکل و پیشآگهی آن به طور عمده تحتتأثیر تشخیص زودهنگام و عدم تأخیر در درمان است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان آرتریت سیپتیک هیپ نوزادان در بیمارستانهای دانشگاهی در سالهای 1380 تا 1395 بود.
روش اجرا: در این مطالعة توصیفی- مقطعی، پروندة نوزادانی که در سالهای 1380 تا 1395، در دو بیمارستان آموزشی شمال ایران، به علت ابتلا به آرتریت سپتیک هیپ نوزادان بستری شده بودند، بررسی شد. اطلاعات پروندة نوزادان بر اساس شاخصهای دموگرافیک و یافتة بالینی و آزمایشگاهی، در چک لیست ثبت شد. همچنین با تماس تلفنی و یا درخواست حضوری از افراد، وجود عارضه در نوزدان بررسی شد.
نتایج: بیشترین بخش مفصل هیپ که با آرتریت سپتیک درگیر شد، مفصل هیپ چپ (2/72 درصد) بود. همچنین، بیشترین باکتریهای عامل عفونت در میان نوزادان، کلبسیلا (50 درصد)، اشرشیاکلی (2/22 درصد) و استافیلوکوکوساورئوس (8/27 درصد) بود. نتایج نشان داد که 50 درصد از نوزدان بدون هیچ عارضهای به طور کامل درمان شدند، 1/11 درصد پس از ترخیص، دچار لنگش در پای راست و 9/38 درصد دچار لنگش در پای چپ شدند (615/0p=).
نتیجهگیری: عوارض ناشی از عفونت مفصل هیپ نوزادان بسیار بالا است. پیشنهاد میشود با تشخیص زودهنگام و درمان بهنگام، در کاهش عوارض این بیماری اقدام شود.
واژگان کلیدی: آرتریت سپتیک، نوزادان، مفصل هیپ، عفونت، درمان، مطالعة گذشتهنگر
مسعود شایسته آذر؛ محمدحسین کریمی نسب؛ مهران رضوی پور؛ صابر جورابراهیمیان
چکیده
خلاصهپیشزمینه: پوکی استخوان، شایعترین بیماری متابولیک استخوان است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر درمان ضداستئوپوروز یا داروهای بیسفسفونات و پاراتیروئید بر ترمیم استخوان در بیماران با شکستگیهای استئوپوروتیک بود.مواد و روشها: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یکسویه کورکنترل شده بود که برروی 3 گروه 20 نفره باشکستگیهای ...
بیشتر
خلاصهپیشزمینه: پوکی استخوان، شایعترین بیماری متابولیک استخوان است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر درمان ضداستئوپوروز یا داروهای بیسفسفونات و پاراتیروئید بر ترمیم استخوان در بیماران با شکستگیهای استئوپوروتیک بود.مواد و روشها: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یکسویه کورکنترل شده بود که برروی 3 گروه 20 نفره باشکستگیهای استئوپوروتیک بستری در بخش ارتوپدی بیمارستان امام خمینی (ره) و بوعلی سینای ساری طی سالهای 1395 تا 1397انجام شد: بیماران دریافتکننده هورمون پاراتیروئید)، بیماران دریافت کننده آلندرونات و بیماران گروه کنترل. کلیه بیماران در هفته 4، هفته 8 و هفته 12 جهت بررسی میزان جوشخوردگی یا رادیوگرافی ارزیابی شدند.یافتهها:در هیچ یک از بیماران سه گروه جوشخوردگی شکستگی در 4 هفته نداشتند. زمان جوشخوردگی شکستگی افراد در 8 هفته در سه گروه درمانی سینوپار، آلندرونات و کنترل به ترتیب 20، 18 و 17 نفر بود. بیماران در تمامی گروهها در 12 هفته جوشخوردگی کامل داشتند.نتیجهگیری: باتوجه به نتایج این مطالعه به نظر میرسد که تجویز آلندرونات و هورمون پاراتیروئید بر ترمیم شکستگیهای استئوپوروتیک دیستال رادیوس تفاوت آماری معناداری ندارند.
مجید سجادی؛ هادی رمضان زاده؛ محمد حسین کریمی نسب؛ مسعود شایسته آذر؛ سلمان غفاری
چکیده
پیشزمینه: ناهنجاریهای مادرزادی پا یکی از شایعترین ناهنجاریهای مادرزادی است که موجب اختلال در راهرفتن طبیعی میشود و بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع چنین ناهنجاریهایی در نوزادان متولد شده در مرکز مراجعه در شمال ایران است.
مواد و روشها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بر ...
بیشتر
پیشزمینه: ناهنجاریهای مادرزادی پا یکی از شایعترین ناهنجاریهای مادرزادی است که موجب اختلال در راهرفتن طبیعی میشود و بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع چنین ناهنجاریهایی در نوزادان متولد شده در مرکز مراجعه در شمال ایران است.
مواد و روشها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بر روی تمام نوزادان متولد شده در یک دوره دو ساله در بیمارستان امام خمینی ساری بود. متغیرهایی که در مطالعه ما مورد بررسی قرار گرفت، سن حاملگی در زمان زایمان، شرایط بالینی که بارداری را پیچیده میکند مانند دیابت، فشار خون مزمن، عوارض ناشی از بارداری نظیر اوگلوهیدرمانیا، پلی هیدرامنیوس و مالپرس، سن مادر، دیابت مزمن، فشار خون بالا، اعتیاد مادران، جنسیت و وزن تولد نوزاد، تاریخچه داشتن یک کودک با ناهنجاری اندام مادرزادی و نوع زایمان است. عکسبرداری از پاهای نوزادان در اولین روز، تولد توسط جراح ارتوپدی ارزیابی شد. علاوه بر این، تمام نوزادان یک روز پس از زایمان توسط یکی از دو متخصص اطفال مورد بررسی قرار گرفتند و موارد مشکوک به جراح ارتوپد ارجاع شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.
یافتهها: از 2025 نوزاد مورد مطالعه، 210 مورد (4/10%) کالکالئووالگوس، 7 (0.3%) پاچنبری، 156 مورد (7%) موارد "Pes Varus"، 22 مورد (1.1%) متارسوس آدوکتوس و 1 مورد پلی آداکتیل مشخص گردید. در میان همه متغیرها، تنها سن مادر و سیگار کشیدن در دوران بارداری با ناهنجاری های مادرزادی پا ارتباط داشت.
نتیجهگیری: در مطالعه ما، شایعترین ناهنجاری مادرزادی پا کالکالئووالگوس و "Pes Varus" موضعی خفیف پا بود. میزان کم پاچنبری ، پلی داکتیلی و متارسوس آدوکتوس قابل توجه است.
مسعود شایسته آذر؛ مسعود شایسته آذر؛ محمدحسین کریمی نسب؛ سید محتار اسماعیل نژاد گنجی؛ سلمان غفاری؛ مهران رضوی پور؛ ابوالفضل کاظمی؛ عماد موید عابدی
چکیده
پیشزمینه: تاکنون مطالعات مختلفی در مورد اثرات موضعی و سیستمیک سختافزارهای ارتوپدی انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی واکنشهای پاتولوژیک نسبت به کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی (نیل و پلاک) در بیماران بود.
مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی، واکنشهای پاتولوژیک 15 بیمار (12 مرد و 3 زن) با میانگین سنی 41/37 که تحت جراحی درآوردن ...
بیشتر
پیشزمینه: تاکنون مطالعات مختلفی در مورد اثرات موضعی و سیستمیک سختافزارهای ارتوپدی انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی واکنشهای پاتولوژیک نسبت به کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی (نیل و پلاک) در بیماران بود.
مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی، واکنشهای پاتولوژیک 15 بیمار (12 مرد و 3 زن) با میانگین سنی 41/37 که تحت جراحی درآوردن سختافزارهای کارگزاری شده ارتوپدی در دو بیمارستان در شهر ساری قرار گرفته بودند از طریق چک لیست، مشاهده و آزمایش پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: واکنش پوستی بعد از گذاشتن سختافزار در هیچ کدام از بیماران مشاهده نشد. تنها در 66/6 % از بیماران عفونت بعد از گذاشتن سختافزار مشاهده شد و جوش نخوردن نیز در یک مورد در بیماران دیده شد. عارضه سیستماتیک نیز در هیچ کدام از بیماران مورد مطالعه دیده نشد. لیکن اکثریت بیماران التهاب بافتی متوسط در محل کارگذاری سختافزار داشتند. شواهدی دال بر بدخیمی نیز در هیچکدام از نمونههای پاتولوژی مربوط به بیماران مشاهده نشد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر میرسد که التهابهای بافتی متوسط در کارگذاری سختافزارهای ارتوپدی نیل و پلاک، عارضه شایع استفاده از نیل و پلاکهای ارتوپدی در مراکز مطالعه شده میباشد.
سلمان غفاری؛ مسعود شایسته آذر؛ محمد حسین کریمی نسب؛ ابوالفضل کاظمی؛ کمال سمندر
چکیده
اعمال جراحی خارج کردن سخت افزارهای ارتوپدی جزء شایعترین اعمال الکتیو ارتوپدی می باشد. باورها و نظرات جراحان ارتوپد در مورد خارج کردن وسایل ارتوپدی متفاوت است.راهکار مبتنی بر شواهدی در مورد خارج کردن وسایل ارتوپدی وجود ندارد.
در این مطالعهآینده نگر، کلیه بیمارانی که برای جراحی خارج کردن وسیله ارتوپدی دربیمارستانهای امام خمینی ...
بیشتر
اعمال جراحی خارج کردن سخت افزارهای ارتوپدی جزء شایعترین اعمال الکتیو ارتوپدی می باشد. باورها و نظرات جراحان ارتوپد در مورد خارج کردن وسایل ارتوپدی متفاوت است.راهکار مبتنی بر شواهدی در مورد خارج کردن وسایل ارتوپدی وجود ندارد.
در این مطالعهآینده نگر، کلیه بیمارانی که برای جراحی خارج کردن وسیله ارتوپدی دربیمارستانهای امام خمینی و بوعلی سینای ساری بستری شده بودند و به اتاق عمل منتقل گردیدند، مورد بررسی قرار گرفتند.
۱۴0 نفر شامل۹0مرد (۶۴.۵٪)و۵۰زن (۳۵.۵٪) با میانگین سنی 18.48±35.54سال(95-18سال)وارد مطالعه شدند . بیشترین محل آناتومیک ساق با 39(7/27 درصد) و ران با 21 مورد (9/14 درصد) و کمترین محل لگن با 1(7/0 درصد) و شانه با 2 مورد (4/1 درصد)بود. 26 بیمار( 18.5%) به دلیل موارد الکتیو (توصیه جراح و انتخاب بیمار)جراحی شدند.مدت عمل جراحی و طول مدت بسستری در این بیماران به طور متوسط به ترتیب 12/33 دقیقه و 44/4 روز بود.
تصمیم گیری در مورد درآوردن قطعات ارتوپدی سخت بوده و نیازمند توجه به همه مسائل و اندیکاسیون های موجود می باشد.با توجه به کمبود منابع مالی و نیروی کار بیمارستانی، می توان با کم کردن علل خارج سازی الکتیو، به بیماران ضروری تر رسیدگی کرد