فردین میرزاطلوعی؛ احمدرضا افشار؛ ریما سرحدیان؛ فریبا شیشوی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های فمور در بچه‌ها گاهی نیاز به عمل جراحی و تثبیت داخلی دارند. هر کدام از روش‌های جراحی که امروزه برای شکستگی فمور بچه‌ها به‌کار می‌روند دارای محاسن و معایبی هستند. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمانی جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی‌های فمور بچه‌ها با پلاک فشاری (DCP) با تأکید بر میزان اختلاف طول دو اندام تحتانی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های فمور در بچه‌ها گاهی نیاز به عمل جراحی و تثبیت داخلی دارند. هر کدام از روش‌های جراحی که امروزه برای شکستگی فمور بچه‌ها به‌کار می‌روند دارای محاسن و معایبی هستند. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمانی جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی‌های فمور بچه‌ها با پلاک فشاری (DCP) با تأکید بر میزان اختلاف طول دو اندام تحتانی در زمان خارج کردن پلاک بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، ۴۲ بیمار با دامنه سنی ۱۲-۶ سال که برای شکستگی فمور بین سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳ در یک مرکز درمانی ارومیه تحت عمل جراحی جااندازی باز و تثبیت داخلی با پلاک فشاری شماره ۴/۵ سبک قرار گرفته بودند، ازنظر جوش‌خوردگی، بدجوشخوردگی، عفونت یا شکستگی پلاک و اختلاف طول دو اندام مورد بررسی قرار گرفتند. حداقل زمان پیگیری ۱/۵ سال بعد از جراحی و میانگین زمان پیگیری ۲۶ ماه (۶۰-۱۸ماه) بود. سنجش اختلاف طول توسط سی‌تی‌اسکنوگرام انجام شد. معاینه بالینی و پرتونگاری‌های پیاپی بیماران جهت بررسی روند جوش‌خوردگی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: از ۴۲ بیمار ۳۲ مورد پسر (۷۶/۲%) و ۱۰ بیمار دختر (۲۳/۸%) بودند. هفت مورد شکستگی دارای قطعه سوم یا بیشتر بود. ۵ مورد شکستگی باز و از نوع گاستیلو ۱ بود. در ۲۴ مورد، شکستگی با ترومای متعدد اتفاق افتاده بود. میانگین اختلاف طول اندام در آخرین پیگیری ۱/۱۷ (۲/۴-۰/۴) سانتی‌متر بود. هیچ مورد بدجوشخوردگی، شکستگی وسیله یا عفونت وجود نداشت.نتیجه‌گیری: روش جااندازی باز و تثبیت با پلاک فشاری دارای عوارض اندک می‌باشد و با این روش اختلاف طول قابل توجهی در بچه‌های ۶ سال به بالا حادث نمی‌گردد.
